Σκόρπισαν όλα
Άνθρωποι κι έργα...
Κι η πόλη άδεια
Γεμάτη κελιά από προδομένα όνειρα
Ταμεία θανάτου
Και ξένους
τουρίστες.
Ατμοί
Ανεβαίνουν...
η Μαρία κι η
Ευρυδίκη
και στου Πλατάνου
τη σύναξη
οι μνήμες κατέλαβαν
τις άδειες
καρέκλες
ενώ ο απόμακρος
ήχος πλησιάζει
καθώς ακούγεται να σκούζει στην
ανηφόρα η μηχανή
μιας αλύτρωτης οδύνης.
Κοιτάς
Και μόλις που
ξεχωρίζει
Του λόφου η
καμπύλη
Και το γυμνό της στήθος
βουλιάζει ανέγγιχτο
Στη θάλασσα
Κάτω απ΄τα πεύκα.
Αφή της οθόνης
κι αϊφόν της
ερήμου
Δίχως επαφή
Στις
ακτές κάτω απ’ το ψάθινο καπέλλο τους
Πίνουν
γκαζόζες και φορούν σ’ επανάληψη την
αντηλιακή τους
αντιστεκόμενοι έτσι πολιτισμένα
στον Ηλιο του Θανάτου.
στον Ηλιο του Θανάτου.
1-7-2017.
