"Ίσως, όταν ξαναϊδωθούμε να μην ξέρει πια καθόλου ο ένας τον άλλον, έτσι που επιτέλους, να μπορέσουμε να γνωριστούμε." &line; ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ
Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2019
Ηέλτιος-1 (απόσπασμα από ένα ποίημα)
Σε σκέψεις με βάζεις όταν σ' ακούω να ρωτάς
''Ποιός είμαι'';
όταν σε βλέπω ατελέσφορα εσένα να κυνηγάς όπως το φίδι την ουρά του,
μια και δεν έχεις από πού να πιαστείς την αρχή για νάβρεις:
την αυθύπαρκτη και ανόλεθρη αρχή του παντός,
λόγο για να ζητήσεις και να δώσεις.
Αλλά και πώς να τη βρεις αν δεν τολμήσεις
απ' τα στερεότυπα να ξεφύγεις που σου κλέβουν την όραση και
σ΄εμποδίζουν το άλμα για να κάνεις;
Πώς να τη βρεις, απ' το φαύλο κύκλο αν δε γλυτώσεις
κι απ΄τον καθημερινό εκπεσμό σου δεν αποσυρθείς;
αν δε μπορέσεις ως το τελευταίο σου κύτταρο ν' αποδομηθείς και φτάσεις
στο μηδέν και το ξεπεράσεις και μπροστά στ΄άχτιστο βρεθείς,
την ώρα που όλες οι βρύσες ανοιχτές την άμπελο ποτίζουν
κι αρχίζει η μουσική τον ύμνο να παίζει στο ξέφωτο ν΄ανεβείς
και δεις τον κόσμο επάνω και κάτω μεγαλόπρεπα να εκτείνεται
και τη σκάλα από τη γη στα σύννεφα να υψώνεται,
ενώ το φως τρεμοπαίζει πάνω στο σκαλοπάτι--
εκεί όπου κάποτε ακροπάτησες και σου'πιασα το χέρι
και πλημμύρισε άστρα η καρδιά;
16-10-2019
όταν σε βλέπω ατελέσφορα εσένα να κυνηγάς όπως το φίδι την ουρά του,
μια και δεν έχεις από πού να πιαστείς την αρχή για νάβρεις:
την αυθύπαρκτη και ανόλεθρη αρχή του παντός,
λόγο για να ζητήσεις και να δώσεις.
Αλλά και πώς να τη βρεις αν δεν τολμήσεις
απ' τα στερεότυπα να ξεφύγεις που σου κλέβουν την όραση και
σ΄εμποδίζουν το άλμα για να κάνεις;
Πώς να τη βρεις, απ' το φαύλο κύκλο αν δε γλυτώσεις
κι απ΄τον καθημερινό εκπεσμό σου δεν αποσυρθείς;
αν δε μπορέσεις ως το τελευταίο σου κύτταρο ν' αποδομηθείς και φτάσεις
στο μηδέν και το ξεπεράσεις και μπροστά στ΄άχτιστο βρεθείς,
την ώρα που όλες οι βρύσες ανοιχτές την άμπελο ποτίζουν
κι αρχίζει η μουσική τον ύμνο να παίζει στο ξέφωτο ν΄ανεβείς
και δεις τον κόσμο επάνω και κάτω μεγαλόπρεπα να εκτείνεται
και τη σκάλα από τη γη στα σύννεφα να υψώνεται,
ενώ το φως τρεμοπαίζει πάνω στο σκαλοπάτι--
εκεί όπου κάποτε ακροπάτησες και σου'πιασα το χέρι
και πλημμύρισε άστρα η καρδιά;
16-10-2019
Στην ερημιά του ήχου ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
Μουσική~Στίχοι ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΗΣ
Κάνω τη νύχτα αναπνοή στο σώμα σου να πνέει αχ, καρδούλα μου ράγισε, σφράγισε ξανά. Κι ένα αεράκι να φυσά μέσα στα δυο σου μάτια μες στα χέρια μου ράγισε, σφράγισε ξανά. Και ν' αχνοπαίζουν οι σκιές στο άσπρο κάποιου τοίχου στην ερημιά του ήχου. Κάνω τη νύχτα ψίθυρο να' ρθει να σου προδώσει πόσο σ'αγαπώ Άγγιξε, γέλασε ξανά. Κι ένα φιλί αμήχανο τα χείλη θα ενώσει Λέξη δε θα βρω Άγγιξε, γέλασε ξανά. |
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)