Share

Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2016

Ain't no sunshine - JOE COCKER - greek subs - by tidal wave

Ηέλτιος- Το δικαστήριο

Τέρμα!
Τα όργανα κι οι εξισώσεις δεν εντόπισαν ψυχή πουθενά! 
Το Δικαστήριο των ειδημόνων δήλωσε πως μελέτησε τους προσωκρατικούς
και τ΄ αποφάσισε: ''ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΨΥΧΗ ΚΑΤΑ ΠΡΟΣΩΚΡΑΤΙΚΟΥΣ -ΙΠΠΟΚΡΑΤΗ 
ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΝΕΥΡΟΕΠΙΣΤΗΜΗ''. 
Για έρωτα δε μας είπαν τίποτα..
και στο εργαστήριο επέστρεψαν 
να παρασκευάσουν το θεό
της Νέας Τάξης.

18/9/2016

Ηέλτιος- Δεν το μπορώ

Συγνώμη, Μ’ ακούς; 
Πώς να στο πω; Αυτά είναι τα όριά μου:
Και δεν το μπορώ κι ούτε θα το μπορέσω ποτέ
Να ψάχνω να ενοικιάσω πατρίδα
Σπίτι χωριό  εκκλησιά
Σε πολυεθνική Σόρος-Ροκφέλλερ και Σια.

Νοιώσε με κάποτε, κι έπειτα με δικάζεις! 


15/9/2016

Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2016

ΗΈΛΤΙΟΣ- Ηλεκτρική στήλη

Σώνεται όσο πάει η ηλεκτρική σου στήλη
μα συ αρνιέσαι να το παραδεχτείς κι αντί να κοιτάς 
το πως θα κατεβείς τη σκάλα, 
παράλογα ξοδεύεις το λίγο φέγγος της
στην παλιά μικρή σου κάμαρα ψάχνοντας για ένα στίχο
''...τώρα ποὺ ἔγινε/ ὁ κόσμος ἕνα ἀπέραντο ξενοδοχεῖο''.
14/9/2016


Οι έρημες ακρογιαλιές Καλλιόπη Βέττα.

Συνέντευξη του Νάνου Βαλαωρίτη στη Ράνια Παπαδοπούλου

Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2016

Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2016

Ηέλτιος- Ψυχή

... ''κοιτάζαμε την ίδια πέτρα,
κοιταζόμασταν μέσα απ΄την πέτρα'' σαν φανερώθηκε η ψυχή
κι άνοιξε για πρώτη φορά τα μάτια του ο κόσμος 
στον ήλιο σαν το βρέφος.

4-9-2016

Κυριακή 14 Αυγούστου 2016

Ηέλτιος-2015


Μας ακινητοποίησαν
οι λωποδύτες!
Μας απόκοψαν
από τη Φύση, τους φίλους μας,
τις θάλασσες των ερώτων μας,
τα χωριά μας.
Μα πριν κι άλλο υψωθεί η τιμή των καυσίμων
και μπουν και στην ψυχή διόδια
και χαθούν της έκστασης οι διαδρομές
μαζί μ' αισθήσεις και συναισθήματα,
Άσε με να ονειρεύομαι μαζί σου
μια Λευτεριά
στων βράχων ψηλά το μετερίζι,
τον παγωμένο πόλο της λέρας
να λειώνει στο ανυπότακτο φέγγος σου
που με κρατά ζωντανό
μες στην πυκνή μετεώριση της σκόνης
του θανάτου!
14-8-2015

Τετάρτη 20 Ιουλίου 2016

Ηέλτιος-το είδωλο του χρόνου

Κοίτα  εδώ το είδωλο του χρόνου
πώς φέγγει στα νερά,
πώς στη θαμβωτική ομορφιά του ξυπνάει
τη μνήμη και το σπίτι
όπου στα γλάστρα σού’χα αφήσει τα κλειδιά.
Θυμήσου, κι ας μη με ξέρεις,
τότε που ήμασταν μαζί
τότε που ήμασταν ένα
αγκαλιά μες τη φωτιά
κι οι δυο φωτιά σε σύντηξη ερωτική
το χρόνο γεννώντας
που μας έφερε ως εδώ,
ξένοι στο πολύβουο ακρογιάλι
όπου αγναντεύουμε χωριστά
των βράχων τ’ αγάλματα.
19-7-2015