Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2022
Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2022
Σάββατο 8 Ιανουαρίου 2022
Haris Alexiou ΜΙΑ ΠΙΣΤΑ ΑΠΟ ΦΩΣΦΟΡΟ - ΧΑΡΙΣ ΑΛΕΞΙΟΥ
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου
Αν ήτανε το έδαφός σου πρόσφορο
θα σου 'φτιαχνα μια πίστα από φώσφορο
με δώδεκα διαδρόμους
δώδεκα τρόμους
με βύσματα κι εντάσεις φορητές
με πείσματα κι αεροπειρατές
αν ήτανε η αγκαλιά σου όαση
θα σου 'φερνα δισκάκια για ακρόαση
στο λίκνισμα της άμμου
στάλα η καρδιά μου
κι η διψασμένη μου ψυχή στρατός
και πάνω της ζωής ο αετός
Όνειρα - όνειρα
φλόγες μακρινές μου
Του φευγιού μου όνειρα
κι άγνωστες φωνές μου
Κοιμήσου εσύ κι εγώ θα ονειρεύομαι
σαν ήσυχος θεός θα εκπορεύομαι
απ΄τ΄άσπρο σου το χιόνι
δίχως σεντόνι
στα νύχια του κακού τη νύχτα αυτή
κι ο θάνατος λυπάται να κρυφτεί
Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2022
Κυριακή 2 Ιανουαρίου 2022
" Φυσάει απόψε Νοτιάς " Ποίηση: Μαρία Αγγελάκη Σύνθεση και ερμηνεία: Ανδρέας Αρτέμης
Φυσάει απόψε νοτιάς κι η ψιχάλα με δροσίζει
τώρα κατάλαβα το τι αξίζει να’ναι κανείς
κοντά στη θάλασσα…….
ένα τσιγάρο στο στόμα κι αναπολώ
κάποια που πέρασαν και τι με περιμένει
ω ζωή δώς μου κιας μη μπορώ
κι ας με βρίσκει σκυφτή και κουρασμένη
φυσάει απόψε νοτιάς τα τζάμια τρίζουνε κτυπάνε
στον αρμυρό γιαλό τώρα με πάνε
στην άσπρη βάρκα που άραξε νωρίς
και κεί ,αγνάντια να βλέπω τις σκιές
να μου φωνάζουνε να μου χειροκροτάνε
θέλουν να με πάρουνε για αλλού
κι όπου στα πιο καλά με πάνε.
Φυσάει απόψε νοτιάς μικρό το κύμα του
με νανουρίζει…άρχισε το τζάμι να δακρύζει
τα μάτια μου κλείνουνε νωρίς.
κι εκεί αγνάντια να βλέπω τις σκιές
να μου φωνάζουνε να μου χειροκροτάνε
θέλουνε να με πάρουνε γι αλλού
κι όπου στα πιο καλά με πάνε
Σάββατο 1 Ιανουαρίου 2022
ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ απαγγέλλει «Γιατί βαθιά μου δόξασα» (1949)
«Γιατί βαθιά μου δόξασα»
Ποίηση - Απαγγελία: Άγγελος Σικελιανός
Στο βίντεο ακούγεται ο ίδιος ο Σικελιανός να απαγγέλλει το ποίημά του, με τρόπο που καθηλώνει τον ακροατή. Η ηχογράφηση έγινε το 1949 από τον Ηλία Βενέζη.
Γιατὶ βαθιά μου δόξασα καὶ πίστεψα τὴ γῆ
καὶ στὴ φυγὴ δὲν ἅπλωσα τὰ μυστικὰ φτερά μου,
μὰ ὁλάκερον ἐρίζωσα τὸ νοῦ μου στὴ σιγή,
νὰ ποὺ καὶ πάλι ἀναπηδᾶ στὴ δίψα μου ἡ πηγή,
πηγὴ ζωῆς, χορευτικὴ πηγή, πηγὴ χαρά μου…
Γιατὶ ποτὲ δὲ λόγιασα τὸ πότε καὶ τὸ πῶς,
μὰ ἐβύθισα τὴ σκέψη μου μέσα στὴν πάσαν ὥρα,
σὰ μέσα της νὰ κρύβονταν ὁ ἀμέτρητος σκοπός,
νὰ τώρα πού, ἡ καλοκαιριὰ τριγύρα μου εἴτε μπόρα,
λάμπ᾿ ἡ στιγμὴ ὁλοστρόγγυλη στὸ νοῦ μου σὰν ὀπώρα,
βρέχει ἀπ᾿ τὰ βάθη τ᾿ οὐρανοῦ καὶ μέσα μου ὁ καρπός!…
Γιατὶ δὲν εἶπα: «ἐδῶ ἡ ζωὴ ἀρχίζει, ἐδῶ τελειώνει…»
μὰ «ἂν εἶν᾿ ἡ μέρα βροχερή, σέρνει πιὸ πλούσιο φῶς…
μὰ κι ὁ σεισμὸς βαθύτερη τὴ χτίση θεμελιώνει,
τὶ ὁ ζωντανὸς παλμὸς τῆς γῆς ποὺ πλάθει εἶναι κρυφός…»
νὰ πού, ὅ,τι στάθη ἐφήμερο, σὰ σύγνεφο ἀναλιώνει,
νὰ ποὺ ὁ μέγας Θάνατος μοῦ γίνηκε ἀδερφός!
Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2021
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)