"Ίσως, όταν ξαναϊδωθούμε να μην ξέρει πια καθόλου ο ένας τον άλλον, έτσι που επιτέλους, να μπορέσουμε να γνωριστούμε." &line; ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ
Παρασκευή 15 Μαρτίου 2019
"Αυτή η μουσική" - Γιώργος Καγιαλίκος / Από το CD "Φυγή"
Στα χέρια του κρατούσε ένα βιολί
Αργά μέσα στη σκόνη προχωρούσε
Η Σμύρνη ήταν πίσω του
μπροστά του η Ανατολή,
στον κόσμο τούτο πλέον δε χωρούσε
Του είπαν οι στρατιώτες να σταθεί,
να παίξει μουσική για να γελάσουν
Στη Σμύρνη όσους έδιωχναν
για την Ανατολή,
τους τέλειωναν τα δάκρυα πριν να φτάσουν
Αυτή η μουσική,
του κόσμου όλο το δάκρυ
που σκέπασε σαν θάλασσα τη γη
Και άφησε μονάχα
δυο πέτρες σε μιαν άκρη,
να γίνει ο κόσμος πάλι απ’ την αρχή
Τινάχτηκαν οι νότες σαν κραυγή
Και όλοι τον κοιτάζαν’ ξαφνιασμένοι
Τη Σμύρνη όσοι άφηναν
για την Ανατολή,
απ’ όλους και για πάντα ξεχασμένοι
Τετάρτη 13 Μαρτίου 2019
Τρίτη 12 Μαρτίου 2019
Δευτέρα 11 Μαρτίου 2019
Παρασκευή 8 Μαρτίου 2019
Δευτέρα 4 Μαρτίου 2019
Ο ΦΟΡΤΙΝΟ ΣΑΜΑΝΟ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Στίχοι:
Θανάσης ΠαπακωνσταντίνουΜουσική:
Θανάσης ΠαπακωνσταντίνουΟ Φορτίνο Σαμάνο καπνίζει και σκέφτεται:
"Είμαι ότι δεν έζησα, είμαι η βροχή που θα `ρθει
να δροσίσει άγνωστων γυναικών το κορμί.
Βράδυ στα κρεβάτια τους πως στενάζουν ξαναμμένες
ποιος Σαμάνος έφερε τούτη τη βροχή..."
Ο στρατιώτης με τ’ όπλο σημαδεύει και σκέφτεται:
"Με μια κίνηση απλή θα του κλέψω ότι έχει ζήσει
είμαι ένας μικρός θεός, είμαι ένα στοιχιό.
Πάνω από το αίμα του αύριο εδώ την ίδια ώρα
ερπετά θα σέρνονται όπως κάνω κι εγώ..."
Το τελευταίο τσιγάρο κι εκείνο σκέφτεται:
"Θα γίνω γέλιο να κρυφτώ σε παιδιά που ξεφαντώνουν
ο καιρός θα χάνεται ώσπου κάποιο απ’ αυτά
θα φωνάξει "Λιμπερτά!" κι όπως θα κοιτάει τις κάνες
θα βρεθώ στα χείλη του σαν τσιγάρο ξανά..."
"Είμαι ότι δεν έζησα, είμαι η βροχή που θα `ρθει
να δροσίσει άγνωστων γυναικών το κορμί.
Βράδυ στα κρεβάτια τους πως στενάζουν ξαναμμένες
ποιος Σαμάνος έφερε τούτη τη βροχή..."
Ο στρατιώτης με τ’ όπλο σημαδεύει και σκέφτεται:
"Με μια κίνηση απλή θα του κλέψω ότι έχει ζήσει
είμαι ένας μικρός θεός, είμαι ένα στοιχιό.
Πάνω από το αίμα του αύριο εδώ την ίδια ώρα
ερπετά θα σέρνονται όπως κάνω κι εγώ..."
Το τελευταίο τσιγάρο κι εκείνο σκέφτεται:
"Θα γίνω γέλιο να κρυφτώ σε παιδιά που ξεφαντώνουν
ο καιρός θα χάνεται ώσπου κάποιο απ’ αυτά
θα φωνάξει "Λιμπερτά!" κι όπως θα κοιτάει τις κάνες
θα βρεθώ στα χείλη του σαν τσιγάρο ξανά..."
Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2019
Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2019
Homo Universalis: Παπαδιαμάντης Ἀλέξανδρος "Ὑπὸ τὴν βασιλικὴν δρῦν "...
Homo Universalis: Παπαδιαμάντης Ἀλέξανδρος "Ὑπὸ τὴν βασιλικὴν δρῦν "...: Ὅταν παιδίον διηρχόμην ἐκεῖ πλησίον, ἐπὶ ὀναρίου ὀχούμενος, διὰ νὰ ὑπάγω νὰ ἀπολαύσω τὰς ἀγροτικὰς μας πανηγύρεις, τῶν ἡμερῶν τοῦ Πά...
Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου 2019
Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2019
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΙΙ - Ν. Καββαδίας - Ξέμπαρκοι
Θεσσαλονίκη ΙΙ
Τράνταζε σαν από σεισμό συθέμελα ο Χορτιάτης
κι ακόντιζε μηνύματα με κόκκινη βαφή.
Γραφή από τρεις και μου 'γινες μοτάρι και καρφί.
Μα έριχνε η Τούμπα, σε διπλό κρεβάτι, τα χαρτιά της.
Τη μάκινα για τον καπνό και το τσιγαροχάρτι
την έχασες, την ξέχασες, τη χάρισες αλλού.
Ήτανε τότε που έσπασε το μεσιανό κατάρτι.
Τα ψέματα του βουτηχτή, του ναύτη, του λωλού.
Και τι δεν έχω υποσχεθεί και τι δεν έχω τάξει,
μα τα σαράντα κύματα μου φταίνε και ξεχνώ
-της Άγρας τα μακριά σαριά, του Σάντουν το μετάξι-
και τα θυμάμαι μόλις δω αναθρώσκοντα καπνό.
Το δαχτυλίδι που 'φερνα μου το 'κλεψε η Οράγια.
Τον παπαγάλο μάδησε και έπαψε να μιλεί.
Ας εκατέβαινε έστω μια, στο βίρα, στα μουράγια,
κι ας κοίταζε την άγκυρα μονάχα, που καλεί.
Τίποτα στα χεράκια μου, μάνα μου, δε φτουράει
έρωτας, μαλαματικά, ξόμπλια και φυλαχτά.
Σιχαίνομαι το ναυτικό που εμάζεψε λεφτά.
Εμούτζωσε τη θάλασσα και τηνε κατουράει.
Της Σαλονίκης μοναχά της πρέπει το καράβι.
Να μην τολμήσεις να τη δεις ποτέ από τη στεριά.
Κι αν κάποια στην Καλαμαριά πουκάμισο μου ράβει,
Μπορεί να 'ρθω απ' τα πέλαγα με τη φυρονεριά.
Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2019
Κρινιώ Νικολαόυ - Το μπλε - από το cd - Αρετή Κοκκίνου / Ηλίας Παπακωνσ...
Στίχοι: Ηλίας Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Αρετή Κοκκίνου
Ερμηνεία: Κρινιώ Νικολάου
TO ΜΠΛΕ
Φέρε το μπλε σου πιο κοντά να δεις πόσο σου μοιάζω,
κλείσε το μάτι στη ζωή, τον θάνατο ξαφνιάζω.
Δώσε στα πλήκτρα σου ρυθμό να κάψουνε τα φρένα
γιατί ο ήλιος ξενυχτά κι ανάβει από σένα.
Πιάστηκαν ήλιοι στα μαλλιά κρύφτηκαν τα υπόγεια
και η αγάπη αναζητά της άνοιξης τα λόγια.
Μίλα μου για την άσφαλτο που έστρωσες σεντόνι
κι έχανε η μέρα χρώματα και άρχισε να λιώνει,
κάνε τον χρόνο έρωτα ποτέ να μην τελειώνει.
Φέρε τα μάτια πιο κοντά, στιγμές να προσπεράσουν
και τα θαμπά φεγγάρια μας στην έξοδο να φτάσουν.
Δώσε στα πλήκτρα σου ρυθμό να κάψουνε τα φρένα
γιατί ο ήλιος ξενυχτά κι ανάβει από σένα.
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Μετρονόμος»
Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου 2019
KALOMIRIS: Μαγιοβότανα. (Daphne Evangelatos, Tokyo, 1987)
Μαγιοβότανα (Magic Herbs or Herbs of May) - a cycle of eight songs by MANOLIS KALOMIRIS on a set of poems by KOSTIS PALAMAS from a live concert in Tokyo, Japan, on April 30, 1987, with mezzo-soprano DAPHNE EVANGELATOS and the YOMIURI NIPPON SYMPHONY ORCHESTRA conducted by YOSHIKAZU TANAKA.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)