Σακελλάρης Καμπούρης

η ζωή εδώ στο νησί, είναι τόσο αμφίβια...
όταν ξημερώνει,δρασκελώ την περίφραξη του νου
και στο ανέστιο της ήβης καλπάζω,μικρός πρίγκηπας λες,
που μόλις έκλεισε στις χούφτες της μέρας του
δυό πράσινα στήθη λεμονιάς για ν'ανασαίνει...

δυό ψάρια με ασημένια φτερά ξεγλυστρούν
εκεί που η αγαπημένη μου απαλοχαϊδεύει την άμμο.
ένα μικρό δάχτυλο του δίδυμου βράχου μου
διεισδύει τρυφερά στον αλμυρό της αφρό
και η αίγλη ολόκληρη των αισθήσεων γίνεται γλάρος...

εγώ,δεν παύω να μιλώ στα δέντρα
την ώρα που γέρνουν τα κλαριά τους στο δείλι,να ξαρμυρίσουν.

παύση για λίγο...
ακολουθεί η νύχτα...

τότε ξεκινώ να μετρώ στην ομίχλη,
πόσες φορές σε αγάπησα...

συγχώρα με για τα ορθογραφικά μου λάθη
μα,
η αδιάβαστη ψυχή μου,δεν είναι ουσιαστικό...
είναι ρήμα που ξαποσταίνει σε δειλινά,
δεν διδάσκεται ορθογραφία

και ζει αμφίβια...

Γεράσιμος Ευαγγελάτος- Θέμης Καραμουρατίδης

Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος

Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης
Πρώτη εκτέλεση: Νατάσα Μποφίλιου

Κοίτα εγώ, αν μου επιτρέπεις
δεν είμαι μόνο αυτό που βλέπεις
Κι είναι φορές που αναρωτιέμαι
πώς καταφέρνω και κρατιέμαι

Του το κρατάω αυτού του κόσμου
που δε μου ανήκει ο εαυτός μου
Γι' αυτό τα δίχτυα που του ρίχνω
είναι όσα θέλω εγώ να δείχνω

Κοίτα εγώ αν θες να ξέρεις
είμαι όλα αυτά που αναφέρεις
Μόνο που κάπου κατά βάθος
όποιος με ξέρει κάνει λάθος

Του το κρατάω αυτού του κόσμου
που δε μου ανήκει ο εαυτός μου
Γι' αυτό τα δίχτυα που του ρίχνω
είναι όσα θέλω εγώ να δείχνω

Ανέβηκε στις 21 Φεβ 2011 http://www.youtube.com/watch?v=ra1Si1Ikm1w

http://www.musicpaper.gr/ 
Από τη μουσική παράσταση που παρουσίασε ο
Θέμης Καραμουρατίδης στο θέατρο Κάππα στις 13.10.2010

Θανάσης Παπακωνσταντίνου- Η ουρά του αλόγου

Η ουρά του αλόγου

Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Ο καβαλάρης τ' άλογο το 'χε μες στην καρδιά του.
Που να 'βρει φίλο πιο καλό να λέει τα μυστικά του.
Το τάιζε αγριοκρίθαρο, τετράφυλλο τριφύλλι,
στολίδια είχε στη σέλα του με λαμπερό κοχύλι.
Ήταν λευκό, ήταν κάτασπρο, ήταν γοργό και ξύπνιο,
κάλπαζε στα γυμνά βουνά και ξέφευγε απ' τον ίσκιο.
Μα ένα παλιομεσήμερο, σε μια συκιά από κάτω,
αστρίτης στραβογάμησε και δίνει δαγκωσιά του.
Δεν πέρασαν πέντε λεπτά μα πέρασαν αιώνες
ο καβαλάρης το θρηνεί, χαϊδεύει τους λαγώνες.
«Σύντροφε που ξανοίγεσαι, που χάνεσαι και φεύγεις;
Ας δώσουμε όρκο. Με καιρούς θα σ' εύρω ή θα μ' εύρεις».
Σκυφτός γυρνάει στο σπίτι του, σκυφτός την πόρτα ανοίγει,
καρφώνει τα παράθυρα και στο πιοτό το ρίχνει.
Το άλογο στο μεταξύ τα όρνια το τυλίξαν
το σκελετό και την ουρά μονάχα που τ' αφήσαν.
Περνούσε κι ένας μάστορας που 'μαθε στην Κρεμόνα
να φτιάχνει βιόλες και βιολιά που να κρατάνε χρόνια.
Είδε την τρίχα της ουράς άσπρη και μεταξένια,
την πήρε κι έφτιαξε μ' αυτή δοξάρια ένα κι ένα.
Δυο μήνες έκανε ο νιος ν' ανοίξει παραθύρι
την Τρίτη την πρωτομηνιά βγαίνει στο πανηγύρι.
Εκεί 'ταν λαουτιέρηδες που θέλαν' παρακάλια
ήταν κι ένας βιολιτζής που έπαιρνε κεφάλια.
«Γεια και χαρά στου βιολιτζή. Χρήμα πολύ θα δώσω.
Θέλω ν' ακούσω απ' τα καλά, μήπως και ξαλαφρώσω».
Δέκα φορές το πέρασε ρετσίνι το δοξάρι,
ταιριάζει στο σαγόνι του, τ' όργανο με καμάρι,
και σαν αρχίζει δοξαριές, μια πάνω και μια κάτω,
τον κόσμο φέρνει ανάποδα, τη γη μέσα στο πιάτο.
Πετάει με χούφτες τα λεφτά, ο άντρας και χορεύει
ακούγεται χλιμίντρισμα και το μυαλό του φεύγει.

Το κομμάτι "Η ουρά του αλόγου" από την πολυαναμενόμενη συνεργασία του Γιάννη Χαρούλη με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου με τίτλο "Μαγγανείες" που κυκλοφόρησε στις 18 Μαΐου του 2012.http://www.youtube.com/watch?v=SYTX__Dd_nE

Ελένη Φωτάκη- Χειμωνανθός

Στίχοι: Ελένη Φωτάκη
Μουσική: Γιώργος Καζαντζής
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Χαρούλης
http://www.youtube.com/watch?v=T08ZXlwcQs8


Φθινόπωρο στον έρωτα
απόψε ανατέλλει
αρισμαρί και μέλι
μύρισαν τα βουνά
κι εγώ κοιτάζω σιωπηλός
το χώμα το βρεγμένο
σαν κάρβουνο αναμμένο
η ομορφιά πονά.

Φιλί γυρεύω του ουρανού
κι αυτός μου δίνει στάχτη
μα απ΄ της καρδιάς τ΄ αδράχτι
σαν θέλω να κοπείς
σαλεύουν τα πορτόφυλλα
κι η κλειδωνιά γυρίζει
αέρας μου σφυρίζει
αν έρθεις, μην αργείς.

Γδύσου κι από τα μάτια μου
πάρε νερό και πλύσου
ο χωρισμός θυμήσου
είναι χειμωνανθός
τη λύπη την κατοίκησα
σε νύχτα και σε μέρα
σ΄ αφήνω στον αέρα
για να σε βρω στο φως.

Η αγάπη φόβους και όνειρα
δειπνά προτού ραγίσει
στου πόνου το ξωκλήσι
αγιάζει η ερημιά
κι εγώ μια θλίψη που ζητώ
για να με σημαδέψει
το φως πριν βασιλέψει
θα σ' αρνηθώ ξανά.

Στέλλα Βρακά- Μαδάει η μέρα σήμερα

Στέλλα Βρακά

Μαδάει η μέρα σήμερα

Μαδάει μαδάει η μέρα σήμερα.
Τι λυπημένα πού 'ναι τα μάτια σου
ουρανέ
κι αυτή η θάλασσα
δεν μιλάει καθόλου.

Όλα όπως χθες
όλα αμετανόητα και σκληρά
μα σήμερα
με πληγώνει το πραγματικό
της απουσίας της ομορφιάς
των επιθυμιών
πού άλλαξαν στράτα.

Δεν νιώθω παρά μονάχα
το δέος της ανόδου
σ' αυτό το τραγούδι
πού δεν σταματά να μιλά
μέσα μου.

Ψάχνω τα πόδια μου
να το ανέβω
κι αυτά συντριμμένα
μορφάζουν στο Φως.

Πώς να μπορέσω να φύγω
απ' την μέρα σήμερα;

5-10-2014

Στέλλα Πετκάρη - ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΜΗ..

ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΜΗ..............
Ξέρεις τι είν’ τ΄ αυθεντικό;
Αυτό που δε λερώνεται… κι είναι σα σφαίρα γυάλινη,
καθάρια, διαυγής;
Όσο κι να το λαχταράς, όσο κι αν το μιμείσαι,
αν δε κατέχεις τ΄ άθλημα… σεβάσου το… και φύγε!

Ξέρει να υπερασπίζεται τ΄ αληθινό κι ατόφιο
και στάση έχει στη ζωή…. τη γνήσια ματιά.
Κι αν το θωρείς προσβάσιμο και θες να τ΄ αποκτήσεις
σκέψου και ζύγιασε καλά … τις αντοχές που έχεις.

Γιατί ειν’ αυτό που θα σου πει … να δεις μες την ψυχή σου!
Να σε φιλτράρει προσπαθεί και να σε προσμετρήσει…
Κι αν το αντέξεις όλ΄ αυτό και νοιώσεις και το φως του,
τότε να ξέρεις μάτια μου, πως θα ζητά… το όλον!

Και δε θα συμβιβάζεται στο λίγο και στο ίσως
αλλά μονάχα στο… πολύ στο… πάντα και … «μαζί»!
(Υ.Γ. Αφιερωμένο στους αυθεντικούς …)