Chopin, Prelude No 16 / Vassilis Tsabropoulos

CHOPIN - Polonaise Op. 26 No 1 (Vassilis Tsabropoulos)

ΗΕΛΤΙΟΣ- Έρμη καρδιά

Έρμη καρδιά, σ’ αγριεμένα χρόνια

Έρμη καρδιά, κρατήσου στο βοριά                                

Την  Αντιγόνη κλείσανε σε υλόφρονα  σαλόνια

Κι οι γύπες αφανίζουνε  τ’ ανθρώπου τη θωριά.

Έρμη καρδιά, το θαύμα  καρτερούμε

Και το Χριστό στο σπίτι του φονιά

Έναν  εξόριστο θεό στη σκοτεινιά  να βρούμε

Στου  βρέφους το χαμόγελο  του  νου τη φωτεινιά.

28-29 Οκτ.2017.

Άνοιξε χείλι μ' άνοιξε - Επιτραπέζιο Θράκης (Χρ. Αηδονίδης)

Ρουμπαλιά, Γαρουφαλιά - Μικρασιάτικα τραγούδια (Μιχαλίτσι Βιθυνίας)

ΗΕΛΤΙΟΣ- ΛΕΥΤΕΡΙΑ

Αζήλευτος ο πόλεμος ( Πλάτων)

Κι ο Λόγος που πασκίζει τη βαρβαρότητα να εξημερώσει

Μάταιος δεν είναι. Δυσπρόσιτο όμως το φως του και δε φτάνει παντού.

Νάρκισσος  ο κατακτητής κι  ο ασεβής 

νομίζει πως με τα όπλα και το χρυσάφι του όλα  μπορεί να τάχει και τα ορίζει.

Και  επανέρχεται  μοιραία στο διάβα του καιρού  

η  ώρα  του Μαραθώνα

Και στο μέτωπο σπεύδουν με  ό,τι έχουν οι γενναίοι

τη Λευτεριά να υπερασπιστούν και τη βαρβαρότητα να πολεμήσουν, 

δίχως ποτέ να λογαριάσουν

ποιός  θα πεθάνει και ποιός θα ζήσει.

28-10-17.

ΗΕΛΤΙΟΣ-ΣΧΙΣΜΗ

ΣΧΙΣΜΗ

Πάντα πρώτη  Εσύ Αρχή αυθυπόστατη

Τ' άστρα και τη φθαρτή σχεδία μου ηγεμονεύεις

και τη γραμμή της μοίρας μου επιτηρείς

εν μέσω των κόκκινων  φθινοπωρινών φύλλων.

Πάντα πρώτη Εσύ ελαφίνα  ανυπότακτη

Στου βράχου  στέκεις ψηλά τ’ αγνάντιο προς τη θάλασσα

Το γλυκοχάραμα που ροδίζει  ν’ αναγγείλεις

Και του δειλινού τα  δοξαστικά τριαντάφυλλα,  

πριν στο μπαράκι της Μύκονος  σταθείς κι αρχίσει ο άνεμος να σε απογυμνώνει

Απ’ όσα  χρεία ποτέ δεν είχες να φορέσεις.

Το θαύμα αντικρύζω

Και τ’ ομολογώ

Το πρόσωπό σου ως βλέπω.

Αρτεμη κι Αφροδίτη πάνω σου αντιμάχονται

Και ως μούσα μπαίνεις στη μικρή  ζωή μου

Αναίτια κι αναπάντεχα, γιατί;

Ένας  Θεός μόνο το ξέρει!

Πάντα πρώτη Εσύ

Τη σκέψη να προλαβαίνεις και τα συναισθήματα των θνητών

Και του τραγοπόδαρου Πάνα τις κολασμένες νύχτες να ευλογείς

Στων Νυμφών τ’  ανεξερεύνητα σπήλαια.

Πρελούδιο  ομορφιάς, ιντερλούδιο φωτός,

Φρουρός του ζέφυρου μες τα στενά

Adagio αγάπης, της πεταλούδας πέταγμα στο Νείλο

Ψυχή που κόβει ηλιοαχτίδες και το κουκούλι πλέκει

Του  γήινου  διαστημόπλοιου που αθόρυβα χάρισες

στου χρόνου εμάς τους ταξιδευτές.

Λυγίζει στη  λάμψη Σου  ο οφθαλμός

Και τυφλώνεται στο φως Σου

Μα Εσύ αλύγιστη επιμένεις

Στις ρίζες να μένεις κρυμμένη των δεντρών

Και το  δέντρο το βαθύ-ισκιοτο με  ζωογόνα δύναμη να υψώνεις

Και στους άγονους  κάμπους να πέφτεις  σα βροχή

Μέχρι να δώσουν τα σπαρτά και να καρπωθούν τα στάχια

που ολόιδα  με τα ολόχρυσα μαλλιά  στους ώμους Σου  ανεμίζουν

ντάλα καλοκαίρι όπου μεθύσανε και τραγουδάνε μαγεμένα όλα μαζί τα τζιτζίκια.

Την ώρα τούτη του μεσημεριού κάτω απ΄τον ίσκιο  της ελιάς

ακέρια  σε συναντώ και σε ζυγώνω

Ακέρια και κατακερματισμένη

Μα πάντα  έτοιμη  τη ρωγμή του χρόνου μ΄ένα σου άλμα να δαμάσεις

Και με  πάθος ιερό να με σκοτώσεις και να μ’ αναστήσεις

Καθώς  το Είναι  μου αφήνω στη σχισμή  του φωτός

Που  αναπόδραστα  μας ενώνει.

 25-6 Οκτ.2017

What Must Be Said | By Günter Grass | Defend Democracy Press

Here is an English translation of a poetic protest by Nobel Prize laureate Günter Grass, against the prospect of the Israeli extermination (“auslöschen”) of the Iranian people. The original poem as he wrote it in German, follows this English rendering.

What Must Be Said
By Günter Grass, April, 2012

Why do I stay silent, conceal for too long
What clearly is and has been
Practiced in war games, at the end of which we as survivors
Are at best footnotes.

It is the alleged right to first strike
That could annihilate the Iranian people–
Enslaved by a loud-mouth
And guided to organized jubilation–
Because in their territory,
It is suspected, an atom bomb is being built.

Yet why do I forbid myself
To name that other country
In which, for years, even if secretly,
There has been a growing nuclear potential at hand
But beyond control, because no testing is available?

The universal concealment of these facts,
To which my silence subordinated itself,
I sense as incriminating lies
And force–the punishment is promised
As soon as it is ignored;
The verdict of “anti-Semitism” is familiar.

Now, though, because in my country
Which from time to time has sought and confronted
The very crime
That is without compare
In turn on a purely commercial basis, if also
With nimble lips calling it a reparation, declares
A further U-boat should be delivered to Israel,
Whose specialty consists of guiding all-destroying warheads to where the existence
Of a single atomic bomb is unproven,
But through fear of what may be conclusive,
I say what must be said.

Why though have I stayed silent until now?
Because I think my origin,
Which has never been affected by this obliterating flaw,
Forbids this fact to be expected as pronounced truth
Of the country of Israel, to which I am bound
And wish to stay bound.

Why do I say only now,
Aged and with my last ink,
That the nuclear power of Israel endangers
The already fragile world peace?
Because it must be said
What even tomorrow may be too late to say;
Also because we–as Germans burdened enough–
Could be the suppliers to a crime
That is foreseeable, wherefore our complicity
Could not be redeemed through any of the usual excuses.

And granted: I am silent no longer
Because I am tired of the hypocrisy
Of the West; in addition to which it is to be hoped
That this will free many from silence,
Prompt the perpetrator of the recognized danger
To renounce violence and
Likewise insist
That an unhindered and permanent control
Of the Israeli nuclear potential
And the Iranian nuclear sites
Be authorized through an international agency
Of the governments of both countries.

Only this way are all, the Israelis and Palestinians,
Even more, all people, that in this
Region occupied by mania
Live cheek by jowl among enemies,
In the end also to help us.

What Must Be Said | By Günter Grass | Defend Democracy Press

EuropeMiddle EastInternationalNuclear Weapons/WarWhat Must Be Said | By Günter Grass 25/10/2017 tweet Here is an English translation of a poetic protest by Nobel…

DEFENDDEMOCRACY.PRESS

ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ Κ. ΒΗΤΑ. TRANSFORMATIONS. 2004 (Κωνσταντίνος Βήτα)

Albinoni : Adagio

ΗΕΛΤΙΟΣ-ΛΕΞΟΥΛΕΣ

Λεξούλες μου πουλιά που χαμηλά πετάξατε

Και τη σιωπή ταράξατε σ’αυτή την ερημιά.

Λεξούλες μου πουλιά τη μοίρα ξεγελάσατε

Και  φέρετε τη μουσική στης λεύκας τα κλαδιά.

Κι αν δε μπορώ να σηκωθώ και αν ριγώ στο χιόνι

Των ήχων  σας οι τόνοι ξυπνούν μου τη μποριά  

Σ΄αγνάντιο άγνωστο να βγω να δω καθώς νυχτώνει

Της μάνας μου την αγκαλιά ν’ ανοίγει από μακριά.

Λεξούλες μου πουλιά που χαμηλά πετάξατε

Στον κόρφο μου φωλιάξατε  πριν κλείσω τα κουμπιά

Λεξούλες μου πουλιά ποτέ δε σας απάντησα

Στ’ όνειρο σας συνάντησα Θησέως μια γωνιά.

13/10/17

Manolis Aligizakis ΛΑΘΟΣ ΠΟΡΕΙΑ

Απ' το βιβλίο ΝΟΣΤΟΣ και ΑΛΓΟΣ το ποίημα Λάθος Πορεία-Wrong Path, My poem Wrong Path, from the book NOSTOS and ALGOS, www.ekstasiseditions.com translated in 9 different languages, (Japanese--Romanian--German--Italian--French--Ukrainian--Russian--Chinese) was presented in 9 different forums and blogs in those countries.

ΛΑΘΟΣ ΠΟΡΕΙΑ

Πουλούν πράγματα που δεν χρειάζεσαι
κι όμως αγοράζεις
τραγουδούν κακοφωνίες που δεν σ’ αρέσουν
κι όμως τις ακούς

Πότε θ’ ακούσεις
το μουρμουρητό των λουλουδιών;

Φορούν την ψεύτικη τους αίγλη
που θέλεις ν’ αρπάξεις
για να τους μοιάσεις
απομυζούν το λογικό απ’ το μυαλό σου
και πιστεύεις πως σε πλουτίζουν με κάτι
σαν τους μιμείσαι

Πότε του μικρού σπίνου
το τραγούδι θ’ακούσεις;

MANOLIS (Emmanuel Aligizakis), Crete, 1947
From: Nostos and Algos, Ekstasis Editions Canada Ltd., Victoria, Canada

WRONG PATH

They sell goods that you don’t need
yet you buy

they sing cacophonies you don’t like
yet you listen too

When will you listen
to the flowers’ whisper?

They apply their external lustre
that you like to snatch from them
to become alike
they drain your brain of all logic
and you believe they enrich you
when mimicking them

When will you listen
to the finch’s song?

MANOLIS (Emmanuel Aligizakis), Crete, 1947
From: Nostos and Algos, Ekstasis Editions Canada Ltd., Victoria, Canada

VERKEERDE WEG

Ze verkopen goederen die je niet nodig hebt
maar je koopt ze

ze zingen kakofonieën waarvan je niet houdt
maar je luistert er naar

Wanneer zal je luisteren
naar het gefluister van de bloemen?

Ze dringen jou hun oppervlakkige glans op
die je graag van hen zou overnemen
om hun gelijke te zijn

Ze nemen van je hersen alle logica af
en je gelooft dat je er beter van wordt
als je hen na-aapt

Zou je niet eerder luisteren
naar het kwinkeleren van de vink?

MANOLIS (Emmanuel Aligizakis), Kreta, 1947
Vertaling: Germain Droogenbroodt
Uit: Nostos and Algos, Ekstasis Editions Canada Ltd., Victoria, Canada

http://www.point-editions.com

ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΡΤΕΜΗΣ :" Ο ΣΚΛΑΒΟΣ" Λόγια της Κύπρου Χάλκινα

Yiannis Georgiou Recital Rialto Theatre 2017 Fragments Part 2

Μπλε Τον ίδιο το Θεό

ΗΕΛΤΙΟΣ -Λοιπόν;

Λοιπόν;
Ή τη σιωπή των αστεριών
Ή του μωρού το γρίλισμα 
Και το κλάμα.
Βάρος! το ξέρω,
Μα δίχως εμένα δεν είσαι
Και μηδέποτε θάφτανες
Ν’ αμφιβάλλεις ό,τι εμπιστεύεσαι
Και να εμπιστεύεσαι ό,τι αμφιβάλλεις.
Ετσι απάντησε η λέξη, τη μουσική ως αγκάλιζε
Πάνω στο νοτισμένο στρώμα
Κι έπειτα σηκώθηκε
-απ΄τις συνάψεις περνώντας του εγκεφάλου-
Το παράθυρο ν’ ανοίξει στο αυγινό φως
Άγνωστο τραγούδι
Σιιγοτραγουδώντας.
4-10-2017.

ΗΕΛΤΙΟΣ- ΣΥΝΕΧΕΣ

Το φάσμα συνεχές. Και δε μπορεί κανείς στα δυο να το κόψει.

Και το σχίσμα ανύπαρκτο. Σαν το μαχαίρι που σου πέρνει την κεφαλή.

Επειδή ο νους δεν ανακάλυψε ακόμα, το ουράνιο τόξο.

4-10--2017

Καημός - Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Μίκης Θεοδωράκης

ΗΕΛΤΙΟΣ- ΖΩΗ

Ζωή  από σκόρπια βιβλία

Σπασμένα αγγεία και κιονόκρανα

Που κιτρίνισαν.

Μάρμαρα που λάμπουν στο φως

Και  σταλμένες στον καιρό ηλιαχτίδες

δίχως   χέρι  να τις  μαζέψει

μήτε τεχνίτη να υψώσει το  ναό  

 και στεφάνι ανοιξιάτικο   τις πλέξει

στην Κοιμωμένη.

Περνάνε δώθε-κείθε οι τουρίστες και κατουράνε

Τα κλέβουν και μυρίζει αμμωνία

Και σε κανέναν δε λείπουν τα συντρίμμια

Και μπελάς  μας έχουν γίνει

Και πολύ  αγωνιούνε  οι νοικοκυραίοι

Που δε  φτάνει  ο επενδυτής  

Να τα γυμνώσει.

3-10-2017

Γιώργος Σεφέρης ~ Haiku