Μάνος Ελευθερίου- Μαλαματένια λόγια

“Μαλαματένια λόγια στο μαντήλι
τα βρήκα στο σεργιάνι μου προχτές
τ’αλφαβητάρι πάνω στο τριφύλλι
σου μάθαινε το αύριο και το χτες
μα εγώ περνούσα τη στερνή την πύλη
με του καιρού δεμένος τις κλωστές.

Τ’αηδόνια σε χτικιάσανε στην Τροία
που στράγγιξες χαμένα μια γενιά
καλύτερα να σ έλεγαν Μαρία
και να ‘σουν ράφτρα μες στην Κοκκινιά
κι όχι να ζεις μ’ αυτή τη συμμορία
και να μην ξέρεις τ’άστρο του φονιά.

Γυρίσανε πολλοί σημαδεμένοι
απ’του καιρού την άγρια πληρωμή
στο μεσοστράτι τέσσερις ανέμοι
τους πήραν για σεργιάνι μια στιγμή
και βρήκανε τη φλόγα που δεν τρέμει
και το μαράζι δίχως αφορμή.

Και σαν τους άλλους χάθηκαν κι εκείνοι
τους βρήκαν να γαβγίζουν στα μισά
κι απ’το παλιό μαρτύριο να ‘χει μείνει
ένα σκυλί τη νύχτα που διψά
γυναίκες στη γωνιά μ’ασετιλίνη
παραμιλούν στην ακροθαλασσιά.

Και στ’ανοιχτά του κόσμου τα καμιόνια
θα ξεφορτώνουν στην Καισαριανή
πώς έγινε με τούτο τον αιώνα
και γύρισε καπάκι η ζωή
πώς το ‘φεραν η μοίρα και τα χρόνια
να μην ακούσεις έναν ποιητή.

Του κόσμου ποιος το λύνει το κουβάρι
ποιος είναι καπετάνιος στα βουνά
ποιος δίνει την αγάπη και τη χάρη
και στις μυρτιές του Άδη σεργιανά
μαλαματένια λόγια στο χορτάρι
ποιος βρίσκει για την άλλη τη γενιά.

Με δέσαν στα στενά και στους κανόνες
και ξημερώνοντας Παρασκευή
τοξότες φάλαγγες και λεγεώνες
με πήραν και με βάλαν σε κλουβί
και στα υπόγεια ζάρια τους αιώνες
παιχνίδι παίζουν οι αργυραμοιβοί.

Ζητούσα τα μεγάλα τα κυνήγια
κι όπως δεν ήμουν μάγκας και νταής
περνούσα τα δικά σου δικαστήρια
αφού στον άδη μέσα θα με βρεις
να με δικάσεις πάλι με μαρτύρια
και σαν κακούργο να με τιμωρείς.”

Λίτσα Φιλίππου- Ενός λεπτού σιγή

Ενός λεπτού σιγή για εμάς τους ευαίσθητους αυτής της γης. Ενός λεπτού σιωπή για την κάθε μας πληγή που αιμορραγεί. Φόρος τιμής για όσους πνίγουμε τον πόνο μας στις θάλασσες της κατανόησής μας και μοιράζουμε συγχώρεση. Ταξιδεύουμε στους ωκεανούς της προδοσίας μας, με καράβι την εμπιστοσύνη μας. Ξανοιγόμαστε στα άγρια πέλαγα του κόσμου, με βάρκα την ευάλωτη καρδιά μας. Και αρμενίζουμε σε άγνωστα λιμάνια με φάρο την καλή μας πίστη.

Ενός λεπτού σιγή για εμάς τους ευαίσθητους και αιώνια ρομαντικούς. Εμάς που γράφουμε παραμύθια βγαλμένα από τα όνειρά μας. Ζωγραφίζουμε με τα πινέλα της φαντασίας το μυαλό μας. Γυαλλίζουμε κάθε βράδυ με την σκέψη μας το φεγγάρι, για να φωτίζει καλύτερα τα σκοτάδια μας. Χαμογελάμε καθημερινά στον ήλιο, για να ζεστάνει περισσότερο το μέσα μας. Κάνουμε ουράνιο τόξο την ελπίδα μας όταν ο μαυρίζει ο ουρανός μας. Διώχνουμε τα σύννεφα απο τη ζωή μας, ξεπλένοντάς τα με τα δάκρυά μας. Κρατάμε ομπρέλα στις καταιγίδες την επιμονή μας. Γινόμαστε μούσκεμα στις μπόρες δαμάζοντας την αντοχή μας. Και λυγίζουμε στους κεραυνούς και τις αστραπές που κτυπάνε το κορμί μας.

Απότιση τιμής για όλους εμάς που υφαίνουμε την ψυχή μας με τα όνειρά μας. Κεντάμε τις μέρες με τη θετικότητά μας. Μπλέκουμε πόντο πόντο την αισιοδοξία μας. Σμιλεύουμε την προσωπικότητά μας με τα πάθη μας και τους φόβους μας. Χαράζουμε μέσα μας τα σημάδια απο κάθε μας πάθος με το μελάνι της καρδιάς μας. Στιγματίζουμε τις στιγμές μας με τρυφερότητα. Στεκόμαστε με αξιοπρέπεια πάνω απο τα ερείπια μας. Σκεπάζουμε τις κακίες και τα μίση με το πέπλο της καλοσύνης και της στοργής μας. Και περιμένουμε ως άλλες Πηνελόπες, την άφιξη του ιδανικού μας στην Ιθάκη του.

Ένα λεπτό για όσους ματώσαμε τα χέρια μας, κρατώντας τα θρύψαλα της ψυχής μας και σκορπίζαμε χαμόγελα. Μοιράσαμε τα κομμάτια της οντότητας μας στους περαστικούς απο την ζωή μας, για να μην τους λείψει τίποτα. Χαρίσαμε την καρδιά μας σε αυτούς που δεν είχαν δική τους. Δανείσαμε τα συναισθήματά μας σε αυτούς που δεν μπορούσαν να νιώσουν. Καήκαμε στη φωτιά για να ζεστάνουμε αυτούς που πάγωσαν το «είναι» μας. Δώσαμε τις μεγαλύτερες μάχες μας για να προστατεύσουμε αυτούς που μας λεηλάτησαν. Κλειδώσαμε συναισθήματα και σιωπές στα υπόγειά μας για να μην τρομάξουμε τους άλλους. Δοθήκαμε ολόκληρωτικά στους αχάριστους που απομυζούσαν την ενέργεια μας.

Για εκείνους που επιμένουμε ακόμη να οραματιζόμαστε πάνω απο τα συντρίμμια των ονείρων μας. Να αισιοδοξούμε βογγώντας απο τον πόνο. Να δινόμαστε αδιαφορώντας για την αχαριστία. Να εμπιστευόμαστε χωρίς να μας αγγίζει ο φόβος. Να κατανοούμε χωρίς να επικρίνουμε. Να συγχωρούμε χωρίς να κρατάμε σημαία τις κακίες. Για εμάς που αρμενίζουμε κόντρα στους ανέμους αυτής της γης. Που δεν πάψαμε ποτέ να πιστεύουμε στην ανθρωπιά κι ας ξέσκισε τα σωθικά μας η προδοσία και η αχαριστία. Δε σταματήσαμε να αναζητούμε και να υπερασπιζόμαστε το δίκαιο και ας μας αδίκησε τόσο πολύ αυτός ο κόσμος. Δε μας στιγμάτισαν οι πληγές που χαράκωσαν την καρδιά μας, και ας συνεχίζουν να αιμορραγούν. Δε χάσαμε την όαση της ελπίδας μας αντικρύζοντας την έρημο της απόγνωσής μας. Δεν απωλέσαμε τη γλυκύτητα μας, πίνοντας αμέτρητες φορές απο το ποτήρι της πίκρας. Δεν κατάφεραν όλα τα άσχημα που βιώσαμε να αλλοιώσουν την εσωτερική ομορφιά μας. Και δεν έσβησαν ποτέ τα φώτα της υπόστασής μας στα σκοτάδια αυτού του κόσμου.

Ενός λεπτού σιγή για εμάς τους ευαίσθητους – δυνατούς αυτής της γης. Που καταφέρνουμε να διατηρούμε την αγνότητα και την ευαισθησία μας σε όλα όσα στέκονται μικρά μπροστά στο μεγαλείο της ψυχής μας.

Λίτσα Φιλίππου

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ - ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΑΔΕΛΦΗΣ ΜΟΥ

       Στην αδελφή μου ΛΟΥΛΑ

                        Στους τρικυμισμένους καθρέπτες

                                                          Των λυγμών 

                        Θραύεται το ήρεμο πρόσωπο

                                                        Της αιωνιότητας

                        Κι όμως ακόμη ακούμε εντός μας

                       Το φλοίσβισμα της ηρεμίας

ΑΔΕΛΦΗ μου,

θ’ άξιζε ολόρθος να σταθώ

κατάντικρυ στον ήλιο

και των στίχων τους κίονες να υψώσω

προς το κυανό διάστημα

για να περιπατείς τα βράδια

χαμογελώντας πλάι στην Ευρυδίκη

κάτω απ’ τους έναστρους θόλους

του άφθαρτου θέρους.

Όμως, αδελφή μου,

δε δύναμαι άλλο.

Το άπειρο συνέτριψε

το στιλπνό του τόξο

στο μέτωπο μου

και στροβιλίζομαι

στην άπειρη Στιγμή

θρυμματισμένος και αδαής.

Η φωνή μου ναυάγησε.

Η σκέψη μου μάδησε

τα τελευταία της άνθη.

Μονάχα με λυγμούς

αρθρώνω το άσμα σου.

Δεν τολμούν

μήτε ο πόνος μήτε η έκσταση

με ματωμένα χείλη να ψελλίσουν

τ’ όνομα σου.

Πάνω στη χλόη τ’ ουρανού

η Ρούθ γονατίζει

για να προσευχηθεί στα πόδια σου.

Τα λευκά περιστέρια

των παιδικών ονείρων

χαμοπετούν στους κάμπους

του δικού σου χαμόγελου.

Οι ρεμβασμοί των σοφών

δεν αναρριχήθηκαν ποτέ

ως τα κράσπεδα

του σεπτού μεγαλείου σου.

Οι ποιητές που ατμίστηκαν στο φως

Αναγνωρίζουν στο φως του προσώπου σου

των στίχων τη μηδαμινότητα.

Μόνο η μεγάλη Σιωπή

μ’ ένα κρίνο στα χέρια

θωπεύει την κυρτή σου ράχη

που ύψωσε ως τον κόρφο του Θεού

τους οικτιρμούς των ανθρώπων,

ενώ οι γαλάζιες νύχτες

ακινητούν σε κατάνυξη

δακρύζοντας άστρα.

Αδελφή μου,

διπλώνω τα φτερά μου

λυγίζω το σώμα

για ν’ ασπασθώ

τις άκρες των γυμνών ποδιών σου.

Ευδόκησε να πραϋνθεί το πνεύμα μου

για να ψάλω τον ύμνο που αρμόζει

σε σένα, αδελφή μου,

αδελφή όλου του κόσμου.

ΤΑ ΛΕΥΚΑ χέρια σου

που άλειφαν μύρα τις πληγές μας

τώρα σφαδάζουν δεμένα πισθάγκωνα

στο σταυρό του κορμιού σου

σα νάταν, αδελφή μου,

χέρια ληστών.

Το λιγνό σώμα σου περιτυλίγεται

τον τεφρό μανδύα της αλλοφροσύνης.

Τα μάτια σου απομείνανε

δυό πύργοι γυάλινοι, ακατοίκητοι

και μέσα τους γυρνούν αδέσποτες

οι σκιές του παρελθόντος.

Αδελφή μου,

πως μ’ εγκατέλειψες τα μεσάνυχτα

να ψάχνω δίχως λύχνο

ν’ ανακαλύψω τα ίχνη

των απωλεσμένων βημάτων σου;

Βύθισε με και μένα

στο ίδιο σκότος

να μην ακούω τις σάλπιγγες

των κραυγών σου

που μετρούν τους αμέτρητους τάφους.

Ανατίναξε στο άπειρο

τους βολβούς των ματιών μου

για να μη βλέπω

τα δεμένα σου χέρια.

Στρέφω την όψη παντού

και θωρώ μόνο εσένα.

Επικαλούμαι

της ομορφιάς την καλοσύνη

να μ’ ελεήσει μια στάλα δροσιάς.

Όμως κανείς δεν αποκρίνεται

στις παρακλήσεις

των ηττημένων λαών....
{..................}
ΑΔΕΛΦΗ μου, σούχα τάξει
να σου φέρω τ’ αθάνατο νερό.
Σούχα τάξει να ρίξω τον ήλιο
στην ποδιά σου.
Τώρα κραυγάζεις:
«Αδελφέ μου, διψώ′
πούναι τ’ αθάνατο νερό
να ξεδιψάσω;
Αδελφέ μου, κρυώνω′
πούναι ο ήλιος
να ζεστάνω τα χέρια μου;»
Και μένω ασάλευτος κι ανήμπορος.
Εγώ που περιπλανήθηκα
στους ουρανούς
δε δύναμαι να διατρέξω
μια σπιθαμή γης.
Κάτω απ’ το χιόνι ακούω
τις ρίζες του παλιού μας κήπου
να με δένουν στο χώμα.
Κ’ έχω ξεχάσει να βαδίζω.
Σκύβω πάνω απ’ το χάος
της ψυχής σου
γεμάτος δέος.
Τ’ άστρα συγκρούονται
στους βυθούς των ματιών σου
κ’ οι μάχες των θεών
ματώνουν τα σπλάχνα σου.
Πώς να πλάσω την πυρκαϊά σου
σε ψυχρή προτομή νηνεμίας;

Είχα πιστέψει κάποτε στον ουρανό,
μα εσύ μούδειξες
τα βάθη της θάλασσας
με τις νεκρές πολιτείες
με τα λησμονημένα δάση
με τους πνιγμένους θορύβους
Και τώρα ο ουρανός βυθίστηκε
-πληγωμένος γλάρος-
μέσα στη θάλασσα.
Το χέρι μου που σούχτιζα
γεφύρι της αβύσσου
γκρεμίστηκε.
Κοίταξε με,
πόσο γυμνός και πόσο αθώος
κείτομαι εμπρός σου.
Κρυώνω, αδελφή μου.
Ποιος θα μας φέρει πια τον ήλιο
να ζεστάνουμε τα χέρια μας;
Σωπαίνω κι αφουγκράζομαι.
Κανείς δεν περνά
στο νύχτιο δρόμο.
Τ’ άστρα ναυάγησαν
στα σκουριασμένα μάτια
του μαδημένου αετού
που ταλαντεύεται στο χείλος
των σκοτεινών επάλξεων.
Τα δεμένα σου χέρια
φράζουν την έξοδο.
Μόνο η φωνή σου περιτρέχει
τους διαδρόμους της νύχτας
χτυπώντας το μακρύ της ξίφος
πάνω στις πλάκες.

ΠΗΓΗ https://tipota3.blogspot.gr/2013/07/28-1937-1936-23-tanea.html

ΉΕΛΤΙΟΣ- ΔΙΑΝΟΗΣΗ 20ος ΑΙΏΝΑΣ

Σε ό,τι ακούσω,

ακούω συχνά νάρχεται σαν απόηχος

η σιωπή

από έναν κόσμο που γκρεμίζεται,  

από μια ύπαρξη ζωντανή που την πελεκούν

και την πριονίζουν μεθοδικά σαν τη βελανιδιά

κα ξαφνικά  μ’ ένα τρίξιμο σωριάζεται

και πέφτει πλαταγίζοντας 

στου βάραθρου το στόμα.

Βαρύτητα

Θρυμματισμένα γυαλιά

Βρυγμός και τρυγμός οδόντων

Στον αγρό του κόσμου.

Και δεν έχεις τόπο να σταθείς.

''Σώσε μας Αγάπη’'.

10-3-2017

ΗΕΛΤΙΟΣ- ΓΥΝΑΙΚΑ

Στην ερημιά του κόσμου

της λεύκας σαλεύουν τα φύλλα

απ΄την πνοή σου

κι όπου σταθείς

την ύπαρξη πάνω απ' τα πράγματα

αποκαλύπτεις 

και το θαύμα κομίζεις

και το μυστήριο

στο έναστρο στερέωμα.
Ανασαίνει πάνω απ΄τα ρόδα
η ψυχή μου 
την παρουσία σου
κι ευωδιάζει στην άβυσσο
το αυγινό φως 
από το γιασεμί.

8-3-2017

Κώστας Βάρναλης (τχ. . 52, 23/11/2003) επιμέλεια Κώστας Βούλγαρης, Γιάννης Παπαθεοδώρου

http://avgi-anagnoseis.blogspot.gr/2008/05/blog-post_29.html

Θέλω να βγω στον ήλιο...Δημήτρης Ζερβουδάκης...

Στίχοι: Αλέξανδρος Στεφόπουλος
Μουσική - ερμηνεία: Δημήτρης Ζερβουδάκης


Θ αφήσω τις δουλειές και τις αναβολές
Θα πάρω τη ζωή μου να πάω στις εξοχές
Στα καθαρά νερά, σε ρέματα βαθιά 
Θ ανοίξω τα φτερά μου πάν 'απ'τη θάλασσα

Θα πάρω τον καιρό σα βήμα τυχερό 
Χειμώνες καλοκαίρια με βλέμμα καθαρό
Μη με ρωτάς που ζεις για να ρθεις να με βρεις
Τα σύνορα του κόσμου μονάχη να διαβείς


Κουράστηκε η ψυχή μου ελπίδες να μετρά
Να βλέπει τα καράβια κρυμμένη στη στεριά
Θέλω να βγω στον ήλιο, στο φλογισμένο φως
Στο γέλιο των ανόμων, αθώος και μικρός


Θα γίνω του νερού μια στάλα ουρανού
Που χάνεται στο κύμα μ' απόκληρο τον νου
Θα γίνω στον καιρό ένα πουλί μικρό
Της Άνοιξης τα χείλη γλυκά να τα φιλώ

Στην άλλη τη μεριά βουίζουν τα παιδιά 
Μελίσσι που γεννάει το γέλιο στην καρδιά
Όταν θα βγούμε εκεί με σώμα και ψυχή
Πιασμένοι χέρι, χέρι σ' ατέλειωτη γιορτή .

CD:Στα χαμηλά και στα ψηλά..(2007)

Alison Krauss - All Alone Am I (Audio)

Μιχάλης Βιολάρης - Η Ελένη | Mixalis Violaris - I Eleni - Official Audio...

«ΜΗΝΥΜΑ» από τον Γιάννη Κουτσοχέρα

Πάντα να πολεμάς και ν’ αντιστέκεσαι
κι ας μένεις μόνος.

Μονάχος- έρημος – γαλήνιος
να πολεμάς για το καλό του Ανθρώπου.

Και στους πολλούς – στους λίγους – ν’ αντιστέκεσαι
κρατώντας την ψυχή σου βάτο φλεγόμενη
για φως- πάντα για φως – για το καλό του Ανθρώπου.

Στους δυνατούς ενάντια
στους σκληρόκαρδους
και στους Δειλούς – στους χωματένιους.

Ενάντια και του αφέντη του ανελεύτερου
και του τρεμόκαρδου του δούλου ενάντια.

Και να πονάς και να γελάς και να ονειρεύεσαι
πάντα για το αγαθό και το καλό του Ανθρώπου.

Να πολεμάς με το γνωστό και το άγνωστο
με την κακή και την καλή τη μοίρα.

Και με τους άπονους θεούς
και τους απάνθρωπους ανθρώπους
πάντα να πολεμάς και ν’ αντιστέκεσαι.

Και όλο για το καλό – το φως του ανθρώπου.

«ΜΗΝΥΜΑ» από τον Γιάννη Κουτσοχέρα

Μη σπέρνεις γύρω σου σκοτάδι - Γιώργος Φλωράκης

Φαιδρα Καψωμενακη

Εμφανίστηκε από το πουθενά στο μικρό νησί μία μέρα του Σεπτέμβρη, ένας ψηλός γεροδεμενος άντρας με άσπρα μαλλιά αλλά και φωτεινό πρόσωπο ....
Αδιάφοροι σχεδόν τον κοιτούσαν ,ίσως με μία μικρή περιέργεια οι κάτοικοι της ακτής οπως συμβαίνει στις μικρές κοινωνίες !!!
Εκείνος χανόταν την μέρα σε έναν κόσμο άγνωστο γιαυτούς ...
Μόλις έβγαινε το πρώτο αστέρι ,έκανε την εμφάνιση του ,ψηλός, επιβλητικός, ευγενικός με όλους .
Καθόταν στον μοναδικό καφενέ ,έπινε τον καφέ του χωρίς να παραπονεθεί ποτέ για την ποιότητα του ...
Κανένας δεν τον ρώτησε ποτέ πούθε κρατά ή σκούφια του !
Μόνο το όνομα του ήξεραν
Κωσταντής τους είπε !!!
Κρατούσαν την περιέργεια για τις σκεψεις τις κρυφές τους ....
Μπάς και ήταν ξέμπαρκος θαλασσόλυκος ?
Κάποιος δουλευτής της γής που κουράστηκε από τις αναποδιές της τους χειμώνες και τον ήλιο τον καυτό τα καλοκαίρια ?
Ή κάποιος μισθοφόρος που πολέμησε σε ξένη γη για ξένες πατρίδες και την ελευθερία άλλων ?
Όπως βιαστικά ερχόταν έτσι βιαστικά απομακρυνόταν ...
Κάπου κάπου μιλούσε μόνος και το γέλιο του ,ένα γλυκό χαρούμενο γέλιο τάραζε την ησυχία της νύχτας !
Μετά περπατώντας κατά μήκος της ακτής μέχρι τον κολπίσκο απέναντι άρχιζε το τραγούδι !!!
Ένα τραγούδι όμορφο ,τρυφερό με την μελωδική του φωνή !
Καθόταν με τις ώρες και ατένιζε τον κυματισμό της θάλασσας ,του μιλούσε και φαινόταν ευτυχής ....
Όταν ή θάλασσα ήταν ήρεμη γονάτιζε και με τις χούφτες εμιμείτο το κύμα που εσκαγε στην άμμο ,κάτω από το φως του φεγγαριού !!
Εκεί ζούσε μαγεμένος τις στιγμές του !!!
Κανένας δεν τον ρώτησε ποτέ τι έλεγε με τις ώρες στην θάλασσα !!
Μόνο ή μικρή Νεφέλη ,ή κόρη του ταβερνιάρη ,διστακτικά τον πλησίαζε κάθε μέρα και πιο κοντά .....
Ένα βράδυ αφού τον άκουσε να τραγουδά και να γεμίζει γέλια του φεγγαριού το αντάμωμα τον ρώτησε !
-Τι κάνεις εκεί Κωσταντή ?
Παίζεις με την θάλασσα ?
Το ξανθόμαλλο κορίτσι με τα εκφραστικά γαλανά μάτια ,όλο νάζι ,χωρίς να φοβηθεί είχε ακουμπήσει το χεράκι του στον ώμο του και περίμενε την απάντηση ......
Μετά από λιγόλεπτη σιωπή ,ακούστηκε ή φωνή του να πάλλεται
στην ηρεμία της νύκτας !!!
_Ξερεις τι είναι αγάπη Νεφέλη ?
_Αμέ !!!!Αν σου δώσω ένα φιλί στο μάγουλο και σε κάνω μία μεγάλη αγκαλιά !!!
_Οχι ακριβώς !!!
Όταν μεγαλώσεις και αγαπήσεις θα καταλάβεις !
Θα θες ότι έχεις να το μοιράζεσαι με αυτόν που αγαπάς ...
Αυτό κάνω και γω Νεφέλη !
Μοιράζομαι την θάλασσα με την αγαπημένη μου !
Εκεί που είναι δεν έχει θάλασσα !
Ούτε το φεγγάρι βλέπει !
Δεν ακούει το κύμα που τραγουδά !
Της το στέλνω μέσα από τις χούφτες μου και είμαι σίγουρος πως ακούει τον θόρυβο που κάνει όταν σκάει στην ακτή !!!
Είναι το μόνο που μπορώ να κάνω γιαυτην την αγαπημένη !!!!
_Και γιατί δεν την φέρνεις εδώ Κωσταντή να το δει ?
Να το ακουσει ?
_Εγω δεν μπορώ να πάω εκεί την μέρα Νεφέλη
και εκείνη δεν μπορεί να έρθει εδώ την νύκτα ....
Αλλά ξέρω ότι ακούει το γέλιο μου ,το τραγούδι μου ,το κύμα στις χούφτες μου !!!
Και αυτό ΑΓΑΠΗ είναι ....Παντοτινή αγάπη .....
Καληνυκτα Νεφέλη !

Φαιδρα..
Φαιδρα Καψωμενακη

ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ συνέντευξη στην γαλλική ραδιοφωνία

Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας-ΣΕΦΕΡΗΣ

http://www.prosvasimo.gr/Books/Eidikh-Agwgh-PI/books/b_likeiou/l_b_arial-18b/l_b_keimena_b_lykeioy_18b/l_b_keim-neoel-logot_bm_204-299_18b.pdf

Jannis Zotos - Radiophono (Georgios Seferis)

"ΔΥΣΚΟΛΟΙ ΚΑΙΡΟΙ" ΗΛΙΑΣ ΛΙΟΥΓΚΟΣ-ΜΟΡΦΩ ΤΣΑΙΡΕΛΗ

Στίχοι Ζωή Παναγιωτοπούλου - μουσική Ηλίας Λιούγκος

Τον οχλο περιφρόνησα το συρφετό του κόσμου 

στα γιασεμιά κοιμώμουνα στο άρωμα του δυόσμου

μα ήρθαν δύσκολοι καιροί για πρίγκηπες κι αφέντες

η αρχοντιά κυλίστηκε στου όχλου τις κουβέντες 

τα παραθύρια άνοιγα στων ποιητών τ αγέρι 

στους ήρωες εγω έδωσα τουφέκι και μαχαίρι 

μα ήρθαν δύσκολοι καιροί για ήρωες 

και μύθους γιατί η τιμή πουλήθηκε 

φτηνά στους τοκογλύφους

μονάχος μου πολέμησα τα ταπεινά τα πάθη 

και στη ψυχή μου κέντησα το ρόδο με τ αγκάθι

μα ήρθαν δύσκολοι καιροί στους βίους των αγίων 

ο κόσμος έγινε βορά νεόπλουτων πληβείων

το κάστρο μου πυρπόλησα βάρβαροι μη πατήσουν

κι ήρθαν τα λόγια του ποιητή να με παρηγορήσουν

 

Princeton University professor Edmund Keeley reads a poem on The Voice of Greece

https://wn.com/edmund_keeley

You are with me / V. Tsabropoulos, N. Karantzi / Album "Eleison"

Soula Maropaki ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΩ ...

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΩ ...

Γλυκό, γαλήνιο, αυτό το δειλινό
στολισμένο με χρώματα όμορφα,
μυρωμένο με θαλασσινή αλμύρα,
κι η μελωδία του ανέμου,απαλό
τραγούδι, τρυφερή, ρομαντική,
αγαπημένη μπαλάντα, με κάνει να
ονειροπολώ ....
Εδώ στη σοφία της σιωπής,
αφήνομαι στ´ ονείρου τα χρυσά
κύματα, σε νερά γαλαζοπράσινα,
στην μέθη της αγάπης,
του έρωτα ..!
Βαθιά στην ψυχή μου κρύβω τα δάκρυα,
αχτίδες ελπίδας αργυρόχρυσες, να
φωτίσουν το δρόμο μου μην χαθώ ....
Soula Maropaki

ΑΝΔΡΕΑΣ Α. ΑΡΤΕΜΗΣ "ΜΥΘΙΣΤΟΡΙΑ" ποίηση ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΒΛΑΧΟΥ ΚΑΡΑΜΒΑΛΗ

Νάνος Βαλαωρίτης (Nanos Valaoritis)

Ο Costas Tsiantis κοινοποίησε το βίντεο του Yorgos Lazongas.

3 λεπτά · 

-1:55

2.673 προβολές

Ο Yorgos Lazongas πρόσθεσε ένα νέο βίντεο.

23 Ιανουαρίου στις 1:47 μ.μ. · 

Με τον παλιό και αγαπημένο μου φίλο Νάνο Βαλαωρίτη στο σπίτι του συζητώντας εγώ για την συλλογή του "Ιδεογράμματα" κι εκείνος την τελευταία ποητική συλλογή του "το πικρό καρναβάλι".

Nikos Ellis-Φωτιες του Αι Γιαννη 2/3- Bonfires of saint John 2/3 TRAGEDY...

Ο Βασίλης Τσαμπρόπουλος για τον Rachmaninnov

Μάνος Ελευθερίου - Και σε θυμάμαι ντυμένος Άμλετ

Χρήστου Λεοντή - Pablo Neruda - ΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΩΤΕΣ - Γιώργος Μεράντζας

Εν λευκώ - Νατάσα Μποφίλιου

Γιάννης Πατίλης Σπασμένο είναι πιο Ανθεκτικό (Το) Στίχοι και σκέψεις για την ηλικία των ερειπίων - Δοκίμιο

Κωδικός καταλόγου: 9559344
ISBN: 978-960-01-1822-3
1η έκδοση, Οκτώβριος 2016
15,5Χ21
σελ. 61

Γιάννης Πατίλης

Σπασμένο είναι πιο Ανθεκτικό (Το)

Στίχοι και σκέψεις για την ηλικία των ερειπίων - Δοκίμιο

Εκδόσεις: Gutenberg

Τιμή καταλόγου: €8,00
Τιμή: €7,20 και δωρεάν αποστολή εντός Αττικής
Κερδίζετε: €0,80 (10%)

Περιεχόμενα

Σημείωση του συγγραφέα || Το Σπασμένο είναι πιο Ανθεκτικό: Στίχοι και σκέψεις για την ηλικία των ερειπίων || Ι. Η πολιτική εμπειρία || II. Η ερωτική εμπειρία || III. Η ποιητική εμπειρία || Πίνακας κυρίων ονομάτων || Ποιήματα του Γιάννη Πατίλη

Παρατηρήσεις

Προμετωπίδα: Ηρώ Νικολοπούλου

Adagio in G Minor (Albinoni)

Νίκη Ταγκάλου

http://nikitagaloupoetry.blogspot.gr/2014/02/blog-post_14.html

HATZIS String Quartet No 1 The Awakening-AMFIR QUARTET

Homeric Hymn IV.475-502

http://www.minervaclassics.com/quotat15.htm

Σεφέρης

http://libweb5.princeton.edu/visual_materials/pulc/pulc_v_58_n_3.pdf

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ (ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ) HD poseidonios o rodios

Vassiliki Papageorgiou - Erotikos Logos

W.B.Yeats, η δευτέρα παρουσία (μετάφραση: Γιώργος Σεφέρης) poiein podcast

https://www.podomatic.com/podcasts/poiein/episodes/2012-05-29T13_45_51-07_00

STRAVISNKY: POETICS OF MUSIC, Preface G. Seferis-

The whole text here:  https://monoskop.org/images/6/64/Stravinsky_Igor_Poetics_of_Music_in_the_Form_of_Six_Lessons.pdf
https://books.google.gr/books…

Poetics of Music in the Form of Six Lessons

One of the greatest of contemporary composers has here set down in delightfully personal fashion his general ideas about music and some accounts of his own experience as a composer. Every concert-goer and lover of music will take keen pleasure in his notes about the essential features of music, the…

BOOKS.GOOGLE.GR

ΑΜΑΝ ΓΙΑΛΑ - ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΓΙΩΚΗΣ

Βαλτε να πιούμε - Διάφανα κρίνα

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗ ΒΡΟΧΗ -ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ

Ξενιτεμένο μου πουλί

Arte, poesia e musica: «Το Μονόγραμμα», Οδυσσέας Ελύτης

Arte, poesia e musica: «Το Μονόγραμμα», Οδυσσέας Ελύτης: Κολάζ, Οδυσσέα Ελύτη Οδυσσέας Ελύτης «Το Μονόγραμμα» Το Μονόγραμμα έγραψε ο  Οδυσσέας Ελύτης κατά τη διαμονή του στο Παρίσ...

Γιάννης Χαρούλης - Μαλαματένια λόγια (Ανέκδοτη ηχογράφηση, Ιανός 2007)

Μια αξιόλογη ερμηνεια

https://www.convalesco.org/essays/2014/08/04/malamatenia-logia-analuse-poiematos/

Η ΦΩΝΗ

ΕΡΡΙΚΑ ΠΑΤΡΙΚΙΟΥ ''ΖΗΤΗΜΑ ΦΩΤΟΣ'' ΠΟΙΗΣΗ -Γ.ΣΕΦΕΡΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗ - Η.ΧΑΤΖΟΓΛΟΥ

Μάνος Ελευθερίου - Η δόξα των ανέμων

Μες στα νεκρά τα καφενεία πέφτει χιόνι.

Μάνος Ελευθερίου - Η δόξα των ανέμων

*Από την ποιητική συλλογή "Η πόρτα της Πηνελόπης" 2003 εκδόσεις Γαβριηλίδη. Οχτώ Νοέμβρη. Εποχή των χρυσανθέμων -- γυαλί σπασμένο το κορμί σου καταγής. Ντυμέ...

YOUTUBE.COM

*Από την ποιητική συλλογή "Η πόρτα της Πηνελόπης" 2003 εκδόσεις Γαβριηλίδη.


Οχτώ Νοέμβρη. Εποχή των χρυσανθέμων --
γυαλί σπασμένο το κορμί σου καταγής.
Ντυμένη θαύματα στη δόξα των ανέμων
τον αιματόφυρτο καιρό αιμορραγείς.

Οχτώ Νοέμβρη πια ποτέ δε θα ξανάρθει
σαν θεατρίνα που έχει σβήσει αλκοολική
κι ένα παιδί που μεγαλώνει μες στη στάχτη
θα διδαχτεί απ' τους θεούς τη μαντική.

Μες στα νεκρά τα καφενεία πέφτει χιόνι
κι έξω περνάει μια κηδεία της συμφοράς.
Των αισθημάτων λάμπει πάντοτε το αφιόνι
σ' ένα κουτί μέσα κλεισμένο ζαφοράς.

Πρέπει να μάθεις να διαβάζεις το σκοτάδι
σαν ένα σώμα, στην αρχή συλλαβιστά.
Να κατακτήσεις και το μπλέ που είναι στον Άδη.
Να ιδρώνουν θάνατο οι χορδές και τα πνευστά.

Σ' ένα δωμάτιο τρεις γιατροί συλλογισμένοι
πίνουν θανάτους μιας ζωής πριν μ' αρνηθεί.
Και συνεχώς με ψηλαφίζουν σαστισμένοι
γιατί το μέλλον μου λυσσάει για να σωθεί.

Παλιά φεγγάρια της αγάπης τα μπακίρια.
Πλεχτές κουβέρτες με τοπάζι και χρυσό.
Μυρίζουν κίτρινο και δάφνη τα σανίδια
και πίνω αρώματα και οινόπνευμα να ζω.

Μες στις βελόνες του ένας ράφτης καρφωμένος --
διαμάντια το αίμα του, καρφίτσες και κλωστές.
Ένα παλτό μεταποιεί σαν μαγεμένος
να το φορέσουν των ανέμων εραστές.

Οχτώ Νοέμβρη και το σπίτι ταξιδεύει
σ' ενός σουλτάνου τις αυλές ψηφιδωτό.
Του σώματός μας τα κρυφά και τα ερέβη
μόνο της τέχνης μας φυλούν την κιβωτό.

Ποιμένες άγγελοι στα μωβ των αθανάτων
πενθούν και ψάλλουν τη μεσίστια ζωή.
Κι εγώ στο έλεος πενθώ των αοράτων
και των προβάτων που πηγαίνουν για σφαγή.

Απόψε τίποτα δεν έχεις να δηλώσεις.
Η νομιμότητά σου εξωπραγματική.
Αρκεί σαν γράμμα τη ζωή σου να διπλώσεις
κι ύστερα παίζεις κοπτική και ραπτική.

Οχτώ Νοέμβρη. Εορτή των Αρχαγγέλων.
Των Μιχαήλ και Γαβριήλ Ταξιαρχών.
Δεν έχει νόημα πως κάψαμε το μέλλον.
Το κέρδος μένει και σωμάτων και ψυχών.

Κι όπως τις ροζ τις εποχές των χρυσανθέμων
πλανόδιοι θίασοι πουλούσαν μαγικά
έτσι κι εσύ μέσα στη δόξα των ανέμων
τα αινίγματά σου αθροίζεις με μηδενικά.

George Seferis Salamis in Cyprus (Translated by Rex Warner)

http://www.unz.org/Pub/Encounter-1958may-00035

Η ντροπή της Ευρώπης: Χρήστος Λεοντής - Günter Grass

ΕΘΝΙΚΟΣ YΜΝΟΣ Ποίηση: Διονύσιος Σολωμός Μουσική: Νικόλαος Xαλικιόπουλος-Μάντζαρος

http://digitalschool.minedu.gov.gr/modules/ebook/show.php/DSDIM-

E106/159/1117,4103/