Τελικά, οι ειδήμονες αποφάνθηκαν
πως πραγματικά δεν υπάρχω,
πως μια ψευδαίσθηση είμαι του νου
μια αναπαράσταση της νευροφυσιολογίας του εγκεφάλου
ένα είδωλο του τετραδιάστατου χωροχρόνου
στο σκοτεινό τρισδιάστατο κελί μου.
Η αλήθεια περνά δίπλα μου
με το σχισμένο της φόρεμα σηκωμένο στον αέρα
κάθε μέρα και πιο σιμά,
μα δε μ' αγγίζει.
Εοντίζω μόνος
της ελαίας συλλέγοντας τ' ασημένια φύλλα,
και την αμφιβολία μου εμπιστεύομαι
και τη μορφή σου ακολουθώ που αγιάζει
καθώς τη μεταποιούν οι καιροί,
γιατί μέσα σ’ αυτή ζω,
γιατί μέσα σ’ αυτή σε βρίσκω και σε χάνω
και μέσα απ΄αυτή ανακαλύπτω
‘’το νόμιμο του ανέλπιστου’’.
13 Οκτ 2014/22
