Ω πόσο με νοιώθεις που με μια σου ματιά
ανατέλλει το φως κι αναδύεται ο κόσμος-
το κρυμμένο κάλλος του έγχρονου
κι η λαμπρότητα της ψυχής.
Μα δες:
Ένα τόσο δα, μια ασυνέχεια απειροελάχιστη,
κι όλα αλλάζουν:
θάνατος-ζωή.
Ένα τόσο δα, και να οι δυό μας!
Ένα τόσο δα, και να εγώ μοναχός!.
1.10.2014.
