Χαλκιάς / Γαργανουράκης - Τύμπανα Παίζω

Στίχοι:   Μιχάλης Κατσαρός Μουσική:   Γιάννης Μαρκόπουλος 1. Χαράλαμπος Γαργανουράκης & Λάκης Χαλκιάς & Βασιλική Λαβίνα & Λιζέττα Νικολάου Τύμπανα παίζω στα κρυφά μονοπάτια, τύμπανα παίζω στα δάση. Περιφέρουν οι λαοί τη ρίζα μου, περιφέρουν οι λαοί την καρδιά μου. Οι δρόμοι ανοίγουν πληγές, ανάβουν φωτιές στα σπίτια, στα στρατόπεδα ανάβουνε φώτα. Οι λύκοι ουρλιάζουν τις νύχτες πανδαιμόνιο στους βράχους μπήγουν τα νύχια στα μάτια τους, η σιωπή παγώνει στα δέντρα. Τύμπανα παίζω στα κρυφά μονοπάτια, τύμπανα παίζω στα δάση. Αφήνω την έρημο, το βαθύ μου ποτάμι, κατεβαίνω σκάλες γυρτές στους δρόμους κατεβαίνω εγώ ο ταπεινός ο δούλος σας ανάμεσα στο λαό μου. Στη φωτιά να ριχτεί αυτός που κουράστηκε και θέλει μόνο την ακίνητη μάσκα αυτός που δεν αλλάζει το βήμα, το γέλιο, το ρυθμό, τη σιωπή στη νέα του πόλη. Τύμπανα παίζω στα κρυφά μονοπάτια, τύμπανα παίζω στα δάση. Αφήνω τότε την έρημο, αφήνω τα άνθη. Το επίπεδο έπεσε πάνω στο άλλο, ζητάει το εκμαγείο, αγωνίζεται, σε λίγο θα ανατιναχθεί. Ποιος είναι για νέα σημαία; Αφήνω τους αγρούς, την γιορτή, τις καμπάνες. Αφήνω την έρημο, το βαθύ μου ποτάμι. Τύμπανα παίζω στα κρυφά μονοπάτια, τύμπανα παίζω στα δάση.

επιστολή του ποιητή Άρη Αλεξάνδρου στον Μιχάλη Γρηγορίου

 Ποιείν / Poiein.gr 23 ώρ.

 

Χειρόγραφη επιστολή του ποιητή Άρη Αλεξάνδρου στον Μιχάλη Γρηγορίου από το Παρίσι, 12-7-77, όπως δημοσιεύτηκε στο ΠΟΙΕΙΝ, με ευγενική παραχώρηση του συνθέτη, στις 31/10/2009.

'Φίλε κύριε Γρηγορίου,

Άκουσα χθες την καντάτα σας τρεις φορές. Στο καθαρά μουσικό επίπεδο δε μου πέφτει λόγος, τολμώ να πω ωστόσο ότι πετύχατε το σκοπό σας: Γεφυρώσατε τη ''σοβαρή'' μουσική με την ''ελαφρά''. Θά'λεγα μάλιστα ότι το προγεφύρωμά σας θα επιτρέψει στη ''σοβαρή'' να κατακτήσει το χώρο της ''ελαφράς''.

Υπάρχει όμως ένα άλλο επίπεδο για το οποίο μπορώ να μιλήσω με απόλυτη σιγουριά: Η καντάτα σας μεταγράφει και ερμηνεύει σωστά τον πόνο και την οργή, την απόγνωση και τη νοσταλγία, την πίκρα και τον σαρκασμό των στίχων μου. Οι δικοί σας ήχοι, οι τόνοι, οι ρυθμοί, έτσι όπως τους αποδώσανε οι τραγουδιστές σας και η ορχήστρα σας, προσθέσανε μια άλλη διάσταση, όχι απλώς ηχητική στις λέξεις μου, τόσο που ένιωσα πως τα ανεπίδοτα γράμματα μου φτάσανε επιτέλους στον παραλήπτη τους. [...] 

Δείτε λιγότερα

Κ. Π. Καβάφης – Εις το επίνειον [1917 1918]