Ήταν η εποχή του νέου κύματος που «μια φορά κι ένα καιρό…..» ανακάλυπτα από τους δίσκους της μάνας μου (και τη φωνή της), την Γιαννακοπούλου, την Παπαστεφάνου με τη χορωδία Τρικάλων… Την Χωματά να τραγουδά τις "Αποδημίες" του Σπανού... κ.α..(τέτοια ακούσματα).
Η νεότητα με μανία με κτυπούσε στα βράχια της έντεχνης μουσικής με την ποίηση του Ελύτη, του Ριτσου, του Σεφέρη και άλλων..Η ζωή ενός νέου, που πέρασε τραγουδώντας με τη κιθάρα του αρχές της δεκαετίας του ογδόντα στο "Μαντάλι" στη Λευκωσία...ενώ μεσούσης της ίδιας δεκαετίας στις μπουάτ της Πλάκας με τον Γ. Αργύρη και τον Γ.Ζωγράφο (που του είχα κι αδυναμία ως άνθρωπο καλλιτέχνη). Μετά επενοικιάζοντας (τί τόλμημα και κείνο...) την «παλιά Μαρκίζα» στην οδό Βατατζή στην λεωφόρο Αλεξάνδρας στην Αθήνα..μαγεύεται από τα ηχοχρώματα των φωνών της Κουμιώτη, της Χωματά, της Φλέρυς με τον "Μπαχ" να τη συνοδεύει στο πιάνο, η Ειρήνη με την κιθάρα της κατακτάει τους τελευταίους ρομαντικούς τραγουδώντας Σισιλιάνικα, ρεμπέτικα κ.α. (*)και τη συμβουλή...του Χατζιδάκι.... που μ' έστειλε η Γιολάντα Ντι Τάσσο η σπουδαία δασκάλα μου, να ηχεί περίεργα..."τρ(γ)αγουδιστής..κι όχι σύνθεση" (που φυσικά δεν τον άκουσα).
Δέκα χρόνια σχεδόν μετά η επιστροφή στην Πάφο, με την μπουάτ Ορφέας (χίλια εννιακόσια ενενήντα δύο) κι αργότερα η γνωστή μπουάτ στο λιμανάκι..Όλα επαναφέρουν κουρντίζοντας κυριολεκτικά μέσα μου αυτή την ταινία (που κάποιο χέρι την γυρνάει γρήγορα), επαναφέροντας τον Μίκη,τον Μάνο, τον Λοϊζο, τον Μαυρουδή, τον Λεοντή με όλα τα δισκογραφημένα παρελκόμενα τους. Οι ραδιοφωνικές εκπομπές μου στη μικρή επαρχιακή καθημερινοτητα που επί τριάντα πέντε έτη, έμαθε τον κόσμο να ακούει Χατζιδάκι , Θεοδωράκη κι όλους εκείνους που με «κόσκινο» η εκπομπή περνούσε καλημερίζοντας το σύμπαν. Λοιπόν με αφορμή τα εκατό χρόνια από τη γέννηση του Μίκη Θεοδωράκη ακούστε..τι ανακάλυψα…..!
α.α.α
(από τις κασέτες στον ψηφιακό κόσμο)
0:37 / 1:57
