ΠΟΙΗΣΗ-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2025

Γεώργιος Λαμπελέτ (1875-1945): Το τραγούδι του ήλιου

https://bereketis.blogspot.com/2019/07/blog-post.html

Τα Χελιδόνια - το πρώτο μου ποιήμα #ΠΟΙΗΣΗ #ΠΟΙΗΜΑ

Τσιριτρό. Ζαχαρια Παπαντωνίου- Τζώρτζη Λαμπελέτ

Απολαύστε το κλασικό ποιήμα του Ζαχαρία Παπαντωνίου σε μελοποίηση του Τζώρτζη Λαμπελέτ όπως το ερμηνεύει η παιδική γωνιά.

My Father the Greek

Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2025

Δεν μ΄αφήνει - Ανδρέας Α. Αρτέμης

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

"ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΥΝ" - Ποίηση - Μελοποίηση - Σύνθεση: Δημήτρης Βίκτωρ ---...

6 Νοε 2025

«Αυτά που Φεύγουν» Φεύγει από εμπρός σου ό,τι αγάπησες, εγκαίρως σκοπός να μείνεις μόνος έχει καθοριστεί χαιρέτα τα ωραία μαλλιά, χαιρέτα τα ωραία χείλη όλα του έρωτα τα σύμβολα που σου ’χαν χαριστεί. Όλ’ αντηχούν σαν τίποτε δεν χάνεται τα έργα σου, οι σκέψεις σου, τα δυνατά σου λόγια θα ταξιδεύουνε παντοτινά στα άπειρα κενά σ’ αιωνιότητες, σε χώρους και σε χρόνους. Αυτά που έπραξες κι άλλοι μοιράστηκαν μαζί σου κληρονομιά θα γίνουν, γνώσης ψήγματα θα συντροφεύουν γενεές σε μέλλοντος πορείες ξανά να συμπληρώνουν τις καινούργιες ιστορίες. Τέλος δεν έχει των ανθρώπων η πορεία αυτά που φεύγουν επιστρέφουν τακτικά δίνουν συνθήματα γι’ αφετηρίες νέων πόθων που ταξιδεύουν σε βαθειά αχαρτογράφητα νερά. Τέλος δεν έχει η ανθρώπινη ιστορία ό,τι κι αν δείχνει ότι φεύγει, μένει εντός μέσα στο σύμπαν αντηχεί, μέσα στο γαλαξία και στον πλανήτη γη, που αλλάζει διαρκώς... Δημήτρης Βίκτωρ Δεκέμβριος- 2013

Γεώργιος Δροσίνης ~ Βαθιά, τη νύχτα

ΣΤ' ΑΛΩΝΙΑ, ΣΤΙΧΟΙ: ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΡΟΣΙΝΗΣ ΜΕΛΟΠΟΙΗΜΈΝΗ ΠΟΙΗΣΗ

Μ Θεοδωράκη Γ Δροσίνη Τί θελω

Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2025

Ο Θίασος * Λαυρέντης Μαχαιρίτσας

Μουσική: Μιχάλης Τερζής Στίχοι: Δημήτρης Λέντζος

Ρόλοι κι αισθήματα σ' αρχαία διανομή γέρος κι ο χρόνος σαν μουγκός υποβολέας μπουλούκια οι έρωτες σε άγονη γραμμή να σε τυφλώνει ο καπνός κι ο προβολέας. Ξεφτίλα χρώματα κι η πρόβα στα σκαλιά και στις κουίντες ο καιρός ο θεατρώνης πόσο μ' αγάπησες με ψεύτικα φιλιά και με το ρόλο με πουλάς της Αντιγόνης. Οι μάσκες πρόσωπα με μάτια ανοιχτά μπήγουν τα νύχια τους βαθιά στο μέτωπό μου δυο μεροκάματα το μήνα αρπαχτά δέκα τσιγάρα το πολύ το μερτικό μου. Τα καμαρίνια με δυο μέτρα κουρελού πούδρες και μάσκαρα και κόκκινα κραγιόνια στα Παναθήναια η δόξα του φαλλού στοίβα πηγαίναμε στα βρώμικα βαγόνια. Μητέρα νύχτα μου λεχώνα μου σιωπή στην τρίτη πράξη και ο ρόλος του θανάτου αυλαία γύφτισσα το τέλος ποιος θα πει σ' ένα μπορντέλο στην παλιά Ακομινάτου. Άδεια τραγούδια με σαράντα πυρετό όταν πεθάνω να με θάψετε στη Θήβα σαν τον Οιδίποδα τυφλός να περπατώ η μοίρα είναι του θιάσου μας η ντίβα. Αυτός ο θίασος απόψε θα καεί και στον εξώστη θα γελάει η γαλαρία μονάχοι μου 'πες πως πεθαίνουν κι οι θεοί και των ανθρώπων πως τελειώνει η ιστορία.