Γκρεμισμένη η δέση πούδινε νερό στο πάνω αυλάκι
και το μεγάλο ρέμα στα ριζά του χωριού
απέραντος ξεριάς,
στεγνό, χωρίς νερό μια στάλα,
και μόνο ο ήχος του ακούγεται τη νύχτα
διαβαίνοντας χαμηλά κάτω απ’ τις πέτρες
πού απόσπασε στο ξέσπασμά της η θεομηνία
και στοίβασε η κατεβασιά
από το βαθυδιάσελο.
Να σώσω αυτόν τον ήχο
πριν τον αποσύρουν της ιστορίας
οι δημιουργοί
και τα ίχνη σου χάσω οριστικά,
εδώ μέσα στο απολιθωμένο δάσος
των ψυχών
όπου κοιμήθηκαν οι Ευμενίδες
και μόνο τα δόντια ακούω να τρίζουν
των θηρίων.
26/7/2023.
