Αλλόκοτο μοιάζει
να περιμένεις από θνητό τ' αθάνατα να μάθεις:
μες στο ποτάμι ριγμένος να ξοδεύεσαι
τ' άτρεπτα να συλλάβεις και τ' αναλλοίωτα
και το άχρονο και το έγχρονο να συνεξετάζεις,
πόδι βάζοντας στο αχώρητο
με τον παντοδύναμο Λόγο.
Αλλόκοτο μοιάζει, εκτός κι αν
απ΄αλλού έρχεσαι
κι ακολουθώντας την καταγωγή σου το αγαθό ζητάς
και ομολογείς,
το στιγμιαίο της λάμψης τ' άστρου
και του σωματίδιου του θεού στο εργαστήριο του CERN -
σε απόσταση ευπρέπειας από τον επεξεργαστή του νου που μορφοποιεί
τον κόσμο και τα όντα,
μοιραία δεμένος με το καθάριο νεράκι που τρέχει στο ρυάκι
για ν' αγιάζει τα υπάρχοντα
και με το θρόϊσμα των φύλλων της λεύκας
που μιλάει στο μεγάλο ρέμα
σιωπηλά
με την ψυχή μου.
17-10-2019/22
ΠΙΝΑΚΑΣ STAVROS DITSIOS https://www.stavrosditsios.com/
