Παρασκευή 5 Μαΐου 2023
Τετάρτη 3 Μαΐου 2023
Τρίτη 2 Μαΐου 2023
Κυριακή 30 Απριλίου 2023
Το Μπλόκο της Καισαριανής ~ Χάρις Αλεξίου (1976)
Στίχοι: Νότης Περγιάλης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
● http://contramee.wordpress.com/2012/0...
Ποιόνε να κλάψω πρώτονε
ποιον να τραγουδήσω πρώτονε
στο μπλόκο στην Καισαριανή,
που γίνηκε μια Κυριακή.
Που γίνηκε μια Κυριακή
πρωί με τη δροσούλα.
Γιώργη με τη γλυκιά φωνή,
με τις φαρδιές τις πλάτες,
πες μου την ύστερη στιγμή
τι βρήκες και τραγούδησες
και τάραξες τη γειτονιά
ως πέρα στο Παγκράτι.
Ποιόνε να κλάψω πρώτονε
ποιον να τραγουδήσω πρώτονε
στο μπλόκο στην Καισαριανή,
που γίνηκε μια Κυριακή.
Λευτέρη, με τα γαλανά
τα μάτια και την ομορφιά,
τους τοίχους που μπογιάτιζες
πες μου την ύστερη στιγμή
τι βρήκες και ζωγράφισες,
και το κοιτάν στη γειτονιά
και κλαίνε στο Παγκράτι?
Γιάννη καλέ, Νίκο αδελφέ,
Δημήτρη καροτσέρη,
π' άφησες έρμο τ' άλογο,
να τριγυρνά στους δρόμους
και το κοιτάν στην γειτονιά
και κλαίνε στο Παγκράτι.
Θάνος Μικρούτσικος - Γιάννης Κούτρας - Kuro Siwo - Official Audio Release
Στίχοι: Νίκος Καββαδίας
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτο ταξίδι έτυχε ναύλος για το Νότο,
δύσκολες βάρδιες, κακός ύπνος και μαλάρια.
Είναι παράξενα της Ίντιας τα φανάρια
και δεν τα βλέπεις, καθώς λένε με το πρώτο.
Πέρ’ απ’ τη γέφυρα του Αδάμ, στη Νότιο Κίνα,
χιλιάδες παραλάβαινες τσουβάλια σόγια.
Μα ούτε στιγμή δεν ελησμόνησες τα λόγια
που σου `πανε μια κούφια ώρα στην Αθήνα
Στα νύχια μπαίνει το κατράμι και τ’ ανάβει,
χρόνια στα ρούχα το ψαρόλαδο μυρίζει,
κι ο λόγος της μες’ το μυαλό σου να σφυρίζει,
"ο μπούσουλας είναι που στρέφει ή το καράβι; "
Νωρίς μπατάρισε ο καιρός κι έχει χαλάσει.
Σκατζάρισες, μα σε κρατά λύπη μεγάλη.
Απόψε ψόφησαν οι δυο μου παπαγάλοι
κι ο πίθηκος που `χα με κούραση γυμνάσει.
Η λαμαρίνα! ...η λαμαρίνα όλα τα σβήνει.
Μας έσφιξε το kuro siwo σαν μια ζωνη
κι συ κοιτάς ακόμη πάνω απ’το τιμόνι,
πως παίζει ο μπούσουλας καρτίνι με καρτίνι.
Σάββατο 29 Απριλίου 2023
Διονύσης Σαββόπουλος - Πρωινό
Στίχοι - Μουσική: Διονύσης Σαββόπουλος,
Συμμετέχει Αφροδίτη Μάνου
Σβήνω αυτό το φως
βάλε για καφέ
ξημερώνει, πού 'ναι τα κλειδιά μου
τα λεφτά είναι στην ψωμιέρα
κι ότι ζήσαμε μες στη νύχτα αυτή
σαν σπουργίτι το τζάμι μας ραγίζει.
Ραγίζει η αγάπη μας
κομμάτια κι αποσπάσματα
γυρεύει αίμα και ρίζες
μεροδούλι μεροφάϊ στιχουργική
κι όταν ριζώνει, ουράνιο τόξο είδες
ανοίγει ξάφνου
μες στης κυκλοφορίας την αιχμή
-κλείσε το νερό
-δεν άκουσα τι λες
-αλλαξιές σου αφήνω στο καλοριφέρ
είπα η νύχτα ίσως είναι
πρόληψη κοινή, θρυμμάτισμα γυαλιού
σαν αράχνη, εφτάχρονη φοβία
Γυρίζω την πλάτη μου
και να το πάλι εδώ μπροστά
-θα ξαναβρούμε τους φίλους μας
θα βγαίνουμε τα βράδια όπως πριν
το καλοκαίρι θα πιάσουμε ένα σπίτι
ξαναγυρνώντας
στο απότομα ατέλειωτο ρεφραίν
-στις εννιάμισι
θα πάω απ' το γιατρό
αν αργήσω, να ο αριθμός
-τα παιδιά κοιμούνται ακόμα
κι ότι ζήσαμε μες στη νύχτα αυτή
ξημερώνει με στάχτες στον αέρα.
Και φεύγει αόρατο
αλλάζοντας ταχύτητες
ζητώντας δρόμο
στην πολιτεία μας να μπεί
σαν μια καινούργια μουσική
κι όταν ριζώνει, ουράνιο τόξο τέλειο
ανοίγει ξάφνου
μες στης κυκλοφορίας την αιχμή.
Πέμπτη 27 Απριλίου 2023
Τετάρτη 26 Απριλίου 2023
Τρίτη 25 Απριλίου 2023
Δευτέρα 24 Απριλίου 2023
Εν λευκώ - Νατάσα Μποφίλιου
Στίχοι:Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Μουσική:Θέμης Καραμουρατίδης
Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου
Γιατί τα βράδια κρύβεστε στο γκρίζο
Βλέπω στο άσπρο σας την προβολή μου
Και το μετά απ' το μετά γνωρίζω
Αν είχα θάρρος για να πω το έλα
Τώρα δε θα' χα τη φωτιά στο αίμα
Αν είχε χρώμα θα 'ταν άσπρη τρέλα
Αν είχε σώμα θα 'ταν πάλι ψέμα
Κοίτα τα χέρια πως γυρνούν στον τοίχο
Σα να χορεύουνε με τη σιωπή μου
Κι εγώ που χρόνια γύρευα το στίχο
Που θα εξηγήσει τη βουβή ζωή μου
Μεταμφιέζω τη σιωπή σε λέξη
Και τη χαρίζω σ' όποιον μου εξηγήσει
Να 'χει το μέλλον μου να επιλέξει
Ποιο παρελθόν μου θα ξαναγυρίσει
Τίποτα σημαντικό
Ζω μονάχα εν λευκώ
Τιποτα σημαντικό
Ζω μονάχα εν λευκώ
Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου
Καλά τα λεν' οι έγχρωμοι μου φίλοι
Το πρόβλημά μου η υπερβολή μου
Κι ότι αργεί απάντηση να στείλει
Αν είχε θάρρος να φανεί ο λόγος
Τώρα δε θα 'τανε φωτιά στο αίμα
Αν είχε χρώμα θα 'ταν άσπρο ο φόβος
Αν είχε σώμα θα 'ταν σαν κι εμένα
Αν σ' αγαπούν να μάθουν να το λένε
Κι αν δε στο πουν να μάθεις να το κλέβεις
Κι αν θες να δεις τ' αληθινά να καίνε
Πρέπει στο ύψος της φωτιάς ν' ανέβεις
Και σε λυπούνται που δεν το 'χεις νιώσει
Κι εσύ λυπάσαι που το ξέρεις πρώτος
Και που κανείς δεν είχε λάβει γνώση
Πως η σιωπή σου ήταν χρόνια κρότος
Δικαίωμά μου να ποντάρω λίγα
Δικαίωμά μου να πηγαίνω πάσο
Κι εκεί που λένε πως ποτέ δεν πήγα
Εγώ δεν πρόλαβα να το ξεχάσω
Κι όποιος ρωτήσει γιατί πάντα φεύγω
Μ' αυτόν τον τόνο του λευκού στο βλέμμα
Του λέω μια φράση σα να υπεκφεύγω
Με μια ελπίδα να' ναι σαν κι εμένα
Τίποτα σημαντικό
Ζω μονάχα εν λευκώ
Σάββατο 22 Απριλίου 2023
Παρασκευή 21 Απριλίου 2023
Πέμπτη 20 Απριλίου 2023
ΗΕΛΤΙΟΣ- ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΤΟ ΣΗΜΑΔΙ
20 Απριλίου 2015
Κοινοποιήθηκε στους εξής: Δημόσια
ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΤΟ ΣΗΜΑΔΙ
(στίχοι για ένα τραγούδι)
Με τυραννάς κι εγώ πονώ
με τα καμώματά σου
κι αμφιβολίες μου γεννούν
τ’ άγνωστα βήματά σου.
Ως το πρωί σε καρτερώ
στα κρύα σκαλοπάτια,
νάταν για λίγο να σε δω
κι ας γίνομουν κομμάτια.
Ποιος ξέρει αν θάρθεις ή γενείς
σιωπή και προσπεράσεις,
να γίνω εμπόδιο δε θα δεις
μα στράτα να περάσεις.
Τρίτη 18 Απριλίου 2023
Δευτέρα 17 Απριλίου 2023
Η αγάπη είναι ο φόβος - Μανόλης Αναγνωστάκης
Η αγάπη είναι ο φόβος…
Η αγάπη είναι ο φόβος που μας ενώνει με τους άλλους.
Όταν υπόταξαν τις μέρες μας και τις κρεμάσανε σα δάκρυα
Όταν μαζί τους πεθάνανε σε μιαν οικτρή παραμόρφωση
Τα τελευταία μας σχήματα των παιδικών αισθημάτων.
Και τί κρατά τάχα το χέρι που οι άνθρωποι δίνουν;
Ξέρει να σφίξει γερά εκεί που ο λογισμός μάς ξεγελά
Την ώρα που ο χρόνος σταμάτησε και η μνήμη ξεριζώθηκε
Σα μιαν εκζήτηση παράλογη πέρα από κάθε νόημα;
(Κι αυτοί γυρίζουν πίσω μια μέρα χωρίς στο μυαλό μια ρυτίδα
Βρίσκουνε τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους που μεγάλωσαν
Πηγαίνουνε στα μικρομάγαζα και στα καφενεία της συνοικίας
Διαβάζουνε κάθε πρωί την εποποιία της καθημερινότητας).
Πεθαίνουμε τάχα για τους άλλους ή γιατί έτσι νικούμε τη ζωή
Ή γιατί έτσι φτύνουμε ένα ένα τα τιποτένια ομοιώματα.
Και μια στιγμή στο στεγνωμένο νου τους περνά μιαν ηλιαχτίδα
Κάτι σα μια θαμπήν ανάμνηση μιας ζωικής προϊστορίας.
Φτάνουνε μέρες που δεν έχεις πια τί να λογαριάσεις
Συμβάντα ερωτικά και χρηματιστηριακές επιχειρήσεις
Δε βρίσκεις καθρέφτες να φωνάξεις τ’ όνομά σου.
Απλές προθέσεις ζωής διασφαλίζουν μιαν επικαιρότητα
Ανία, πόθοι, όνειρα, συναλλαγές, εξαπατήσεις
Κι αν σκέφτομαι είναι γιατί η συνήθεια είναι πιο προσιτή από την τύψη.
Μα ποιός θά ’ρθει να κρατήσει την ορμή μιας μπόρας που πέφτει;
Ποιός θα μετρήσει μια μια τις σταγόνες πριν σβήσουν στο χώμα.
Πριν γίνουν ένα με τη λάσπη σαν τις φωνές των ποιητών;
Επαίτες μιας άλλης ζωής της Στιγμής λιποτάχτες
Ζητούνε μια νύχτα απρόσιτη τα σάπια τους όνειρα.
Γιατί η σιωπή μας είναι ο δισταγμός για τη ζωή και το θάνατο.
Κυριακή 16 Απριλίου 2023
ΗΕΛΤΙΟΣ- Ο ΗΧΟΣ ΤΗΣ ΚΑΜΠΑΝΑΣ
Άκουσες την καμπάνα;
Χτύπησε ξανά
πένθιμα.
Μα ποιόν κηδεύουν κάθε τόσο
και πού τον πάνε ;
κι αυτός που γεννιέται κάθε
αυγή
και τις νύχτες του καλοκαιριού τον λούζουνε με
αστρόσκονη οι Περσείδες, από πού έρχεται;
Αμφίβολο αν ξέρει κανείς,
κι ας υπογράφουν πιστοποιητικά εισόδου και
εξόδου οι
επιτετραμμένοι της σκηνής,
κι ας γράφουν ιερά βιβλία
οι προφήτες να μας ενσταλάξουν
την ενοχή.
Στο μέσο του ωκεανού ξυλάρμενοι πορευόμαστε-
σχεδία μιας
ύπαρξης που μας κλείνει από παντού,
σε πόρους άπορους
και πέρατα απροσπέλαστα που κρύβουν τρόμο
κι αποκάλυψη συγχρόνως
έτσι που ευθύς περίτεχνα τα σκεπάζουμε με
σύμβολα και μουσικές
από ανάγκη και μόνο να πιαστούμε από κάπου
και να μη αυτοαναφλεγούμε, οι φτωχοί,
από βραχυκύκλωμα εγκεφαλικό
κι αδυναμία πίστης.
Κάποτε ένας θεός το χέρι του απλώνει
κάποτε το παίρνει πίσω
αφήνοντας στον κάμπο απέναντι να με καλεί
μέσα απ΄τους ίσκιους η φωνή σου
ελπίδες σπέρνοντας απελπισμένων ερώτων,
εκεί που μες στους γκρεμούς με πόδι γυμνό
τη φτέρνα πολεμώ σε πέτρα να στηρίξω
έως ότου στις έσχατες ακρώρειες της ύπαρξής
μου φτάνοντας
''άλμα επιχειρήσω πέρα απ΄τη φθορά'' και
μοναχός καρώ
''των θαλερών πραγμάτων''.
Σε χάνω κάποτε.
Μα πιο βαθιά απ' το θάνατο υπάρχεις
πιο βαθιά απ΄ τη ζωή,
και τη δημιουργία,
Ένα μ' ένα Θεό απάτωρα κι
αγέννητο
πατέρα του παντός
που μ' εμπιστεύεται και σιωπά.
Με τη χάρη του σε βρίσκω και
φτάνεις ολόλαμπρη κοντά μου
φτάνεις ολόλαμπρη κοντά μου
και χαλαρώνουν της ύπαρξής μου οι αλυσίδες
και γλυκαίνει λιγάκι ο πόνος σαν κατεβαίνω
στου γιαλού τη σκοτεινή ταβέρνα
τα δειλινά,
την ώρα που πλησιάζει ο Λάμπρος
Πορφύρας, συλλογισμένος,
και τα όργανα δοκιμάζουν τις χορδές
πλάι στη γυάλα που λαμπυρίζει διάφανη
με το κρασί της Ερμούπολης.
26-9-2019/ 16.4.2023
Πέμπτη 13 Απριλίου 2023
Δευτέρα 3 Απριλίου 2023
Κυριακή 2 Απριλίου 2023
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)