Εμβατήριο του Ωκεανού Γιώργος Νταλάρας

Γιωργος Περρης | Ευανθια Ρεμπουτσικα ~ Ποιος φοβαται την αγαπη [Στην υγε...

Νάνος Βαλαωρίτης- ο νομάδας του κόσμου τούτου:

Νάνος Βαλαωρίτης (Nanos Valaoritis)

3 ώρες · 

EPOHI.GR

Νάνος Βαλαωρίτης: Το ελάχιστο για τον παρατρίχα εκατόχρονο νομάδα του κόσμου τούτου... - Αρχική

ΜΑΝΩΛΗΣ ΛΙΔΑΚΗΣ(Ο ΓΛΑΡΟΣ)ΒΑΣΩ ΑΛΛΑΓΙΑΝΝΗ!!!

Larmar och gör sig till / En Presencia de un Payaso / Ingmar Bergman / S...

Μικρή λυπημένη μου Θάλασσα - Μάριος Φραγκούλης

Στίχοι: Παρασκευάς Καρασούλος,
Μουσική: Στέφανος Κορκολής
Από το δίσκο: Ο κήπος των ευχών
Mario Frangoulis - My little sad sea
Έκλεισε ο κύκλος κάπου εδώ
πήρε ο καθένας το μισό
κι από έναν φόβο.
Ένα ταξίδι με καιρό
που είχε το χρόνο του εχθρό
αυτό ήταν όλο.
Μικρή λυπημένη μου θάλασσα
χωρίς στεριά και κύμα,
θυμάμαι πως κάποτε αντάλλαξα
έναν κόσμο να σ' έχω για μοίρα.
Κάποτε έφτανε η σιωπή
τώρα είναι λίγο το πολύ
αυτό ήταν όλο.
Συνήθειες μόνο κι αφορμές
μείναν να ντύσουν δυο ζωές
αυτό ήταν όλο.
Μικρή λυπημένη μου θάλασσα
χωρίς στεριά και κύμα,
θυμάμαι πως κάποτε αντάλλαξα
έναν κόσμο να σ' έχω για μοίρα...

Ο Βυζαντινός Καβάφης – Ντοκιμαντέρ

Νίκος Καρούζος (17 Ιουλίου 1926- 28 Σεπτεμβρίου 1990)

...Θα σωθούμε από μια γλυκύτητα

στεφανωμένη με αγκάθια.
Χαίρετε άνθη σιωπηλά
με των καλύκων την περισυλλογή
ο τρόμος εκλεπτύνεται στην καρδιά σας.
Ενδότερα ο Κύριος λειτουργεί
ενδότερα υπάρχουμε μαζί σας.
Δεν έχει η απαλή ψυχή βραχώδη πάθη
και πάντα λέει το τραγούδι της υπομονής.
Ω θα γυρίσουμε στην ομορφιά
μια μέρα…
Με τη θυσία του γύρω φαινομένου
θα ανακαταλάβει, η ψυχή τη μοναξιά της.

HOMOUNIVERSALISGR.BLOGSPOT.COM

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ ( 17 Ιουλίου 1926 - 28 Σεπτεμβρίου 1990 )

Ο Νίκος Καρούζος (17 Ιουλίου 1926- 28 Σεπτεμβρίου 1990) ήταν ποιητής της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς. Ο Νίκος Καρούζος του Δημήτ...

Γράμματα απο τη Γερμανία - Μίκης Θεοδωράκης - Φώντας Λάδης -‎-- Full Album

Ντοκυμανταίρ (Ο Εμφύλιος μέσα μας) - επεισόδιο 1

Ντοκυμανταίρ (Ο Εμφύλιος μέσα μας) - επεισόδιο 13

Αύγουστος Κορτώ - Η παγωμένη θεατρίνα

Η λάμπα τρέμει στη βιτρίνα
σαν παγωμένη θεατρίνα
και στο μικρό ξενοδοχείο
έπεσε η νύχτα σα λαχείο.

Οι πόρνες κάτω από την τέντα

πιάνουν στο θάνατο κουβέντα
μα τελικά γυρνάν την πλάτη
σ’ αυτόν τον άβολο πελάτη.

Στο τρίτο πάτωμα οι λεσβίες
ακούν του δρόμου τις ρομβίες
και προσπαθούν με σάπια φίλτρα
να νιώσουν σκίρτημα στη μήτρα.

Κι εσύ που ήσουνα για μένα
σαν αποβάθρα για τα τραίνα
σε ποιο σταυρώθηκες φανάρι
μια τέτοια νύχτα του Γενάρη;

Ν.Καρουζος-Σὰ νὰ μὴν ὑπήρξαμε ποτὲ

Σὰ νὰ μὴν ὑπήρξαμε ποτὲ
κι ὅμως πονέσαμε ἀπ᾿ τὰ βάθη.
Οὔτε ποὺ μᾶς δόθηκε μία ἐξήγηση
γιὰ τὸ ἄρωμα τῶν λουλουδιῶν τουλάχιστον.
Ἡ ἄλλη μισή μας ἡλικία θὰ περάσει
χαρτοπαίζοντας μὲ τὸ θάνατο στὰ ψέματα.
Καὶ λέγαμε πὼς δὲν ἔχει καιρὸ ἡ ἀγάπη
νὰ φανερωθεῖ ὁλόκληρη.
Μία μουσικὴ
ἄξια τῶν συγκινήσεών μας
δὲν ἀκούσαμε.
Βρεθήκαμε σ᾿ ἕνα διάλειμμα τοῦ κόσμου
ὁ σῴζων ἑαυτὸν σωθήτω.
Θὰ σωθοῦμε ἀπὸ μία γλυκύτητα
στεφανωμένη μὲ ἀγκάθια.
Χαίρετε ἄνθη σιωπηλὰ
μὲ τῶν καλύκων τὴν περισυλλογὴ
ὁ τρόμος ἐκλεπτύνεται στὴν καρδιά σας.
Ἐνδότερα ὁ Κύριος λειτουργεῖ
ἐνδότερα ὑπάρχουμε μαζί σας.
Δὲν ἔχει ἡ ἁπαλὴ ψυχὴ βραχώδη πάθη
καὶ πάντα λέει τὸ τραγούδι τῆς ὑπομονῆς.
Ὢ θὰ γυρίσουμε στὴν ὀμορφιὰ
μία μέρα…
Μὲ τὴ θυσία τοῦ γύρω φαινομένου
θὰ ἀνακαταλάβει, ἡ ψυχὴ τὴ μοναξιά της.

Ν.Καρουζος

Μαρία Παπαγεωργίου - Ο Κηπουρός

Ντοκυμανταίρ (Ο Εμφύλιος μέσα μας) - επεισόδιο 1

Ελλαδογραφία - Μ.Θεοδωράκης -- Ν.Γκάτσου - Μ.Χατζηδάκι

Στίχοι:   Νίκος Γκάτσος Μουσική:   Μάνος Χατζιδάκις 1. Μίκης Θεοδωράκης Τω καιρώ εκείνο ο ακμαιότερος κλάδος της πελασγικής δρυός εκάλυπτε τρεις οικισμούς πέριξ του μυστηριώδους Βράχου της Ακροπόλεως. Αλλά μετά τα δραματικά γεγονότα της Μεσοποταμίας, τα οποία οδήγησαν εις την έξωσιν των πρωτοπλάστων εκ της κοιλάδος του Τίγρεως και προεκάλεσαν σύγχυσιν εις τας φρένας των ανθρώπων, οι οικισμοί των Αθηνών ήρχισαν να πληθύνονται παραλόγως. Αποτέλεσμα υπήρξεν η αλματώδης επέκτασις της πόλεως και η δημιουργία του λεγομένου άστεως, το οποίο κατά τους αρχαιοπλήκτους ιστορικούς εμεγαλούργησε και περιεβλήθη την αίγλην της αιωνιότητος. Επίσκοποι και προεστοί κατακτητές και στρατηλάτες επαναστάτες και αστοί της ιστορίας οι πελάτες. Αλλά οι αρχαίοι Θεοί, εν τη μερίμνη των δια τα υπόλοιπα πελασγικά φύλα, απεφάσισαν την βαθμιαία κατάρρευσιν των Αθηνών ως ηγέτιδος πόλεως και την απαλλαγήν του Ελληνισμού, ως εθνικού πλέον συνόλου, εκ των κινδύνων του συγκεντρωτισμού. Κατά τους επόμενους μακρούς αιώνας κατεβλήθησαν αρκεταί προσπάθειαι δια την αναβίωσιν του παλαιού άστεως, αλλ’ αύται απέβησαν άκαρποι. Ευτυχώς δε, διότι κατά την νεωτέραν και σκληροτέραν δοκιμασίαν του γένους, η εκ νέου κυριαρχία των Αθηνών θα απεδυνάμωνε τας κορυφάς και τας πεδιάδας της πελασγικής γης, αι οποίαι διεμόρφωσαν την οριστικήν φυσιογνωμίαν της φυλής και κατηύγασαν δι’ ανεσπέρου φωτός τους ομιχλώδεις ορίζοντας της περιδεούς ανθρωπότητος. Στο Σούλι και στην Αλαμάνα κάναμε φως τη συμφορά θα μας θυμούνται τάχα μάνα καμιά φορά; Ματαία ελπίς. Ουδείς τους ενεθυμήθη ως ζωσας αιωνιότητας, ουδείς τους κατενόησεν εις τας πραγματικάς των διαστάσεις. Και αι Αθήναι, καταστάσαι πρωτεύουσα νεοπαγούς κράτους, ήρχισαν να προετοιμάζονται δια την εκ νέου απορρόφησιν της ικμάδος του έθνους. Αλλά η προγονική κληρονομία δεν είχεν εξ ολοκλήρου σπαταληθή και οι μεταγενέστεροι αδελφοί του μικρού Χορμόπουλου, εκ των Ηπειρωτικών ορέων και εξ όλων των στενωπών της αθανάτου πατρίδος, διέπλευσαν την Αχερουσίαν της μοίρας των με την γαλήνην του μαρτυρίου και της θυσίας. Και τα βαρβαρικά έθνη ηπόρησαν και κατ’ ιδίαν εκάγχασαν ακριβώς όπως αι Αθήναι. Χτυπάτε της οργής προφήτες καμπάνα στην Καισιαριανή νά `ρθουν απόψε οι Διστομίτες νά `ρθουν κι οι Καλαβρυτινοί με σπαραγμό κι απελπισία για τη χαμένη τους θυσία. Άραγε είναι αληθές ότι η θυσία των απέβη επί ματαίω; Ουδείς δύναται να αποφανθή μετά βεβαιότητος και ουδείς δύναται να προεξοφλήση το μέλλον διότι η ιστορία των ανθρώπων είμαι μία συνεχής παλινδρόμησις. Αλλά με την διαρκώς ογκούμενην υπερτροφίαν της Αττικής αι προοπτικαί διαγράφονται σκοτειναί. Οι αρχαίοι Θεοί δεν υπάρχουν πλέον δια να δώσουν την λύσιν, και ούτω, θάττον η βράδυον, αι Αθήναι θα συγκεντρώσουν εις τους κόλπους των και θα εξαφανίσουν δια παντός την Ελληνικήν αρετήν, ως ο Κρόνος εις το απώτατον παρελθόν κατέτρωγε τα ίδια αυτού τέκνα ή ως ο Ήλιος εις το απώτατον μέλλον θα συγκεντρώσει εις τας αγκάλας του τους πλανήτας του και θα καταβροχθίσει αυτούς! Γένοιτο! και εις τους αιώνας των αιώνων αμήν. Πότε θ’ ανθίσουνε τούτοι οι τόποι; Πότε θα `ρθούνε κανούργιοι ανθρώποι να συνοδεύσουνε την βλακεία στην τελευταία της κατοικία;

Μαρία Παπαγεωργίου - Ανάθεμα τον αίτιο

Μάνος Χατζιδάκις - Τύψεις | Manos Hadjidakis - Typseis - Official Audio ...

Μιλτος πασχαλιδης - Φωτια μου

Με χάδια τρομαγμένα,

με διψασμένα χάδια
του νου μου τα σκοτάδια
απόψε ντύνομαι
Λευκό πανί υψώνω
και πάω όπου με πάει
αυτό που με σκορπάει,
σου παραδίνομαι

Φωτιά μου εσύ κι αέρας
στο σύνορο τούτης της μέρας
Τη φλόγα σου δώσ' μου
και γίνε μου φως μου
χρυσόμαλλο δέρας
Φωτιά μου εσύ κι αέρας
στο σύνορο τούτης της μέρας
Το γέλιο σου δώσ' μου
και γίνε του κόσμου
το πέρας

Μονάχη μες τους ξένους
και μες τους φίλους μόνη
να `ξερα τι σε σώνει
στον πόνο στη χαρά
Γυαλί που δεν ραγίζει
θα `βρισκα να σου τάξω
Πες μου πως να πετάξω
με δανεικά φτερά

Φωτιά μου εσύ κι αέρας
στο σύνορο τούτης της μέρας
Τη φλόγα σου δώσ' μου
και γίνε μου φως μου
χρυσόμαλλο δέρας
Φωτιά μου εσύ κι αέρας
στο σύνορο τούτης της μέρας
Το γέλιο σου δώσ' μου
και γίνε του κόσμου το πέρας

Της φυλακής μου πόρτα
εσύ και αντικλείδι
και γω μικρό στολίδι
στον άσπρο σου λαιμό
Θα πω ένα τραγούδι
σήκω να το χορέψεις
Τα μάτια να μου κλέψεις
για πάντα πριν χαθώ

Μίκης Θεοδωράκης - Μαρία Παπαγεωργίου | Αγάπη [Αλληλογραφία]

Αγάπη

Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Στίχοι: Κώστας Τριπολίτης
Από τον κύκλο τραγουδιών "Ραντάρ" , 1981

Αγάπη του ψωμιού και της φωτιάς
αγάπη της αρμύρας
ρεκλάμες θα μας πνίξουν κι αδειανά
κονσερβοκούτια μπύρας

Πού να σε ταξιδέψω
γυαλιά και λαμαρίνες
γεμίσανε τα χρόνια
με εκτελεσμένους μήνες

Αγάπη του ψωμιού και της βροχής
αγάπη στα μπαλκόνια
στην άσφαλτο τα αίματα θα δεις
και πλαστικά μπιτόνια

Πού να σε ταξιδέψω
γυαλιά και λαμαρίνες
γεμίσανε τα χρόνια
με εκτελεσμένους μήνες