Share

Κυριακή 1 Αυγούστου 2021

Αλέξανδρος Βαναργιώτης-ΚΑΛΛΙΜΑΧΟΣ: – ἠῷοι Μελάνιππον

 

Για να περνώ την ώρα μου αυτές τις μέρες αποφάσισα να διαβάσω αρχαία ελληνικά επιγράμματα. Κάτι μέσα μου με ώθησε να αποπειραθώ να αποδώσω μερικά στα νέα ελληνικά, σαν άσκηση. Τα περισσότερα είναι επιτύμβια. Όσα θεωρώ ότι ολοκληρώθηκαν θα τα ανεβάζω στο φέισμπουκ.
Καλλίµαχος. Κορυφαίος των ελληνιστικών ποιητών. Γεννήθηκε λίγο πριν από το 300 π.Χ. στην Κυρήνη της Βόρειας Αφρικής. Πέθανε στα χρόνια της βασιλείας του Πτολεµαίου Γ΄ του Ευεργέτη γύρω στο 240. (Άφθονες πληροφορίες στο διαδίκτυο).
ΚΑΛΛΙΜΑΧΟΣ: – ἠῷοι Μελάνιππον
ἠῷοι Μελάνιππον ἐθάπτομεν, ἠελίου δέ
δυομένου Βασιλὼ κάτθανε παρθενική
αὐτοχερί, ζώειν γὰρ ἀδελφεὸν ἐν πυρὶ θεῖσα
οὐκ ἔτλη· δίδυμον δ᾽ οἶκος ἐσεῖδε κακόν
5πατρὸς Ἀριστίπποιο, κατήφησεν δὲ Κυρήνη
πᾶσα τὸν εὔτεκνον χῆρον ἰδοῦσα δόμον.
ΠΑ 7, 517
Απόδοση
Πρωί πρωί θάψαμε τον Μελάνιππο
μα, όταν έδυε το φως
του ήλιου,
αυτοκτόνησε κι η Βασιλώ, η κόρη,
γιατί δεν άντεξε να ζει,
ενώ παρέδωσε τον αδελφό στις φλόγες.
Διπλό κακό αντίκρισε το σπίτι του πατέρα,
τ’ Αρίστιππου
και η Κυρήνη θλίφτηκε βαθιά απ’ άκρη σ’ άκρη
έρημο όταν είδε πια
χωρίς τα εκλεκτά παιδιά
το σπίτι.
Αλέξανδρος Βαναργιώτης

Σπύρος Ποταμίτης- Δε θυμάμαι

 

Αφιερωμένο σ’ όσους θυμούνται…❤
Δε θυμάμαι αν σου πήγαινε το τιρκουάζ.
Ο άνεμος μωβ κι η θάλασσα της σιωπής
άχρωμη στα ξερονήσια των καλντεριμιών…
Δε θυμάμαι. Οι πληγές της φαλτσέτας
στα δέντρα, ονόματα και καρδιές και λήθη,
που μυρίζουν παλιές ημερομηνίες κι η φυγή
δεμένη σ’ ένα φιλί που έγινε φυλακή, χακί
πόνοι μιας ακυρωμένης εκστρατείας φωνών
που αλληλοσπαράχτηκαν, νίκη της ήττας μας.
Όχι δε θυμάμαι. Ξεχασμένος έζησα και ξεχνώ
τα ροδαλά ακροδάχτυλα εκείνου του παιδιού
που χάραξαν πάνω στην άμμο υγρές αγκαλιές
τότε που δεν ήξερε να τις ποτίσει με δάκρυα…
Δε θυμάμαι. Δε θυμάμαι. Δε θυμάμαι…