Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2014

ΑΙΘΕΡΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ πατήστε εδώ.

Ω Έρωτα!

έλα και πάρε με στα φτερά σου.

Ρίξε την ανεμόσκαλα να μπω σαν τ’ αυγουστιάτικο φεγγάρι στην κάμαρά της,

γυμνή να τη δω

πάνω στο κορμί της να με ψάχνει

και παθιασμένη να με καλεί να μεταλάβω

τα Άχραντα Μυστήρια.

Ω Έρωτα!

Δε μοιάζει από δω˙

αυγίζει το θαύμα στο πρόσωπό της

και την ώρα που προχωράει ανάερη στου νησιού τα δρομάκια,

με τα σάνδαλά της τα αρχέγονα και την εσθήτα της τη διάφανη,

ξεχωρίζει το στήθος της γυμνό και προτεταμένο

και βλέπεις τον εχθρό να λυγίζει

μπρος στη Μεγαλοσύνη της.

Ω νά την! πάνω στα κύματα βαδίζει

ωραία, μαχόμενη και ευαίσθητη πάντα.

Δέσ' την πώς κοκκινίζει από οργή σαν την προσβάλεις,

πώς υψώνει το σπαθί της όταν την αδικείς,

πώς από Αγάπη θυσιάζεται.

Ευερέθιστη και νευρική πίσω απ’ τις κουρτίνες

βγαίνει το βράδυ στα μπαράκια

κι όταν αρχίζει να μιλά ή να χορεύει
ανατρέπει των λέξεων τη σημαντική,

στη μαντική ενός άλλου κόσμου δοσμένη,

ωσάν τη Σίβυλλα.

Άσβεστο πυρ επάνω της κουβαλά

που αφανίζει τα δαιμόνια

και κόσμος καινούργιος αναδύεται απ’ τα μενεξεδιά της ηφαίστεια,

με τη ρώγα της ηδονική βάφοντας
σα βατόμουρο τα χείλη,

και θηλή ιερή

για να βυζαίνει εσαεί της άνοιξης το βρέφος.

Ω Έρωτα!

προστάτεψέ μας απ’ την καταιγίδα του ανίερου νου

κι άσε τη Φύση να ανθίσει εντός μας,

μαζί μ’ ένα τριζόνι για να ξυπνάει μέσα μας το βράδυ
την έγνοια ή την ανησυχία

για όσα αποφύγαμε να πράξουμε
από δειλία ή άρνηση
τη ζωή μας να κοιτάξουμε
πιότερο απ΄την Πηνελόπη.