Share

Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2020

ΓΑΛΑΝΗ GALANI " ΚΑΘΕ ΓΡΑΜΜΑ " 1975. Λίνος Κόκκοτος- Λευτέρης Παπαδόπουλος

Κάθε γράμμα που μου στέλνεις το διαβάζουμε όλοι

συλλαβίζουμε τα λόγια σαν μπουκιές ψωμί

φέρνει μεσ' την ερημιά μας την παλιά μας πόλη

και το σύρμα ευωδιάζει άσπρο γιασεμί.


Όλα τα ρολόγια δείχνουν μεσονύχτι

Στείλε μου δυο λόγια για παρηγοριά

Είμ’ ένα σπουργίτι σ’ ατσαλένιο δίχτυ

Μια μονή φτερούγα κόντρα στο βοριά.


Κάθε βράδυ το φεγγάρι πέφτει στην αυλή μας

ματωμένο απ΄της μάντρας το χοντρό γυαλί

την Τετάρτη για ταξίδι πήραν τον Παυλή μας

κι από τότε μαύρο κύμα φέρνουν οι γυαλοί.


Όλα τα ρολόγια δείχνουν μεσονύχτι

Στείλε μου δυο λόγια για παρηγοριά

Είμ’ ένα σπουργίτι σ’ ατσαλένιο δίχτυ

Μια μονή φτερούγα κόντρα στο βοριά.


Τάσος Λειβαδίτης, "Οι τελευταίοι", 1964 -απόσπασμα

Το ρόλο μας τον διαλέξαμε οι ίδιοι εμείς
την πρώτη μέρα που διστάσαμε να πάρουμε μιαν απόφαση
ή που σταθήκαμε εύκολοι σε μιαν αναβολή.
Μια ταπείνωση, που δεν ανταποδόθηκε,
αναπηδάει μιαν άλλη ώρα, σαν μαχαίρι, μέσα σου
για να σκοτώσει ό,τι πιο πολύ αγαπάς.
Ένα μεγάλο, ακατόρθωτο όνειρο,
που του ’κλεισες την πόρτα,
κάθεται 'κεί απέξω χρόνια τώρα
κι όταν σε βρουν νεκρό,
κανείς δεν ξέρει ότι δεν άντεχες
ν’ ακούς αυτά τα τεράστια ματωμένα νύχια του
να γδέρνουνε την πόρτα σου.
Όλα όσα αρνηθήκαμε...
αυτό είναι το πεπρωμένο μας.
Τάσος Λειβαδίτης, "Οι τελευταίοι", 1964 -απόσπασμα