Στίχοι: Νίκος Καββαδίας
Μουσική: Δημήτρης
Ζερβουδάκης
Ξέρω εγώ κάτι που
μπορούσε Καίσαρ να σε σώσει
Κάτι που πάντα βρίσκεται
σε αιώνια εναλλαγή
Κάτι που σκίζει τις
θολές γραμμές των οριζόντων
Και ταξιδεύει αδιάκοπα
την ατελείωτη γη
Κάτι που θα `κανε γοργά
να φύγει το κοράκι
Που του γραφείου σου
πάντοτε σκεπάζει τα χαρτιά
Να φύγει κράζοντας
βραχνά χτυπώντας τα φτερά του
Προς κάποια ακατοίκητη
κοιλάδα του νοτιά
Μακριά πολύ μακριά να
ταξιδεύουμε
κι ο ήλιος πάντα μόνους
να μας βρίσκει
Εσύ τσιγάρο CAMEL να
καπνίζεις ναι
κι εγώ σε μια γωνιά να
πίνω Whiskey
Οι πολιτείες ξένες να
μας δέχονταν
οι πολιτείες οι πιο
απομακρυσμένες
Κι εγώ σ’ αυτές απλά
να σε εσύσταινα
σαν σε παλιές γλυκές
μου αγαπημένες
Κάτι που θα `κανε τα
υγρά παράδοξα σου μάτια
Που αβρές μαθητριούλες
τ `αγαπούν και σιωπηροί ποιητές
Χαρούμενα και προσδοκία
γεμάτα να γελάσουνε
Με κάποιο τρόπο που
όπως λεν δε γέλασαν ποτέ
Γνωρίζω κάτι που μπορούσε
βέβαια να σε σώσει
Εγώ που δε σε γνώρισα
ποτέ για σκέψου εγώ
Ένα καράβι να σε πάρει
Καίσαρ να μας πάρει
Ένα καράβι που πολύ
μακριά θα τ οδηγώ
Μακριά πολύ μακριά να
ταξιδεύουμε
κι ο ήλιος πάντα μόνους
να μας βρίσκει
Εσύ τσιγάρο CAMEL να
καπνίζεις ναι
κι εγώ σε μια γωνιά να
πίνω Whiskey
Και μια βραδιά στην
Μπούρμα ή στην Μπατάβια
Στα μάτια μιας Ινδής
που θα χορέψει
Γυμνή στα 17 στιλέτα
ανάμεσα
θα δείτε την Γκρέτα να
επιστρέψει
