Είμαι σε δάσος
σκοτεινό
κάτω από γκρίζο ουρανό,
κι Εσύ αστέρι φωτεινό
μες τ’ όνειρο που σκάει.
Είμαι στην έρημο δεντρί
άνυδρης γης απαντοχή,
κι Εσύ η ξαφνική βροχή
που δυνατά ξεσπάει.
Δεν αντέχω μακριά σου,
πάρε με στην αγκαλιά σου
σώμα πάθος σου να γίνω
κι’ από έρωτα να σβήνω.
Άκου του ανέμου τη βοή
βρες την αλήθεια την κρυφή
και πάρε πίσω τη ζωή
που κλέψαν και πονούμε.
Έλα και πάρε με αγκαλιά
κάνε βαρκούλα τα φιλιά
και πάμε πέρα στ’ ανοιχτά
τον κόσμο για να βρούμε.
Δεν αντέχω μακριά σου,
πάρε με στην αγκαλιά σου
σώμα πάθος σου να γίνω
κι’ από έρωτα να σβήνω.
