Η πρώτη ματιά —
σαν αστραπή μέσα σε σιωπή αιώνων.
Απλή, μα προσεγμένη,
με το μπλουτζίν, τη ζώνη,
και στα μάτια μια κόπωση γλυκιά,
σαν ψυχικός πόνος που δεν μιλιέται,
μόνο βιώνεται.
Τα μαλλιά της — κατάμαυρα,
πλούσια, ατίθασα,
δήθεν ατημέλητα,
μα κάθε τούφα υπάκουε σε μια μυστική αρμονία.
Κι εκείνο το βλέμμα…
Θεέ μου, πόσοι δρόμοι αγωνίας χαραγμένοι,
πόσες νύχτες άγρυπνες,
πόση πνευματική κόπωση κρυμμένη
στην άκρη της ίριδας;
Πώς να το ξεχάσω;
Εκείνη;
σαν σπίθα που βρίσκει το ξερό φύλλο,
πιάστηκε από μια λέξη μου,
κι άναψε·
ξεχύθηκε λάβα από ηφαίστειο κοιμισμένο,
που αιώνες περίμενε την ώρα να εκραγεί.
Το πρώτο φιλί…
Μια δόνηση στο σύμπαν.
Χείλη — διψασμένα χρόνια για άγγιγμα,
τρέμαν σαν να ξαναμάθαιναν την αφή.
Το κορμί, σε σόλο ταραχής,
μιλούσε τη γλώσσα του πόθου
μιας άλλης, ρομαντικής εποχής
ναυαγισμένης, μα αθάνατης.
Ο ψίθυρος στ’ αυτί —
το χάδι στις ρίζες των μαλλιών —
κι ήταν σαν να ξυπνούσαν Αμαζόνες
μέσα στο αίμα της,
έτοιμες για πόλεμο,
μα πολεμούσαν μόνο
για την ελευθερία του έρωτα.
Εκεί στο βωμό της θεάς.. ιέρεια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου