Εδώ τελειώνουν τα έργα της θάλασσας (Σεφέρης, Ανδριόπουλος, Ξυλούρης)

Τ΄ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΥ Η ΜΑΝΑ ΧΑΙΡΕΤΑΙ-ΚΩΣΤΑΣ ΜΕΤΖΕΛΟΠΟΥΛΟΣ

Ξένε που 'σαι στην ξενιτιά, Γιώργος Παπασιδέρης

Ηέλτιος- Η Χάρη

 

Ένα κομμάτι ξύλο μπρος στα χέρια μου.

Το βουλιάζω στο νερό, το κρατάω  βυθισμένο

όσο ώρα θέλω

μα σαν τ' αφήνω πάντα στην επιφάνεια πετιέται

την Αρχιμήδεια τηρώντας αρχή

που  θεία χάρη τη  φυλάει απ΄τα δαιμονικά 

κι η δύναμη της αγάπης σου

που  με συντροφεύει στο ταξίδι και κάνει  Εκείνον

 να περπατά επί των υδάτων 

της Πάτμου ανοιχτά

υψώνοντας στα ουράνια το βυθισμένο όνειρό μου.

21/8/21

Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ - ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΗΤΣΙΑΣ

ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΤΙΝΑΡΗ , ΣΕ ΣΤΙΧΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ

Η πολιτεία βαθειά κοιμάται

κι όλα τα πάθη της μαζί

καινούργια μέρα θα ξημερώσει

χαρές και λύπες θα μας φορτώσει

κι έτσι διαβαίνει η ζωή

Και το ρολόι μετρά τον χρόνο

κάθε του χτύπος συμφορά

κι έρχεται μια στιγμή μοιραία

που κάποιος φεύγει απ’την παρέα

και λιγοστεύει η χαρά

Το πανηγύρι δεν τελειώνει

τέλος δεν έχει κι ο καημός

κι εμείς πιασμένοι χέρι με χέρι

που νά `ναι άραγε κανείς δεν ξέρει

ο τελευταίος μας σταθμός

Στου φεγγαριού το δρόμο

Από το βιβλίο CD της Μάρθας Μεναχέμ και του Μαρίνου Καρβελά «Τόπος Άγραφος» Ερμηνεία - Γιώργος Φλωράκης

Στου φεγγαριού το δρόμο σε ταξίδεψαν οι μάγοι με οιωνούς θεόσταλτους σε λάλημα πουλιού τα δάκρυα στις χούφτες σου ήπιαν οι λωτοφάγοι και σ’ είδαν ως απόδημο ψυχάρι τ’ ουρανού. Σ’ άγονη γη οι κήρυκες κοιτούσαν τα σημάδια κι οι σπονδοφόροι διάβαζαν σε φύλλα της μυρτιάς έστρωναν στους αμμόλοφους πολύχρωμα υφάδια να περπατήσεις άμαθη με λίκνισμα φωτιάς. Λυδία λίθο πέτρωσε στα μάτια σου η μοίρα όλα κινούσαν γύρω σου γκρεμού πετροκοπιό κι οι νύμφες στους νερόλακκους σε πότισαν αρμύρα και όρισαν την τύχη σου ν’ ανθεί στο μισεμό. Κόρη μιας γέννας όσιας από την Ανθηδόνα πρίγκιπας Πέρσης σ’ άρπαξε με φίλτρο μαγικό και το ταξίδι κράτησε έως τη Βαβυλώνα να νυμφευτείς το θάνατο σε κήπο μυστικό.

Μαργαρίτα Ζορμπαλά: Άνθη της πέτρας

Νατάσσα Μποφίλιου ft. Πάνος Παπαϊωάννου - Το θαύμα (Live)

Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου Στίχοι: Παρασκευάς Καρασούλος Τα μάτια του κλείνει και μπρος του περνά στρατός νικημένος τα χρόνια. Τις μάχες του στήνει στο νου του ξανά καπνός και αιχμάλωτα πιόνια. Τα μάτια του κλείνει κι αυτό που ζητά να τ’ άλλαζε όλα ένα θαύμα. Αλλιώς τη ζωή του να ζούσε ξανά να γιάτρευε το άδηλο τραύμα. Περνούσαν οι μέρες ποτάμι βαθύ κι αργούσε το θαύμα να φτάσει. Και μες στα νερά του μια άλλη ζωή γλιστρούσε προτού την προφτάσει. Τα μάτια του κλείνει και πίσω γυρνά στη σκάλα ο πατέρας του στέκει. Του λείπει κουράγιο να φύγει μακριά μακριά του να αφήσει τα `'πρέπει''. Τα μάτια του κλείνει κι αυτό που ζητά να τ’ άλλαζε όλα ένα θαύμα. Αλλιώς τη ζωή του να ζούσε ξανά να γιάτρευε το άδηλο τραύμα.

Μάλαμας - Το θαύμα

Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Σωκράτης Μάλαμας
Ερμηνεία: Σωκράτης Μάλαμας

Φεύγουν γοργά τα χρόνια
και μένουν οι στιγμές
όπως λίγα λουλούδια
στων βράχων τις ρωγμές

Όσα σου είχα τάξει
άνεμος και καπνός
συγγνώμη που δεν ήμουνα
για σένα ουρανός

Κι αν χαμηλά πετάμε
και με μισά φτερά
αντέχουμε ακόμα
κι αυτό είναι που μετρά

Ρίξε άνθος αγγέλου
στου έρωτα τις ρωγμές
το θαύμα είναι να ζεις,
καρδιά μου,
όλες σου τις στιγμές

Φεύγουν γοργά τα χρόνια
και πουθενά ένα φως
στις έγχρωμες αφίσες
κοιτάς τα "ΠΡΟΣΕΧΩΣ"

Μια ροζ χαλκομανία
στο φλίπερ σου γελά
φυσάει αδιαφορία
να ντύνεσαι καλά

Κι αν χαμηλά πετάμε
και με μισά φτερά
αντέχουμε ακόμα
κι αυτό είναι που μετρά

Ρίξε άνθος αγγέλου
στου έρωτα τις ρωγμές
το θαύμα είναι να ζεις,
καρδιά μου,
όλες σου τις στιγμές

Barbara Hendricks: Schubert, 'Ständchen'

Χρόνης Αηδονίδης ~ Ο Ήλιος Βασιλεύει

Αλέξανδρος Βαναργιώτης- ΔΙΟΣΚΟΥΡΊΔΗΣ: Τήν τίτθην Ἱέρων Σειληνίδα

 

Τὴν τίτθην Ἱέρων Σειληνίδα, τήν, ὅτε πίνοι ζωρόν, ὑπ’ οὐδεμιῆς θλιβομένην κύλικος,ἀγρῶν ἐντὸς ἔθηκεν, ἵν’ ἡ φιλάκρητος ἐκείνη καὶ φθιμένη ληνῶν γείτονα τύμβον ἔχοι.

Π.Α.7.456

Απόδοση

Την παραμάνα που τον θήλαζε, τη Σειληνίδα,

που όταν έπινε ανέρωτο κρασί

κούπα δεν στάθηκ' ικανή

το κέφι να της κόψει,

την έθαψ' ο Ιέρων στους αγρούς,

για να 'χει ακόμα και νεκρή,

εκείνη που αγάπησε τ' ανέρωτο κρασί,

τάφο κοντά στα πατητήρια.

Αλέξανδρος Βαναργιώτης

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΑΞΙΔΙ

Αλέξανδρος Βαναργιώτης -ΔΙΟΣΚΟΥΡΊΔΗΣ: Πέντε κόρας καί

 Αλέξανδρος Βαναργιώτης

59 λ.  · 

ΔΙΟΣΚΟΥΡΊΔΗΣ: Πέντε κόρας καί πέντε

Πέντε κόρας καὶ πέντε Βιὼ Διδύμωνι τεκοῦσα

ἄρσενας, οὐδὲ μιᾶς οὐδ᾽ ἑνὸς ὠνάσατο:

ἣ μέγ᾽ ἀρίστη ἐοῦσα καὶ εὔτεκνος οὐχ ὑπὸ παίδων,

ὀθνείαις δ᾽ ἐτάφη χερσὶ θανοῦσα Βιώ.

Π.Α.7.484

Απόδοση

Πέντε κορίτσια και πέντε αγόρια

χάρισε στον άντρα της Διδύμωνα η Βιώ.

Όμως καλό δεν είδε από κανένα.

Την έξοχη γυναίκα και πολύτεκνη τη Βιώ

στον τάφο δεν κατέβασαν τα χέρια των παιδιών της.

Σαν πέθανε την έθαψαν οι ξένοι.

Αλέξανδρος Βαναργιώτης

Ο Διοσκουρίδης (3ος αι. π.Χ.) ήταν ο τελευταίος από τους μεγάλους επιγραμματοποιούς

των Αλεξανδρινών χρόνων. Ως πιθανός τόπος καταγωγής του αναφέρεται η Ισσός.

1515

Μου αρέσει!

Σχόλιο

Κοινοποίηση

Σπύρος Ποταμίτης- Διωγμένος απ’ τους ανέμους

 Σπύρος Ποταμίτης

14 Αυγούστου στις 11:18 μ.μ.  · 

Για όσους ξενυχτάνε ακόμα…

Διωγμένος απ’ τους ανέμους

στην απανεμιά της θλίψης μου

θυμάμαι όλα όσα μ’ έχουν ξεχάσει.

Τις ειρωνείες των φλοίσβων

στα καλοκαιρινά ακρογιάλια,

τα ναρκισσιστικά ψέματα της λεβάντας

στ’ αρμυρισμένα χνώτα των φιλιών,

τους άσεμνους μαΐστρους που σήκωναν

τα φουστάνια των κοριτσιών, τα χέρια

που μες στη σκοτοδίνη των πικρών ερώτων

χειροκροτούσαν την ανημποριά τους,

τα γιασεμιά και τα γούλια στα μαλλιά σου

να γίνεσαι ωραία πριν σε γνωρίσω…

Όμως όπως και να’ χει οι μνήμες δεν είναι

παρά τα λουσάτα μνήματα όσων πέρασαν

ακόμα κι αν θες να πιστέψεις τις νοσταλγίες

που άδοξα θα σου χτυπούν την πόρτα, ίσως,

κάποια απ’ τα παλιά χαράματα που έδυσαν…

ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΗΤΣΙΑΣ - ΤΟ ΤΑΣΑΚΙ - Σε ποια να δώσω τη ζωη μου

Οδυσσέας Ελύτης Ηλίας Ανδριόπουλος - Ηρώδειο 1994 [ΑΝΕΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ]

Στίχοι:   Οδυσσέας Ελύτης Μουσική:   Ηλίας Ανδριόπουλος Σε μια παλάμη θάλασσας γεύτηκες τα πικρά χαλίκια δύο η ώρα το πρωί περιδιαβάζοντας τον έρημο Αύγουστο, είδες το φως του φεγγαριού να περπατεί μαζί σου. Βήμα χαμένο. Ή αν δεν ήτανε η καρδιά στη θέση της, ήταν η θύμηση της γης με την ωραία γυναίκα, η ευχή που λαχτάρησε μεσ’ απ’ τους κόρφους του βασιλικού να τη φυσήξει ο άνεμος της Παναγίας!

Μαριος Φραγκούλης- Αιγαίο

Αύγουστος - Νίκος Παπάζογλου

Στίχοι, Μουσική: Νίκος Παπάζογλου Μα γιατί το τραγούδι να `ναι λυπητερό με μιας θαρρείς κι απ’ την καρδιά μου ξέκοψε κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά ανέβηκε ως τα χείλη μου και με `πνιξε φυλάξου για το τέλος θα μου πεις Σ’ αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος κουράγιο θα περάσει θα μου πεις Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε κι εγώ ο τυχερός που το `χει δει Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός αστράφτει συννεφιάζει αναδιπλώνεται μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται και φέγγει από μέσα η φυλακή Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό

Αλέξανδρος Βαναργιώτης 7 ώρ. · Απόπειρα 5η ΚΑΛΛΙΜΑΧΟΣ:-Νάξιος οὐκ ἐπὶ γῆς ἔθανεν

 Αλέξανδρος Βαναργιώτης

7 ώρ.  · 

Απόπειρα 5η

ΚΑΛΛΙΜΑΧΟΣ:-Νάξιος οὐκ ἐπὶ γῆς ἔθανεν

Νάξιος οὐκ ἐπὶ γῆς ἔθανεν Λύκος,

ἀλλ᾽ ἐνὶ πόντῳ ναῦν ἅμα καὶ ψυχὴν εἶδεν ἀπολλυμένην,

ἔμπορος Αἰγίνηθεν ὅτ᾽ ἔπλεε• χὠ μὲν ἐν ὑγρῇ νεκρός, ἐγὼ δ᾽ ἄλλως οὔνομα τύμβος ἔχων

κηρύσσω πανάληθες ἔπος τόδε· „Φεῦγε θαλάσσῃ συμμίσγειν Ἐρίφων, ναυτίλε, δυομένων.“

Απόδοση

Επέστρεφ' απ' την Αίγινα

με τα εμπορεύματά του

ο Νάξιος ο Λύκος

και κάπου μεσοπέλαγα

είδε το πλοίο να χάνεται

και χάθηκε κι αυτός.

Δεν πέθανε σε μια στεριά.

Το σώμα εκείνου στο νερό

ενώ εγώ, τάφος κενός,

που φέρω το όνομά του

μια αλήθεια διαλαλώ:

"Ναύτη μακριά από τη θάλασσα,

όταν τα Ερίφια δύουν"

Αλέξανδρος Βαναργιώτης

Έριφοι:Στον αστερισμό του Ηνίοχου. Όταν 22 Δεκεμβρίου έδυαν, προμηνυόταν θαλασσοταραχή.

3838