"Ίσως, όταν ξαναϊδωθούμε να μην ξέρει πια καθόλου ο ένας τον άλλον, έτσι που επιτέλους, να μπορέσουμε να γνωριστούμε." &line; ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ
Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2016
Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2016
Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2016
Νάνος Βαλαωρίτης (Nanos Valaoritis) ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΚΑΝΕΝΟΣ
Από τη Ποιητική Συλλογή "Ποιήματα ΙΙ", Εκδόσεις Ύψιλον
Και το κουδούνι χτύπησε τς πόρτας όταν τρώγαμε
ήμαστε εγώ η γυναίκα μου και τα παιδιά μας όλα
πήγα ν'ανοίξω-βιαστικός με την μπουκιά στο στόμα
ήμαστε εγώ η γυναίκα μου και τα παιδιά μας όλα
πήγα ν'ανοίξω-βιαστικός με την μπουκιά στο στόμα
Κατέβηκα και στάθηκα στις σκάλες για να δω
μήπως κανένας άνθρωπος με γύρευε από κάτω
και δεν τολμούσε ν' ανεβεί γιατί ντρεπόταν
μήπως κανένας άνθρωπος με γύρευε από κάτω
και δεν τολμούσε ν' ανεβεί γιατί ντρεπόταν
Μα δεν είδα ούτε εκείνα τα γνωστά παλιόπαιδα
που συνηθίζουνε γι' αστείο να χτυπάν τις πόρτες
προτού να φύγουν τρέχοντας και να χαθούν στο δρόμο
που συνηθίζουνε γι' αστείο να χτυπάν τις πόρτες
προτού να φύγουν τρέχοντας και να χαθούν στο δρόμο
Πίσω απ' τα τζάμια κοίταξα και πίσω απ' τις κουρτίνες
και πίσω απ' τις εξώπορτες και πίσω από τους στύλους
να δω μην ήτανε κανείς-για χωρατό κρυμμένος
και πίσω απ' τις εξώπορτες και πίσω από τους στύλους
να δω μην ήτανε κανείς-για χωρατό κρυμμένος
Παντού μπροστά μου απλώνονταν μια ερημιά από σπίτια
μια πολιτεία παμμέγιστη και εντελώς αθόρυβη
χωρίς κίνηση καμιά σ' όλες τις λεωφόρους-
μια πολιτεία παμμέγιστη και εντελώς αθόρυβη
χωρίς κίνηση καμιά σ' όλες τις λεωφόρους-
Ήταν κλειστά τα μαγαζιά τα ζαχαροπλαστεία
πολλές πολλές πατημασιές αλλά χωρίς διαβάτες
κι ακρογιαλιές μα πουθενά κανένας δεν λουζόταν
πολλές πολλές πατημασιές αλλά χωρίς διαβάτες
κι ακρογιαλιές μα πουθενά κανένας δεν λουζόταν
Ώστε ο κόσμος άδειασε σκέφτηκα μ'ανακούφιση
και γύρισα στο σπίτι μου και χτύπησα την πόρτα
αλλά κανείς δεν άνοιξε-κανείς δεν ήταν μέσα
και γύρισα στο σπίτι μου και χτύπησα την πόρτα
αλλά κανείς δεν άνοιξε-κανείς δεν ήταν μέσα
Πίστεψα πως ασφαλώς θα το καναν επίτηδες
μπαίνοντας γύρεψα παντού έψαξα τα ντουλάπια
μήπως και κάπου κρύφτηκαν για να τρομάξω
μπαίνοντας γύρεψα παντού έψαξα τα ντουλάπια
μήπως και κάπου κρύφτηκαν για να τρομάξω
Αλλά κανείς δεν ήτανε-παράξενο-κανένας
στο σπίτι όπου τρώγαμε-δεν πάει πολύς καιρός
εγώ με τη γυναίκα μου και τα παιδιά μας όλα...
στο σπίτι όπου τρώγαμε-δεν πάει πολύς καιρός
εγώ με τη γυναίκα μου και τα παιδιά μας όλα...
Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2016
Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2016
Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2016
Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2016
Ηέλτιος- Η πέστροφα
Κάτου στην
ακροποταμιά, μέσα στις καλαμιές,
στέκω και περιμένω
μέχρι να δω για μια στιγμή την πέστροφα να ξεπετιέται πάνω απ’ το νερό,
μέχρι να δω τη ράχη της να λαμπυρίζει στο φως πριν βυθιστεί ξανά
στο άγριο ρεύμα,
αφήνοντας πίσω της το στιγμιαίο ίχνος του αφανέρωτου,
το αντιφέγγισμα απ’ το λυχνάρι του στρατοκόπου μες τη νύχτα,
που κόβει το συρματόπλεγμα για να διαβεί τα σύνορα.
στέκω και περιμένω
μέχρι να δω για μια στιγμή την πέστροφα να ξεπετιέται πάνω απ’ το νερό,
μέχρι να δω τη ράχη της να λαμπυρίζει στο φως πριν βυθιστεί ξανά
στο άγριο ρεύμα,
αφήνοντας πίσω της το στιγμιαίο ίχνος του αφανέρωτου,
το αντιφέγγισμα απ’ το λυχνάρι του στρατοκόπου μες τη νύχτα,
που κόβει το συρματόπλεγμα για να διαβεί τα σύνορα.
Μ’ άλματα κόντρα στο ρεύμα
Το διάφανο
και η ζωή:
Στους
κόρφους της πέτρας
που
ρίζωσε στο γαλάζιο πόντο
Και
στων βράχων ψηλά
Τις
άχραντες πηγές
κι τις ολάσπρες κρήνες.
3-10-2016.
Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2016
Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2016
Η ζωή, ο θάνατος, τα πλούτη και η αγάπη: Τα τελευταία συγκλονιστικά λόγια του Steve Jobs
Έχω φτάσει στο αποκορύφωμα της επιτυχίας στον επιχειρηματικό κόσμο.
Στα μάτια των άλλων, η ζωή μου είναι μια επιτομή της επιτυχίας.
Στα μάτια των άλλων, η ζωή μου είναι μια επιτομή της επιτυχίας.
Ωστόσο, πέρα από τη δουλειά, η χαρά μου είναι λίγη.
Στο τέλος, ο πλούτος είναι μόνο ένα γεγονός της ζωής που έχω συνηθίσει.
Στο τέλος, ο πλούτος είναι μόνο ένα γεγονός της ζωής που έχω συνηθίσει.
Αυτή τη στιγμή, ξαπλωμένος στο κρεβάτι και άρρωστος αναπολώντας ολόκληρη τη ζωή μου, συνειδητοποιώ ότι η αναγνώριση και ο πλούτος που κατέκτησα με τόση υπερηφάνεια, έχουν ξεθωριάσει και έχουν χάσει το νόημά τους μπροστά στον επικείμενο θάνατο.
Στο σκοτάδι, κοιτάζω τα πράσινα φωτάκια από τα μηχανήματα υποστήριξης των ζωτικών λειτουργιών και ακούγοντας το βουητό των μηχανικών ήχων, μπορώ να αισθανθώ την αναπνοή του θεού του θανάτου να πλησιάζει.
Τώρα ξέρω, όταν έχουμε συσσωρεύσει επαρκή πλούτο για να διαρκέσει όλη τη ζωή μας, θα πρέπει να κυνηγήσουμε άλλα θέματα που δεν έχουν σχέση με τον πλούτο.
Θα έπρεπε να είναι κάτι πιο σημαντικό:
Θα έπρεπε να είναι κάτι πιο σημαντικό:
Ίσως σχέσεις, ίσως την τέχνη, ίσως ένα όνειρο της νιότης μας.
Το κυνήγι μόνο του πλούτου μετατρέπει τον άνθρωπο σε ένα στριμμένο ον, ακριβώς σαν κι εμένα.
Το κυνήγι μόνο του πλούτου μετατρέπει τον άνθρωπο σε ένα στριμμένο ον, ακριβώς σαν κι εμένα.
Ο Θεός μας έδωσε τις αισθήσεις για να επιτραπεί σε όλους να αισθανθούν την αγάπη στην καρδιά τους, όχι οι αυταπάτες που φέρνει ο πλούτος.
Τον πλούτο που έχω κερδίσει στη ζωή μου δεν μπορώ να τον πάρω μαζί μου.
Αυτό που μπορώ να πάρω μαζί μου είναι μόνο οι αναμνήσεις που τυλίχτηκαν από την αγάπη.
Αυτός είναι ο πραγματικός πλούτος που θα σας ακολουθεί, θα σας συντροφεύει, δίνοντάς σας τη δύναμη και το φως για να συνεχίσετε.
Αυτό που μπορώ να πάρω μαζί μου είναι μόνο οι αναμνήσεις που τυλίχτηκαν από την αγάπη.
Αυτός είναι ο πραγματικός πλούτος που θα σας ακολουθεί, θα σας συντροφεύει, δίνοντάς σας τη δύναμη και το φως για να συνεχίσετε.
Η αγάπη μπορεί να ταξιδέψει χιλιάδες μίλια. Η ζωή δεν έχει όρια. Πηγαίνετε όπου θέλετε να πάτε. Φτάστε όσο ψηλά θέλετε να φτάσετε. Είναι όλα στην καρδιά σας και στα χέρια σας.
Ποιο είναι το πιο ακριβό κρεβάτι στο κόσμο; - "Το κρεβάτι του αρρώστου".
Ποιο είναι το πιο ακριβό κρεβάτι στο κόσμο; - "Το κρεβάτι του αρρώστου".
Μπορείτε να απασχολείτε κάποιον να οδηγεί το αυτοκίνητο για εσάς, να βγάζει χρήματα για εσάς, αλλά δεν μπορείτε να έχετε κάποιον να υποφέρει την ασθένεια για εσάς.
Τα υλικά πράγματα που χάνονται μπορούν να βρεθούν. Αλλά υπάρχει ένα πράγμα που δεν μπορεί ποτέ να βρεθεί όταν έχει χαθεί - "Η ζωή".
Τα υλικά πράγματα που χάνονται μπορούν να βρεθούν. Αλλά υπάρχει ένα πράγμα που δεν μπορεί ποτέ να βρεθεί όταν έχει χαθεί - "Η ζωή".
Όταν ένα άτομο πηγαίνει στο χειρουργείο, θα συνειδητοποιήσει ότι υπάρχει ένα βιβλίο του οποίου δεν έχει ακόμη τελειώσει την ανάγνωση - «Το Βιβλίο της Υγιούς Ζωής».
Σε όποιο στάδιο της ζωής κι αν βρισκόμαστε τώρα, με το χρόνο, θα αντιμετωπίσουμε την ημέρα που η αυλαία πέφτει.
Πλουτίστε με αγάπη την οικογένειά σας, με αγάπη τον/τη σύζυγό σας, με αγάπη τους φίλους σας.
Περιποιηθείτε καλά τον εαυτό σας.
Αγαπήστε τους άλλους.
Πλουτίστε με αγάπη την οικογένειά σας, με αγάπη τον/τη σύζυγό σας, με αγάπη τους φίλους σας.
Περιποιηθείτε καλά τον εαυτό σας.
Αγαπήστε τους άλλους.
Ηέλτιος- ΤΑ ΕΣΧΑΤΑ
Θόρυβος και θυμός για τα έσχατα
μέσα στην αποικία
και πού εξήγηση να βρω
και πως να την κοινωνήσω;
Ξόδεψα μια ζωή για μια λεπτομέρεια
που την προσομοίωσαν με ακρίβεια οι απόγονοι του Αρχιμήδη
κι ο ποιητής,
μ΄' ένα σπυρί της άμμου, ένα κόμπο δάκρυ
‘’χωμένο σε κάποια κλείδωση της ορχήστρας’’.
Μεγάλωσα πολύ μέχρι να μάθω πως
από ένα τίποτα σχεδόν εξαρτάται
το χάος τι θα γενεί,
και αν σε κόλαση θα εξελιχθεί
ή σε κόσμο του ανθρώπου.
Κι ο εγκέφαλος το ίδιο,
από ένα σχεδόν τίποτα εξαρτάται
αν θάβρει τον άνθρωπο μέσα στις ανασκαφές
κι αν θα τον αναγνωρίσει πίσω από του καιρού τις προσωπίδες.
Κόμβος απόφασης των Ελλήνων τα έσχατα
για την αλήθεια και του προσώπου το δρόμο τον ιερό
που με αίμα ποτίστηκε στης ιστορίας το διάβα.
30-9-2016.
Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2016
ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ
http://poetry-in-greece.blogspot.gr/1997/05/1909-1990_16.html
Γ. ΡΙΤΣΟΣ-Μιὰ πυγολαμπίδα φωτίζει τὴ νύχτα
''Ἡ ἐκκλησία τοῦ χωριοῦ μας ἦταν πελεκημένη μὲς στὸ βράχο. / Μόλις ἕνας μικρός σιδερένιος σταυρός ξεχώριζε πάνου ἀπ’ τὸν τροῦλλο. / Ἐκεῖ καθόνταν τὴν αὐγή τὰ περιστέρια καὶ κουβέντιαζαν ὦρες μὲ τὴν Παναγία... / Τὸ τέμπλο εἶχε τρεῖς ξύλινες πόρτες. / Ἡ μεσιανή, χρυσοβαμμένη, γιομάτη σκαλισμένα σταφύλια κι ἀμπελόφυλλα. / [] Στὴ δεξιά: [] ἕνας ἄγγελος, [] ὅμοιος μὲ τὸ μεγάλο μου ἀδερφὸ ποὺ πέθανε∙ / κρατοῦσε στὸ χέρι ἕνα ἄσπρο κρίνο. [] / Στὴν ἄλλη: [] πάλι ἕνας ἄγγελος. / Μὰ τοῦτος ἦταν λίγο θυμωμένος καὶ κράταγε στὸ χέρι ἕνα μακρύ γυαλιστερό σπαθί! / [] Ἡ μητέρα ἀγαποῦσε τὸν ἄγγελο μὲ τὸ κρίνο. / Ἡ Ρηνούλα, [] τὸν ἄγγελο μὲ τὸ σπαθί. / Ἐγώ γονάτιζα ὥρα πολλή ἀνάμεσα στοὺς δυό, κι ἀκουμπῶντας τὸ κεφάλι στὶς πλάκες ἄκουγα... [] Ἐγώ ἀγαποῦσα καὶ τοὺς δυό ἀγγέλους. []
- - - -Ξέραμε ν' ἀγαπᾶμε. [] Ξέραμε τὴ γλῶσσα τῶν πραγμάτων. [] Δὲ μᾶς ἔλειπε τίποτα. // Ἡ ἀγάπη κ' ἐμεῖς / – θυμᾶσαι; Ἡ αὐγή χαρούμενη καὶ πρόθυμη.// [] Τὸ μεγάλο φεγγάρι ἀγαθό, μαλακό... [] // Ποιός ἦρθε καὶ στάθηκε ἀνάμεσα σέ μᾶς καὶ στὰ πράγματα; / Ποιός μᾶς χώρισε ἀπ' τὰ κρίνα τοῦ ἀγροῦ καὶ τὰ πουλιά; / Τί φταίξαμε, Ρηνούλα; []
ΕΛΛΑΔΑΣ ΤΟΠΟΣ
Μια πίστη,
ομολογία του αγέννητου και γενημμένου όντος
(πρωταρχών Παρμενίδη και Ηράκλειτου)
Και του αίματος Χριστού,
Τριαδική
Προς της Ζωής το φως τις ψυχές
Δοξαστικά καλούσα.
29-9-2016
Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2016
Ηέλτιος- Πώς
Πώς το μπορεις
Και διάφανα κρίνα μουσικής
Περνάς μέσα απ΄την άβυσσο
Κι ευωδιάζει αρώματα
Το κρασί στο ποτήρι;
27-9-2016
Και διάφανα κρίνα μουσικής
Περνάς μέσα απ΄την άβυσσο
Κι ευωδιάζει αρώματα
Το κρασί στο ποτήρι;
27-9-2016
Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2016
Ηέλτιος- μουσικη
Κι επειδή τους στερήσαν
Για την αγία κοινωνία
Το ψωμί και το κρασί,
Τις νύχτες μοράζονταν
Μαζί στην αγκαλιά της μεγάλης Μάννας
Των άστρων τη μουσική.
26-8-2016.
Για την αγία κοινωνία
Το ψωμί και το κρασί,
Τις νύχτες μοράζονταν
Μαζί στην αγκαλιά της μεγάλης Μάννας
Των άστρων τη μουσική.
26-8-2016.
Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2016
Χρονης Μίσσιος
«Δεν ξέρω, αλλά νομίζω πως όταν ο άνθρωπος ξανακαταχτήσει την ανθρωπιά του, όταν ξαναρχίσει να δημιουργεί ανθρώπινο πολιτισμό, να γράφει πια την ιστορία κάθετα, όχι για λαούς και για μάζες, αλλά για τον Παύλο, για τη Ρηνιώ, για την Ελένη, για το μαστρο-Στέφανο… τότε μονάχα οι άνθρωποι θα ξέρουν τι κοστίζει η ιστορία, τι κοστίζει η συμμετοχή...
Χρόνης Μίσσιος
.
απο Κωστας Καρυωτακης
.
απο Κωστας Καρυωτακης
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)