ΜΑΡΙΑ ΚΟΥΤΟΥΣΗ "Ο ωκεανός"

Τόσο μικρός, τόσο εύθραυστος
" σκιάς όναρ".*
Πού χωράει αυτός ο ωκεανός;
Σε ποια διάσταση απλώνεται μέσα σου
και σε ταξιδεύει εν παντί καιρώ;
Πόσες φορές τον ένιωσες να πάλλεται
ανεξήγητα βαθιά σου;

Ο ωκεανός σου..., η τρικυμία σου...
η γαλήνη σου, η μικρή σου βάρκα
στο έλεος των ανέμων...
Στον πυθμένα του λυπημένα κείτονται
τα παλιά σου φεγγάρια.
Αλήτες γλάροι οι σκέψεις
κι οι ελπίδες σου.
Τα όνειρά σου στ' αφρισμένα κύματα,
στων ανέμων τη μοίρα.
Υπόγεια ρεύματα στροβιλίζουν τους πόθους σου, φερμένα απ' του ωκεανού σου
την άβυσσο...

Ο ωκεανός σου! Με νησιά φιλόξενα και μακρινά ερημονήσια.
Άλλοτε ορμάει με μανία στη μικρή σου ακτή
και άλλοτε σου αφήνει τρυφερά φιλήματα,
σταλμένα από βάθη μυστικά και άγνωστα.
Καράβια οι αγάπες σου...
Κάποια βουλιάζουν και χάνονται.
Άλλα ξεμακραίνουν γι' αγάπες καινούριες.

Είναι κι αυτά που σε παίρνουν μαζί τους,
που δεν φοβούνται τον ωκεανό σου,
γιατί πάλεψαν με τον δικό τους
κι από ωκεανούς καλά γνωρίζουν.

*Ο Πίνδαρος χαρακτήρισε έτσι τον άνθρωπο.

Μ.Κ.