Στην
ακροποταμιά, μέσα στις καλαμιές,
στέκω και περιμένω
μέχρι να δω κάποια στιγμή την πέστροφα να πετάγεται πάνω απ’ το νερό,
μέχρι να δω
τη ράχη της να λαμπυρίζει στο φως κι έπειτα να βυθίζεται
ξανά στο
άγριο ρεύμα,
αφήνοντας
πίσω της το στιγμιαίο ίχνος του απροσδόκητου--
την αιφνίδια λάμψη απ’ το είδωλο του
αγέννητου.