Στο νέο αντιτορπιλικό
στο νέο αεροπλανοφόρο
με το μάτι στο περισκόπιο έναντι του
εχθρού
τα καθήκοντά μου δεόντως επιτελώ και πορεύομαι
επί των αγρίων και σκοτεινών κυμάτων.
Δεν έχω τίποτα να ονειρευτώ
τίποτα να ελπίζω
κι ανάγκη
απ΄τις αυταπάτες να ξεφύγω
και το κομμένο νήμα της Αριάδνης
να ξαναπιάσω.
Απ' τη δυνατότητα φυτρώνει το μέλλον
κι απ' την τυφλή δύναμη ο εχθρός.
Διό, και της Ειρήνης τους ήρωες αναζητώ
και τη γλώσσα μαθαίνω των δελφινιών
καθώς παίζουν με το κύμα
κι ένα τραγούδι ψιθυρίζω που έρχεται από μακριά
θυμίζοντάς μου παλιές αγάπες:
“την πόρτα ανοίγω το βράδυ, τη λάμπα κρατώ ψηλά...''.
16/6/2021
