Αλέξανδρος Βαναργιώτης 25-1-2021

 Αλέξανδρος Βαναργιώτης

Όταν μιλώ για ισότητα,

σκέφτομαι το χώμα

που δέχεται επάνω του τα παπούτσια

των πλούσιων και των φτωχών

εξίσου

και στο τέλος μας αγκαλιάζει όλους

χωρίς διάκριση.

Όταν λέω «δημοκρατία»

σκέφτομαι τα λουλούδια

που βρίσκει το καθένα τη θέση του

και ζωγραφίζουν τους ομορφότερους

πίνακες στη γκαλερί της φύσης

την άνοιξη.

Όταν συζητώ για ελευθερία,

ο νους μου πάει

στα μονοπάτια των βουνών

που διακλαδίζονται

χωρίς ποτέ να σου πουν

ποιο πρέπει να διαλέξεις.

Όλα τους άλλωστε οδηγούν κάπου,

πότε σε ένα ξέφωτο,

πότε σε μία βρύση

ή σε μια κορυφή.

Όταν αναφέρομαι στον διάλογο,

έχω υπόψιν μου τα δέντρα.

Μιλούν χαμηλόφωνα,

σχεδόν ψιθυριστά

για αιώνιες αλήθειες

και περιμένουν υπομονετικά

μέρες, μήνες χρόνια

τη δική σου απόκριση.

Περιμένουν

τη ματιά, την καρδιά και τον λόγο σου.

Αν δεν απαντήσεις,

συνεχίζουν τη συζήτηση

με τα πουλιά, τα σύννεφα

και τον άνεμο.

ΑΒ

Πρόσωπα Λησμονημένα (1946)

"ΟΛΕΣ ΟΙ ΨΥΧΟΥΛΕΣ" ΗΛΙΑΣ ΛΙΟΥΓΚΟΣ

VIII. Late night watch

ΠΕΓΚΥ ΖΗΝΑ - ΘΑΛΑΣΣΕΣ

ΗΕΛΤΙΟΣ- ΣΧΟΛΙΟ

Ανελεύθεροι. 

Χωρίς αντανακλαστικά.

Χωρίς φωνή δική μας. Περιμένουμε 

το σύνθημα απ΄ 'Εξω για ν' αντιδράσουμε, 

για να υπάρξουμε.    

Με συνθήματα ξένα, 

με αισθήματα  ξένα, 

με κόσμο ξένο προχωράμε 

στην παραλογία μεταποιούμενοι και στ' ανίερο, 

τους νεκρούς υβρίζοντας 

και χολή εκστομίζοντας 

απ' το άπλυτο των καιρών στόμα.

Κοιτάζω τα δρομολόγια στο σταθμό

και  λογαριάζω.

Απλησίαστο το εισιτήριο για την Ιστορία.

ΗΕΛΤΙΟΣ- ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Γράψε όποιο ποίημα θες.

Άνθρωπο δε θα βρεις να το διαβάσει,

στο κελάρι της ψυχής σου να μπει

και την άμπελο να φτάσει.

Ανοιχτή η συλλογή 

πάνω στην άδεια θέση δίπλα στο παράθυρο 

ταξιδεύει

δίχως τα μάτια- δεν είναι πια μάτια-

μόνο τα βουνά μες την ομίχλη

και το τρένο που φεύγει  στο πουθενά

σφυρίζοντας

μπροστά από έρημες αποβάθρες.

18/1/2021

Κωστή Παλαμά Γύριζε

 

“Γύριζε, μή σταθής ποτέ, ρίξε μας πέτρα μαύρη,

ο ψεύτης είδωλο είναι εδώ, το προσκυνά η πλεμπάγια,

η Αλήθεια τόπο να σταθή μια σπιθαμή δέ θάβρη.

Αλάργα. Νέκρα της ψυχής της χώρας τα μουράγια.

Η Πολιτεία λωλάθηκε, κι απόπαιδα τα κάνει

το Νου, το Λόγο, την Καρδιά, τον Ψάλτη, τον Προφήτη·

κάθε σπαθί, κάθε φτερό, κάθε χλωρό στεφάνι,

στη λάσπη. Σταύλος ο ναός, μπουντρούμι και το σπίτι.

Από θαμπούς ντερβίσηδες και στέρφους μανταρίνους

κι από τους χαλκοπράσινους η Πολιτεία πατιέται.

Χαρά στους χασομέρηδες! Χαρά στους αρλεκίνους!

Σκλάβος ξανάσκυψε ο ρωμιός και δασκαλοκρατιέται.

Δεν έχεις, Όλυμπε, θεούς, μηδέ λεβέντες η Όσσα,

ραγιάδες έχεις, μάννα γή, σκυφτούς για το χαράτσι,

κούφιοι και οκνοί καταφρονούν τη θεία τραχιά σου γλώσσα,

των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι.

Και δημοκόποι Κλέωνες και λογοκόποι Ζωίλοι,

Και Μαμμωνάδες βάρβαροι, και χαύνοι λεβαντίνοι·

Λύκοι, κοπάδια, οι πιστικοί και ψωριασμένοι οι σκύλοι

Κι οι χαροκόποι αδιάντροποι, και πόρνη η Ρωμιοσύνη!”

Κωστής Παλαμάς

(Ποιητική συλλογή “Η Πολιτεία και η Μοναξιά”)

5Εσείς και 4 ακόμη

1 κοινοποίηση

Μου αρέσει!

Σχόλιο

Σπύρος Ποταμίτης- 13/1/2021

 Σπύρος Ποταμίτης

Αντί Καλημέρας…

Κλείσου στην κάμαρα. Μ’ ακούς;

Έξω ληστεύουν ψυχές. Φοβάμαι.

Αόρατα τάγματα κεντάνε σιωπή

σε βαθιά ρείθρα, μας σκοτώνουν.

Κλείσου στην κάμαρα. Μ’ ακούς;

Πέφτουμε σαν χελιδόνια νεκροί.

Πλημμύρισε η ζωή μας μοναξιά.

Δεν ξέρω κολύμπι. Βουλιάζουμε.

Κλείσου στην κάμαρα. Μ’ ακούς;

Μην ανοίγεις το παράθυρο. Σώπα.

Μπορεί να σ’ ακούσει ο θάνατος.

Σώπα. Ίσως θυμώσουν οι λέξεις.

Κλείσου στην κάμαρα. Μ’ ακούς;

Ο κήπος, τα όνειρα, τα ιδανικά μας…

χρεοκόπησαν. Μη βγεις έξω. Μ’ ακούς;

Μείνε μέσα να θηλάσεις τους νεκρούς, ζωή.

Κλείσου στην κάμαρα. Μ’ ακούς;

Ό,τι δε ζούμε να κεντήσεις στην κουρτίνα!

Πάνος Παπαϊωάννου & Χρυσόστομος Καραντωνίου - Πες Μου - Official Audio R...

Μουσική: Χρυσόστομος Καραντωνίου Στίχοι: Δημήτρης Παπαχαραλάμπους Πες μου πως είμαι ζωντανός, ότι δεν ξόφλησα ακόμα, πως ίδιος είναι ο ουρανός κι ότι δεν έχει αλλάξει χρώμα. Ποτέ δεν φτάνουν οι φωνές εδώ στην άκρη του βυθού μου, μα να σ’ ακούσω κάτι πες κι ας είσαι ψέμα του μυαλού μου. Πες μου πως είμαι ζωντανός κι εσύ εκεί με περιμένεις, μίλα μου όσο είναι καιρός, μη συνεχίζεις να σωπαίνεις. Πες μου πως δεν υπήρχα χτες, μα πάντα ήμουνα δικός σου πες μου να γίνω αυτός που θες κι ας είμαι ψέμα στο μυαλό σου. Πες μου πως είμαι ζωντανός κι ο κόσμος ζει μαζί με μένα. Πως έχει κι άλλο ο Θεός, ότι δεν φτάσαμε στο τέρμα. Άδειες μαζέυω τις στιγμές εδώ στη μέση του κενού μου μα πως υπάρχει κάτι πες κι ας είναι ψέμα του μυαλού μου

Πάνος Παπαϊωάννου - Χρυσόστομος Καραντωνίου - Ένιωσες ποτέ - Official Au...

Πάνος Παπαϊωάννου - Χρυσόστομος Καραντωνίου - Τα μεροκάματα - Official L...

Συνθέτης: Χρυσόστομος Καραντωνίου Στιχουργός: Δημήτρης Παπαχαραλάμπους

Μικρά τα μεροκάματα

τα δωρεάν πιο λίγα
ξεκίνησα χαράματα μα πουθενά δεν πήγα

φθηνά τα λόγια τα πολλά.
και ακριβή μια λέξη
ποιος αγοράζει ποιός πουλά
και ποιος μου τα χει κλέψει

δεν είναι που προσπάθησα, όσο κανείς δεν ξέρει
είναι που όσα κράτησα, μου κάψανε το χέρι
δεν είναι που κουράστικα να περιμένω κάτι.
είναι που δεν φαντάστηκα ότι ποτέ δεν θα ρθει

Μικρά τα μεροκάματα
και οι αγκαλιές πιο λίγες
σε κοίταξα κατάματα εσύ όμως δεν με είδες

Φτηνά τα λόγια τα πολλά
και ακριβή μια λέξη
ποιος αγοράζει ποιος πούλα εσύ μου τα χεις κλέψει

δεν είναι που σ αγάπησα όσο κανείς δεν ξέρει.
είναι που δεν σε κράτησα ποτέ από το χέρι.
δεν είναι που κουράστηκα να περιμένω μόνο.
είναι που δεν φαντάστηκα πως χάθηκες στο δρόμο.

Ο Γιώργος Φλωράκης στην ΕΡΤ3

I Epistrofi

"To τραγούδι της λίμνης" - Τάνια Τσανακλίδου

Ανελκυστήρας υπογείων

We The People - by Brad Schumann

Blind Willie Johnson - Dark was the night...

Ποια είσαι: ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΑΛΑΝΗ (1975)

Μουσική: Λίνος Κόκοτος, Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος Από το δίσκο της συνεργασίας τους "Αποχαιρετισμός" που κυκλοφόρησε το 1975 με ερμηνευτές το Μανώλη Μητσιά και τη Δήμητρα Γαλάνη.

Ποια είσαι ποια σε γέννησε και ποια σε εγλυκοφίλει κορίτσι μου του Μάη και του Απρίλη Ποιος άνεμος σε χτένισε με χτένα από χρυσάφι κορίτσι μου βαρκούλα στην Ανάφη Ποια είσαι πώς σε λέγανε και πώς σε τραγουδούσαν κορίτσι μου αυτοί που σ'αγαπούσαν Ποια παλικάρια κλαίγανε στους ίσκιους σου κρυμμένα κορίτσι μου που πύργωσες για μένα Ποια είσαι κι όπου πάτησες ανθοβολάει το χώμα κορίτσι μου βασιλικό μου πιώμα Σε ποια γωνιά περπάτησες να πάω να γονατίσω κορίτσι μου το φως σου να φιλήσω

Το όρνεο