Share

Τετάρτη 13 Αυγούστου 2014

ΗΕΛΤΙΟΣ- Ο ΧΤΥΠΟΣ

Εσένα γυρεύω άνθρωπε
εμένα γυρεύω,
που με δέσανε ολάκερο χειροπόδαρα
-ψυχή τε και σώματι -
και δεν έχω χέρια
μήτε κοντύλι
ν’ αποκριθώ στο χτύπο σου που ακούγεται 
στον τοίχο του κελιού μου κάθε βράδυ: 
τακ-τακ, τακ-τακ, τακ-τακ.. 

Εσένα γυρεύω άνθρωπε...


ΗΕΛΤΙΟΣ- ΝΕΡΟ

Γκρεμισμένη η δέση πούδινε νερό στο πάνω αυλάκι
και το μεγάλο ρέμα απέραντος ξεριάς  στεγνός,
χωρίς νερό μια στάλα,
και μόνο  ο ήχος του ακούγεται τη νύχτα
καθώς διαβαίνει χαμηλά κάτω απ’ τις πέτρες
πού στοίβασε η κατεβασιά.

Να σώσω αυτόν τον ήχο
πριν τους νόμους  του αποσύρουν οι δημιουργοί
και τα ίχνη σου χάσω οριστικά,
εδώ μέσα στο άλαλο δάσος
όπου κοιμήθηκαν  οι  Ευμενίδες
και μόνο τα δόντια ακούω να τρίζουν των θηρίων.