Πάλι αντιφατικός ίσως φανώ,
αφού όλο μέσα σε ερμηνείες και σχηματοποιήσεις ξοδεύομαι
και η ζωή περνά γλιστρώντας ανάμεσα στις λέξεις
σαν το νεράκι στην ακροποταμιά ανάμεσα στα χαλίκια.
Αν υπήρχε ανέκαθεν ή αν γεννήθηκε δεν
ξέρω,
μα έχει τρόπο να διατηρείται και ν’
ανανεώνεται
δίχως να νοιάζεται για ψέμμα ή αλήθεια.
Κι εσύ, που ιστορικός δημιουργός θέλεις να είσαι,
πρέπει σχήμα διάρκειας ως άνθρωπος να πάρεις
και μέσα στα όρια να χτίζεις που θέτει η ύπαρξή σου.
Σχήμα να πάρεις όπως το δέντρο και το πουλί
που ξέρει μέσα στους γύπες και τις χιονοθύελλες να επιβιώνει
και να μετρά μέχρι πού φτάνει το πέταγμά του.
Κι η επανάσταση χωρίς σχήμα
νεφέλη γίνεται και μνημόσυνο πεσόντων.
Ανήμπορη η σκέψη να υπερβεί τα όριά της!
Μην την πιέζεις!
Σε αφανίζει ο νους αν ασώματο τον αφήσεις να ταξιδεύει ,
έτσι που -μέχρι το αμετάθετο όριο να προσεγγίσεις -
μπορεί στο χάος να βρεθείς κι’ απ’ τον ίδιο να κεραυνοβληθείς,
μένοντας ένα
σημείο μ' επιστροφή αβέβαιη στο κενό ή
ένα σπυρί της άμμου ανάμεσα στις άπειρες
κλίμακες
του μικρόκοσμου και μεγάκοσμου.
Βέβαια, ίσως τότε μάθεις ως άριστη να θεωρείς
την
κλίμακα μεγέθους που σου δόθηκε,
όπου μπορείς να βλέπεις και να χαίρεσαι
τη Φύση, τη ζωή, την έκσταση του έρωτα,
την ομορφιά που αποκαλύπτει το πρόσωπό της και σε καλεί
να ομολογήσεις ότι θεά είναι!
Τη γνωρίζεις. Γιατί γεννημένος είσαι, όπως ο χρόνος,
κι από πατέρα άχτιστο κατάγεσαι
και μέσα στ' άχτιστο χτίζεις!
Ευλογημένο το σκαλί της παρουσίας που σου δόθηκε
-και με το οποία μόνο μπορείς να υπάρχεις-
και ανάγκη η θνητή υλαία σου φύση
η προς τα άνω θρώσκουσα.
Τίμα την και μετέτρεψέ την σε κάβο γερό
για να δένεις μες την τρικυμία τη βάρκα που ταξιδεύει τα όνειρά σου.
Μην εξορίζεις την ύπαρξή σου απ’ τη χειροπιαστή ζωή !
Όσο κι αν
ψάξεις αλήθεια πληρέστερη άλλη δεν θα βρεις
απ΄τη σχέση σου με τα πρόσωπα που πληρούν με την παρουσία τους το είναι σου!
Δύσκολη σχέση, δύσκολη, αλλά λύσε την κορδέλα
απ’ το δώρο που έχεις μπροστά στα μάτια σου!
Λευτέρωσέ την και δώσε της μορφή,
κάνε την Ζωή--
ζωή πολέμου και ειρήνης, θα πεις.
Ναι!
μέχρι να ρθει η ώρα
να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση
και να φανεί η Αγάπη!
O Μανώλης Αλυγιζάκης γεννήθηκε στο χωριό Κολυμπάρι δυτικά απο τα Χανιά της Κρήτης το 1947. Όταν ήταν σε παιδικη ηλικία η οικογένεια του μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη πρώτα και μετα στην Αθήνα όπου εσπούδασε παίρνοντας πτυχίο Πολιτικών Επιστημών απο το Πάντειο Πανεπιστήμιο. Υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία για δυο χρόνια και το 1973 μετανάστευσε στο Βανκούβερ του Καναδα όπου ζει. Παρακολούθησε μαθήματα αγγλικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Σάιμον Φρέιζερ. Έχει γράψει τρία μυθιστορήματα ("Στρατής ο Ρούκουνας", εκδ. Μαυρίδης, 1981, "Petros Spathis"-στα αγγλικά, Libros Libertad, 2008, και "The Circle"-στα αγγλικά, Libros Libertad, 2011), περισσότερα από δεκαπέντε βιβλία ποίησης, που άρχισαν να εκδίδονται τα τελευταία χρόνια με το λογοτεχνικό ψευδώνυμο Manolis, αρκετά άρθρα, διηγήματα και μελέτες στα αγγλικά και στα ελληνικά που έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά, ανθολογίες και εφημερίδες. Επίσης, έχει μεταφράσει στα αγγλικά ποίηση των Κ.Π. Καβάφη, Γιώργου Σεφέρη και Γιάννη Ρίτσου. Μετά απο χρόνια δουλειάς ως βοηθός σιδηρουργού, εργάτης στα τρένα, ταξιτζής και χρηματιστής, πήρε σύνταξη και τώρα ζει σε προάστιο του Βανκούβερ στον Καναδά όπου ασχολείται με το γράψιμο, τον κήπο του και με ταξίδια. Το 2006 ίδρυσε τον εκδοτικο οίκο Libros Libertad με σκοπό την έκδοση λογοτεχνικών βιβλίων. Ποιήματα του απο την ανέκδοτη συλλογή "Νόστος και άλγος" απέσπασαν το δεύτερο βραβείο στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ του οργανισμού του Ωδείου Φουντούλη του 2011 και διήγημά του με τίτλο "Γενέθλια" απέσπασε το τρίτο βραβείο του ίδιου διαγωνισμού.
