Wintersun - Land Of Snow And Sorrow (TIME I Live Rehearsals At Sonic Pum...

Nights in White Satin - Performance in the Castle of Ioannina, Greece

Wintersun - Time (TIME I Live Rehearsals At Sonic Pump Studios) REMASTER

Darkness and frost are starting to reach

The heart of this land with a cold disease

Sleep now for a while before the storm awakes

And one day it will reward you for the burden of wait

The roots go deep into the frozen dead ground

Listen to the land of snow, it makes no sound

For ages searching the warmth of the sun

If it never finds me, I can die as one

Time will go on and we are drifting away in the night

I've been searching so long, but I will find you even if it takes my whole life

But tonight I feel so alone and I know that you are forever gone

Oh time, don't fade away when I need you here, oh please don't leave me now

Time

Time fades away (fades away)

When time fades away

And I'll never be the same

Time! Time! Time! Time!

You want so much from me - I feel nothing but grief and despair

How can I make you feel again - All my dreams are just visions I can't bear

You want something that I can't give - I cannot keep living in this bitter dream

And I don't care anymore

It feels like my life is ending

Oh, another year gone by

But nothing has changed in my life

And time goes on forever and ever

And it waits for no one

Time will go on, and we are drifting away in the night

I've been searching so long, but I will find you even if it takes my whole life

But tonight I feel so alone and I know that you are forever gone

Oh time, don't fade away when I need you here, oh please don't leave me now

(Oh please don't leave me now!)

Time fades away

And I fade away

And I'll never be the same

Time fades away (fades away)

When time fades away

And I'll never feel the same

And I fade away

When time fades away

And I'll never feel the same

H Ζωή | Θοδωρής Νικολάου

Tarkovsky Quartet – Nuit blanche | ECM Records

Νίκος Ανδρουλάκης - Έρημος δρόμος - Official Audio Release

Γιώργος Βούκανος - Άντα Αθανασοπούλου Η Kυρά της θάλασσας - Εφη Παναγοπο...

Gezi - Καλυψώ

ΚΟΙΤΑ ΚΙ ΕΜΕΝΑ. Μια νέα σύνθεση του Κώστα Τσιαντή

Piercing the clouds - for oboe and orchestra

Μίκης Θεοδωράκης - Πέτρος Πανδής ~ Με βρήκε πάλι η ερημιά

ΚΟΙΤΑ ΚΙ ΕΜΕΝΑ. Μια νέα σύνθεση του Κώστα Τσιαντή

Αρετή | Ηρώ Σαΐα - Γιώργος Σπανός

19. Wallace Stevens

Wallace Stevens - A Journal Entry, Jim Chappell piano

Τι μ' ωφελούν οι άνοιξες

Κώστας Τσιαντής: Ανήμερα της Παναγιάς

 

Costas Tsiantis

23 Αυγούστου 2019  · 

Κοινοποιήθηκε στους εξής: Δημόσια

Ανήμερα της Παναγιάς της σύναξης το θαύμα

κι όλα τα μονοπάτια από μέρες ανοιχτά για να περάσουν

προσκυνητές και πανηγυριώτες (πώς να τους ξεχωρίσεις;):

ξενιτεμένοι, αδέλφια, φίλοι, συγγενείς, απόκληροι, παρίες, μωρά παιδιά στην αγκαλιά της μάνας τους.

Έρχονται απ' όλες τις μεριές -κάποτε πέντε ώρες δρόμο με τα πόδια- πρόσωπα κάθε ηλικίας ντυμένα τα γιορτινά τους

την εικόνα της Παναγιάς για να προσκυνήσουν κι έπειτα ευχές να ανταλλάξουν και κεράσματα, μέχρι να πάνε πέρα κάτω απ΄τα πλατάνια το μεσημέρι

για να φάνε, να πιούν και να γλεντήσουν με βιολιά και κλαρίνα

ως να νυχτώσει.

Με την καρδιά ανοιχτή νικήσαμε τον Αδη

και με τη Χάρη της Παναγιάς

ουσία κάναμε τ' ανούσια και

φως γιορτινό το σκοτάδι.

Μ' αλλάξαν απρόσμενα οι καιροί κι έχασαν το δρόμο τους τ' άστρα.

Τα μονοπάτια έκλεισαν απ' τα βάτα και τις τσαπουρνιές,

κι έμεινε η εκκλησιά δίχως θεό

κι ο λόγος δίχως αγάπη.

Την ερημιά μου ανέλαβα.

Ώρα δώδεκα,

μεσημέρι Δεκαπενταύγουστου,

κάτω απ΄τη γέρικη συκομουριά,

έκανα σταυρό μοναχός.

Όλες οι αντιδράσεις:

2Εσείς και Παύλος Χρήστου

ΚΟΙΤΑ ΚΙ ΕΜΕΝΑ. Μια σύνθεση του Κώστα Τσιαντή

ΚΟΙΤΑ ΚΙ ΕΜΕΝΑ

Ήρθανε άγριοι καιροί που μας ρημάξαν τη ζωή και χελιδόνι δεν περνά ούτε καράβι στ’ ανοιχτά. Κοίτα και μένα ρε ζωή στην Ψέριμο έρμο δεντρί κοίτα κι εμένα ρε ζωή Πριν να με χάσεις μια αυγή. Όλα μας τά’ δωσε ο Θεός μ’ αλλιώς θελήσανε τα μπος σαν γίναμε όλοι θεατές πλήθος απόξενες ψυχές. 21/8/2024

Νίκος Μαμαγκάκης - Το τραγούδι του τρελού | Official Audio Release

Ο Τρελός

Μπροστά πολύ πολύ από το τρομαγμένο πλήθος προχωρεί χορεύοντας και τραγουδώντας ένας που τρελάθηκε.

Είχα γυναίκα, είχα και ζα,είχα μια Βάσω με βυζά,μα προκοπή δεν είχα.Σε ποιό χαρέμι να παχαίνει5στα μαξιλάρια ξαπλωμένημασώντας τη μαστίχα. Μ’ αν κυλίσει μια ο τροχόςκαι στην Πόλη μπούμε,σκλάβες χανουμόπουλα10πὄχει να τραβούμε. Άι! με το γύφτικο ζουρνά,με νταγερέ, που κουδουνά,σύρε σκοπόν αντάμικο.Εστράβωσα τη φέσα μου,15έρωτας που ’ναι μέσα μουγια να χορέψω τσάμικο. Κάνε θάμα, πλόσκα μου,ξύλο τσιμισίρι,γίνε βρύση γάργαρη20με χιλιάδες πείροι. Να ’στε γεροί, να ’στε καλάμε τα τσαπράζια τα πολλάκαι τα μεγάλα ονόματα,κοτζαμπάσηδες όλοι πρώτης25και με τους διάκους ο δεσπότης— τζιλβέδες και καμώματα! Χίλια χέρια κι άρματανα ’χα να σας φράξω,να ’χα και δυο κέρατα30τον οχτρό να σκιάξω! Για να βαστάξει, όσο μπορεί,το μακελειό, να ’στε γεροί,της Πένας αντρειωμένοι!Κανοναρχάτε τ’ όνομά μας,35σύντας η Δόξα μελετά μαςτα σκελετά γερμένη. Να ’χαμ’ ένα βασιλιά,για να μας θαμπώνει,με λειρί στο κούτελο,40με φωνή τρομπόνι! Σου φτάνουν σένα τα χωριάτης Ρούμελης και του Μοριάκαι να ’ν’ πολλά σου τα έτη!Μα η Έγριπο με το μπουγάζι,45που πλήθιο ψάρι κατεβάζει,δικό μου βιλαέτι! Έχω τρύπα στο βρακί,λίγδα στην καπότα μου,έχω ψείρα σαν κουκί50και βρομούν τα χνότα μου. Έχω νοήματα σοφά!Σ’ αγιονορίτικο σοφάστα λάδια και στα πάχηκολύμπησα, μα πάντα μένει55άδεια η κοιλιά και τουρλωμένη— ανεμογκάστρι θα ’χει! Τί λαμπρός που ’ν’ ο καιρός,πόσο εγώ ’μαι ωραίος!Έφαγα έναν πόντικα,60δόξα να ’χει ο θέος! Η σάρκα και τα κόκαλα,λάσπη πολλή και φρόκαλα,Πατρίδα μου, χαλάλι σου!Σαν είν’ οι αφέντες σου δικοί,65θα ’ναι κι η ζήση σου γλυκήκι ανέγνιο τα κεφάλι σου! Το χαράτσι, τα παιδιά,μοναχός να κρίνεις,άλλο να σ’ τα παίρνουνε70κι άλλο ναν τα δίνεις. Όλα εδώ χάμου ψεύτικα.Δε σ’ έζησα, ονειρεύτηκα,μαύρη ζωή, όλη πίκρα.Μα θα χαρώ σε, Λευτεριά,75αιώνια Αλήθεια κι Ομορφιά,σαν θα περάσω Αντίκρα. Να ’χαμ’ ένα βασιλιά,δράκο με χοντρόλαιμο,σέρτικο κι αράθυμο,80για να κάνει πόλεμο! Άμποτε λίγο να δυνόμουνγια μια στιγμή να τρελαινόμουν,ο σαλεμένος νουςκαι τα κλεισμένα τσίνορα85να μην ξαμώνουν σύνορακαι χώριους ουρανούς! Να ιδώ τον κόσμο ανάποδατον αδερφό μου ξένοκαι τον οχτρόν αδέρφι μου90αδικοσκοτωμένο.

Μια μπάλα στο κούτελο τον πάει ίσα Αντίκρα, στο βασίλειο της Λευτεριάς, της Αλήθειας και της Ομορφιάς! Δεν πρόφταξε να ιδεί τον κόσμο ανάποδα.

 

Ο Τρελός

Μπροστά πολύ πολύ από το τρομαγμένο πλήθος προχωρεί χορεύοντας και τραγουδώντας ένας που τρελάθηκε.

Είχα γυναίκα, είχα και ζα,είχα μια Βάσω με βυζά,μα προκοπή δεν είχα.Σε ποιό χαρέμι να παχαίνει5στα μαξιλάρια ξαπλωμένημασώντας τη μαστίχα. Μ’ αν κυλίσει μια ο τροχόςκαι στην Πόλη μπούμε,σκλάβες χανουμόπουλα10πὄχει να τραβούμε. Άι! με το γύφτικο ζουρνά,με νταγερέ, που κουδουνά,σύρε σκοπόν αντάμικο.Εστράβωσα τη φέσα μου,15έρωτας που ’ναι μέσα μουγια να χορέψω τσάμικο. Κάνε θάμα, πλόσκα μου,ξύλο τσιμισίρι,γίνε βρύση γάργαρη20με χιλιάδες πείροι. Να ’στε γεροί, να ’στε καλάμε τα τσαπράζια τα πολλάκαι τα μεγάλα ονόματα,κοτζαμπάσηδες όλοι πρώτης25και με τους διάκους ο δεσπότης— τζιλβέδες και καμώματα! Χίλια χέρια κι άρματανα ’χα να σας φράξω,να ’χα και δυο κέρατα30τον οχτρό να σκιάξω! Για να βαστάξει, όσο μπορεί,το μακελειό, να ’στε γεροί,της Πένας αντρειωμένοι!Κανοναρχάτε τ’ όνομά μας,35σύντας η Δόξα μελετά μαςτα σκελετά γερμένη. Να ’χαμ’ ένα βασιλιά,για να μας θαμπώνει,με λειρί στο κούτελο,40με φωνή τρομπόνι! Σου φτάνουν σένα τα χωριάτης Ρούμελης και του Μοριάκαι να ’ν’ πολλά σου τα έτη!Μα η Έγριπο με το μπουγάζι,45που πλήθιο ψάρι κατεβάζει,δικό μου βιλαέτι! Έχω τρύπα στο βρακί,λίγδα στην καπότα μου,έχω ψείρα σαν κουκί50και βρομούν τα χνότα μου. Έχω νοήματα σοφά!Σ’ αγιονορίτικο σοφάστα λάδια και στα πάχηκολύμπησα, μα πάντα μένει55άδεια η κοιλιά και τουρλωμένη— ανεμογκάστρι θα ’χει! Τί λαμπρός που ’ν’ ο καιρός,πόσο εγώ ’μαι ωραίος!Έφαγα έναν πόντικα,60δόξα να ’χει ο θέος! Η σάρκα και τα κόκαλα,λάσπη πολλή και φρόκαλα,Πατρίδα μου, χαλάλι σου!Σαν είν’ οι αφέντες σου δικοί,65θα ’ναι κι η ζήση σου γλυκήκι ανέγνιο τα κεφάλι σου! Το χαράτσι, τα παιδιά,μοναχός να κρίνεις,άλλο να σ’ τα παίρνουνε70κι άλλο ναν τα δίνεις. Όλα εδώ χάμου ψεύτικα.Δε σ’ έζησα, ονειρεύτηκα,μαύρη ζωή, όλη πίκρα.Μα θα χαρώ σε, Λευτεριά,75αιώνια Αλήθεια κι Ομορφιά,σαν θα περάσω Αντίκρα. Να ’χαμ’ ένα βασιλιά,δράκο με χοντρόλαιμο,σέρτικο κι αράθυμο,80για να κάνει πόλεμο! Άμποτε λίγο να δυνόμουνγια μια στιγμή να τρελαινόμουν,ο σαλεμένος νουςκαι τα κλεισμένα τσίνορα85να μην ξαμώνουν σύνορακαι χώριους ουρανούς! Να ιδώ τον κόσμο ανάποδατον αδερφό μου ξένοκαι τον οχτρόν αδέρφι μου90αδικοσκοτωμένο.

Μια μπάλα στο κούτελο τον πάει ίσα Αντίκρα, στο βασίλειο της Λευτεριάς, της Αλήθειας και της Ομορφιάς! Δεν πρόφταξε να ιδεί τον κόσμο ανάποδα.