Στέλιος Καζαντζίδης - Πάρε τα χνάρια μου - Official Video Clip

Μουσική: Θόδωρος Δερβενιώτης Στίχοι: Κώστας Βίρβος Πάρε τα χνάρια π’ άφησαν τα μαύρα δάκρυά μου κι έλα απόψε να με βρεις εκεί στην ερημιά μου Βήμα βήμα, δάκρυ δάκρυ, θα με βρεις σε κάποιαν άκρη να κλαίω για σέν’ αγάπη μου, που τωρα ζεις μακριά μου Αντιλαλούν οι ρεματιές όταν αναστενάζω και απ’ την καρδιά μου βγαίνουν φωτιές για σένα όταν σπαράζω. Πάρε τα `χνάρια να με βρεις και σώσε με αφού μπορείς Δακρύζουν μάτια και καρδιές όταν αναστενάζω κι από τα στήθια βγαίνουν φωτιές για σένα όταν σπαράζω. Πάρε τα χνάρια να με βρεις και σώσε με αφού μπορείς.

Jonathan Jackson - Μια προσευχή για όλους - A prayer for all

Την διασκευή και απόδοση του ποιήματος εκ των αυθεντικών στίχων που υπάρχουν στην έκδοση της ΙΜΜ Βατοπαιδίου με τίτλο: “Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού Επιστολές και ποιήματα “60 χρόνια από την κοίμησή του”, έκανε ο ποιητής Α.Φωτεινός. Την ερμηνεία ο Jonathan Jackson, από τις ΗΠΑ και την

σύνθεση ο Ανδρέας Κατσιγιάννης από την Ελλάδα

Ο πόθος της αγάπης σου πλήγωσε την ψυχή μου Και κάθε άλλος έρωτας έφυγε απ’ την ζωή μου Αγάπη της καρδιάς μου, αέρας της πνοής μου Φώς νοητό γλυκύτατο ο έρως κι ισχύς μου Πιστεύω η αγάπη σου αυτή θα μ’ οδηγήσει Και την γλυκιά αγκάλη σου αυτή θα μου χαρίσει Δεν υποφέρω δεν μπορώ στιγμή τον χωρισμό σου Φλογίζομαι και καίγομαι από του έρωτός σου Θέ μου , έλα. Θέ μου, έλα. Φώτισε την ψυχή μου τον νου και την καρδιά Δώρισε και στο σώμα μου απάθειας δροσιά Άστραψε στον νου μου τον θείο φωτισμό σου Την λαμπροτάτη κίνηση της θείας γνώσεώς σου Πιστεύω η αγάπη σου αυτή θα μ’ οδηγήσει Και την γλυκιά αγκάλη σου αυτή θα μου χαρίσει Δεν υποφέρω δεν μπορώ στιγμή τον χωρισμό σου Φλογίζομαι και καίγομαι από του έρωτός σου Θέ μου , έλα. Θέ μου, έλα.

Ανδρέας Κατσιγιάννης - Αυγή στον Άθω (Οfficial Audio Release)

ΕΔΩ ΟΛΟ  ΤΟ ΕΡΓΟ

TITOS PATRIKIOS Selected Poems Tr. by Manolis Aligizakis

 ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Καμινάδες νεκρές, δίχως καπνό

άδεια από γέλιο στόματα

καρδιές που νίκησαν και πέθαναν—

πρέπει να γεφυρώσουμε τα χείλη της αβύσσου.

Άνθρωποι πάνω απ’ όλα άνθρωποι

αδιάκοπα, χωρίς ανάσα, χωρός ντροπή

γυμνοί από αμφιβολίες

τίποτα κρυμένο

άς ξεχυθούμε πάλι μες στους δρόμους

να χτίσουμε ξανά τη ζωή

να χτίσουμε πρώτοι εμείς τη ζωή.

Φωνές γεμάτος ο ουρανός

κι αναποδογυρισμένα σύννεφα

που τα εκτελέσανε το μεσημέρι—

μόλις το πρόλαβαν οι εφημερίδες

επί του πιεστηρίου.

Καμιά δεν έγραψε για τις βρύσες

που ανοίξανε στα βασανισμένα τους κορμιά.

LATEST NEWS

Dead chimneys smokeless

lips without a smile

victorious hearts that died —

we have to bridge the edges of the abyss.

We the people, over and above all, people,

steadfast, breathless, shameless

without any doubt

with nothing hidden

we shall charge into the streets again

to rebuild life

we, first of all, shall rebuild life.

Sky full of voices

inverted clouds

that executed the high-noon —

newspapers just printed

by the printing machines.

None of them reported anything

about the faucets they turned on

on their tortured bodies.

98Σπύρος Ποταμίτης και 97 ακόμη

13 σχόλια

2 κοινοποιήσεις

Μου αρέσει!

Σχόλιο

Κοινοποίηση

Φρίντριχ Νίτσε- Η Χαρούμενη Επιστήμη

Ολόκληρο το απόσπασμα από τον πρόλογο του βιβλίου σε μετάφραση Ζήση Σαρίκα:

«Στο τέλος ας μην ξεχάσω να πω το ουσιαστικότερο: από τέτοιες αβύσσους, από τέτοιο σοβαρό μαρασμό, όπως και από τον μαρασμό της βαριάς υποψίας, επιστρέφει κανείς ξαναγεννημένος, με καινούργιο δέρμα, πιο μυγιάγγιχτος και κακός, με πιο λεπτό γούστο για τη χαρά, με πιο λεπτεπίλεπτη γλώσσα για όλα τα καλά πράγματα, με πιο χαρούμενες αισθήσεις, με μια δεύτερη και πιο επικίνδυνη αθωότητα μέσα στη χαρά, πιο παιδικός και συνάμα εκατό φορές πιο εκλεπτυσμένος απ΄όσο ήταν κανένας ποτέ. Πόσο απωθητική μας φαίνεται τώρα αυτή η χονδροειδής, πνιγηρή, φαιά απόλαυση, όπως την εννοούν εκείνοι που αγαπούν τις απολαύσεις, οι «καλλιεργημένοι άνθρωποί» μας, οι πλούσιοί μας και οι διευθύνοντές μας! Με πόση κακεντρέχεια ακούμε τώρα το μεγάλο πανηγυρτζίδικο ταμπούρλο με το οποίο ο καλλιεργημένος άνθρωπος και κάτοικος της πόλης αφήνεται να βιαστεί από την τέχνη, το βιβλίο και τη μουσική για να φτάσει στις «πνευματικές απολαύσεις» με τη βοήθεια πνευματικών ποτών! Πόσο κακό κάνει τώρα στα αφτιά μας η θεατρική κραυγή του πάθους, πόση ξένη έχει γίνει για το γούστο μας όλη η ρομαντική οχλαγωγία και ανακατωσούρα των αισθήσεων, την οποία αγαπάει η καλλιεργημένη πλέμπα, πόσο ξένες έχουν γίνει για μας όλες οι βλέψεις της πλέμπας αυτής για το υπέροχο, το εξυψωμένο, το παραστολισμένο! Όχι, αν εμείς οι αναρρώνοντες εξακολουθούμε να χρειαζόμαστε γενικά μια τέχνη, είναι μια άλλη τέχνη- μια σκωπτική, ανάλαφρη, φευγαλέα, θεϊκά ατάραχη, θεϊκά τεχνητή τέχνη, που να ανεβαίνει σαν καθαρή φλόγα σ΄έναν ανέφελο ουρανό. Προπαντός: χρειαζόμαστε μια τέχνη για καλλιτέχνες, μόνο για καλλιτέχνες! Καταλαβαινόμαστε τώρα καλύτερα όσον αφορά στο τι είναι απαραίτητο κατά πρώτο λόγο γι΄ αυτή την τέχνη: ευδιαθεσία, κάθε ευδιαθεσία, φίλοι μου! -ακόμη και ως καλλιτέχνες: θα ήθελα να το αποδείξω αυτό. Μερικά πράγματα τα ξέρουμε τώρα πάρα πολύ καλά εμείς οι γνώστες: ω, πώς μαθαίνουμε τώρα να ξεχνάμε καλά, και να είμαστε καλοί στο να μην ξέρουμε, ως καλλιτέχνες! Κι όσον αφορά στο μέλλον μας: δεν υπάρχει περίπτωση να μας βρει κανείς στα χνάρια εκείνων των νεαρών Αιγυπτίων που κάνουν τη νύχτα ανασφαλή μέρη τους ναούς, αγκαλιάζουν τα αγάλματα και θέλουν με κάθε τρόπο να ξεσκεπάσουν, να αποκαλύψουν και να φέρουν στο άπλετο φως καθετί για το οποίο υπάρχουν βάσιμοι λόγοι να είναι κρυμμένο. Όχι, αυτό το κακό γούστο, αυτή η θέληση για αλήθεια, για «αλήθεια με κάθε τίμημα», αυτή η νεανική τρέλα με την αγάπη της αλήθειας είναι κάτι που μας αηδιάζει: είμαστε πάρα πολύ έμπειροι, πάρα πολύ σοβαροί, πάρα πολύ πρόσχαροι, πάρα πολύ καμένοι, πάρα πολύ βαθιοί για κάτι τέτοιο. Δεν πιστεύουμε πια πως η αλήθεια παραμένει ακόμη αλήθεια όταν της βγάλεις το πέπλο. Έχουμε ζήσει πάρα πολύ για να πιστεύουμε κάτι τέτοιο. Σήμερα θεωρούμε ζήτημα ευπρέπειας το να μη θέλει κανείς να βλέπει τα πάντα γυμνά, να παρευρίσκεται σε όλα, να καταλαβαίνει και να «ξέρει» τα πάντα. «Είναι αλήθεια πως ο καλός Θεός είναι παρών παντού;» ρωτούσε ένα κοριτσάκι τη μητέρα του: «Αυτό το βρίσκω όμως άπρεπο». Ιδού μια υπόδειξη για τους φιλοσόφους! Θα έπρεπε να δείχνουμε περισσότερο σεβασμό προς την αιδώ με την οποία κρύβεται η φύση πίσω από αινίγματα και πολύχρωμες αβεβαιότητες. Μήπως είναι και η αλήθεια μία γυναίκα που έχει λόγους να μη μας αφήνει να δούμε τους λόγους της; Μήπως το όνομά της είναι- για να μιλήσουμε ελληνικά- Βαυβώ; ...Αχ, αυτοί οι Έλληνες! Ήξεραν να ζουν: πράγμα που απαιτεί να σταματάς θαρραλέα στην επιφάνεια, στην πτυχή, στην επιδερμίδα, να λατρεύεις τη φαινομενικότητα, να πιστεύεις στις μορφές, στους ήχους, στις λέξεις, σ΄ ολόκληρο τον Όλυμπο της φαινομενικότητας! Αυτοί οι Έλληνες ήταν επιφανειακοί- από βάθος! Και μήπως εκεί δεν ξαναγυρίζουμε, εμείς οι ριψοκίνδυνοι του πνεύματος, που σκαρφαλώσαμε στην πιο ψηλή και επικίνδυνη κορυφή της σύγχρονης σκέψης και που κοιτάξαμε ολόγυρά μας από εκεί πάνω- που κοιτάξαμε κάτω μας από κει πάνω; Μήπως δεν είμαστε, ακριβώς απ΄ αυτή την άποψη, Έλληνες; Λάτρεις των μορφών, των ήχων, των λέξεων; Και γι΄ αυτό ακριβώς- καλλιτέχνες; ».

Ρούτα, κοντά στη Γένοβα, φθινόπωρο του 1886.

Δημήτρης Ι. Καραμβάλης- ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ "Η ΔΙΑΦΑΝΗ ΕΓΚΑΡΤΕΡΗΣΗ ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΙΩΝ"

 

Από το βιβλίο του Δημήτρη Καραμβάλη: ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ "Η ΔΙΑΦΑΝΗ ΕΓΚΑΡΤΕΡΗΣΗ ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΙΩΝ" (Οπισθόφυλλο)

Από το βιβλίο του Δημήτρη Καραμβάλη: ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ "Η ΔΙΑΦΑΝΗ ΕΓΚΑΡΤΕΡΗΣΗ ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΙΩΝ" (Οπισθόφυλλο)

2Εσείς και Δημητρα Τσαουση

2Εσείς και Δημητρα Τσαουση

ΑΓΡΙΑ ΖΩΗ - ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΕΚΚΑΣ / HYDRA RECORDS

ΜΟΥΣΙΚΗ:ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΟΥΜΠΙΟΣ ΣΤΙΧΟΙ:ΝΙΚΟΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ

 ΑΓΡΙΑ ΖΩΗ

Αφήνουμε τον κόσμο να χαθεί
στους δρόμους της βροχής και του ανέμου
της μοίρας μας το τραύμα το βαθύ
διαδίδεται με τύμπανα πολέμου

Μαθεύτηκε στα πέρατα της γης
κι οι εμπόροι ξεσκονίζουν τα τεφτέρια
το στόμιο της λαλέουσας πηγής
το φράζουν τυμβωρύχοι με τα χέρια

Άγρια ζωή και φως σαν χιόνι,
άνθρωποι διάφανοι και μόνοι
Σκληρός καιρός κι άδικη ώρα
κακιά νεράιδα δίχως δώρα
Νύχτα καμένη γη των αστέγων
μέρα των σκλάβων, των ανέργων
Όνειρα γκρι και λόγια κρύα
σα χειμωνιάτικα τοπία
Άγρια ζωή…

Σαν κάτι κουρασμένους αρχηγούς
που φεύγουν απ’ τη μάχη πριν τελειώσει
αδειάζουν τη ζωή τους στους γκρεμούς
μαραίνονται στο νοίκι και τη δόση

Και κάθε απόγευμα στον ουρανό
κοιτάνε ένα παλιό λεωφορείο
που έρχεται και πάει αδειανό
σαν δράμα που κατάντησε αστείο

Άγρια ζωή και φως σαν χιόνι,
άνθρωποι διάφανοι και μόνοι
Σκληρός καιρός κι άδικη ώρα
κακιά νεράιδα δίχως δώρα
Νύχτα καμένη γη των αστέγων
μέρα των σκλάβων, των ανέργων
Όνειρα γκρι και λόγια κρύα
σα χειμωνιάτικα τοπία
Άγρια ζωή…

"ΚΛΕΙΣΤΟ ΛΟΓΩ ΑΓΑΠΗΣ"- ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΕΚΚΑΣ (Badminton live 2012)

Στίχοι : Μαρία Παπαδάκη, Συνθέτης : Βάσω Αλαγιάννη

Στη σκεπαστή την αγορά μεσ' τα Χανιά

η Ακριβή είχε το ίδιο στέκι χρόνια

πουλούσε βότανα , ματζούνια , γιατρικά

και για ξελόγιασμα κυκλάμινο κολόνια.

Γιάτρευε πόνους του κορμιού η Ακριβή,

γιάτρευε πόνους της καρδιάς με παραισθήσεις

κι έλεγε σ'όλους μια σταλιά είναι η ζωή

και δεν αξίζει λυπημένος να την ζήσεις .

Στην σκεπαστή την αγορά μεσ' τα Χανιά

της Ακριβής ήμουν ο πιο καλός πελάτης

πάντα ξεστράτιζα και πέρναγα από κει

να τυλιχτώ στην μυρωδιά απ' τα μαλλιά της .

Κάποτε μου 'πε πως την τρώει ένας καημός

γιατί αγάπησε με πάθος ένα ψέμα

και καθισμένη στα σκαλιά της αγοράς

κάπνιζε σέρτικα και κέρναγε και μένα .

Έφυγε μου 'πε ξάφνικα ένα πρωί

κι ας ήταν έρωτας σαν πέλαγο μεγάλος

με μαγιοβότανα δέμενος και φιλί

που σαν κι' αυτόν στον κόσμο δεν γεννήθηκε άλλος .

Στην σκεπαστή την αγορά μεσ' τα Χανιά

της Ακριβής ήμουν ο πιο καλός πελάτης

μα όταν πέρασα απο κει κάποια βραδιά

στην πόρτα έγραφε "ΚΛΕΙΣΤΟ ΛΟΓΩ ΑΓΑΠΗΣ "

Ο Χρήστος Τσαντής για το Ημερολόγιο Ατομικόν

Τζάκ ο Χάρα - Δάφνη Ζουρνατζή Κανένας Μόνος - Καμία Μόνη

Στίχοι:   Θεοδόσης Άθας Μουσική:   Γιώργος Ζαμπέτας 1. Γιώργος Ζαμπέτας 2. Βίκυ Μοσχολιού 3. Μιχάλης Ζαμπέτας   4. Γιώργος Σταυρακάκης Ο Τζακ Ο’ Χάρα ήταν φτωχός και τόνε ξέραν όλοι κι εγώ κι εσύ κι ο παρακεί αγγέλοι και διαβόλοι. Ο Τζακ Ο’ Χάρα ήταν μπεκρής χρυσή καρδιά, άδεια τσέπη κι ήρθε ο χειμώνας ο μακρύς κι ο Τζακ δεν είχε σκέπη. Μια νύχτα χιόνισε πάρα πολύ και βγήκαν οι γειτόνοι για να φτυαρίσουν το πρωί, και βρήκαν μες στο χιόνι της γειτονιάς το φρόκαλο, τον Τζακ Ο’ Χάρα κόκαλο. Στέλνουν χαμπέρι στο γιατρό από ενδιαφέρον, "τρέξε γιατρέ μου, το και το τον χάνουμε το γέρο". Μα ο γιατρός κάνει νερά γιατί δεν έχει τυχερά, ο θάνατος είν’ έξοδο κι ο Τζακ σε αδιέξοδο. Σαν κάναν το καθήκον τους ήσυχοι πια οι γειτόνοι γυρίσανε στο σπίτι τους κι αφήσανε στο χιόνι της γειτονιάς το φρόκαλο, τον Τζακ Ο’ Χάρα κόκαλο.

Γιάννης Φλωρινιώτης: Πιε στου γιαλού τη σκοτεινή ταβέρνα / Giannis Flori...

Μουσική (και ενορχήστρωση): Γιώργος Γεωργιάδης Ποίηση: Λάμπρος Πορφύρας Ερμηνεία: Γιάννης Φλωρινιώτης Δίσκος: Ποίηση & Μελωδία (1982, εταιρεία "Cosmophone")

Πιε στου γιαλού τη σκοτεινή ταβέρνα το κρασί σου σε μι’ άκρη, τώρα που ’ρθανε ξανά τα πρωτοβρόχια, πιε το με ναύτες και σκυφτούς ψαράδες αντικρύ σου, μ’ ανθρώπους που βασάνισε κι η θάλασσα κι η φτώχεια. Πιε το. H ψυχή σου αξένοιαστη τόσο πολύ να γίνει, που αν έρθει η Μοίρα σου η κακιά να της χαμογελάσεις, καημοί καινούργιοι αν έρθουνε να πεις να πιουν κι εκείνοι, κι αν έρθει ο Χάρος, ήσυχα κι αυτόν να τον κεράσεις.

Μανώλης Αλυγιζάκης Μάρτης 2021

culturebook.gr 

Στον δάσκαλο- Κωστής Παλαμάς

Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε , ψυχές! Κι ότι σ' απόμεινε ακόμη στη ζωή σου, Μην τ' αρνηθείς! Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου! Χτισ' το παλάτι, δάσκαλε σοφέ! Κι αν λίγη δύναμη μεσ' το κορμί σου μένει, Μην κουρασθείς. Είν' η ψυχή σου ατσαλωμένη. Θέμελα βάλε τώρα πιο βαθειά, Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει. Σκάψε βαθειά. Τι κι' αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει; Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί Τα βάρη που κρατάς σαν Άτλαντας στην πλάτη, Υπομονή! Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι ! Στίχοι: Κωστής Παλαμάς Σύνθεση- Ενορχήστρωση: Οδυσσέας Σαγρέδος Ερμηνεία: Βασίλης Λέκκας

Μέτοικοι | Βασίλης Λέκκας - Ψυχές | (Official Video Clip HD)

Αγνή Παρθένε - Ριμπάλε Ουέχμπε , Ευάγγελος Γκικας και Ο χόρος Κύριος

«21 ποιητές για την 21η Μαρτίου του 2021» | Ζέφη Δαράκη

Βαριά βαλίτσα - Νίκος Παπάζογλου | Αυλαία ΕΤ1

Στίχοι: Τάκης Σιμώτας Μουσική: Νίκος Παπάζογλου Βαριά βαλίτσα σου `κοψε το χέρι και φορτωμένη γέρνεις ως τη γη μα πιο πολύ στην τσέπη σου βαραίνει ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή Φουρτουνιασμένο πέλαγο κι εμείς τρύπια καράβια κι ως μοναξιά ο θάνατος κάνει νερά στ' αμπάρια Παραπατώντας σαν την πεταλούδα τρέχεις για να προλάβεις ν' ανεβείς δάκρυα στα μάτια και το φιλί του Ιούδα όταν γυρίσεις απ' τη σκάλα να με δεις Αεροδρόμια, σταθμοί πολύβουα λιμάνια ξερά χωρίς γλυκό νερό του χωρισμού ποτάμια.