Τρία αδερφάκια γκαρδιακά(Ακριτικό ρουμελιώτικο) - Σίμων Καράς

Mar

Σπύρος Ποταμίτης -Εκκρεμότητες (Ποιητική συλλογή 2013)

Κυκλοφορεί:

Η νέα ποιητική μου συλλογή «Εκκρεμότητες» κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 2013 από τις εκδόσεις «Ζάθεον Πυρ» όπου μπορείτε να την προμηθευτείτε:

Στουρνάρη 25, Αθήνα,  210 38 07575,  info@zatheonpyr.gr

ή με παραγγελία μέσω της ιστοσελίδας των εκδόσεων «Ζάθεον Πυρ»

http://www.zatheonpyr.gr

όπως και στα βιβλιοπωλεία όλης της Ελλάδας ( κυρίως με παραγγελία ).

Διαβάστε περισσότερα: http://spyros-potamitis-poiisi.webnode.gr/
Δημιουργήστε τη δική σας ιστοσελίδα δωρεάν: http://www.webnode.gr

'' Μα σ'αγαπώ '' - Λαβύρυθμος (Μίνα Παπαϊώαννου / Τσιαντής Γιάννης)

"Χαμένη Ιθάκη" Σωτήρης Δογάνης

Ηέλτιος -ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΠΟΙΗΜΑ

Καλά εμάς- τους πολλούς,
Αλλά και τους ποιητές γιατί τόσο βίαια τους παραποιούν
Και τους παραμορφώνουν
Κι αντί να τους φέρνουν κοντά μας, 
Τους αχρηστεύουν οι ειδήμονες πλάθοντάς τους κατά πώς
ο ίδιοι το νομίζουν και το θέλουν-
Χωρίς την όρασή τους να φροντίζουν;

Δε γίνεται! Κάτι συμβαίνει!
Ο καθένας παίζει το βιολί του
Και όλοι ευγενικά τους χειροκροτούν,
χωρίς υποψία φωτός να εγείρουν σε κανέναν!

Ω της Άρτας γιοφύρι δε θα χτιστείς ποτέ!

Ω ποιητή!
Εξόριστος για πάντα θα μένεις, κι ακατανόητος!
για να τρέφονται οι παρείσακτοι κι οι καριερίστες
Και να διαιωνίζεται η δόξα-
η κάλυψη της αλήθειας σου θέλω να πω.

Κι εδώ που περιμένω ανέλπιδος, δίχως δρόμο για να σε βρω,
Κάποτε σκέφτομαι την αλφαβήτα απ’ την ανάποδη να πάρω
Και το δρόμο μου τον καθημερινό απ΄ την ανάποδη να κάνω,
κι αν μπορέσω, τα πράγματα απ’ την ανάποδη τα δω
όρθιος μένοντας με το κεφάλι στο χώμα.

Ενοχλώ κάποτε και το ξέρω.
Αλλά εσείς εδώ που με νοιώθετε και με ανέχεστε
πεινάω θα πω κι αν υπάρχει λίγο ψωμί να μου δώσετε
Και λίγο νερό για να περάσω αύριο την ημέρα,
Ευγνωμοσύνη θα σας το χρωστώ.
28-1-2016

Λάμψε, τρελό διαμάντι: "Ο Βασιλιάς της Ασίνης" (Γι...

 Λάμψε, τρελό διαμάντι: "Ο Βασιλιάς της Ασίνης".

Ο βασιλιάς της Ασίνης - Γιώργος Σεφέρης

Ν. Βαλαωρίτης-Γνώθι Σεαυτόν

Ημουνα τότες – ζούσα σε μία διαρκή μέθη – μια κραιπάλη φαντασιώσεων σ’ έναν ανανεούμενο ενθουσιασμό -ήμουνα ακατάβλητος.

Γνώθι Σεαυτόν – Βαλαωρίτης

Ημουνα τότες – ζούσα σε μία διαρκή μέθη – μια κραιπάλη φαντασιώσεων σ’ έναν ανανεούμενο ενθουσιασμό -ήμουνα ακατάβλητος. Με το τίποτα άναβα, έπεφτα σε μία

ANTIKLEIDI.COM

Αρέσει σε 10

Μου αρέσει!

Μαρίας Βλάχου-Καραμβάλη: ΟΙ ΣΤΙΧΟΜΥΘΙΕΣ ΤΩΝ ΙΣΚΙΩΝ

Μου αρέσει!ΣχολιάστεΚοινοποιήστε

Δημήτρη Καραμβάλη-ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ

Μου αρέσει!Σχολιάστε

Τάσος Λειβαδίτης - Ο ποιητής των μεγάλων ονείρων

Θανάσης Βακαλιός- Τι κάνεις όταν..

Τι κάνεις όταν η μνήμη σε καλεί

να θυμηθείς ό,τι ήθελες να ξεχάσεις;

Ρωτάς τον ψυχολόγο

και σου λέει άλλα αντ’ άλλων.

Ρωτάς το φιλόσοφο

και σε παραπέμπει στον Πλάτωνα (Φαίδρος)

και στον Επίκουρο.

Δυο απαντήσεις που σε κάνουν

να μην μπορείς να ξεχάσεις

ό,τι δεν ήθελες να θυμηθείς.

Κι’ όμως, πιο κοντά στη στόφα

του Είναι σου είναι ο Επίκουρος

Σε βοηθά να δουλέψεις τη μνήμη

στο πνεύμα του λάθε βιώσας

Κι’ είναι αυτό που ζητά το σώμα σου,

το πνεύμα σου  και η ψυχή σου

στο σημερινό κόσμο.

Όμως, είναι αυτό που ζητάς εσύ;

Κωστής Παλαμάς: Σ' αγαπώ - Δήμητρα Γαλάνη & Γιώργος Νταλάρας

Σ’ αγαπώ με τη γλώσσα του πουλιού τ’ αηδονιού
και με τ’ άφραστα μ’ όσα στο θαμπό μου το νου μισοζούν

Σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ στο θαμπό μου το νου
σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ στο θαμπό μου το νου

Σ’ αγαπώ μ’ όλα τ’ άστρα του βαθιού μ’ ουρανού
στήσου αγάπη μου πλάστρα στο θαμπό μου το νου

Σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ στο θαμπό μου το νου
σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ στο θαμπό μου το νου

ΗΕΛΤΙΟΣ-ΑΠΟΙΗΤΟ

Aνήμπορες οι λέξεις το αποίητο να μιλήσουν
και τις πιο ακριβές με πόνο τις αγοράζω
και τις ντύνομαι κατάστηθα
λινό πουκάμισο καλοκαιριού
στο ψύχος του αιώνα ..

10-1-12

ΗΕΛΤΙΟΣ-ΣΙΩΠΗ

Κόπασε ο άνεμος,
χαμήλωσαν  στην Τροία οι φωτιές
κι ακούω την πέτρα ν' ανασαίνει 
τη σιωπή των σκοτωμένων.

Κοιμούνται
μ' ένα γιασεμί καρφωμένο
ωσάν το δόρυ στην καρδιά τους!

13-1-2016

Ηελτιος-ΕΓΝΟΙΕΣ

Περπατάνε οι έγνοιες 
παράλληλα στους δρόμους

Σιμώνουν απομακρύνονται σιμώνουν

Και βυθίζονται μέσα σε λάμψεις

Από λαμπιόνια  ηλεκτρικά

Ως την αρχή την πρώτη

Και την εδωνά

Που μας κλέβει τη ζωή.

Μια γέννεση μια γέννεση μας κοιτά

Κι ο Ιουδας κάνει πρόβες στο φιλί του!

19-12-2015.

Pablo Neruda

Δε σ' αγαπώ σαν να 'σουν ρόδο αλατιού, τοπάζι,
σαΐτα από γαρούφαλα που τη φωτιά πληθαίνουν:
σ' αγαπώ ως αγαπιούνται κάποια πράγματα σκούρα,
μυστικά, μέσ' από την ψυχή και τον ίσκιο.

Σ' αγαπώ καθώς κάποιο φυτό που δεν ανθίζει,
μα που μέσα του κρύβει το λουλουδόφως όλο,
και ζει απ' τον έρωτά σου σκοτεινό στο κορμί μου
τ' άρωμα που σφιγμένο μ' ανέβηκε απ' το χώμα.

Σ' αγαπώ μη γνωρίζοντας πώς, από πού και πότε,
σ' αγαπώ στα ίσια δίχως πρόβλημα ή περηφάνια:
σ' αγαπώ έτσι γιατί δεν ξέρω μ' άλλον τρόπο,
παρά μ' ετούτον όπου δεν είμαι μήτε είσαι,
που το χέρι σου πάνω μου το νιώθω σαν δικό μου,
που όταν κοιμάμαι κλείνουν και τα δικά σου μάτια.

Pablo Neruda

[Τσάι του βουνού] του Αντώνη Αντωνάκου

Υπάρχει μια μουσική που δε χρειάζεται νότες. Είναι άγρια εφιαλτική, νοσταλγική, θλιμμένη. Είναι προκλητική γιατί δεν είναι φτιαγμένη για τα αυτιά των ανθρώπων αλλά για τα αυτιά των θεών. Των ανθρώπων που έγιναν θεοί για να μην καταλήξουν σκουλήκια.

Είναι η μουσική των βουνών, ο ήχος του μοναχικού ανθρώπου που δεν έχει τίποτε άλλο εκτός απ’ τη φλογέρα του. Είναι η ζωή και ο θάνατος στην τέλεια άνθησή τους. Σ’ έναν ελκυστικό χορό, μέσα σε μιαν αισθησιακή και κοχλάζουσα διαφθορά.

Είναι ο βοσκός που γίνεται χίλια δυο κομμάτια. Κατακερματισμένος μέσα στη γύμνια τού τοπίου. Μεγαλόπρεπος σ’ αυτές τις πλαγιές γιατί απαρνιέται τα πάντα. Δεν έχει ιδιοκτησία αλλά γιγαντώνεται. Βγάζει όλη τη δύναμη απ’ τα πνευμόνια του και γίνεται πέτρα, λουλούδι, δέντρο.

Ο βοσκός είναι τρελός άνθρωπος. Όχι ο άρρωστος τρελός, ο έγκλειστος της μισθωτής σκλαβιάς και της πλαστικής ευτυχίας, αλλά ο δημιουργικός τρελός. Ο καυλωμένος. Ο νομάς, το πνευματικό μηδέν. Ο άνθρωπος που δεν έχει φιλοδοξίες. Που συνομιλεί με τα όντα και τα πλάσματα. Είναι το καθαρό πνεύμα. Ούτε παραμυθάς, ούτε διασκεδαστής.

Ξέρει πως σ’ αυτή τη γη υπήρχαν άνθρωποι που ζούσαν σαν θεοί. Ελεύθεροι. Που δεν έκλεβαν απ’ τη γη αλλά ήταν ένα μ’ αυτή. Που είχαν ζωή αιώνια γιατί δεν δολοφονούσαν. Γιατί λάτρευαν το μουνί τους και τον πούτσο τους και δεν αφήναν καμιά παπαδιά και κανένα πρωτοσύγκελο να τα ξεριζώσει και να τα καταβροχθίσει μέσα στο βουλιμικό όργιο του μεσαίωνα. Γιατί δεν υπήρχε η ασυναρτησία της χυδαιότητας αλλά η ζωντάνια του ερωτισμού.

Ο βοσκός είναι αιώνιος. Κι είναι αιώνιος γιατί απαρνιέται τα πάντα. Είναι μεγαλύτερος απ’ τη ζωή και το θάνατο. Έχει τα πρόβατά του τυλιγμένα με χρυσές προβιές. Κινείται νωχελικά μέσα στον απέραντο ξεχασμένο χρόνο. Μέσα στο βασίλειο της φθοράς είναι ο άφθαρτος.

Δεν είναι το ανθρωπόμορφο κουφάρι που μετατρέπει τη γη σε καμίνι και εργοστάσιο. Δεν λειώνει μέταλλα, δεν έχει σπαθιά, δεν καβαλάει άλογα, δεν έχει ασπίδες και κοντάρια. Ο αέρας γι’ αυτόν είναι ζωντανός. Φτερωτός σαρκοβόρος γίγαντας. Νοιώθει δέος, μαγεμένος απ’ την ίδια την αστραφτερή του εικόνα που βλέπει παντού.

Είναι αυτός που δε σκορπίζει τη ζωή του στη ματαιοδοξία, αφήνοντας για κάποιο θλιβερό μουσείο πίσω του ένα σκόρπιο λείψανο, μια νεκρική μάσκα ή ένα χρυσό γιαταγάνι. Ο βοσκός είναι ο αρχαίος φύλακας του κοπαδιού. Η αναλλοίωτη μορφή που θρέφει τη βουλιμία της απλότητας.

Εκεί που οι νυχτερίδες και τα φίδια έχουν τον ίδιο ρόλο μ’ αυτόν. Εκεί που κανένα πλάσμα δεν είναι περιττό. Κι εκεί που ο ένας θρέφει τον άλλο για να επιβιώσει και δεν τον καταβροχθίζει και δεν τον σφάζει και δεν τον πετάει στον καιάδα και στο κάτεργο για να του φέρει λεφτά.

Τσάι του βουνού

Υπάρχει μια μουσική που δε χρειάζεται νότες. Είναι άγρια εφιαλτική, νοσταλγική, θλιμμένη. Είναι προκλητική γιατί δεν είναι φτιαγμένη για τα αυτιά των ανθρώπων αλλά για τα αυτιά των θεών. Των ανθρώπ...

DROMOS.WORDPRESS.COM

Θελω μια στιγμη μεσα στον χρονο μαζι σου.....
........ουτε αρχη ουτε τελος....
...αυτη του ενος λεπτου που αρκει για να φωτισει το δικο μου περασμα στο χρονο...
...απο την ανατολη μεχρι τη δυση του ηλιου ισως.....
μα μονο μια στιγμη Εσενα Εμενα...
την δικη μου την δικη σου .

Λιλη Παντα

 emoticon heart