[Προμετωπίδα σὲ μιὰ ἀντιγραφὴ τῶν «Ὠδῶν»]
«Θλίβει ὁ καπνὸς τὸ διάστημα γαλάζιον τῶν ἀέρων»-
Διαβάζω Κάλβο, ποὺ τύπωσε στὰ 26 καὶ τὸν γνωρίσαμε στὰ ῾88 καὶ ποὺ ἔμεινε ἀξομολόγητος στὰ γεροντάματα, σὰν ἕνα «ραγισμένο βάζο», στὰ χέρια μιᾶς γριᾶς Ἐγγλέζας δασκάλας, σύμβολο ἀκατάλυτο καὶ φριχτὸ γιὰ ὅσους ἐπιμένουν νὰ γράφουν στίχους ἢ πρόζα ποὺ κανεὶς δὲν καταλαβαίνει, καὶ γυρεύουν νὰ δοξαστοῦν, οἱ τυχάρπαστο ἀπὸ τοὺς λογάδες καὶ τοὺς σοφούς, ἐνῶ θὰ νά῾ταν χίλιες φορὲς προτιμότερο, καὶ ἡ τέχνη πολὺ πιὸ εὐτυχισμένη , ἂν πήγαιναν στὴν Ἐκάλη νὰ μαζεύουν κούμαρα , ἢ στὴ Γλυφάδα νὰ ψαρεύουν ροφούς.
Τράνσβααλ , 11. 12. 1941
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου