Αλέξανδρος Βαναργιώτης - ΛΕΩΝΙΔΑΣ

 

Μυρίος ἦν, ἄνθρωπε, χρόνος προ τοῦ, ἄχρι πρὸς ἠῶ

ἦλθες, χὠ λοιπὸς μυρίος εἰς Ἀίδην.

τίς μοῖρα ζωῆς ὑπολείπεται, ἢ ὅσον ὅσσον

στιγμὴ καὶ στιγμῆς εἴ τι χαμηλότερον;

Μικρή σευ ζωὴ τεθλιμμένη· οὐδὲ γὰρ αὐτὴ

ἡδεῖ᾽, ἀλλ᾽ ἐχθροῦ στυγνοτέρη θανάτου.

ἐκ τοίης ὥνθρωποι ἀπηκριβωμένοι ὀστῶν

ἁρμονίης, ὑψοῦντ᾽ ἠέρα καὶ νεφέλας:

ὦνερ, ἴδ᾽ ὡς ἀχρεῖον, ἐπεὶ περὶ νήματος ἄκρον

εὐλὴ ἀκέρκιστον λῶπος ἐφεζομένη·

τοῖον τὸ ψαλάθρειον ἀπεψιλωμένον οἷον

πολλῷ ἀραχναίου στυγνότερον σκελετοῦ.

Ἠοῦν ἐξ ἠοῦς ὅσσον σθένος, ὦνερ, ἐρευνῶν

εἴης ἐν λειτῇ κεκλιμένος βιοτῇ·

αἰὲν τοῦτο νόῳ μεμνημένος ἄχρις ὁμιλῇς

ζωοῖς, ἐξ οἵης ἡρμόνισαι καλάμης.

Π.Α. 472 α

Απόδοση

Αμέτρητα, άνθρωπε, τα χρόνια που πέρασαν

πριν έρθεις στο φως.

Κι αμέτρητα εκείνα στον Άδη

που έπονται.

Και μένει σ’ εμάς ποιο κομμάτι ζωής;

Μονάχα η στιγμή και, αν υπάρχει, πιο λίγο.

Μικρή η ζωή σου κι οι θλίψεις πολλές.

Κι είν’ η ίδια πικρή και πολύ πιο σκληρή

κι απ’ τον θάνατο π’ όλοι μισούμε.

Άνθρωπε, δες, τι ανούσι’ όλα αυτά,

να υψώνετ’ η σκέψη σ’ αέρα και νέφη

των θνητών των φτιαγμένων μ’ οστά,

αφού, όταν τελειώσ’ η κλωστή,

στο ξηλωμένο μας ρούχο θα ‘ρθει

το σκουλήκι να κάτσει επάνω.

Το κορμί το γυμνό, αφημένο στη σήψη

είναι πιο απεχθές κι από μούμια ξερή

που ‘χει γίνει φωλιά για αράχνες.

Κάθε μέρα που βγαίνει το φως

να μετράς πόσες έχεις δυνάμεις

κι η ζωή σου να είναι λιτή.

Διαρκώς να θυμάσαι κι αυτό,

όσο ζεις κι είσαι μ’ άλλους μαζί:

από τι άχυρα είσαι φτιαγμένος.

Αλέξανδρος Βαναργιώτης

Αλέξανδρος Βαναργιώτης- Οι δρόμοι μέσα στην ομίχλη

 Αλέξανδρος Βαναργιώτης

23 ώρ.  · 11/10/21

Οι δρόμοι μέσα στην ομίχλη

λίγο πριν πέσει το σκοτάδι·

λευκό σεντόνι, μαύρο χάδι.

Ψάχνουμε στο βυθό μια "Κίχλη".

Στο χθες του αύριο τα ίχνη.

Η μνήμη φως μέσα στο βράδυ,

όπως στον Οδυσσέα στον Άδη

ο μάντης την Ιθάκη δείχνει.

«Πάντα ζητάτε και θα βρείτε».

Μ’ αρχή αιώνια, κι ας πεινάτε,

τα βόδια του ήλιου να μη φάτε,

στη λησμονιά να μη χαθείτε.

Α.Β.

ΥΓΡΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ - ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ

Τζάμια τα μάτια σου θαμπά ύστερα από βροχή, δεν με κοιτάς, μιλάς βραχνά, φεύγεις σαν εποχή. Υγρά τα μάτια σου και λες πως είναι απ' τον καπνό, μα εγώ το ξέρω ότι κλαις για έναν κρυφό καημό. Φεύγεις και ύστερα γυρνάς και πάντα σ' αγαπώ, γίνεσαι χνούδι μιας φωλιάς και δέντρο σκοτεινό. Υγρά τα μάτια σου και λες πως είναι απ' τον καπνό, μα εγώ το ξέρω ότι κλαις για έναν κρυφό καημό. Στίχοι: Αγγελική Ελευθερίου Μουσική: Ηλίας Ανδριόπουλος 1. Αντώνης Καλογιάννης

Ήρθαν τα βάσανα νωρίς (Μ. Θεοδωράκης & Μ. Ελευθερίου)

Τάσης Χριστογιαννόπουλος- Σε κάποιο μαγαζί. Μουσική Η.Ανδριόπουλος, Στίχοι Μιχάλης Μπουρμπούλης

Κάπου σε κάποιο μαγαζί

ένα τραγούδι παίζει
παλιό τραπεζομάντιλο
σε αδειανό τραπέζι.

Κοιτάζω το φουστάνι σου
Που `χει κι αυτό γεράσει
εδώ μες στα προάστια
ποιος θα με λογαριάσει.

Κάποιος καημός που άναψε
κι ο κόσμος σκοτεινιάζει
σαν το τραγούδι το παλιό
που κλαίει κι αναστενάζει

ΤΑΣΗΣ ΧΡΙΣΤΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ - ΝΑΟΙ ΣΤΟ ΣΧΗΜΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

Στίχοι:  

Οδυσσέας Ελύτης

Μουσική:  

Μίκης Θεοδωράκης

	1.	Θόδωρος Δημήτριεφ
	2.	Ανδρέας Κουλουμπής
	3.	Γιώργος Νταλάρας
	4.	Τάσης Χριστογιαννόπουλος

Ναοί στο σχήμα του ουρανού
και κορίτσια ωραία
με το σταφύλι στα δόντια που μας πρέπατε!
Πουλιά το βάρος της καρδιάς μας ψηλά μηδενίζοντας
και πολύ γαλάζιο που αγαπήσαμε!
Φύγανε φύγανε
ο Ιούλιος με το φωτεινό πουκάμισο
και ο Αύγουστος ο πέτρινος με τα μικρά του ανώμαλα σκαλιά.
Φύγανε φύγανε
και βαθιά κάτω απ’ το χώμα συννέφιασε ανεβάζοντας
χαλίκι μαύρο
και βροντές, η οργή των νεκρών
και αργά στον άνεμο τρίζοντας
εγυρίσανε πάλι με το στήθος μπροστά
φοβερά των βράχων τ’ αγάλματα

Το εισιτήριο - Διονύσης Τσακνής

Στίχοι:  

Γιάννης Σκαρίμπας

Μουσική:  

Διονύσης Τσακνής

1.

Διονύσης Τσακνής & Γιώργος Μεράντζας

Νά 'ναι σα νά 'μουν έτοιμος. Και νά 'ναι
σα νά 'χω χάσει το εισιτήριο. Οι κάβοι
ν’ αφροκοπάν, κι οι αφροί να το κουνάνε
μεσ’ στους καπνούς του - όρνιο - ένα καράβι

Κι εγώ να ψάχνουμαι εδώ χάμω. Κι όλο-όλο
το εισιτήριο να λέω συντρόφοι ωραίοι!...
Και να μην έρχεται μια βάρκα ως το μώλο,
να μη φαινώνται πουθενά οι βαρκαρέοι...

Οι βαρκαρέοι!... Το εισιτήριο!... Να τρέμει
- ζαγάρι εντός μου - η Χαλκίδα και τα όρη.
Κι εκεί να τόχουν συνεπάρει οι ανέμοι
μετέωρο - μες στις αχλές του - το βαπόρι...

Ω διάολε!... Όλα νά 'χουν χαθεί και νά 'χουν πάει
κι οι ανθρώποι δραπετεύσει από τους τόπους,
κι αυτό το πλοίο να τραβάει και να τραβάει
χωρίς μηχανικούς, χωρίς ανθρώπους...

Και χωρίς φώτα. Ακυβέρνητο! Και όλο
να χλιμιντράει στο χάος. Κι ως θα κλαίω
- κιόλας να ψάχνουμαι, να ψάχνουμαι στο μώλο
κι όλο για κείνο το εισιτήριο να λέω...

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΡΙΖΟΣ - ΤΙ ΝΑ ΘΥΜΗΘΩ Στίχοι: Νίκος Ζούδιαρης Μουσική: Νίκος Ζούδιαρης

Ο Νίκος Ζούδιαρης στις "Εβδομάδες δημιουργών" στην ΕΡΤ (5/4/12)

Τάσος Κακλαμάνης-Γιώργος Μιχελάκης, Δημήτρης Αλεξάνδρου

''Μη στενοχωριέσαι , αν δεν μπορείς να με βρεις.

Θα βρεις τα πράγματά μου,

τις πέτρες που έκοψα, τους δρόμους που άνοιξα.

Θα βρεις τα γλυπτά που έχω κεντημένα,

και θα δεις χιλιάδες χρόνια μακριά,

τα δακτυλικά μας αποτυπώματα θα αγγίζουν το ένα το άλλο..''

Λυκιακό ποίημα που ανακαλύφθηκε στην Ξάνθο της Λυκίας και χρονολογείται από 3000 χρόνια.

 

Τέσσερα ποιήματα του Νάσου Βαγενά: ο ερωτισμός στην ποίησή του

 

Ιωάννα Τσιμπογιάννη

6 ώρ.  · 

Καλή αρχή στη περιπέτεια που θα χαράξει ο νούς σου Μαρβέλα μου!

FRACTALART.GR

Τέσσερα ποιήματα του Νάσου Βαγενά: ο ερωτισμός στην ποίησή του • Fractal

Πάνος Παπαϊωάννου & Μαρία Παπαγεωργίου - Αυτός Που Αγαπάς (Someone You L...

Διστάζεις να μου πεις

δε θέλεις να μιλήσεις για όσα σκέφτεσαι βουβά
δεν μας ακούει κανείς μα ακούει η καρδιά σου
και όλα τα φυλάει κρυφά
ζητάς ένα φιλί και μέσα μου βουλιάζεις σαν ομίχλη σαν καπνός
στο τζάμι ένα πουλί
χτυπά και σου φωνάζει ότι άλλαξε ο καιρός
και εσύ νιώθεις πως

Αυτός που αγαπάς
δεν είναι η σκιά σου δεν πάει όπου πας
καθώς τον κρατάς
θα φεύγει μακριά σου
αυτός που αγαπάς

Διστάζεις να μου πεις
δε θέλεις να χαλάσεις την στιγμή που μας γεννά
δε μας ακούει κανείς μα ακούμε την καρδιά μας να χτυπάει δυνατά
ζητάς ένα φιλί και μέσα μου βυθίζεσαι σαν πυρομένο φως
στο τζάμι ένα πουλί
χτυπάει και σου φωνάζει ότι ήρθε ο καιρός
και εσύ ξέρεις πως..

Αυτός που αγαπάς
θα γίνει σκιά σου θα πάει όπου πας
καθώς τον κρατάς
θα ζει πια βαθιά σου
αυτός που αγαπάς

The Godfather I Complete Soundtrack Remastered

Γιάννης Μαρκόπουλος - Το Δρόμο Σου Οι Λεύκες Ασήμωναν - Official Audio R...

Στίχοι: Γιώργος Παπακώστας

Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος

1. Νικήτας Τσακίρογλου

Το δρόμο σου οι λεύκες ασήμωναν.

Οι λεύκες υμνούσαν τους πέτρινους ναούς,

υμνούσαν και τους πανέλληνες.

Αυτοί οι πανέλληνες έφυγαν όταν οι Τρώες

στην ανέντιμη πράξη τους

έκαναν θυσία στο βωμό του καύχους.

Αυτοί οι πανέλληνες έγνεψαν απ’ τη σελήνη ψηλά

την κάθοδο των επαναστατημένων ανταρτών.

Τριήρεις φορτωμένες κορμιά εκεί στον μόλο του Μαρμαρά

φέρνουν την ομορφιά της άνοιξης.

Ανυποψίαστη η γη στην οργή του Πριάμου,

ανυποψίαστη στη θλίψη και στην ερημιά,

το δρόμο σου οι λεύκες ασήμωναν.

Γιάννης Μαρκόπουλος - Χάλκινο Τραγούδι Ύψωσες - Official Audio Release

Η Χώρα - Γιάννης Μαρκόπουλος (ΟΡΧΗΣΤΡΙΚΟ)

Φίλοι, αδέρφια, συμπολίτες και συγγενείς Ανατολίτες

με τη κλωστή και με τη γνώση η Αριάδνη θα ενώσει
αυτή τη χώρα που σημαίνει, το γαλαξία να υφαίνει,
που έχει κάστρα κι ομορφιά και δε στεριώνουνε τα στοιχειά.

Όταν η τέχνη κι η ιστορία μας λύνουν κάθε απορία,
γεννούν ψυχή με φως γλυκό στης Μεσογείου το γιαλό.
Είσαι η χώρα η αντάρτισσα, όταν γεννιόμουν σ’ αφουγκράστηκα.
Πήρα εικόνα πήρα φως κι έγινα χορευτής λαός.

My Way (Remastered 2008)

"My Way"

And now, the end is near
And so I face the final curtain
My friend, I'll say it clear
I'll state my case, of which I'm certain
I've lived a life that's full
I traveled each and every highway
And more, much more than this, I did it my way

Regrets, I've had a few
But then again, too few to mention
I did what I had to do
And saw it through without exemption
I planned each charted course
Each careful step along the byway
And more, much more than this, I did it my way

Yes, there were times, I'm sure you knew
When I bit off more than I could chew
But through it all, when there was doubt
I ate it up and spit it out
I faced it all and I stood tall and did it my way

I've loved, I've laughed and cried
I've had my fill, my share of losing
And now, as tears subside
I find it all so amusing
To think I did all that
And may I say, not in a shy way
Oh, no, oh, no, not me, I did it my way

For what is a man, what has he got?
If not himself, then he has naught
To say the things he truly feels
And not the words of one who kneels
The record shows
I took the blows
And did it my way

Yes, it was my way

Γιωργος Φλωρακης - Ρεμαλι

Γιωργος Φλωρακης - Ρεμαλι Λες είν' η ζωή μου στον αέρα χωρίς κανένα πλάνο διαφυγής λες θα το πληρώσω κάποια μέρα που σπαταλάω το δώρο της ζωής Dεν έχω απαίτηση να καταλάβεις και αυτό που είμαι να τ' αποδεχτείς μωρό μου ανήκουμε σε άλλους κόσμους δε σε παρεξηγώ αν απομακρυνθείς Με τις τσέπες μου άδεις πάντα ζούσα χύμα σα ρεμάλι μπαινοβγαίνοντας στο τμήμα δίχως πλάνα για το μέλλον κι ότι κάτσει τα τσιγάρα μου να βγαίνουν και είμαι εντάξει Τα πράγματα τα δέχομαι όπως έρθουν δε ζήτησα από τη ζωή πολλά τα όνειρα μου για ένα βράδυ αντέχουν τα βρίσκει η μέρα πάντοτε νεκρά Μη το παλεύεις άλλο δεν πειράζει εσύ τα πρέπει σου ν' ακολουθείς το σκοτεινό σου μυστικό θα είμαι που ίσως κρυφά ξανάρθεις να το βρεις Με τις τσέπες μου άδεις πάντα ζούσα χύμα σα ρεμάλι μπαινοβγαίνοντας στο τμήμα δίχως πλάνα για το μέλλον κι ότι κάτσει τα τσιγάρα μου να βγαίνουν και είμαι εντάξει

Ανδρέας Α. Αρτέμης- ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ

 ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ

Μια σπάνια λέξη πια, χαμένη στο λεξιλόγιο και στα λεξικά μιας άλλης εποχής. Μιας εποχής που δε αναζητούσε επαναστατικά «μότο» κι άλλα μοντέλα συμπεριφορών.

Πόσες φορές την ημέρα λέτε ευχαριστώ; Κανονικό ευχαριστώ, όχι τυπικό… Αν δεν το λέτε συνειδητά, μέσα από τη καρδιά σας, τότε χάνεται τη καταπληκτική ευκαιρία που σας δίνει αυτή η υπέροχη λέξη.

Η σημασία που έχει το να ευχαριστούμε ειλικρινά για τα πράγματα που λαμβάνουμε είναι τεράστια. Όσο περισσότερο ευχαριστούμε για όλα τα καλά που δεχόμαστε, τόσο πιο πολύ ανοίγει ο δρόμος για να δεχτούμε περισσότερα.

Όταν είμαστε ευγνώμονες και το εκφράζουμε είτε από κοντά σε κάποιον, είτε του στέλνουμε νοερά την ευγνωμοσύνη μας από μακριά, η ενέργεια μας ανυψώνεται σε υψηλές συχνότητες, με αποτέλεσμα να βιώνουμε μια αρμονική και γαλήνια εμπειρία. Εκφράζοντας ευγνωμοσύνη για έναν άνθρωπο ή ένα γεγονός, δημιουργείτε μια τεράστια μαγνητική δύναμη η οποία προσελκύει κι άλλους ανθρώπους, γεγονότα και τις κατάλληλες συνθήκες, ώστε να νιώσουμε ακόμα καλύτερα.

Σήμερα σκέπτομαι τη λέξη ευγνωμοσύνη. Αισθάνομαι απεριόριστη ευγνωμοσύνη προς όλους τους συνοδοιπόρους μου. Δημιουργούς προϋποθέσεως..τραγωδίας ενίοτε κι οδύνης. Η ανάγκη ήταν πάντα προϋπόθεση τραγωδίας. Η ανάγκη να σπρώξουμε τον ορίζοντα μια δρασκελιά πιο πέρα. Μια προοπτική… Να ντύνεται το δημιούργημα σου ο άλλος και να αισθάνεσαι ευτυχία…! Με καταλαβαίνετε ελπίζω… Το έργο σου να συνομιλεί, με τον τρόπο του, στη σημερινή κοινωνική πραγματικότητα με μια άλλη φωνή... Ευγνωμοσύνη είναι η μνήμη της καρδιάς. Η ευγνωμοσύνη είναι το άσμα των αγγέλων. Οι πραγματικά πετυχημένοι άνθρωποι δε διστάζουν να δείξουν ευγνωμοσύνη. Μια και μόνη σκέψη ευγνωμοσύνης που ανεβαίνει στον ουρανό, είναι η καλύτερη προσευχή.

Αν δεν κατανοείς τα παραπάνω τότε είσαι Αχάριστος. Και δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο από την Αχαριστία.. Ο άνθρωπος είναι αχάριστος, η ανθρωπότητα είναι ευγνώμων. Ο ευγνώμων λησμονεί κάποτε να ενθυμηθεί, ο αγνώμων ενθυμείται πάντοτε να λησμονεί.

Ευγνωμοσύνη είναι η μνήμη της καρδιάς. ίσως γιατί σε μια δύσκολη στιγμή με χόρτασες και εγώ για να σε ευχαριστήσω σου έστησα μια αφορμή για να ζήσεις με καλές προοπτικές! Σκέψου πως ό,τι έχεις τώρα, κάποτε γι' αυτό είχες ελπίσει…

Πολλοί άνθρωποι προσπαθούν να αποκτήσουν την εύνοια και αγάπη των ομοίων τους, κάνοντας το καλό. Λησμονούν, όμως, ότι μεταξύ ευγνωμοσύνης και μίσους υπάρχει μια στενή συγγένεια. Γι αυτά κι άλλα, φρόντισες τώρα με τεχνητούς τρόπους να ανταποδώσεις τις εντυπώσεις που αποκόμισες …. Η ευγνωμοσύνη μαθαίνεται από την πρώτη στιγμή της γέννησης ενός παιδιού, μέσα από την καθημερινότητα της οικογένειας και τις πληροφορίες που φτάνουν σε αυτό. Επειδή ακριβώς το παιδί καλύπτει τις ανάγκες του μέσω των άλλων, τείνει να θεωρεί ότι η προσφορά είναι κάτι δεδομένο και σίγουρο. Εσύ που που την είδες; που την έμαθες;(Εκτός από το γεγονός ότι η αχαριστία, είναι ένα από τα χειρότερα ελαττώματα ενός ατόμου, ένας αγνώμων άνθρωπος δε θα είναι ποτέ ευχαριστημένος, γιατί απλά δε θα αναγνωρίζει τις καλές προθέσεις και τις προσφορές των άλλων στο πρόσωπό του. Επιπλέον, δε θα μπορέσει να βιώσει ποτέ το αξεπέραστο συναίσθημα του να προσφέρεις τη βοήθειά σου, χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα. Απλά και μόνο για να κάνεις κάποιον λίγο πιο χαρούμενο. Αυτές είναι εμπειρίες που ολοκληρώνουν τον άνθρωπο και αξίες πάνω στις οποίες βασίζονται όλες οι διαπροσωπικές σχέσεις)

Το όλο…. μου θύμισε το παρακάτω τσιτάτο του Γκουρτζίεφ:

Τέτοια είναι η φύση του ανθρώπου:

με το πρώτο δώρο που του κάνεις- σου φιλάει τα πόδια

με το δεύτερο- σου φιλάει το χέρι

με το τρίτο- υποκλίνεται

με το τέταρτο- κουνάει απλώς το κεφάλι του

με το πέμπτο- εξοικειώνεται μαζί σου

με το έκτο- σε προσβάλλει

με το έβδομο- σε τραβάει στα δικαστήρια γιατί δεν του έδωσες αρκετά...

Από την άλλη μεριά το σοφό αρχαίο ρητό «τη αχαριστία έπεται η αναισχυντία» σχολιάζει πολύ εύγλωττα την αρνητική δύναμη πού περιέχει η αχαριστία, αφού όταν αυτή προηγηθεί, τα πάντα πια μπορεί κανείς να περιμένει από τον αχάριστο, πού δεν τον σταματά καμιά ντροπή, ούτε η «δημοσία αιδώς».

Ευγνωμοσύνη. Πρόκειται περισσότερο για μια διαισθητική «βυθομέτρηση» της συνειδήσεως που, σιωπηλά και αυθόρμητα, μας εξασφαλίζει μια αδιάσειστη βεβαιότητα για την ηθική αξία ή απαξία του άλλου, από την εν γένει σχέση και επικοινωνία μας μαζί του…Ετυμολογικά η λέξη «ευ−γνωμοσύνη» δηλαδή το μορφώσεις «καλή γνώμη» για κάποιον, σημαίνει ότι τον «ζύγισες» σταθερά και προσεκτικά. Που καιρός για τέτοιες αξίες!!!

A.A.A

11Εσείς, Ανδρέας Α. Αρτέμης και 9 ακόμη

1 σχόλιο

Μου αρέσει!

Σχόλιο

Μαρία Δουράκη - Στο στήθος μου η πληγή | Official Audio Release