Κουλουφάκος, Κώστας

Κώστας Κουλουφάκος (1924-1994). Ο Κώστας Κουλουφάκος του Πέτρου και της Αγγελικής γεννήθηκε στην Αθήνα και καταγόταν από το χωριό Κουτήφαρι της μεσσηνιακής Μάνης. Είχε δύο μικρότερα αδέρφια, τον Τάσο και τον Νίκο. Κατά τη διάρκεια της κατοχής, μαθητής ακόμη, οργάνωσε την ανεξάρτητη αντιστασιακή ομάδα Ελεύθεροι Έλληνες με συνέπεια τη σύλληψή του από τους Ιταλούς και τη φυλάκισή του στο Spoleto της Ιταλίας το 1941. Απέδρασε δύο χρόνια αργότερα και κατέφυγε στην Αίγυπτο, όπου κατατάχτηκε στο Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό. Πήρε μέρος στο κίνημα της Μέσης Ανατολής και επέστρεψε στην Ελλάδα μετά την απελευθέρωση. Το 1945 γράφτηκε στο Χημικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών, εγκατέλειψε όμως τις σπουδές του λίγο πριν το πτυχίο (1953) καθώς αποφάσισε να ασχοληθεί συστηματικά με την τέχνη του λόγου. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου εντάχθηκε στην Ε.Π.Ο.Ν., πέρασε στην παρανομία και εξορίστηκε στον Άη – Στράτη και τη Μακρόνησο. Επέστρεψε στην Αθήνα το 1953, όπου έζησε ως αδειούχος εξόριστος για λόγους υγείας ως το 1962, οπότε καταργήθηκαν τα στρατόπεδα. Ως μέλος του Κ.Κ.Ε. υπέστη νέες ταλαιπωρίες και εξορίες με την επιβολή της απριλιανής δικτατορίας. Με την μεταπολίτευση συνέχισε την ενεργό πολιτική δράση του στο χώρο της Αριστεράς. Παντρεύτηκε την Σοφία Νέτουρα, με την οποία απέκτησε ένα γιο τον Πέτρο και σε δεύτερο γάμο την Μαρία Κωστάκου, με την οποία απέκτησε μια κόρη, τη Γεωργία. Πρωτοπαρουσιάστηκε στο χώρο της λογοτεχνίας το 1950 με τη δημοσίευση αποσπάσματος από την ποιητική συλλογή Στις έξη του Μάη στις σελίδες του περιοδικού Ελεύθερα Γράμματα. Η δημοσίευση έγινε με πρωτοβουλία του Γιάννη Ρίτσου, φίλου και συναγωνιστή του. Ιδρυτικό μέλος και μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού Επιθεώρηση Τέχνης, όπου διετέλεσε υπεύθυνος ύλης (1955-1962) και αρχισυντάκτης (1965-1967), ιδρυτής και διευθυντής του εκδοτικού οίκου Διογένης (1971), ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Συγγραφέων και συνεργάτης του περιοδικού Ηριδανός ο Κουλουφάκος δημοσίευσε ποιήματα, βιβλιοκρισίες, μελέτες και μεταφράσεις. Ασχολήθηκε επίσης με το θέατρο, ως ιδρυτικό μέλος του θεατρικού οργανισμού Δεσμοί (1975 από κοινού με τη Βάσω Κατράκη την Ασπασία Παπαθανασίου και τον Αλέξανδρο Αργυρίου), ενώ εργάστηκε ως καθηγητής λογοτεχνίας στη δραματική σχολή του Λαϊκού Πειραματικού Θεάτρου του Λεωνίδα Τριβιζά και στην ιδιωτική εκπαίδευση. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Κώστα Κουλουφάκου βλ. Αργυρίου Αλεξ., «Κουλουφάκος Κώστας», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 5. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1986, Συνοδινός Ζήσιμος Χ., «Χρονολόγιο Κώστα Κουλουφάκου (1924-1994)», Μανδραγόρας 3, 4-6/1994, σ.8-10 και χ.σ., «Κουλουφάκος Κώστας», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας 9. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).

Συμμετοχή σε συλλογικά έργα (2008) Τάσος Λειβαδίτης, Κέδρος (2000) Για τον Σινόπουλο, Αιγαίον (1996) Για τον Αναγνωστάκη, Αιγαίον (1984) Η επίδραση των ιδεών του μαρξισμού στη λογοτεχνία μας, Κένταυρος [εισήγηση] Μεταφράσεις (1983) Aragon, Louis, 1897-1982, Ο Αραγκόν για τον Ρίτσο, Κέδρος

http://www.biblionet.gr/author/16666 Κώστας Κουλουφάκος, «Διαπιστώσεις» Προοίμιο γηρατειών Από μέρα σε μέρα βλέπω τους νέους πιο νέους. Ανακαλύπτω πως δε μ’ ενοχλεί να μου δίνουν στο ασανσέρ προτεραιότητα Κοιτάω μην έχει στο λεωφορείο θέση ελεύθερη Καμιά φορά σχεδιάζω ένα ποδόλουτρο για το βράδυ… Τα χρόνια με πολιόρκησαν. Λες, αύριο να κάνω κι όνειρα για σύνταξη; Ανήσυχος κοιτάζω στον καθρέφτη μου: Βέβαια!... Το βρίσκω δύσκολο να κάθομαι ν’ ακούω τι λεν οι άλλοι. Ακόμα δυσκολότερο να παραδέχομαι αυτά που λένε οι άλλοι. Όλο και πιο πολύ βολεύομαι μέσα στα ρήγματα που μ’ άνοιξε η πολιορκία. Άρχισα κιόλας να μην πολυανησυχώ που δεν είμαι σε θέση πια να κάνω μια επανάσταση κάθε βδομάδα. (Δημοσιεύτηκε στην «Επιθεώρηση Τέχνης», τ. 99, Μάρτιος 1963, σελ. 157) Κώστας Κουλουφάκος, «Επίκαιρες εικόνες» Τραγούδι των άνεργων Πιάσαν τα χέρια μας σκουριά Οι μέρες θρίβονται κομμάτια Χάνονται αργά σφυρίζοντας Οι ελπίδες μας σβηστά κεριά Στης πολιτείας τα σκαλοπάτια Γέρνει άψυχος ο ορίζοντας Μόνο το ντέρτι ακάματο. Λοξό το φως στις γειτονιές Σκοντάφτει απάνω στους φεγγίτες Και στα όνειρα τ’ αδιέξοδα Ίσκιοι χυμούν απ’ τις γωνιές Μ’ εφιαλτικούς ημεροδείχτες Έξοδα, έξοδα, έξοδα… Νά’ χα ένα μεροκάματο! Πόλη μητριά, σ’ εφτά τροχούς Μ’ εφτά κλειδιά και κατσαβίδια Μας έλυσες τις κλείδωσες Ξύρισες χρώματα κι αχούς -Πρωινά και βράδια πάντοτε ίδια- Κι όλες τις πόρτες κλείδωσες. (Δημοσιεύτηκε στην «Επιθεώρηση Τέχνης», τ. 82, Οκτώβριος 1961, σελ. 275)  http://www.sarantakos.com/kibwtos/et/kouloufakos_anergoi.html http://www.poiein.gr/archives/16361Γράμμα χειρόγραφο του Κώστα Κουλουφάκου  σ’ ένα νεαρό ποιητή. 1962 (Το χειρόγραφο στον Γιάννη Σκληβανιώτη)http://www.sansimera.gr/anthology/296 http://spoudasterion.pblogs.gr/tags/koyloyfakos-kostas-gr.html

Ο Γιώργος Κιμούλης διαβάζει Καββαδία.

ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ.

Οι ασφόδελοι...

ΤΟ ΜΑΓΓΑΝΟΠΉΓΑΔΟ.

ΤΟΝ ΝΥΜΦΩΝΑ ΣΟΥ ΒΛΕΠΩ(ΤΡΟΠΑΡΙΟ ΜΕΓΑΛΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ)

Ο ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ.

Ο ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ.

Αμλετ

Βικιπαίδεια-Μεταφράσεις.

Τι είναι ποίηση; Μικρό αφιέρωμα με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης.

5ο Γυμνάσιο Ηρακλείου Κρήτης.

Ποιητικά θραύσματα

Άνθρωποι που δε γνώρισα ποτέ μου δώσαν το αίμα μου και τ’ όνομά μου στην ηλικία μου χιονίζει, χιονίζει αδιάκοπα μια κίνηση πάντα σα να ΄θελα να προφυλαχτώ από ’να χτύπημα δίψασα για όλη τη ζωή, κι όμως την άφησα για ν’ αρπαχτώ απ’ τα πελώρια αγκάθια της αιωνιότητας, η σάρκα μου ένας επίδεσμος γύρω απ’ το αυριανό μου τίποτα κανείς δεν μπορεί να με βοηθήσει στον πόνο μου εκτός απ’ τον ίδιο μου τον πόνο –είμαι εδώ, ανάμεσά σας, κι ολομόναχος, κ’ η ποίηση σα μια μεγάλη αλήθεια που την ανακαλύπτεις ύστερ’ από χρόνια, όταν δεν μπορεί να σου χρησιμέψει πια σε τίποτα. Επάγγελμά μου: το ακατόρθωτο. (Δημοσιεύτηκε στην «Επιθεώρηση Τέχνης», τ. 141, Σεπτέμβρης 1966, σελ. 137)

H Γένεσις (Άξιον Εστί) apagelei o Odysseas Elytis (2)

Η Γένεσις(Άξιον Εστί) apagelei o Odysseas Elytis (1)

ΕΛΥΤΗΣ- The Monogram (Το Μονόγραμμα, 1972)-ODYSSEAS ELYTIS-part II

ΕΛΥΤΗΣ: The Monogram (Το Μονόγραμμα, 1972)-ODYSSEAS ELYTIS.part I

Σημειώσεις Νεοελληνικής Λογοτεχνίας του Κωνσταντίνου Μάντη

ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ.

Τέχνες-Γράμματα-Πολιτισμός

Τέχνες-Γράμματα-Πολιτισμός.

Peter Hammill speaks - 1992 interview on video

Peter Hammill A way out.

Κώστας Τριπολίτης

Στίχοι.

Κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά.mp4

Παρασκευή, 3 Δεκεμβρίου 2010

Κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά.. 

 To παρακάτω βίντεο προέρχεται από τον 14χρονο μαθητή Λουκά Λελόβα (2ο Γυμνάσιο Πρέβεζας), το οποίο απέσπασε το πρώτο βραβείο στον πανελλήνιο διαγωνισμό ταινιών μικρού μήκους της ΕΡΤ για το 2010.

Το βίντεο έκλεισε τις ομιλίες του 2ου TEDxAthens που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Παρασκευή. Το κοινό χειροκρότησε με θέρμη τον ταλαντούχο πιτσιρικά που αφού αναφέρθηκε στις εμπνεύσεις του αποχώρησε γεμάτος αμηχανία.



 Οι φράσεις προέρχονται από το έργο του Οδυσσέα Ελύτη “Μαρία Νεφέλη”.  

Ολόκληρο το έργο εδώ  και εδώ.

Μες στο κενό θησαύριζα και τώρα πάλι
μες στους θησαυρούς μένω κενός.

***

Δεν είναι αυτός πλανήτης
στουμπωμένος δηλητηριώδη αέρια

***

Μια νομοθεσία εντελώς άχρηστη για τις Εξουσίες θα ‘τανε αληθινή σωτηρία.

***

Κανε το άλμα πιο γρήγορα από την φθορά 

***

Η παρακάτω φράση αναγράφεται από το 

Διονύσιο Σολωμό στο έργο “Οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι”

 

Μάγεμα η φύσις κι όνειρο στην ομορφιά και χάρη

SakTsak: Ελλάδα, 2014

Ελλάδα, 2014

Γράφει ο SakTsak

Τα Χριστούγεννα είχαν πια ξεχαστεί. Τα όποια ψήγματα αισιοδοξίας και χαμόγελου είχαν αντικατασταθεί από τη γνώριμη σε όλους μιζέρια. Εκτός από έναν.

Ο μικρός Χριστόδουλος το είχε αποφασίσει. Θα το έσκαγε! Από μήνες το σχεδίαζε και επιτέλους έφτασε η ώρα. Είχε κάνει τόσο καιρό υπομονή…

Ήταν ξημερώματα μιας διαφαινόμενης υπέροχης ημέρας. Η αυγή χρύσιζε στο βάθος και με ανεβασμένα τα ποσοστά αισιοδοξίας, ο Χριστόδουλος περπατούσε αργά προς τη σωτηρία.

Στην επόμενη γωνία τον περίμενε ο φίλος του ο Μιχαλάκης. Ειδήμων σε ότι είχε να κάνει με αυτοκίνητα. Λίγες ώρες νωρίτερα είχε κλέψει από τη ΔΕΗ ένα εταιρικό αυτοκίνητο και το είχε «πειράξει» λιγάκι αλλάζοντας τις πινακίδες.. στην αρχή δυσκολεύτηκε λίγο να το βάλει μπροστά, αλλά ευτυχώς ήταν εξπέρ στις μίζες..

Στο ντουλαπάκι υπήρχαν ήδη η νέα ταυτότητα του Χριστόδουλου κι ένα εισιτήριο για τη Μαλαισία. Διέσχισαν τρέχοντας τα πρώτα χιλιόμετρα, ενώ από πάνω τους η χθενισοβραδινή αιθαλομίχλη διαλυόταν σιγά σιγά…

Ο ήχος της μηχανής ξύπνησε το Μηνά που ήταν ξαπλωμένος σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου που περισσότερο έμοιαζε με σουίτα ξενοδοχείου, παρά με αυτό που δήλωνε. Ο «κοντός», όπως ήταν το παρατσούκλι του, άλλαξε πλευρό μουρμουρίζοντας: “κάποιοι άνθρωποι δε σέβονται τίποτα..”. Η δήλωση αυτή, έκανε τον αστυνομικό στο δωμάτιο να χαμογελάσει, καθώς θυμήθηκε τη δασκάλα του στο δημοτικό που πάσχιζε να τους εξηγήσει το οξύμωρο σχήμα..

Μερικά θαλασσοδάνεια μακριά, στις γειτονικές Η.Π.Α., ο Φίλιπ αναρωτιόταν τι πήγε στραβά. Αναλογιζόταν πόσο κακό μπορεί να σου κάνει ένα και μόνο γράμμα. Δεν ήξερε πως όταν το συγκεκριμένο γράμμα είναι κεφαλαίο και δις επαναλαμβανόμενο, μπορεί να προκαλέσει ανείπωτη χαρά αλλά και αντίστοιχη δυστυχία!

--------------------------------------------------------------------------

Ο ήλιος είχε ανέβει πια αρκετά – η πράσινη απομίμηση αυτού αντιθέτως μόνο έπεφτε – και ο μικρός Αντωνάκης έπαιζε με τους φίλους του.

- Είμαι πρόεδρος! Φώναζε συνεχώς.

- Κι εγώ είμαι πρόεδρος! φώναξε δυνατά ο μικρός Μπένι πίσω του, αλλά δεν τον άκουσε κανείς (όχι ότι τον ένοιαζε, αρκεί που το άκουγε αυτός).

- Ανάπτυξη! Πλεόνασμα! Έξοδος στις αγορές! Είπε εν είδει παραληρήματος ο Γιαννάκης με τις σακούλες στα μάτια του να είναι πιο μαύρες από ποτέ.

- Παρών! Ακούστηκε μια φωνούλα μέσα από τη ντουλάπα.

- ΣΚΑΣΜΟΣ ΟΛΟΙ ΣΑΣ! Γκάριξε η γερμανίδα, τρίβοντας το πονεμένο της γοφό..

--------------------------------------------------------------------------

- Όχι, όχι, όχι! Ο Άγιος Βασίλης είναι κακός. Ναι, ΚΑΚΟΣ!

- Σώπα κοριτσάκι μου. Γιατί το λες αυτό; Αφού σου έφερε μια υπέροχη κούκλα. Έλα, φέρτη να παίξουμε μαζί.

- Δεν τη θέλω τη κούκλα! Εγώ δεν του ζήτησα κούκλα, άλλο του ζήτησα!

- Έλα μωρό μου ησύχασε. Σκούπισε τα ματάκια σου και πες μου τι του ζήτησες. Ίσως απλά να καθυστέρησε το δώρο σου και να έρθει αύριο ή μεθαύριο. Πες στο μπαμπά τι του ζήτησες λοιπόν;

- Του ζήτησα… να σου βρει μια δουλειά! Αυτό του ζήτησα! Και να μην είσαι στεναχωρημένος ούτε εσύ ούτε η μαμά. Και να φέρει και φάρμακα για τη γιαγιά.. Αυτά του ζήτησα!

Ο πατέρας γύρισε το κεφάλι από την άλλη για να κρύψει από τη μικρή τα γεμάτα δάκρυα μάτια του, αδυνατώντας να βρει λέξεις για να παρηγορήσει τον άγγελό του, αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό..

Την ίδια στιγμή από την τηλεόραση ακουγόταν ένα παπαγαλάκι που ζητωκραύγαζε για κάποια λευκή εβδομάδα…

Οι Δελφικοί Ύμνοι

Οι Δελφικοί Ύμνοι αποτελούν το μεγαλύτερο τμήμα από τα ελάχιστα δείγματα αρχαίας Ελληνικής μουσικής.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΑΚΑΛΙΟΣ

Αναπολήσεις 

(σε βαρναλικό στυλ)

Φοράω τα τσαρούχια μου

Τα δένω όσο μπορώ καλά

Πάω για ξύλα και κλαδιά

Μαζί με τʼ άλλα τα παιδιά

Είναι χειμώνας και βαρύς

Για να πεθάνουμε θαρρείς

Είναι βαρύς

Ρούχα ζεστά που να τα βρεις

Ένα σακάκι μα κι΄αυτό

Φτιαγμένο από μουσαμά

Με της Μαμάς τα χέρια

Για χειμώνα και για καλοκαίρια

Το φαγητό πολύ φτωχό

Μια φέτα ψωμί καλαμποκιού

Κι ένα κρεμμύδι ζωντανό

Κι ένα αυγό που τόχει βρει

Η Μάνα στο σανό

Κότα δικιά μας πουθενά

Τις φάγαμε, να εδωνά

Και στέρεψε το βιος μας

Βάσανο σκέτο η ζωή

Βάσανο και η συλλογή

Για έναν άλλο κόσμο

Ηλιούπολη 2013