"Ίσως, όταν ξαναϊδωθούμε να μην ξέρει πια καθόλου ο ένας τον άλλον, έτσι που επιτέλους, να μπορέσουμε να γνωριστούμε." &line; ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ
Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2021
Σ΄ ένα βράχο φαγωμένο ( Πάνω σ' ένα βράχο ) - Στράτος Παγιουμτζής
Στίχοι: Απόστολος Καλδάρας
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας
1. Στράτος Παγιουμτζής Φωνητικά: Λίτσα Χαρμαντά
2. Στράτος Διονυσίου & Καίτη Γκρέυ
3. Σωτηρία Μπέλλου
4. Γιώτα Λύδια
5. Χαρούλα Αλεξίου
6. Δήμητρα Παπίου
Σ’ ένα βράχο φαγωμένο
από κύμα αγριωπό
ένα σούρουπο είχα κάτσει
λίγο να συλλογιστώ.
Κάθε βήμα στη ζωή μου
είναι πόνος και συμφορά,
θέλω ο δόλιος να πετάξω
μα δεν έχω τα φτερά.
Έτσι μ’ έχει καταντήσει
των ανθρώπων η οργή, *
στρώμα να ’χω τα χορτάρια
και προσκέφαλο τη γη.
Βάρκα μου μπογιατισμένη - Farra Duo
Πάλι περνώ το το στενό που να βροντορημάξει
που δεν επέρασε κανείς χωρίς ν'αναστενάξει
Βάρκα μου μπογιατισμένη μια ζωή θα 'σαι βρεγμένη
Θάλασσα πόσα δάκρυα έχουν τα κύματά σου
για τούτο είναι αρμυρά φαρμάκι τα νερά σου
Θάλασσα για σε καυτζιούμαι όσο και να τυραννιούμαι
Όλα κακό μου θέλουνε κι οι πέτρες και τα ξύλα
κι αν ακουμπήσω σε δεντρί μαραίνονται τα φύλλα
Δυόσμε μου τρίκλωνε δυόσμε ψεύτικε ντουνιά και κόσμε
Ήλιε μου κι αντινήλιε μου και κοσμογυριστή μου
μην είδες την αγάπη μου το φως των εματιών μου
Για τα σένα παίζουν τούτα τα κλαρίνα τα λαούτα
Θάνος - λαούτο
Δάφνη - κλαρίνο
Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2021
Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2021
The Animals - House of the Rising Sun (1964) HQ/Widescreen ♫♥ 57 YEARS AGO
There is a house in New Orleans
They call the Rising Sun
And it's been the ruin of many a poor boy
And God, I know I'm one
My mother was a tailor
She sewed my new blue jeans
My father was a gamblin' man
Down in New Orleans
Now the only thing a gambler needs
Is a suitcase and a trunk
And the only time he's satisfied
Is when he's all drunk
[Organ Solo]
Oh mother, tell your children
Not to do what I have done
Spend your lives in sin and misery
In the House of the Rising Sun
Well, I got one foot on the platform
The other foot on the train
I'm goin' back to New Orleans
To wear that ball and chain
Well, there is a house in New Orleans
They call the Rising Sun
And it's been the ruin of many a poor boy
And God, I know I'm one
And it's been the ruin of many a poor boy
And God, I know I'm one
My mother was a tailor
She sewed my new blue jeans
My father was a gamblin' man
Down in New Orleans
Now the only thing a gambler needs
Is a suitcase and a trunk
And the only time he's satisfied
Is when he's all drunk
[Organ Solo]
Oh mother, tell your children
Not to do what I have done
Spend your lives in sin and misery
In the House of the Rising Sun
Well, I got one foot on the platform
The other foot on the train
I'm goin' back to New Orleans
To wear that ball and chain
Well, there is a house in New Orleans
They call the Rising Sun
And it's been the ruin of many a poor boy
And God, I know I'm one
Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2021
Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2021
Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2021
Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2021
Μάκρας Γιώργος & Κώστας - Φώτα, Δίσκος "Φωνές μυστικές" 1998 /Polydor
Στίχοι: Σπύρος Λιμνιάτης
Μουσική: Κώστας Μάκρας
Τραγούδι: Γιώργος Μάκρας
Σ' ένα κύμα ταξίδευε ο κόσμος
κι οι παλιές μου πληγές γίναν δρόμος
μέσ' τη θάλασσα
κι όσα χάλασα
ναυάγια εμπρός μου.
Και σε πήρα μια νύχτα για τέρμα,
της ζωής μου να στρίψω το κέρμα.
Πάνω στο φιλί
σπάω σα γυαλί
κάτω απ' το δέρμα.
Όλα σου τα φώτα
ρίχτα στο βυθό
να 'λευθερωθώ,
την ψυχή μου ρώτα.
Όλα σου τα φώτα
ρίχτα στο γκρεμό
κοίτα με τολμώ,
ν΄ αγαπώ σαν πρώτα.
Έπαιρνες το φιλί απ' τον ήλιο
και τον πόνο μου λες κάνε φίλο,
απ' τη μαχαιριά
μέσ' την πυρκαγιά
χτίσε βασίλειο.
Και με πήρες μια μέρα απ' το χέρι
στο μεγάλο της γης καλοκαίρι
και στα κύματα
χίλια κρίματα
σβήνει τ' αγέρι.
Όλα σου τα φώτα
ρίχτα στο βυθό
να 'λευθερωθώ,
την ψυχή μου ρώτα.
Όλα σου τα φώτα
ρίχτα στο γκρεμό
κοίτα με τολμώ,
ν΄ αγαπώ σαν πρώτα.
Παρασκευή 5 Νοεμβρίου 2021
Μη σπέρνεις γύρω σου σκοτάδι
Μη σπέρνεις γύρω σου σκοτάδι, γίνε φως·
γι’ αυτούς που βλέπουν με τα μάτια σου το φως
και παίρνουν από σένα την ανάσα,
γι’ αυτούς που κάποτε θα γίνεις ίσκιος, μη –
μη θησαυρίζεις μαύρη νύχτα, γίνε φως,
κάνε να φαίνονται τα μάτια που αγαπούν,
να φέγγουνε στο νύχτωμα του κόσμου.
Δ. Καψάλης
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)