ΗΕΛΤΙΟΣ-ΑΠΟΙΗΤΟ

Aνήμπορες οι λέξεις το αποίητο να μιλήσουν
και τις πιο ακριβές με πόνο τις αγοράζω
και τις ντύνομαι κατάστηθα
λινό πουκάμισο καλοκαιριού
στο ψύχος του αιώνα ..

10-1-12

ΗΕΛΤΙΟΣ-ΣΙΩΠΗ

Κόπασε ο άνεμος,
χαμήλωσαν  στην Τροία οι φωτιές
κι ακούω την πέτρα ν' ανασαίνει 
τη σιωπή των σκοτωμένων.

Κοιμούνται
μ' ένα γιασεμί καρφωμένο
ωσάν το δόρυ στην καρδιά τους!

13-1-2016

Ηελτιος-ΕΓΝΟΙΕΣ

Περπατάνε οι έγνοιες 
παράλληλα στους δρόμους

Σιμώνουν απομακρύνονται σιμώνουν

Και βυθίζονται μέσα σε λάμψεις

Από λαμπιόνια  ηλεκτρικά

Ως την αρχή την πρώτη

Και την εδωνά

Που μας κλέβει τη ζωή.

Μια γέννεση μια γέννεση μας κοιτά

Κι ο Ιουδας κάνει πρόβες στο φιλί του!

19-12-2015.

Pablo Neruda

Δε σ' αγαπώ σαν να 'σουν ρόδο αλατιού, τοπάζι,
σαΐτα από γαρούφαλα που τη φωτιά πληθαίνουν:
σ' αγαπώ ως αγαπιούνται κάποια πράγματα σκούρα,
μυστικά, μέσ' από την ψυχή και τον ίσκιο.

Σ' αγαπώ καθώς κάποιο φυτό που δεν ανθίζει,
μα που μέσα του κρύβει το λουλουδόφως όλο,
και ζει απ' τον έρωτά σου σκοτεινό στο κορμί μου
τ' άρωμα που σφιγμένο μ' ανέβηκε απ' το χώμα.

Σ' αγαπώ μη γνωρίζοντας πώς, από πού και πότε,
σ' αγαπώ στα ίσια δίχως πρόβλημα ή περηφάνια:
σ' αγαπώ έτσι γιατί δεν ξέρω μ' άλλον τρόπο,
παρά μ' ετούτον όπου δεν είμαι μήτε είσαι,
που το χέρι σου πάνω μου το νιώθω σαν δικό μου,
που όταν κοιμάμαι κλείνουν και τα δικά σου μάτια.

Pablo Neruda

[Τσάι του βουνού] του Αντώνη Αντωνάκου

Υπάρχει μια μουσική που δε χρειάζεται νότες. Είναι άγρια εφιαλτική, νοσταλγική, θλιμμένη. Είναι προκλητική γιατί δεν είναι φτιαγμένη για τα αυτιά των ανθρώπων αλλά για τα αυτιά των θεών. Των ανθρώπων που έγιναν θεοί για να μην καταλήξουν σκουλήκια.

Είναι η μουσική των βουνών, ο ήχος του μοναχικού ανθρώπου που δεν έχει τίποτε άλλο εκτός απ’ τη φλογέρα του. Είναι η ζωή και ο θάνατος στην τέλεια άνθησή τους. Σ’ έναν ελκυστικό χορό, μέσα σε μιαν αισθησιακή και κοχλάζουσα διαφθορά.

Είναι ο βοσκός που γίνεται χίλια δυο κομμάτια. Κατακερματισμένος μέσα στη γύμνια τού τοπίου. Μεγαλόπρεπος σ’ αυτές τις πλαγιές γιατί απαρνιέται τα πάντα. Δεν έχει ιδιοκτησία αλλά γιγαντώνεται. Βγάζει όλη τη δύναμη απ’ τα πνευμόνια του και γίνεται πέτρα, λουλούδι, δέντρο.

Ο βοσκός είναι τρελός άνθρωπος. Όχι ο άρρωστος τρελός, ο έγκλειστος της μισθωτής σκλαβιάς και της πλαστικής ευτυχίας, αλλά ο δημιουργικός τρελός. Ο καυλωμένος. Ο νομάς, το πνευματικό μηδέν. Ο άνθρωπος που δεν έχει φιλοδοξίες. Που συνομιλεί με τα όντα και τα πλάσματα. Είναι το καθαρό πνεύμα. Ούτε παραμυθάς, ούτε διασκεδαστής.

Ξέρει πως σ’ αυτή τη γη υπήρχαν άνθρωποι που ζούσαν σαν θεοί. Ελεύθεροι. Που δεν έκλεβαν απ’ τη γη αλλά ήταν ένα μ’ αυτή. Που είχαν ζωή αιώνια γιατί δεν δολοφονούσαν. Γιατί λάτρευαν το μουνί τους και τον πούτσο τους και δεν αφήναν καμιά παπαδιά και κανένα πρωτοσύγκελο να τα ξεριζώσει και να τα καταβροχθίσει μέσα στο βουλιμικό όργιο του μεσαίωνα. Γιατί δεν υπήρχε η ασυναρτησία της χυδαιότητας αλλά η ζωντάνια του ερωτισμού.

Ο βοσκός είναι αιώνιος. Κι είναι αιώνιος γιατί απαρνιέται τα πάντα. Είναι μεγαλύτερος απ’ τη ζωή και το θάνατο. Έχει τα πρόβατά του τυλιγμένα με χρυσές προβιές. Κινείται νωχελικά μέσα στον απέραντο ξεχασμένο χρόνο. Μέσα στο βασίλειο της φθοράς είναι ο άφθαρτος.

Δεν είναι το ανθρωπόμορφο κουφάρι που μετατρέπει τη γη σε καμίνι και εργοστάσιο. Δεν λειώνει μέταλλα, δεν έχει σπαθιά, δεν καβαλάει άλογα, δεν έχει ασπίδες και κοντάρια. Ο αέρας γι’ αυτόν είναι ζωντανός. Φτερωτός σαρκοβόρος γίγαντας. Νοιώθει δέος, μαγεμένος απ’ την ίδια την αστραφτερή του εικόνα που βλέπει παντού.

Είναι αυτός που δε σκορπίζει τη ζωή του στη ματαιοδοξία, αφήνοντας για κάποιο θλιβερό μουσείο πίσω του ένα σκόρπιο λείψανο, μια νεκρική μάσκα ή ένα χρυσό γιαταγάνι. Ο βοσκός είναι ο αρχαίος φύλακας του κοπαδιού. Η αναλλοίωτη μορφή που θρέφει τη βουλιμία της απλότητας.

Εκεί που οι νυχτερίδες και τα φίδια έχουν τον ίδιο ρόλο μ’ αυτόν. Εκεί που κανένα πλάσμα δεν είναι περιττό. Κι εκεί που ο ένας θρέφει τον άλλο για να επιβιώσει και δεν τον καταβροχθίζει και δεν τον σφάζει και δεν τον πετάει στον καιάδα και στο κάτεργο για να του φέρει λεφτά.

Τσάι του βουνού

Υπάρχει μια μουσική που δε χρειάζεται νότες. Είναι άγρια εφιαλτική, νοσταλγική, θλιμμένη. Είναι προκλητική γιατί δεν είναι φτιαγμένη για τα αυτιά των ανθρώπων αλλά για τα αυτιά των θεών. Των ανθρώπ...

DROMOS.WORDPRESS.COM

Θελω μια στιγμη μεσα στον χρονο μαζι σου.....
........ουτε αρχη ουτε τελος....
...αυτη του ενος λεπτου που αρκει για να φωτισει το δικο μου περασμα στο χρονο...
...απο την ανατολη μεχρι τη δυση του ηλιου ισως.....
μα μονο μια στιγμη Εσενα Εμενα...
την δικη μου την δικη σου .

Λιλη Παντα

 emoticon heart

Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ: Η ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΣΗΜΕΡΑ ΑΝΤΙΘΕΣΗ Παρουσίαση της Συμβουλε...

Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ: Η ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΣΗΜΕΡΑ ΑΝΤΙΘΕΣΗ Παρουσίαση της Συμβουλε...: Η ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΣΗΜΕΡΑ ΑΝΤΙΘΕΣΗ Παρουσίαση της Συμβουλευτικής Επιτροπής της ΣΠΙΘΑΣ στην Αργυρούπολη ΓΙΑ ΤΟ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ ΜΑΣ ΣΤΙΓΜΑ Η σύγχρονη διεθ...

ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ

http://www.greek-language.gr/Resources/literature/tools/concordance/browse.html?cnd_id=10&text_id=1988

http://www.greek-language.gr/Resources/literature/tools/concordance/browse.html?cnd_id=10&text_id#colabbr09

Εις Φραγκίσκα Φραίζερ

Επίγραμμα

Μικρός προφήτης έριξε σε Κορασιά τα μάτιακαι στους κρυφούς του λογισμούς χαρά γιομάτους είπε:«Κι αν για τα πόδια σου, Καλή, κι αν για την κεφαλή σου,κρίνους ο λίθος έβγανε, χρυσό στεφάν’ ο ήλιος,5δώρο δεν έχουνε για Σε και για το μέσα πλούτος.Όμορφος κόσμος ηθικός αγγελικά πλασμένος!»

[1849]

Γιάννης Ρίτσος - Κυρά των αμπελιών - Yiannis Ritsos

ΗΕΛΤΙΟΣ- Νόμοι της Ιστορίας!

Νόμοι της Ιστορίας! Αλυσίδες!
Νόμοι της ιστορίας: οι αποφάσεις που δεν πήραμε!
Νόμοι της ιστορίας:η Δημοκρατία που ξεθεμελιώσαμε!
Νόμοι της ιστορίας:η βούληση που παραδώσαμε!
30-9-2015

Ηέλτιος-ΜΑΖΙ

Μαζί ταξιδεύουμε
Μαζί είμαστε 
έτσι που σε λίγο 
δεν θα χρειάζομαι
Ούτε τη λέξη 
Ούτε τον ήχο 
Ούτε το νεύμα σου
Για να σε νοιώθω!
18-9-2015

ΗΕΛΤΙΟΣ Άγγελος

Άγγελος 
που αγγέλλει κόσμους
και όταν τραγουδά στο κελί του
νοιώθω  στην πληγή μου πάνω
σα χάδι απόκοσμο να περνά
το φτερό ενός κύκνου. 

ΗΕΛΤΙΟΣ-ΑΓΑΠΗ

Πλύντε τον άνεμο, πλύντε τις λέξεις, 
ξεριζώστε τις απ' τα χωράφια του Εγώ-καιρου 
όπου φυτρώνουν εδώ κι αιώνες!...
18-9-2015

ΗΕΛΤΙΟΣ-ΡΙΞΕ! Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ!

Είχα κι εγώ κάποτε ψυχή!

Μ' αλλάξανε οι καιροί
Και οι θεοί που πίστεψα 
Άλλαξαν πρόσωπο και
Φυσικό μ’ έκαναν
Οργανισμό-
Της θάλασσας πρωτόζωο
Κι αμνό του Πάσχα!

18-9-2015

ΗΕΛΤΙΟΣ 17-8-2015

Στο θεϊκό πρόσωπό σου

αφήνομαι

μέχρι ν’ αναληφθώ 

στους εφτά ουρανούς σου

όπου εσπερινός ποτέ δεν σήμανε

και μάτι δεν εισχώρησε προφήτη,

αφήνοντας  των σημείων τους τη σκιά

πάνω στα δίχτυα  των ψαράδων

και την εκδίκηση της σιωπής

ωσάν  σκουριά

πάνω στα σιδερένια δόκανα

των κυνηγών

της ζωής μας.

17-8-2015

ΗΕΛΤΙΟΣ (4-8-2015)

Με το φως σου μετρώ τα βήματά μου
και πορεύομαι με την πνοή σου
στα μωβ κυκλάμινα των γκρεμών.
4-8-2015

ΗΕΛΤΙΟΣ (4-8-2015)

Τί να ρωτήσω το φως;
Δε μιλά.
Φέγγει μόνο
το δρόμο
για να ρωτήσω μια ψυχή
που μοιάζει με ψυχή μου!
4-8-2015

ΗΕΛΤΙΟΣ (2-8-2015)

Σε σένα μόνο
που ερωτεύτηκες το φως και την πέτρα
μπορώ να χαρίσω τη ζωή μου
Ελλάδα!

Αντώνης Αντωνάκος - Προσχέδιο για μιαν ωδή στο Σαλβαδόρ Νταλί

Ω αγαπημένε Σαλβαδόρ, διεστραμμένε
που όλες σου οι φιληνάδες είναι ψήγματα χρυσού
και σφραγίδες σε παλαιά γραμματόσημα του πολέμου.
Που όλα τα μουστάκια σου είναι αιμοβόρα
κι όλες οι αναπνοές σου αφρισμένα μουνιά.
Ω Σαλβαδόρ άντρα απ’ τα βάθη του πανικού,
ξεσχισμένε από δολάρια,
ήρωα μιας εποχής χωρίς κομπιούτερ,
εν πλήρη στύσει.
Σαλβαδόρ που κρέμασες
εικονίσματα στα τσιγκέλια σου.
Αγίους των αστραπών.
Διαβόλους των ψυχών που αναστήθηκαν απ’ τα κάτεργα.
Ποιητές της καισαρικής τομής
του βασιλιά ήλιου των απολαύσεων.
Σαλβαδόρ γόη, καρδινάλιε με ράσα στολισμένα
γλώσσες των επισκόπων της Ισπανίας.
Σαλβαδόρ παλαιοημερολογίτη και γλείφτη της Γκαλά
που δεν έγινες καθηγητής
σε σκοταδερό λύκειο της επαρχίας
αλλά διακονιάρης της τρέλας.
Που δεν έγινες σεβάσμιος παιδεραστής
της Αγίας καθολικής εκκλησίας
αλλά πρόεδρος όλων των ατομικών εκρήξεων
κι όλων των φόβων.
Σαλβαδόρ μπήχτη και Σαλβαδόρ κόκορα
που σ’ έσφαξε στην αυλή του ο Φράνκο
και σε κάρφωσε στον τοίχο του ο καπιταλιστής.
Σαλβαδόρ δισκοπότηρο και Σαλβαδόρ βόθρε,
δωρητή γεννητικών οργάνων και γενετήσιων ορμών.
Αδερφέ, λάτρη της μυθολογίας και της γύμνιας.
Που κυνήγησες γυμνά κορίτσια του χωριού
για να τα κάνεις μανουάλια.
Σάτυρε που πέρασες τον Κίτρινο Ποταμό
ως στρατηγός Τσαγκ και κατέλαβες το Πεκίνο.
Βαρβάτε σταχτωμένε γάτε της Ανδαλουσίας
που λούφαζες πάντα στα προικιά των Νυμφών.
Που δούλεψες σκαφτιάς με το Λόρκα στα θερμοκήπια.
Σαλβαδόρ λαβωμένε
που δεν έγινες ήρωας ή δάσκαλος στα γηρατειά.
Σαλβαδόρ αλλαντικό από άνθρωπο και ζώο,
εκκλησία και σφαγείο.
Σαλβαδόρ από νεκρικούς χορούς και τρυφερότητα,
πρίγκιπα κάθε πατροκτονίας
που έκανες τους φτωχούς να σηκώσουν κεφάλι
και να δουν το φεγγάρι.
Που ανατίναξες μαγαρισμένα καρβέλια.
Σαλβαδόρ συγγενή μου και κάλπικη δεκάρα,
σκιάχτρο στην άβυσσο της τρέλας,
καταφερτζή.
Σαλβαδόρ αδύνατε εκ γενετής,
ιδρυτή του Κράτους της λαιμαργίας.
Θεοποιητή των σηκωμένων ποδιών,
σκηνίτη και χρυσοθήρα.
Εμπρηστή των νεόνυμφων ιλίγγων.
Σαλβαδόρ ζητιάνε μ’ ένα κομμάτι κρεμμύδι
για το δείπνο σου.
Σαλβαδόρ τομάρι στους φράχτες των μουσείων
που όλο παραμιλούσες και ξυνόσουν στον ύπνο σου
όπως κι εγώ.
Ω Σαλβαδόρ έκανες τη δουλειά σου σωστά,
μια για πάντα.

Προσχέδιο για μιαν ωδή στο Σαλβαδόρ Νταλί

ΣΠΙΘΑ ΡΑΦΗΝΑΣ-ΠΙΚΕΡΜΙΟΥ: Άλκης Αλκαίος- Σωκράτης Μάλαμας: Νυχτολούλουδο

Άλκης Αλκαίος- Σωκράτης Μάλαμας: Νυχτολούλουδο: Στίχοι: Άλκης Αλκαίος Μουσική: Σωκράτης Μάλαμας Παραμονές του θερισμού πέφτουν νιφάδες του χιονιού νιφάδες που γιναν δροσιά στη βραδινή σο...