Σπύρος Ποταμίτης- Κραυγή…

Ποίηση Σπύρος Ποταμίτης 5 Δεκεμβρίου 2013[ Από την ποιητική συλλογή μου «Εκκρεμότητες» ]

Κραυγή… [σελ. 18 - 19]

Την ώρα που εκατομμύρια ευρωπαίοι
ψάχνουν δουλειές
την ώρα που εκατομμύρια ευρωπαίοι
ψάχνουν στα σκουπίδια
εσύ γιατί ψάχνεις στο φεγγάρι
τα ίχνη των μετέωρων βημάτων του Άρμστρονγκ
που πάτησαν πόδι στο ρομαντισμό μας…

Τούτη την ώρα που οι καρδιές ματώνουν
και στα χείλη στεγνώνει το φιλί
εσύ σε ποια πληγή δίνεις το αίμα σου
και σε ποιο στόμα τη δροσιά σου…

Αδιόρθωτε ποιητή των «Κλαυθμών» που χάσκει το γέλιο σου
και βρίσκουν την πόρτα ανοιχτή οι συμφορές
το Ζάλογγο οι εφιάλτες να στήσουνε χορό
κι οι κατάρες κι οι οχτροί κι οι λωποδύτες…
οι μαστροποί του μόχθου κι οι ζηλωτές της θλίψης…

Άεργε εσύ κουβαλητή των χρωμάτων
που βάφουν τη νάρκη των «παπαρούνων»
και τις αγάπες των μαδημένων «μαργαριτών»
για να μην φανούν οι αλήθειες και συντριβεί ο κόσμος
μέσα στα βάραθρα των άδειων σου χρωματοβάρελων…
γιατί ξοδεύεις το μελάνι σου σαν τη σουπιά
και δεν μπορούμε να κοιταχτούμε καθαρά από τη θολούρα του;
«Για την Ελλάδα ρε γαμώτο!» δεν έχεις κραυγή;

–Άντε λοιπόν να κραυγάσω!
…κι εσύ μέτρα πόσοι είναι εκείνοι που θα ακούσουν
…κι εγώ πόσοι θα γυρίσουν πλευρό για ν΄ αποκοιμηθούνε…

ΜΑΣΚΑΡΑΔΕΣ! ΠΟΥΛΗΜΕΝΟΙ! ΔΟΣΙΛΟΓΟΙ! ΘΡΑΣΙΜΙΑ! —

ΠΗΓΗ

https://el-gr.facebook.com/pages/ΚΝΤ.

Δημήτρης Ποταμίτης, “Οι νέοι επερχόμενοι καιροί”, 7 χρόνια μετά.

Οι νέοι επερχόμενοι καιροί
Κατάστρεψαν πίσω τους το δρόμο που τους έφερε ως εδώ
Ήρθαν λοιπόν και θα παραμείνουν
Είναι ασύδοτοι
Είναι το μη φυσικό που υπερτερεί του φυσικού
Το συντρίβει
Όμως εσείς τους υποδέχεστε ηδονικά
Με πανηγύρια
Πώς μπορούν οι εφιάλτες να σας κάνουν
Τόσο ευτυχισμένους
Τόσο αδιάφορους για το μέγα Ερώτημα

Έχετε πεθάνει πριν το θάνατό σας
Αυτόκτονοι
Βρυκόλακες διψασμένοι όχι για αίμα
Αλλά για δόξα
Αγγίζετε με ματαιοδοξία κι ανίερα χέρια
Τα ιερά και τα όσια
Μου νεύετε να έρθω μαζί σας όλο αβρότητα
Μα πώς μπορώ να ανασάνω εγώ
Με το υπογάστριο;

ΠΗΓΕΣ
http://www.poiein.gr/archives/9539/index.html
http://www.politeianet.gr/books/9789600343823-potamitis-dimitris-kastaniotis-potamitis-poiimata-1964-2003-96559

Σπύρος Ποταμίτης- Πώς μπορεί κανείς να κρυφτεί

Πώς μπορεί κανείς να κρυφτεί – Σπύρος Ποταμίτης

Posted on Σεπτεμβρίου 10, 2013 by E

Περιμέναμε αιώνες καθισμένοι σταυροπόδι.

Κυλούσε ο καιρός όπως ο τροχός που αλέθει.

Ξημέρωσαν άπειρες μέρες μέσα στη μεγάλη νύχτα.

Τώρα δεν μιλάει κανείς.

Ακούμε μόνο τον άνεμο

να ξεδιπλώνει τις σημαίες μας
και τα λάβαρα μας.

Κάποιο παιδί τρέχει να κρυφτεί.
Πόσο αστείο…

Πώς μπορεί κανείς να κρυφτεί όντας ήδη κρυμμένος!

 http://tadeefi.wordpress.com/2013/09/10/

Σπύρος Ποταμίτης- 'Ερχομαι να σε συναντήσω

Από τη συλλογή «Μορφές»

  Έρχομαι να σε συναντήσω

Έρχομαι να σε συναντήσω μέσα απ΄ τους αιώνες.
Η απουσία των χρόνων με φέρνει εδώ
απόστημα οδύνης στον κρατήρα των ματιών σου
που κυλάει στο μάγουλο σου δάκρυ.
Φρεγάτα της ζωής το δάκρυ
στις θάλασσες των αισθήσεων
λικνίζει τους πόθους μου ερωτικά.

Έρχομαι να σ΄ αγαπήσω μέσα απ΄ τους αιώνες των αιώνων.
Να θερίσω τους κάμπους της ψυχής σου
να στραγγίσω την ουσία σου
να κοινωνήσω το σώμα σου
να λατρέψω τις ηδονές σου.
Πόθος των πόθων ο πόθος που με φέρνει σε σένα.

Έρχομαι να σε διεγείρω μέσα απ΄ τους κυκλώνες των χαρών
έκκριση ώριμη των γαμετών σύσμειξη θεία
που θα γεννήσει γλυκό καρπό το δώρο της δημιουργίας.
Μελωδία στεναγμών ο σπόρος στην αγκαλιά του κορμιού σου
ανθίζει τους καημούς μου ερωτικά.

Έρχομαι να σε ταξιδέψω στα περιβόλια του μέλλοντος.
Να σπείρω τους κάμπους της ψυχής σου
να μεταγγίσω την ουσία σου
να λειτουργήσω το σώμα σου
να διαιωνίσω τις ηδονές σου.
Καημός των καημών ο καημός που με φέρνει σε σένα.

Αγγελιοφόρος της ζωής το άγγιγμα σου
ξεδιπλώνει τους αέρηδες του κορμιού μου
αποθέτοντας τη γύρη των σπλάχνων μου
γόνιμο σπέρμα στη μήτρα της γης.
Ευλογημένο ρόδο της προσμονής ο ανθός
που μπουμπουκιάζει στην καρδιά της άνοιξης.

Έρχομαι να σε συναντήσω μέσα απ΄ τη φύση του αρσενικού
λατρεία ιερή των θηλυκών σου κυττάρων.
Έρχομαι κουβαλώντας τη γνώση των γερασμένων βράχων
σοφία του καινούριου στους θύλακες των μαστών σου.
Ζωή της ζωής η ζωή που θα θηλάσει τους μαστούς σου.

Έρχομαι να σε συναντήσω μέσα απ΄ τους αιώνες.
Έρχομαι να σε ταξιδέψω στα περιβόλια του μέλλοντος! «Μορφές» 

http://homouniversalisgr.blogspot.gr/2013/05/blog-post_8397.html

Αλκίνοος Ιωαννίδης - Ο Κόσμος που Αλλάζει (με στίχους)

O Kόσμος Που Αλλάζει
Αλκίνοος Ιωαννίδης
Οι Περιπέτειες Ενός Προσκυνητή

Lyrics:
Μεγάλο δέντρο ο στεναγμός, μεγάλη κι η σκιά του
απλώνει ρίζες στην ψυχή, στο σώμα τα κλαδιά του
Μα όπως ανοίγει ένα πουλί φτερούγα στον αέρα
το δέντρο γίνεται γιορτή και φτερουγίζει η μέρα

Πόσες φορές να σου το πω, πόσες να στο μηνύσω?
Να σου το πω ψιθυριστά ή να στο τραγουδήσω?
Θα σου το πω ψιθυριστά, όπως μιλάει το βλέμμα
που κρύβει μες τη σιγαλιά του κόσμου όλο το αίμα

Αυτός ο κόσμος που αλλάζει
πως σου μοιάζει, πως σου μοιάζει
Αυτός ο κόσμος που αλλάζει 
με τρομάζει, με τρομάζει

Χαμένοι μοιάζουμε, λοιπόν, στο γύρο του θανάτου
στην παγωνιά του οριστικού, στον τρόμο του αοράτου
Μα οριστικά θα χεις χαθεί, μονάχα αν το διαλέξεις
όπως διαλέγει η μουσική τα λόγια και τις λέξεις

Αυτός ο κόσμος που αλλάζει
πως σου μοιάζει, πως σου μοιάζει
Αυτός ο κόσμος που αλλάζει 
με τρομάζει, με τρομάζει