Σε ό,τι ακούσω,
ακούω συχνά νάρχεται σαν απόηχος
η σιωπή
από έναν κόσμο που γκρεμίζεται,
από μια ύπαρξη ζωντανή που την πελεκούν
και την πριονίζουν μεθοδικά σαν τη βελανιδιά
κα ξαφνικά μ’ ένα τρίξιμο σωριάζεται
και πέφτει πλαταγίζοντας
στου βάραθρου το στόμα.
Βαρύτητα
Θρυμματισμένα γυαλιά
Βρυγμός και τρυγμός οδόντων
Στον αγρό του κόσμου.
Και δεν έχεις τόπο να σταθείς.
''Σώσε μας Αγάπη’'.
10-3-2017
