Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2020
Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2020
ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΣΩΠΑΙΝΕΙ - ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ
Το σούρουπο έχει πάντα τη θλίψη
ενός ατέλειωτου χωρισμού Κι εγώ έζησα σε νοικιασμένα δωμάτια με τις σκοτεινές σκάλες τους που οδηγούνε άγνωστο που... Με τις μεσόκοπες σπιτονοικοκυρές που αρνούνται κλαίνε λίγο κι ύστερα ενδίδουν και τ' άλλο πρωί, αερίζουν το σπίτι απ' τους μεγάλους στεναγμούς... Στα παλαιικά κρεβάτια με τα πόμολα στις τέσσερις άκρες πλάγιασαν κι ονειρεύτηκαν πολλοί περαστικοί αυτού του κόσμου κι ύστερα αποκοιμήθηκαν γλυκείς κι απληροφόρητοι σαν τους νεκρούς στα παλιά κοιμητήρια Όμως εσύ σωπαίνεις... Γιατί δε μιλάς; Πες μου! Γιατί ήρθαμε εδώ; Από που ήρθαμε; Κι αυτά τα ιερογλυφικά της βροχής πάνω στο χώμα; Τι θέλουν να πουν; Ω, αν μπορούσες να τα διαβάσεις!!! Όλα θα άλλαζαν... Όταν τέλος, ύστερα από χρόνια ξαναγύρισα... δε βρήκα παρά τους ίδιους έρημους δρόμους, το ίδιο καπνοπωλείο στη γωνιά... Κι ολόκληρο το άγνωστο την ώρα που βραδιάζει...Σπύρος Ποταμίτης-[Αποχαιρετώντας τον Αύγουστο] ❤️
Σε τόση απεραντοσύνη καθώς σιγάλιαζε
το μικρό του μπάτη ανέμισμα, τα μαλλιά
των κοριτσιών σκέφτηκα που πότε ξανθά
και πότε με του τοπαζιού το χρώμα ήρθαν
φέρνοντας τρανά μαντάτα κι ω! ορμήνιες
τις γερασμένες πλεξούδες πια του χρόνου.
Ανάγλυφα από του Αυγούστου τις σπηλιές
λαχταριστά κορμιά με κερασένια χείλη
που μου γελούσαν κι έκανε φως η αυγή
από τα βάθη των ψυχών το κρύο σκοτάδι
να δει, ν’ αγγίξει, να μιλήσει η φωνή μου
φθινόπωρο κίτρινων φύλλων τις αγάπες.
Κι ήταν ωραία η θάλασσα νωπή ακόμα
απ’ του κυμάτου την ανατριχίλα νια ζωή
πάνω στα ξάρτια των πελαγίσιων ρότων
που έφερναν μέσα στη δύση του ήλιου
νοσταλγικά φεγγάρια, αρώματα αγκαλιάς
και των φιλιών σου τα αξέχαστα γινάτια…
Κυριακή 30 Αυγούστου 2020
Σάββατο 29 Αυγούστου 2020
Παρασκευή 28 Αυγούστου 2020
Πέμπτη 27 Αυγούστου 2020
Δάφνη Ζουρνατζή - Από Μεγάλον Έρωτα
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Στίχοι: Πόλυς Κυριακού
Από το δίσκο «Εντεύθεν»
Από μεγάλον έρωτα,
βγήκαν μεγάλα δέντρα
από χαράδρες και γκρεμούς
και σίδερα και πέτρες
πάνω στο πιο ψηλό βουνό
με μυστικές κρυψώνες
εκεί που οι καρδιές ξυπνούν
και ξενυχτάνε μόνες
Ότι αγαπώ, θα τα κρατώ
και ότι ποθώ θα το ζητώ
Από μεγάλον έρωτα
φύγαν κρυφά καράβια
αφηνιασμένα αλογά
με γκέμια σαν δοξάρια
έντυσαν με τα σύννεφα την ομορφιά του κόσμου
και φέραν με τα κύματα τη μυρωδιά του δυόσμου
Ότι αγαπώ...
Τετάρτη 26 Αυγούστου 2020
Τρίτη 25 Αυγούστου 2020
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)