Μουσική, ερμηνεία: Σταύρος Ξαρχάκος
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Από την ταινία: Ρεμπέτικο
Το πρακτορείο θολό και κρύο
κάποιοι μιλάνε για παράξενες βροχές
και το ταξίδι σαν άγριο φίδι
γεμίζει φόβο τις αδύνατες ψυχές.
Απόψε μοιάζουμε κι οι δύο
πιο πίσω εγώ κι εσύ μπροστά
σα βραδινό λεωφορείο
που 'χει τα φώτα του σβηστά.
Για μας ο κόσμος δεν τελειώνει
για μας ο κόσμος αρχινά
μα της καρδιάς το μαύρο χιόνι
δε θα μας βγάλει πουθενά.
Το πρακτορείο θολό και κρύο
κάποιοι μιλάνε για παράξενες βροχές
και το ταξίδι σαν άγριο φίδι
γεμίζει φόβο τις αδύνατες ψυχές.
Άντρα και γείτονα και φίλε
στη φτώχεια και στην προσφυγιά
μια παγωμένη σπίθα στείλε
να σου την κάνω πυρκαγιά.
Κι αν δεν καείς έλα κατόπι
που δε θα μένει πια κανείς
για να γινούμε πάλι ανθρώποι
στον κήπο της Γεσθημανής.
Το πρακτορείο θολό και κρύο
κάποιοι μιλάνε για παράξενες βροχές
και το ταξίδι σαν άγριο φίδι
γεμίζει φόβο τις αδύνατες ψυχές.
Σάββατο 17 Φεβρουαρίου 2024
Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου 2024
ΗΕΛΤΙΟΣ-ΕΡΩΤΑΣ ΑΕΤΟΣ .
Α
Στου Νικηφόρου την απόκρημνη πηγή
πέταξε Έρωτας αετός και αντρειωμένος
κι εγώ σκιά στων ψευδαισθήσεων το κελί
ψεύτικο μπόι κι από φτερά ψαλιδισμένος.
Έρωτας άγιος αιώνες πολεμά
να ανοίξει στο σφαγείο μας φεγγίτη,
όπου με κόψαν και με χώρισαν στα δυό
σοφοί, εμπόροι κι εσύ εκπρόσωπε αγύρτη.
R
Συντρίμμια
αλήθεια και χαμένα ιδανικά
σπασμένη
στάμνα το λιόσταγμα χυμένο
μ'
ένα κερί στης αγοράς τη σκοτεινιά
εσένα
άνθρωπε ζητώ και περιμένω .
Συντρίμμια αλήθεια και δρομάκια ερημικά
πέτρινα χρόνια κι όνειρο ακυρωμένο
σ' ένα χαρτόσπιτο στου δρόμου τη γωνιά
ψηλά τα μάρμαρα κοιτώ και περιμένω .
B
Απ΄ του πελάγου το βυθό μια μουσική
καθώς παλεύει η ζωή να βρει σημαία,
και από της πόλης τα ιερά παραγγελιά
των ξένων οίκων που μπήκαν στην παρέα.
Αλλότριο φως και Βαβυλώνα σκοτεινή
τα άδεια στήθη κυβερνάς των κυβερνώντων
που αμέλεια, είπαν να ξεφύγουν την ποινή,
τα εγκλήματα τα φανερά των συμφερόντων.
Γ
Κόσμους στα χέρια σου υψώνεις και ουρανούς
Κι εγώ μπροστά τους σκύβω το κεφάλι
Άπολις κι άθυρμα των χρηματαγορών
Χωρίς πνοή Ζωή να σε κερδίσω πάλι.
Βαθύ ποτάμ' ηχάει στο σώμα σου ψυχή
Άπλωσε ρίζες να θεριέψεις σαν πλατάνι
Κι ας την αγάπη μου Εκείνη την κρυφή
Φωτιά να γίνει πριν χάσω το λιμάνι.
21-10-2015/ 26-1-2016
*Μάρτης 2023.
Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου 2024
Τετάρτη 14 Φεβρουαρίου 2024
Τρίτη 13 Φεβρουαρίου 2024
Κυριακή 11 Φεβρουαρίου 2024
Ηέλτιος : ΠΙΣΩ ΑΠ’ ΤΟ ΦΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ
ΠΙΣΩ ΑΠ’ ΤΟ ΦΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ
Σε γνωρίζουν τα κύματα,
κι ο άνεμος που ανεμίζει τα μαλλιά σου και μου φέρνει
την ευωδιά απ’ τον μυρωμένο κόρφο σου.
οι αφορμισμένες πληγές που μετρώ στα πόδια μου--
τα βράδια που χάνονται οι δρόμοι
και πέφτουν πίσω μου όλα τα γιοφύρια
και μένω μετέωρος στο κενό.
Μόνος,
σε μια απόμερη γωνιά των άστρων,
ασκητής στα Μετέωρα,
την απουσία σου μετατρέπω σε μεταφυσική
ως παρηγορία.
Ω πόσο μου λείπεις!
Μια ζωή
μες τα βιβλία τ’ απύθμενα κι άκρη δε βρήκα,
κι αν μια ανταύγεια είδα από Θεό,
εσένα –όση ψυχή κι αν ξόδεψα-
δε κατάφερα να σ’ αγγίξω.
Ω πώς μου κλέβεις τη ζωή
μες τη σιωπή σου!
Αλλά ιδού που ανέλπιστα,
την ώρα που έγερνε ο ήλιος,
μια αχτίδα σου με βρήκε
κι είδα την ανατολή να χαράζει!
Εσύ η Ελπίδα!, σκέφτηκα,
και στάθηκα πίσω απ’ το φως και το σκοτάδι
ν’ ακούσω τη φωνή σου:
«Έλα κάπου
συντελεσμένη κείται η Τελειότητα», είπες,
«κι αφήνει να κυλήσει ώσαμε δω ρυάκι».
Κι ως έστρεψα την κεφαλή
είδα στο ρυάκι πουλιά να ξεδιψούν,
και παρακεί στην εκκλησιά ανάμα να κοινωνούνε,
κι ένα φιλί στον αέρα να ταξιδεύει μες το γράμμα--
πού’ριξαν στον χωρισμό για να γεμίσει.
Ἐόν γάρ ἐόντι πελάζει
«Με νοιώθεις», είπα, «κι ας μη με γνώρισες ποτέ»˙
κι από τότε στον άνθρωπο πίστεψα
και σ’αυτόν έμαθα να στηρίζω την ελπίδα!
11.2.2015
Παρασκευή 9 Φεβρουαρίου 2024
Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου 2024
Δευτέρα 5 Φεβρουαρίου 2024
Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 2024
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)