Για την Ανύτη δεν γνωρίζουμε πολλά. Παραμένει άγνωστη η οικογένειά της, το πρόγραμμα της Σχολής που φέρεται ότι διηύθυνε και ο ακριβής χρόνος γέννησης και θανάτου. Πρόκειται μάλλον για την Ανύτη από την Τεγέα ποιήτρια και επιγραμματοποιό με αρκετούς θαυμαστές και μαθητές – μεταξύ των οποίων τον Λεωνίδα απ’ τον Τάραντα. Ο Αντίπατρος ο Θεσσαλονικεύς (1ος αι. π.Χ.) την κατατάσσει μεταξύ των εννέα μεγαλύτερων ποιητριών της αρχαιότητας. Την ίδια περίπου εποχή (το 80 π.Χ.) ο Μελέαγρος από τα Γάδαρα της Συρίας γνώριζε τα ποιήματα της Ανύτης και περιέλαβε κάποια από αυτά στην Ανθολογία του (παρομοιάζοντάς τα με κρίνα).
παρθένον Ἀντιβίαν κατοδύρομαι, ἇς ἐπὶ πολλοὶ
νυμφίοι ἱέμενοι πατρὸς ἵκοντο δόμον,
κάλλευς καὶ πινυτᾶτος ἀνὰ κλέος: ἀλλ᾽ ἐπὶ πάντων
ἐλπίδας οὐλομένα Μοῖρ᾽ ἐκύλισε πρόσω.
Π.Α.7.490
Απόδοση
Την Αντιβία κλαίω.
Ήταν κορίτσι της παντρειάς.
Πολλοί οι υποψήφιοι γαμπροί
που την ποθούσαν.
Στο πατρικό κατέφθαναν το σπίτι
από τις φήμες π’ άκουγαν
για ομορφιά και γνώση.
Μοίρα όμως θανάσιμη
όλων τις προσδοκίες
με μιας τις εξανέμισε.
Αλέξανδρος Βαναργιώτης
