Georgios Manos-Νυχτέρια.

Νυχτέρια.

Εκείνο που μου έμεινε

απ’ τα παλιά νυχτέρια,

είναι κάτι σαν προσταγή

αυτών που έχουν φύγει,

πως πρέπει η μνήμη ζωντανή

να φτάσει στα παιδιά μας.

*

Εψές όπως ξεφύλλιζα παλιές φωτογραφίες,

ο νους μου εφτερούγισε στα παιδικά μου χρόνια,

εκεί, στη Νέα Δήμητρα, το όμορφο χωριό μου,

στα σπίτια του Εποικισμού π’ αγαπηθήκαν τόσο!

Τότε που ξένοιαστο παιδί γυρνούσα απ’ το σχολείο,

την τσάντα μου την πάνινη στη σκάλα την πετούσα

και στα σοκάκια έτρεχα ώσπου να σκοτεινιάσει.

Και όταν οι λάμπες άναβαν μέσα στο καμαράκι,

έβγαινε η μάνα ανήσυχη στης πόρτας το κατώφλι.

«Ακόμα δεν χορτάσατε παιχνίδια, βρε παιδιά μου;

Βιβλίο δεν ανοίξατε, γρήγορα μαζευτείτε.

Θα σας σηκώσει ο δάσκαλος και λέξη δε θα πείτε».

Τότε μόνο θυμόμουνα πως είχα να διαβάσω,

να γράψω την αντιγραφή, να μάθω ορθογραφία

να λύσω αριθμητική, ονόματα να κλίνω.

Απ’ το καρφί κατέβαζα τη λάμπα στο τραπέζι,

στα γρήγορα ξεπέταγα το ένα πίσ’ απ’ τ’ άλλο,

γραψίματα, διαβάσματα, πράξεις και παρακάτω,

γιατί βιαζόμουνα πολύ ν’ ακούσω τους μεγάλους

που σιγανά κουβέντιαζαν για τη γλυκιά Πατρίδα,

αυτή που την παράτησαν με πόνο και με δάκρυ,

κι ήρθαν σε τόπο άξενο να χτίσουν τη φωλιά τους.

Έλεγαν για τους συγγενείς, που ακόμα δεν τους βρήκαν,

για τα παιδιά που χάθηκαν μες στην αναμπουμπούλα,

γι’ αυτούς που θάφτηκαν εκεί κι απόμειναν μονάχοι,

δίχως καντήλι και κερί, δίχως ένα τρισάγιο.

Μιλούσανε και δάκρυζαν, κάποιοι σταυροκοπιούνταν,

ώσπου «η ώρα πέρασε, άιντε να κοιμηθούμε»,

κι απ’ τη γιουκιά* στο πάτωμα έστρωναν να πλαγιάσουν.

Κι αύριο και μεθαύριο και σ’ όλα τα νυχτέρια,

τα ίδια θα κουβέντιαζαν τα χιλιοειπωμένα,

μα είχε ανάγκη η ψυχή λίγο να ξαλαφρώσει

απ’ τον μεγάλο τον καημό που γιατρειά δεν είχε.

Όλη αυτή τη σύναξη την είχα συνηθίσει

και καρτερούσα πώς και πώς να έρθ’ εκείνη η ώρα.

Τ’ άκουσα, τα ξανάκουσα, τα έμαθα απέξω,

σαν να τα έζησα κι εγώ, σαν να ’μουνα μαζί τους.

Κι από την ώρα που «’φυγαν» αυτοί που τα ’χαν ζήσει,

απόμειναν οι θύμησες που αφορμή γυρεύουν,

ακάλεστες να έρθουνε, το χρέος να θυμίσουν,

πως όσα εκείνοι τράβηξαν είναι κληρονομιά μας

κι η μνήμη πρέπει ζωντανή να φτάσει στα παιδιά μας.

* Γιουκιά = στοίβα με στρώματα και παπλώματα

Γεώργιος Μάνος

18 Απριλίου 2021

Φωτογραφίες

1. Νέα Δήμητρα (Ν. Γυναικόκαστρο) Κιλκίς. Χωριό καινούργιο εξολοκλήρου προσφυγικό. Θεμελιώθηκε το καλοκαίρι του 1924. Με τη βοήθεια του Εποικισμού και την προσωπική εργασία των προσφύγων, το καλοκαίρι του 1925 τα σπίτια ήταν έτοιμα και παραδόθηκαν στους δικαιούχους, που μέχρι τότε έμεναν σε σκηνές. Οι πρόσφυγες, όλοι με καταγωγή από τα πρόθυρα της Κωνσταντινούπολης, ήταν άνθρωποι σκληροί στη δουλειά, αλλά και πρώτοι στα γλέντια και τα πανηγύρια.

2. Νυχτέρια (Κανάλια Καρδίτσας, από το διαδίκτυο)

8787

20 σχόλια

7 κοινοποιήσεις

Best of Russian Adagios

Mussorgsky: Excerpt of Pictures at an Exhibition / Dudamel · Simon Boliv...

Jonathan Jackson - Joseph (Official Lyric Video)

Ερμηνεία: Jonathan Jackson

Μουσική: Ανδρέας Κατσιγιάννης

Στίχοι: Αλέξανδρος Φωτεινός

A beauty carved with pain the sweetness of your face A wounded heart full of light a soul so full of grace. With longing you looked up at Him Whom you desired The brightness of the sun set your soul on fire The whole world on your mind. You knew the human heart could mend If only it could see The beauty of the Suffering One Who sets us free You knew our broken hearts could mend You loved us to the grave A world wrapt in darkness You always showed the way You always showed us love. When I look into your eyes my wounded soul is healed Your suffering in all its shine, a secret yet revealed Your face is like an angel’s, glorious in the night A beauty that saves the world with tears from on high A soul bathed in light. You knew our human hearts could mend If only it could see The beauty of the Suffering One Who sets us free You knew our broken hearts could mend You loved us to the grave A world wrapt in darkness You always showed the way You always showed us love.

Νίκος Μαμαγκάκης - Μολυβένια σύννεφα - Παναγιώτης Παπαϊωάννου

Ποίηση : Γιάννης Ρίτσος Μουσική : Νίκος Μαμαγκάκης Μολυβένια σύννεφα πληγωμένα χέρια μέσα απ΄τις παλάμες τους φεύγουν περιστέρια Σταυρωμένα σίδερα η βαριά ερημιά οι πληγές τους άνθισαν φως και γιασεμιά Το ψωμί το ολόπικρο το νερό το λίγο σιωπηλά ετοιμάζουνε το μεγάλο τρύγο. Σταυρωμένα σίδερα η βαριά ερημιά οι πληγές τους άνθισαν φως και γιασεμιά.

ΜΙΝΑ ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ - ΔΕΝ ΑΓΟΡΑΖΕΙΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ ΧΩΡΙΣ ΑΓΑΠΗ

Σεφέρης, Μελοποιημένη ποίηση

Σεφέρης, Μελοποιημένη ποίηση: Προλογικό σημείωμα: Στέλλα Κυρίκου Επιμέλεια δίσκου: Δανάη Βουτσιλά   Ας γνωρίσουμε, καταρχάς τον Σεφέρη. Νομπελίστας, διπλωμάτης μεγάλης δράσης και εμβέλειας, επίτιμος διδάκτορας στο Πρίνστον, στην Οξφόρδη και στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Πάνω από...

Γεωργιος Τριανταφυλλοπουλος- Το ποτάμι μου.

 

Γεωργιος Τριανταφυλλοπουλος

5 ώρ.  · 

Σουρούπωνει.

Τα βουνά, μαύρες σκιές, με περισφίγγουν

Σιγή

Μόνο τα τζιτζίκια συνεχίζουν

το τέλος της μικρής τους ζωής τραγουδώντας.

Κι ένας βόμβος κάπου στο βάθος

Του Σελινούντα τα νερά ακούραστα κυλούν

αιώνων μνήμες στη θάλασσα κουβαλούν

Ιδρώτας κι αλάτι

Αίμα και λάσπη

Γέλια οιμωγές

Μνήμες γεμάτες ελπίδες και όνειρα

Ώρες ατέλειωτες προσμονής και λαχτάρας.

Μισοτελειωμένα χάδια. Χαίνουσες πληγές .

Φιλίες στο συμφέρον προδομένες

Λόγια ψεύτικα και προδοσίες

Όλα, λόγια, χάδια, φιλιά, γέλια, δάκρυα

στο δρόμο για τη θάλασσα θα συναντηθούν.

Εκεί που όλα χάνονται και γεννιόνται.

Μέσ’ των ζωών το ανακάτεμα

Βράχια κοφτερά κακοτράχαλα ξεκινάνε,

μα την οργή του νερού μερεύοντας,

πετραδάκια γίνονται.

Όλα σαν ψεύτικα

Των παιδιών

και του χρόνου

παιχνίδια

Νύχτωσε.

Ενα φεγγάρι ολόγιομο

με χρυσό ντύνει χόρτα ξερά

στων λιοστασιών την απέριττη ερημιά

Νύχτωσε πια

Καιρός να φεύγω κι εγώ

Γ. Π. Τ.

Το ποτάμι μου. Ο Σελινούντας. Και η Άνοιξη

Εν κατακλείδι - Παύλος Σιδηρόπουλος

Και τώρα φίλοι μου είναι αργά μια καληνύχτα στη μαμά και λίγη στάχτη στα μαλλιά καιρός να πούμε αντίο. Σκέπασαμε όλους τους νεκρούς με αρρωστιάρικους ψαλμούς κλόουν με σοβαρούς σκοπούς γυμνοί μέσα στο κρύο. Κατά τα άλλα εσείς που σαστε υγιείς και αξιοπρεπείς βοηθήστε μας και λίγο. Δώστε μας πνοή στέγη και τροφή μια ιδέα στεγανή που να μην μπάζει κρύο. Πουλάμε σώμα και ψυχή δώστε μας λίγη προσοχή στα υπόγεια μαύροι ποντικοί λουφάζουνε δύο-δύο. Παίρνουμε σβάρνα τους γιατρούς αδύνατοι μπροστά στους δυνατούς και συναντάμε ξέμπαρκους Θεούς που χάσανε το πλοίο. Κατά τα άλλα εσείς που σαστε υγιείς και αξιοπρεπείς βοηθήστε μας και λίγο. Δώστε μας πνοή στέγη και τροφή μια ιδέα στεγανή που να μην μπάζει κρύο.

Στέλιος Καζαντζίδης - Πάρε τα χνάρια μου - Official Video Clip

Μουσική: Θόδωρος Δερβενιώτης Στίχοι: Κώστας Βίρβος Πάρε τα χνάρια π’ άφησαν τα μαύρα δάκρυά μου κι έλα απόψε να με βρεις εκεί στην ερημιά μου Βήμα βήμα, δάκρυ δάκρυ, θα με βρεις σε κάποιαν άκρη να κλαίω για σέν’ αγάπη μου, που τωρα ζεις μακριά μου Αντιλαλούν οι ρεματιές όταν αναστενάζω και απ’ την καρδιά μου βγαίνουν φωτιές για σένα όταν σπαράζω. Πάρε τα `χνάρια να με βρεις και σώσε με αφού μπορείς Δακρύζουν μάτια και καρδιές όταν αναστενάζω κι από τα στήθια βγαίνουν φωτιές για σένα όταν σπαράζω. Πάρε τα χνάρια να με βρεις και σώσε με αφού μπορείς.

Jonathan Jackson - Μια προσευχή για όλους - A prayer for all

Την διασκευή και απόδοση του ποιήματος εκ των αυθεντικών στίχων που υπάρχουν στην έκδοση της ΙΜΜ Βατοπαιδίου με τίτλο: “Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού Επιστολές και ποιήματα “60 χρόνια από την κοίμησή του”, έκανε ο ποιητής Α.Φωτεινός. Την ερμηνεία ο Jonathan Jackson, από τις ΗΠΑ και την

σύνθεση ο Ανδρέας Κατσιγιάννης από την Ελλάδα

Ο πόθος της αγάπης σου πλήγωσε την ψυχή μου Και κάθε άλλος έρωτας έφυγε απ’ την ζωή μου Αγάπη της καρδιάς μου, αέρας της πνοής μου Φώς νοητό γλυκύτατο ο έρως κι ισχύς μου Πιστεύω η αγάπη σου αυτή θα μ’ οδηγήσει Και την γλυκιά αγκάλη σου αυτή θα μου χαρίσει Δεν υποφέρω δεν μπορώ στιγμή τον χωρισμό σου Φλογίζομαι και καίγομαι από του έρωτός σου Θέ μου , έλα. Θέ μου, έλα. Φώτισε την ψυχή μου τον νου και την καρδιά Δώρισε και στο σώμα μου απάθειας δροσιά Άστραψε στον νου μου τον θείο φωτισμό σου Την λαμπροτάτη κίνηση της θείας γνώσεώς σου Πιστεύω η αγάπη σου αυτή θα μ’ οδηγήσει Και την γλυκιά αγκάλη σου αυτή θα μου χαρίσει Δεν υποφέρω δεν μπορώ στιγμή τον χωρισμό σου Φλογίζομαι και καίγομαι από του έρωτός σου Θέ μου , έλα. Θέ μου, έλα.

Ανδρέας Κατσιγιάννης - Αυγή στον Άθω (Οfficial Audio Release)

ΕΔΩ ΟΛΟ  ΤΟ ΕΡΓΟ

TITOS PATRIKIOS Selected Poems Tr. by Manolis Aligizakis

 ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Καμινάδες νεκρές, δίχως καπνό

άδεια από γέλιο στόματα

καρδιές που νίκησαν και πέθαναν—

πρέπει να γεφυρώσουμε τα χείλη της αβύσσου.

Άνθρωποι πάνω απ’ όλα άνθρωποι

αδιάκοπα, χωρίς ανάσα, χωρός ντροπή

γυμνοί από αμφιβολίες

τίποτα κρυμένο

άς ξεχυθούμε πάλι μες στους δρόμους

να χτίσουμε ξανά τη ζωή

να χτίσουμε πρώτοι εμείς τη ζωή.

Φωνές γεμάτος ο ουρανός

κι αναποδογυρισμένα σύννεφα

που τα εκτελέσανε το μεσημέρι—

μόλις το πρόλαβαν οι εφημερίδες

επί του πιεστηρίου.

Καμιά δεν έγραψε για τις βρύσες

που ανοίξανε στα βασανισμένα τους κορμιά.

LATEST NEWS

Dead chimneys smokeless

lips without a smile

victorious hearts that died —

we have to bridge the edges of the abyss.

We the people, over and above all, people,

steadfast, breathless, shameless

without any doubt

with nothing hidden

we shall charge into the streets again

to rebuild life

we, first of all, shall rebuild life.

Sky full of voices

inverted clouds

that executed the high-noon —

newspapers just printed

by the printing machines.

None of them reported anything

about the faucets they turned on

on their tortured bodies.

98Σπύρος Ποταμίτης και 97 ακόμη

13 σχόλια

2 κοινοποιήσεις

Μου αρέσει!

Σχόλιο

Κοινοποίηση