Παρασκευή 26 Ιουλίου 2019
losing my religion by Tori Amos
Oh, life is bigger
It's bigger
Than you and you are not me
The lengths that I will go to
The distance in your eyes
Oh no, I've said too much
I set it up
Than you and you are not me
The lengths that I will go to
The distance in your eyes
Oh no, I've said too much
I set it up
That's me in the corner
That's me in the spotlight
Losing my religion
Trying to keep up with you
And I don't know if I can do it
Oh no, I've said too much
I haven't said enough
That's me in the spotlight
Losing my religion
Trying to keep up with you
And I don't know if I can do it
Oh no, I've said too much
I haven't said enough
I thought that I heard you laughing
I thought that I heard you sing
I think I thought I saw you try
I thought that I heard you sing
I think I thought I saw you try
Every whisper
Of every waking hour
I'm choosing my confessions
Trying to keep an eye on you
Like a hurt lost and blinded fool, fool
Oh no, I've said too much
I set it up
Of every waking hour
I'm choosing my confessions
Trying to keep an eye on you
Like a hurt lost and blinded fool, fool
Oh no, I've said too much
I set it up
Consider this
Consider this
The hint of the century
Consider this
The slip that brought me
To my knees failed
What if all these fantasies
Come flailing around
Now I've said too much
Consider this
The hint of the century
Consider this
The slip that brought me
To my knees failed
What if all these fantasies
Come flailing around
Now I've said too much
Πέμπτη 25 Ιουλίου 2019
ΗΕΛΤΙΟΣ- ΤΟ ΕΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΛΛΑ
Απομακρύνονται
οι γαλαξίες επιταχυνόμενοι (λέει η
επιστήμη)˙
αφηνιασμένη
αράβιος φοράδα φεύγουν τ' άστρα κι
όλο μεγαλώνει η απόσταση μεταξύ μας.
Αλαργεύουν
κάθε μέρα τα βήματά σου και πονεμένα σ'
αποχαιρετάω, προτού προλάβω καλά-καλά
να σε γνωρίσω.
Να
ζεις, να υπάρχεις άραγε εκεί μακριά
όπου
καλπάζεις καταπίνοντας της Ανδρομέδας
τα διαστήματα;
να
υπάρχεις είδωλο ζωντανό έτη φωτός
μακριά απ' τις αισθήσεις μου
ή
νοητή μόνο νάσαι;
Όλοι
σκορπάτε και προς αχανείς ξενιτίες
φεύγετε
και
την πίκρα μ' αφήνετε δίχως πίσω να
κοιτάτε!
Χαμηλώνει
στο θέατρο το φως και στης Επιδαύρου το
μέσα μέρος σωπαίνει ο μύθος κι οι θεοί
φανέρωμα δε βρίσκουν.
Με
κλίνει το σκοτάδι από παντού. Περπατώ
τυφλός και τον Οιδίποδα γυρεύω, τις
φλούδες της ύπαρξής μου απεκδυόμενος
στην είσοδο της Θήβας
και
στο κενό πετώντας τες το τίποτα να ορίσω.
Χαμηλώνει
διαρκώς ο ήχος απ' το μεγάλο ρέμα και
λιγοστεύει
όσο πάει η φωνή δίχως ώτα να συναντά
ανθρώπου.
Τελευταία
των όντων επαφή σε τρισδιάστατη εικόνα
με
το βέλος του χρόνου αντίθετα να πορεύεται
στο βέλος της καρδιάς μου
έτσι
καθώς απ' τον κάλλιστο κόσμο προς
τη μαύρη καταβόθρα φεύγουνε
και βυθίζονται πανιά και ιστία.
Αποδομούνται
οι αισθήσεις, κόβονται οι συνδέσεις
αποσυντίθεται
το τοπίο, διαρρηγνύεται ο χωρόχρονος
και καταρρέει
κι'
εγώ προς το απόλυτο μοναχικό μου
Ένα συρρικνώνομαι,
προς
την αρχέγονη Εστία,
εκεί
όπου ο Παρμενίδης την αλήθεια-θεά
συναπαντά κι ο Ηράκλειτος,
ανασκαλεύοντας τη χόβολη, την αρχή
την άναρχη και τον πρώτο Λόγο.
Θαύμα
είναι που μου μιλάς, αφού εμείς δεν
πήγαμε ποτέ σχολείο κι ούτε
συναντηθήκαμε ποτέ˙
θαύμα
που από τόση απόσταση με νοιώθεις και
μ' αισθάνεσαι, κι ας μην κοιταχτήκαμε
ποτέ στα μάτια˙
εκτός
κι αν μαζί με την πρώτη αρχή γεννήθηκες
και στην πρωτοπηγή μαζί' ήπιαμε νερό
πριν έρθουμε εδώ πέρα,
πριν
κοινωνία μεταλάβουμε ζωής πάνω στου
Αιγαίου το βράχο κι έπειτα στο γύρο
ανεβούμε του θανάτου.
29/12/2018
(Ιούλιος 19)
Τετάρτη 24 Ιουλίου 2019
Πατρίδα -- Αλκίνοος Ιωαννίδης
Λοιπóν, αγρίεψε ο κóσμος σαν καζάνι που βράζει
σαν το αίμα που στάζει, σαν ιδρώτας θολóς
Πóτε πóτε γελάμε, πóτε κάνουμε χάζι
και στα γέλια μας μοιάζει να γλυκαίνει ο καιρóς
Μα óταν κοιτάζω τις νύχτες τις ειδήσεις να τρέχουν
ξέρω óτι δεν έχουν νέα για να μου πουν
Ήμουν εγώ στη φωτιά, ήμουν εγώ η φωτιά
είδα το τέλος με τα μάτια ανοικτά
Είδα τον πóλεμο φάτσα, τη φυλή και τη ράτσα
προδομένη απó μέσα, απ' τους πιο πατριώτες
Να χουν τη μάνα μου αιχμάλωτη με τ' óπλο στο στóμα
Τα παιδιά τους στολίζουν σήμερα τη Βουλή
Κάτω απó ένα τραπέζι, το θυμάμαι σαν τώρα
με μια κούπα σταφύλι στου βομβαρδισμού την ώρα
είδα αλεξίπτωτα χίλια στον ουρανó σαν λεκέδες
Μου μιλούσε ο πατέρας μου να μη φοβηθώ
Κοίταξε τι ωραία που πέφτουν!
Τι ωραία που πέφτουν...
Είδα γονείς ορφανούς, ο ένας παππούς απ' τη Σμύρνη
στη Δράμα πρóσφυγας πήγε να βρει βουλγάρικη σφαίρα
κι ο άλλος, Κύπριος φυγάς στο μαύρο τóτε Λονδίνο
στα είκοσι επτά του στα δύο τον κóψανε οι Ναζί
Είδα μισή Λευκωσία, βουλιαγμένη Σερβία
στο Βελιγράδι ένα φάντασμα σ' άδειο ξενοδοχείο
Αμερικάνικες βóμβες και εγώ να κοιμάμαι
αύριο θα τραγουδάμε στης πλατείας τη γιορτή
Είδα κομμάτια το κρέας μες στα μπάζα μιας πóλης
είδα τα χέρια, τα πóδια πεταμένα στη γη
είδα να τρέχουν στο δρóμο με τα παιδιά τους στον ώμο
κι εγώ τουρίστας με βίντεο και φωτογραφική
Εδώ στην άσχημη πóλη που απ' την ανάγκη κρατιέται
ένας λαóς ρημαγμένος μετάλλια ντóπας ζητάει
Ολυμπιάδες κι η χώρα ένα γραφείο τελετών
θα σου ζητήσω συγνώμη που σε μεγάλωσα εδώ
Τους είχα δει να γελάνε οι μπάτσοι κι απ' την Ομóνοια
να πετάν δακρυγóνα στο πυροσβεστικó
Στο παράθυρο εικóνισμα, άνθρωποι σαν λαμπάδες
και τα κανάλια αλλού να γυρνούν το φακó
Και είδα ξεριζωμένους να περνούν τη Γραμμή
για μια πóρνη φτηνή ή για καζίνο και πούρα
Έτσι κι αλλιώς μπερδεμένη η πίστη μας η καημένη
ο Σολωμóς με Armani και την καρδιά ανοιχτή.
Δε θέλω ο εαυτóς μου να 'ναι τóπος δικóς μου
ξέρω πως óλα αν μου μοιάζαν θα ταν αγέννητη η γη
Δε με τρομάζει το τέρας, ούτε κι ο άγγελóς μου
ούτε το τέλος του κóσμου, με τρομάζεις εσύ
Με τρομάζεις ακóμα, οπαδέ της ομάδας
του κóμματος σκύλε, της οργάνωσης μάγκα
διερμηνέα του Θεού, ρασοφóρε γκουρού
τσολιαδάκι φτιαγμένο, προσκοπάκι χαμένο
Προσεύχεσαι και σκοτώνεις, τραυλίζεις ύμνους οργής
έχεις πατρίδα το φóβο, γυρεύεις να βρεις γονείς
μισείς τον μέσα σου ξένο κι óχι, δεν καταλαβαίνω
δεν ξέρω πού πατώ και πού πηγαίνω
Νεράιδα - Μαρία Παπαγεωργίου
Μουσική/Στίχοι: Κωνσταντινίδης Γιώργος/Κωνσταντινίδης Γιώργος
Άσπρο κρινάκι της αυλής
της γης χαμομηλάκι
μέντα και μοσχολίβανο
δυόσμε γαρουφαλλάκι
Απρίλη μήνα φαίνεσαι
το Μάη μήνα βγαίνεις
ροδόσταμο πώς γένεσαι
και τις καρδιές μαραίνεις
Ροδοτριανταφυλλάκι μου
μάτωσες το χειλάκι μου
ξελόγιασμα τα κάλλη σου
βάλσαμο η αγκάλη σου
Στις δρακολίμνες πλένεσαι
στη Φλέγκα π' ανεβαίνεις
σαν τη νεράιδα γένεσαι
στολίζεσαι και βγαίνεις
Μανιταράκι του βουνού
του κάμπου μελισσάκι
χελιδονάκι τ' ουρανού
του πέλαγου ψαράκι
Πώς σ' αγαπώ αν το ξερες
πόσο σε συλλογιέμαι
βράχος να 'σουν θα ράγιζες
κάστρο θα γκρεμιζόσουν
Τρίτη 23 Ιουλίου 2019
Δευτέρα 22 Ιουλίου 2019
Κυριακή 21 Ιουλίου 2019
Τετάρτη 17 Ιουλίου 2019
Πέμπτη 4 Ιουλίου 2019
ΗΕΛΤΙΟΣ-Ο ΑΝΕΜΟΣ
Ελληνόφων ο άνεμος φυσάει στις παραλίες
και σκορπάει τενεκεδάκια αργυρά στην ερημωμένη πόλη
στην αγορά, στο χρηματιστήριο αξιών και στις εκκλησιές
όπου ξέχασαν το Μάξιμο τον Ομολογητή κι έμαθαν να λειτουργούν
δίχως θεό κι ανάμα κοινωνίας.
4/7/2019
και σκορπάει τενεκεδάκια αργυρά στην ερημωμένη πόλη
στην αγορά, στο χρηματιστήριο αξιών και στις εκκλησιές
όπου ξέχασαν το Μάξιμο τον Ομολογητή κι έμαθαν να λειτουργούν
δίχως θεό κι ανάμα κοινωνίας.
4/7/2019
Δευτέρα 1 Ιουλίου 2019
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)