Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας: Τα παράξενα πουλιά του Σαν Φραντσισκο (Alle...

Κάθομαι μονάχος εδώ
πέρα)

Το βάρος του κόσμου
είναι αγάπη

(Όχι πως περιμένω τίποτα)

Κάτω απ` το άχθος της
μοναξιάς

(Κάνω πως κοιτάω έξω
απ’ τα τζάμια)

κάτω απ` το άχθος του
ανεκπλήρωτου

(Έτσι για ξεκάρφωμα)

Το βάρος που φέρουμε

είναι αγάπη

(Κι όλο περνούν απ’ το

μυαλό μου αυτά τα λόγια

Που είχα δεί γραμμένα
σ’ έναν τοίχο μια φορά

Κι όλο περνούν απ’ το
μυαλό μου

Τα παράξενα πουλιά του
Σαν Φρανσίσκο

Τα βρόχινα ακκόρντα
του Neel Young

Του Don MacLeen τα μακρινά
φανάρια

Των Pink Floyd τα όνειρα)

(Bye Bye Mis American Pie...)

Άλλεν Γκίνσμπεργκ
ποιητή,

μάτι της συνείδησης,

άγρυπνο μάτι του πόθου
και της προσευχής,

ιχνηλάτη του σκοτεινού
δρόμου για την αλήθεια.

Προχθές το βράδυ,

σαράντα χρόνια μετά,

κάθισες δίπλα μου στον
καναπέ

και μέσα από τη φλέβα
σου

σούταρες ξανά στο μυαλό
μου

την αθωότητα των βέβηλων
χρησμών σου

(Και τα συνθήματα που
σκόρπισε ο αέρας

Και τα κατάπιε και τα
πήρε ο καιρός)

(No Passaran... No Passaran...)

Το βάρος του κόσμου
είναι αγάπη

Το βάρος του κόσμου
είναι αγάπη