Κυριακή 26 Απριλίου 2020
Σάββατο 25 Απριλίου 2020
Πέμπτη 23 Απριλίου 2020
Κυριακή 19 Απριλίου 2020
Πέμπτη 16 Απριλίου 2020
Μ Πέμπτη πρωί 1975 Δόξα εσπερίων και Αποστολικό Ανάγνωσμα ΠΕΡΙΣΤΕΡΗΣ ΤΖΕΛΑΣ
Γέννημα ἐχιδνῶν, ἀληθῶς ὁ Ἰούδας, φαγόντων τὸ Μάννα ἐν τῇ ἐρήμῳ, καὶ γογγυζόντων κατὰ τοῦ τροφέως· ἔτι γὰρ τῆς βρώσεως οὔσης ἐν τῷ στόματι αὐτῶν, κατελάλουν τοῦ Θεοῦ οἱ ἀχάριστοι, καὶ οὗτος ὁ δυσσεβής, τὸν οὐράνιον Ἄρτον, ἐν τῷ στόματι βαστάζων, κατὰ τοῦ Σωτῆρος τὴν προδοσίαν εἰργάσατο. Ὢ γνώμης ἀκορέστου, καὶ τόλμης ἀπανθρώπου! τὸν τρέφοντα ἐπώλει, καὶ ὃν ἐφίλει Δεσπότην, παρεδίδου εἰς θάνατον, ὄντως ἐκείνων υἱὸς ὁ παράνομος, καὶ σὺν αὐτοῖς τὴν ἀπώλειαν ἐκληρώσατο. Ἀλλὰ φεῖσαι Κύριε, τοιαύτης ἀπανθρωπίας τὰς ψυχὰς ἡμῶν, ὁ μόνος ἐν μακροθυμίᾳ ἀνείκαστος.
Ντίνος Χριστιανόπουλος, «Μεγάλη Πέμπτη»
«Μεγάλη Πέμπτη»
Τὸν ἔβλεπα συχνὰ στὸ Βαρδάρι, παρέα μὲ κάτι γέρους κολομπαράδες. Περίπου τριαντάρης, σιωπηλός, μονίμως ἄνεργος, ὄχι πολὺ ἀρρενωπός, πάντα φτωχοντυμένος καὶ ἀξύριστος. Τοῦ πρότεινα παρέα κι ἦρθε. Ἀνηφορίσαμε σιωπηλοὶ γιὰ τὴν περιοχὴ τοῦ ντενεκὲ μαχαλᾶ. Σταθήκαμε στὰ σκοτεινά. Διστάσαμε.
Ἔσβησε τὸ τσιγάρο του. «Γιά στάσου», εἶπε, σὰ νὰ θυμήθηκε κάτι. «Μεγάλη Πέμπτη δὲν εἶναι σήμερα;» «Ναί», εἶπα, «καὶ τί μ’ αὐτό;» «Τί θὰ πεῖ ʺκαὶ τί μ’ αὐτόʺ; Ἡ ἐκκλησία νὰ ψέλνει τὰ δώδεκα εὐαγγέλια, καὶ μεῖς νὰ γαμιόμαστε;» «Καὶ τί θὲς νὰ κάνουμε; νὰ περιμένουμε τὸ Πάσχα;» «Βρέ, θὰ μᾶς κάψει ὁ Θεός, καταλαβαίνεις;» «Ἔ, τότε τί ἤθελες καὶ μὲ κουβάλησες ἐδῶ;» Μαλάκωσε. «Δίκιο ἔχεις. Ἀπὸ βραδὺς τό ‘χα στὸ νοῦ μου ἀλλὰ μετὰ τὸ ξέχασα. Πᾶμε τώρα. Ἄλλη φορά».
Ἔφυγα τσατισμένος. Πιὸ πολὺ μὲ τὸν ἑαυτό μου. Ἀκοῦς ἐκεῖ, ἕνας ἀλήτης νὰ μοῦ δώσει τέτοιο μάθημα, ἐμένα πού ‘ξερα τὰ δώδεκα εὐαγγέλια ἀπέξω!
Τετάρτη 15 Απριλίου 2020
Μεγάλη Τετάρτη ~ Μυσταγωγών σου ~ Byzantine Hymns ~ Holy Week
«Μυσταγωγών σου Κύριε τους Μαθητάς, εδίδασκες λέγων. Ω φίλοι, οράτε, μηδείς υμάς χωρίσει μου φόβος· ει γαρ πάσχω, αλλ’ υπέρ του κόσμου· μη ουν σκανδαλίζεσθε εν εμοί· ου γαρ ήλθον διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι, και δούναι την ψυχήν μου, λύτρον υπέρ του κόσμου. Ει ουν υμείς φίλοι μου εστε, εμέ μιμείσθε· ο θέλων πρώτος είναι, έστω έσχατος, ο δεσπότης, ως ο διάκονος· μείνατε εν εμοί, ίνα βότρυν φέρητε· εγώ γαρ ειμι της ζωής η άμπελος».
Τρίτη 14 Απριλίου 2020
ΩΣ ΚΥΜΒΑΛΟΝ ΑΛΑΛΑΖΟΝ έργο αρ. 50 του ΑΝΔΡΕΑ Α.ΑΡΤΕΜΗ
ΑΝΔΡΕΑ Α.ΑΡΤΕΜΗ
ΩΣ ΚΥΜΒΑΛΟΝ ΑΛΑΛΑΖΟΝ έργο αρ. 50 για Όργανο και Φωνή.
(στο συγκεκριμένο βίντεο ακούγονται μόνο οι τρείς ενότητες)
Την Μεγάλη Πέμπτη 2 Μαϊου 2013 πραγματοποιήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης ένα σημαντικό καλλιτεχνικό γεγονός ιστορικό στα χρονικά μιας τέτοια μέρας γεμάτης θρησκευτικής ευλάβειας με αφορμή τη μέρα παρουσίασης του συνθετικού έργου του Ανδρέα Α. Αρτέμη. Σε ένα χώρο άμεσα συνδεδεμένο με την ιστορία του Ηρακλείου τη Βασιλική του Αγίου Μάρκου. (Από τα πρώτα χρόνια της ενετοκρατίας, στον 13ο μ.Χ. αιώνα (1239), οι Ενετοί θέλοντας να εδραιώσουν την κυριαρχία τους στην καινούρια τους αποικία (Ηράκλειο), και παράλληλα να εκδηλώσουν την ευγνωμοσύνη και την αγάπη τους προς την πατρίδα τους, έχτισαν στο κέντρο της πόλης ένα ναό (βασιλική) αφιερωμένο στον προστάτη της Βενετίας, τον Αγιο Μάρκο. Εδώ λάμβαναν χώρα οι επίσημες τελετές της ενετικής διοίκησης ενώ επίσης εδώ τάφονταν οι ενετοί άρχοντες).
Αντηχούσε η φωνή του στο χώρο της Βασιλικής του Αγίου Μάρκου του Ηρακλείου τη Μεγάλη Πέμπτη 2013. Έμοιαζε σαν κραυγή αλαλάζοντος Θρήνου. Ανέβαινε στα ψηλά και στα χαμηλά έτριζαν τα κόκκαλα των Δόγηδων που είναι από αιώνες θαμμένοι εκεί ακριβώς που όρθιος τραγούδαγε.
Τα Κύμβαλα με τον ήχο του εκκλησιαστικού οργάνου σου, ηχούσε την έναρξη- κάλεσμα ως πρώτη σφραγίδα τελετουργικού, σπάνιας βαρύτητας μουσικού έργου. Κι ύστερα οι φωνές να διαδέχεται η μια την άλλη. Γεμάτες φωνές. Φωνές επουράνιας προστασίας Αρχαγγέλων που ανεβοκατέβαιναν στο κρυφό μυστήριο της έμπνευσης...(E.X)
Κύριε η εν πολλαίς αμαρτίαις Πρίγγου ΠΕΡΙΣΤΕΡΗΣ Μ Τετάρτη πρωί 1975
ΚΑΣΣΙΑΝΗ
“η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή”
Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή,
την σήν αισθομένη Θεότητα μυροφόρου αναλαβούσα τάξιν,
οδυρομένη μύρα σοι προ του ενταφιασμού κομίζει.
Οίμοι! λέγουσα, οτι νύξ μοι υπάρχει, οίστρος ακολασίας,
ζοφώδης τε και ασέληνος ερως της αμαρτίας.
Δέξαι μου τας πηγάς των δακρύων,
ο νεφέλαις διεξάγων της θαλάσσης το ύδωρ,
κάμφθητί μοι προς τους στεναγμούς της καρδίας,
ο κλίνας τους ουρανούς τη αφάτω σου κενώσει.
Καταφιλήσω τους αχράντους σου πόδας,
αποσμήξω τούτους δε πάλιν τοις της κεφαλής μου βοστρύχοις,
ων εν τω Παραδείσω Εύα το δειλινόν κρότον τοις ώσιν ηχηθείσα,
τω φόβω εκρύβη.
Αμαρτιών μου τα πλήθη
και κριμάτων σου αβύσσους τις εξιχνιάσει,
ψυχοσώστα Σωτήρ μου;
Μη με την σήν δούλην παρίδης,
Ο αμέτρητον έχων το έλεος.
Κυριακή 12 Απριλίου 2020
Σάββατο 11 Απριλίου 2020
Πέμπτη 9 Απριλίου 2020
Δευτέρα 6 Απριλίου 2020
«Το κορίτσι του τεκέ – Οδοιπορικό Δραπετσώνα» του Γιάννη Τσιαντή
https://www.documentonews.gr/article/prodhmosieysh-to-koritsi-toy-teke-odoiporiko-drapetswna-toy-giannh-tsianth?fbclid=IwAR133DBXbwNEskoM79cCtptHScsHVXLrJ1U_9-Kk796Nu9-QNqwDRnbQ3EE
Τετάρτη 1 Απριλίου 2020
†. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ : ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ
Φωτοδόχον
λαμπάδα,
τοῖς ἐν σκότει φανεῖσαν,
ὁρῶμεν
τὴν ἁγίαν Παρθένον·
τὸ γὰρ ἄυλον
ἅπτουσα φῶς,
ὁδηγεῖ πρὸς γνῶσιν
θεϊκὴν ἅπαντας,
αὐγῇ τὸν νοῦν
φωτίζουσα,
κραυγῇ δὲ τιμωμένη
ταῦτα·
Χαῖρε, ἀκτὶς νοητοῦ
ἡλίου,
χαῖρε, βολὶς τοῦ ἀδύτου
φέγγους.
Χαῖρε, ἀστραπὴ τὰς ψυχὰς
καταλάμπουσα,
χαῖρε, ὡς βροντὴ τοὺς
ἐχθροὺς καταπλήττουσα.
Χαῖρε, ὅτι
τὸν πολύφωτον ἀνατέλλεις φωτισμόν,
Χαῖρε,
ὅτι τὸν πολύρρυτον ἀναβλύζεις
ποταμόν.
Χαῖρε, τῆς κολυμβήθρας
ζωγραφοῦσα τὸν τύπον,
χαῖρε, τῆς
ἁμαρτίας ἀναιροῦσα τὸν ρύπον.
Χαῖρε,
λουτὴρ ἔκπλυνων συνείδησιν,
χαῖρε,
κρατὴρ κιρνῶν ἀγαλλίασιν.
Χαῖρε,
ὀσμὴ τῆς Χριστοῦ εὐωδίας,
χαῖρε,
ζωὴ μυστικῆς εὐωχίας.
Χαῖρε, Νύμφη
ἀνύμφευτε.
Χάριν
δοῦναι θελήσας,
ὀφλημάτων ἀρχαίων,
ὁ
πάντων χρεωλύτης ἀνθρώπων,
ἐπεδήμησε
δι’ἑαυτοῦ,
πρὸς τοὺς ἀποδήμους τῆς
αὐτοῦ Χάριτος·
καὶ σχίσας τὸ
χειρόγραφον,
ἀκούει παρὰ πάντων
οὕτως·
Ἀλληλούια.
Ψάλλοντές
σου τὸν τόκον,
ἀνυμνοῦμέν σε πάντες,
ὡς
ἔμψυχον ναόν, Θεοτόκε.
Ἐν τῇ σῇ γὰρ
οὶκήσας γαστρί,
ὁ συνέχων πάντα τῇ
χειρὶ Κύριος,
ἡγίασεν, ἐδόξασεν,
ἐδίδαξε βοᾶν σοὶ πάντας·
Χαῖρε,
σκηνὴ τοῦ Θεοῦ καὶ Λόγου,
χαῖρε,
Ἁγία ἁγίων μείζων.
Χαῖρε, κιβωτὲ
χρυσωθεῖσα τῷ Πνεύματι,
χαῖρε, θησαυρὲ
τῆς ζωῆς ἀδαπάνητε.
Χαῖρε, τίμιον
διάδημα βασιλέων εὐσεβῶν,
χαῖρε,
καύχημα σεβάσμιον ἱερέων εὐλαβῶν.
Χαῖρε,
τῆς Ἐκκλησίας ὁ ἀσάλευτος πύργος,
χαῖρε,
τῆς Βασιλείας τὸ ἀπόρθητον τεῖχος.
Χαῖρε,
δι' ἧς ἐγείρονται τρόπαια,
χαῖρε, δι'
ἧς ἐχθροὶ καταπίπτουσι.
Χαῖρε, χρωτὸς
τοῦ ἐμοῦ θεραπεία,
χαῖρε, ψυχῆς τῆς
ἐμῆς σωτηρία.
Χαῖρε, Νύμφη
ἀνύμφευτε.
Ὦ πανύμνητε
Μῆτερ,
ἡ τεκοῦσα τὸν πάντων
ἁγίων,
ἁγιώτατον Λόγον·
δεξαμένη
γὰρ τὴν νῦν προσφοράν,
ἀπὸ πάσης
ρῦσαι συμφορᾶς ἅπαντας,
καὶ τῆς
μελλούσης λύτρωσαι κολάσεως,
τοὺς
σοὶ βοῶντας·
Ἀλληλούια.
λαμπάδα,
τοῖς ἐν σκότει φανεῖσαν,
ὁρῶμεν
τὴν ἁγίαν Παρθένον·
τὸ γὰρ ἄυλον
ἅπτουσα φῶς,
ὁδηγεῖ πρὸς γνῶσιν
θεϊκὴν ἅπαντας,
αὐγῇ τὸν νοῦν
φωτίζουσα,
κραυγῇ δὲ τιμωμένη
ταῦτα·
Χαῖρε, ἀκτὶς νοητοῦ
ἡλίου,
χαῖρε, βολὶς τοῦ ἀδύτου
φέγγους.
Χαῖρε, ἀστραπὴ τὰς ψυχὰς
καταλάμπουσα,
χαῖρε, ὡς βροντὴ τοὺς
ἐχθροὺς καταπλήττουσα.
Χαῖρε, ὅτι
τὸν πολύφωτον ἀνατέλλεις φωτισμόν,
Χαῖρε,
ὅτι τὸν πολύρρυτον ἀναβλύζεις
ποταμόν.
Χαῖρε, τῆς κολυμβήθρας
ζωγραφοῦσα τὸν τύπον,
χαῖρε, τῆς
ἁμαρτίας ἀναιροῦσα τὸν ρύπον.
Χαῖρε,
λουτὴρ ἔκπλυνων συνείδησιν,
χαῖρε,
κρατὴρ κιρνῶν ἀγαλλίασιν.
Χαῖρε,
ὀσμὴ τῆς Χριστοῦ εὐωδίας,
χαῖρε,
ζωὴ μυστικῆς εὐωχίας.
Χαῖρε, Νύμφη
ἀνύμφευτε.
Χάριν
δοῦναι θελήσας,
ὀφλημάτων ἀρχαίων,
ὁ
πάντων χρεωλύτης ἀνθρώπων,
ἐπεδήμησε
δι’ἑαυτοῦ,
πρὸς τοὺς ἀποδήμους τῆς
αὐτοῦ Χάριτος·
καὶ σχίσας τὸ
χειρόγραφον,
ἀκούει παρὰ πάντων
οὕτως·
Ἀλληλούια.
Ψάλλοντές
σου τὸν τόκον,
ἀνυμνοῦμέν σε πάντες,
ὡς
ἔμψυχον ναόν, Θεοτόκε.
Ἐν τῇ σῇ γὰρ
οὶκήσας γαστρί,
ὁ συνέχων πάντα τῇ
χειρὶ Κύριος,
ἡγίασεν, ἐδόξασεν,
ἐδίδαξε βοᾶν σοὶ πάντας·
Χαῖρε,
σκηνὴ τοῦ Θεοῦ καὶ Λόγου,
χαῖρε,
Ἁγία ἁγίων μείζων.
Χαῖρε, κιβωτὲ
χρυσωθεῖσα τῷ Πνεύματι,
χαῖρε, θησαυρὲ
τῆς ζωῆς ἀδαπάνητε.
Χαῖρε, τίμιον
διάδημα βασιλέων εὐσεβῶν,
χαῖρε,
καύχημα σεβάσμιον ἱερέων εὐλαβῶν.
Χαῖρε,
τῆς Ἐκκλησίας ὁ ἀσάλευτος πύργος,
χαῖρε,
τῆς Βασιλείας τὸ ἀπόρθητον τεῖχος.
Χαῖρε,
δι' ἧς ἐγείρονται τρόπαια,
χαῖρε, δι'
ἧς ἐχθροὶ καταπίπτουσι.
Χαῖρε, χρωτὸς
τοῦ ἐμοῦ θεραπεία,
χαῖρε, ψυχῆς τῆς
ἐμῆς σωτηρία.
Χαῖρε, Νύμφη
ἀνύμφευτε.
Ὦ πανύμνητε
Μῆτερ,
ἡ τεκοῦσα τὸν πάντων
ἁγίων,
ἁγιώτατον Λόγον·
δεξαμένη
γὰρ τὴν νῦν προσφοράν,
ἀπὸ πάσης
ρῦσαι συμφορᾶς ἅπαντας,
καὶ τῆς
μελλούσης λύτρωσαι κολάσεως,
τοὺς
σοὶ βοῶντας·
Ἀλληλούια.
Κυριακή 29 Μαρτίου 2020
Colm Wilkinson - Bring Him Home (Les Misérables) [720p]
God on high, hear my prayer
In my need, you have always been there
He is young, he's afraid
Let him rest, heaven-blessed
Bring him home
Bring him home
Bring him home
He is young, he's afraid
Let him rest, heaven-blessed
Bring him home
Bring him home
Bring him home
He's like the son I might have known
If God had granted me a son
The summers die, one by one
How soon they fly, on and on
And I am old and will be gone
If God had granted me a son
The summers die, one by one
How soon they fly, on and on
And I am old and will be gone
Bring him peace, bring him joy
He is young, he is only a boy
You can take, you can give
Let him be, let him live
If I die, let me die
Let him live
Bring him home
Bring him home
Bring him home
He is young, he is only a boy
You can take, you can give
Let him be, let him live
If I die, let me die
Let him live
Bring him home
Bring him home
Bring him home
Σάββατο 28 Μαρτίου 2020
Πέμπτη 26 Μαρτίου 2020
Τετάρτη 25 Μαρτίου 2020
Τρίτη 24 Μαρτίου 2020
Δευτέρα 23 Μαρτίου 2020
Κυριακή 22 Μαρτίου 2020
Σάββατο 21 Μαρτίου 2020
Παρασκευή 20 Μαρτίου 2020
ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΚΟΥΛΑΣ '' ΦΙΛΟ ΜΟΥ Σ'ΕΧΩ ΚΑΙ ΑΔΕΡΦΟ ''
ΣΤΙΧΟΙ:ΣΑΡΑΝΤΗΣ ΑΛΙΒΙΖΑΤΟΣ
ΦΙΛΩΝ ΦΙΛΙΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ
ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΚΑΤΑΚΤΗΘΗΚΗΚΑΝ
ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΓΑΠΗΣ ΕΛΛΕΙΜΜΑ
ΠΟΥ ΟΙ ΚΑΡΔΙΕΣ ΡΑΓΙΖΟΥΝ
ΦΙΛΟ ΜΟΥ Σ'ΕΧΩ ΚΙ ΑΔΕΛΦΟ
ΧΑΤΗΡΙΑ ΚΑΝΩ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ
ΑΛΛΟ ΠΡΑΜΑ ΔΕΝ ΚΑΤΕΧΩ
ΦΙΛΟ ΣΤ'ΑΣΤΡΑ ΗΛΙΟ Σ'ΕΧΩ
ΜΟΙΡΕΣ ΜΕ ΜΑΥΡΑ ΠΟΥ ΠΟΥΛΟΥΝ
ΤΙΣ ΣΤΑΧΤΕΣ ΑΠ' Τ' ΑΣΗΜΙ
ΒΑΖΟΥΝΕ ΛΑΔΙ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΥΝ
ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ ΤΟ ΚΑΝΤΗΛΙ
ΦΙΛΟ ΜΟΥ Σ'ΕΧΩ ΚΙ ΑΔΕΛΦΟ
ΧΑΤΗΡΙΑ ΚΑΝΩ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ
ΑΛΛΟ ΠΡΑΜΑ ΔΕΝ ΚΑΤΕΧΩ
ΦΙΛΟ ΣΤ'ΑΣΤΡΑ ΗΛΙΟ Σ'ΕΧΩ
Ρούκουνας-Τον Χάρο τον αντάμωσαν
Κουβέντα με τον Χάρο. Συνθέτης Τούντας Έτος ηχογρ. 1935
Το Χάρο τον αντάμωσαν πεντ' έξι χασικλήδες
να τον ρωτήσουν πώς περνούν στον Άδη οι μερακλήδες
Πες μας βρε Χάρε να χαρείς το μαύρο σου σκοτάδι
έχουν χασίσι έχουν λουλά οι βλάμηδες στον Άδη
Πες μας αν έχουν μπαγλαμά μπουζούκια και γλεντάνε
έχουν τεκέδες έχουν τσαρδί που παν' και την τραβάνε
Πες μας αν έχουν γκόμενες μανίτσες και γουστάρουν
τον ναργιλέ να κάνουνε ντουζένι να φουμάρουν
Πες μας βρε Χάρε να χαρείς τι κάνουνε τ' αλάνια
βρίσκουν νταμίρα έχουν λουλά γιά κάθουνται χαρμάνια
Πάρε δυο δράμια προυσαλιό και πέντε μυρωδάτο
και δώσε να φουμάρουνε τ' αδέρφια μας κει κάτου
Και όσοι μαχαιρώθηκαν και πήγανε στον Άδη
για πές μας γιατρευτήκανε ή λιώσαν στο σκοτάδι
Κι όσοι από καρασεβντά τρελάθηκαν και πάνε
πες μας τους πέρασ' ο νταλγκάς γι' ακόμα αγαπάνε
Πες μας τι κάνουν οι φτωχοί πρεζάκηδες κι εκείνοι
πάρε να δώσεις και σ' αυτούς λιγάκι κοκαϊνη
Πέμπτη 19 Μαρτίου 2020
Τετάρτη 18 Μαρτίου 2020
Τρίτη 17 Μαρτίου 2020
New York Rock & Roll Ensemble (Manos Hadjidakis) - Dedication
Από τον δίσκο Reflections (1970)...
DEDICATION
(Clifton Nivison, Mάνου Xατζιδάκι)
Feels like I΄m getting older
I΄m not afraid,
All though I΄m worlds apart from yesterday
And yet I can΄t believe I΄m old enough today
To be in love, and feel in love
And see if love is the way.
I don΄t need fancy places
To spend the time,
I΄m happy just to be here
With you tonight
And yet I΄m not so sure
The time it΄s really right
To be in love, and feel in love
And see if love is all right.
And you will sing
As long as there΄s a song
The feelings never gone
It was the first time to be in love
Maybe tomorrow I΄ll never sing again
But I΄ll remember when
It was the first time to be in love.
The picture is slowly fading
And now it΄s gone,
The letters we remember are old and torn
And although the time has passed
The memory lingers on
To be in love, and feel in love
And know when love is gone
Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας: Ν' αντέχουμε μόνο μας μένει
Απόψε θα πω για σένα, για σένα θα τραγουδήσω
Λευκό τριαντάφυλλό μου, για σένανε θα μιλήσω
Λευκό τριαντάφυλλό μου, για σένανε θα μιλήσω
Ν’ αντέχουμε μόνο μας μένει
Η ζωή ότι κι αν φέρει
Τη μια του χειμώνα τη νύχτα
Την άλλη γλυκό καλοκαίρι
Η ζωή ότι κι αν φέρει
Τη μια του χειμώνα τη νύχτα
Την άλλη γλυκό καλοκαίρι
Η ανόητη φταίει καρδιά μου, που ποτέ δε θα μεγαλώσει
Η νοσταλγία μου φταίει, που θέλει μέσα της να σε σώσει
Η νοσταλγία μου φταίει, που θέλει μέσα της να σε σώσει
Ν’ αντέχουμε μόνο μας μένει
Η ζωή ότι κι αν φέρει
Τη μια του χειμώνα τη νύχτα
Την άλλη γλυκό καλοκαίρι
Η ζωή ότι κι αν φέρει
Τη μια του χειμώνα τη νύχτα
Την άλλη γλυκό καλοκαίρι
Στίχοι για το τραγούδι Ν’ αντέχουμε μόνο μας μένει Κατσιμίχας Πάνος του έτους 2004 σε στίχους Κατσιμίχας Πάνος και σύνθεση Sergio Endrigo από το album Οι μπαλάντες των πολυκατοικιών.
Δευτέρα 16 Μαρτίου 2020
LIMPING MAN, ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟΥΣΙΑΣ- ΚΟΥΤΣΟΣ, M. Aligizakis-C.Tsiantis
Ποίηση: Μανώλης Αλυγιζάκης.
Από την ποιητική συλλογή ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟΥΣΙΑΣ:
ΚΟΥΤΣΟΣ
Γέλασε η αύρα ανάμεσα
στην ανισότητα του βήματός του
της φύσης λάθος ανεπείδωτο
κουτσά τα βήματά του
έξω απ’ τη θάλασσα
μάτια γιομάτα καλοσύνη
αγίου ίριδες
λεβέντη κάλλος
όλης της Οικουμένης η ισορροπία
στον ανισόρροπο βηματισμό του
έψαξε για δικαίωση
ποίημα ο κουτσός αδημιούργητο
έτοιμο για να ξεπηδήσει απ’ το νου
της μέρας την ατέλεια να τελειοποιήσει
Κύριε και Θεέ μου μεθυσμένος ήσουν
όταν τον έσπειρες
Κύριε και Θεέ μου ελέησόν μας
και μην ξαναπιείς.
Κυριακή 15 Μαρτίου 2020
Σάββατο 14 Μαρτίου 2020
Θάνος Μικρούτσικος, Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας, Χρ. Θηβαίος | Τα έπιπλα (O...
Στίχοι: Κώστας Παπαγεωργίου
Μουσική:
Χάρης Κατσιμίχας| 1. | Χρήστος Θηβαίος Φωνητικά: Χάρης Κατσιμίχας & Πάνος Κατσιμίχας & Θάνος Μικρούτσικος |
Τα έπιπλα είναι υπάκουα ζώα στην αρχή
ακίνητα απ’ τη θέση τους σε παρακολουθούν,
ακίνητα, ακίνητα σε παρακολουθούν.
Τραβούν κινήσεις, μέλη, εικόνες απ' το σώμα σου
ταΐζουνε μ' αυτές τα ξύλινά τους σπλάχνα,
σ’ αποστηθίζουν μέσα στη γυαλάδα τους.
Τα έπιπλα είναι υπάκουα ζώα στην αρχή,
τα έπιπλα είναι υπάκουα ζώα στην αρχή,
τα έπιπλα είναι υπάκουα στην αρχή.
Όσο περνάει ο καιρός τα έπιπλα αγριεύουνε
ξυπνώ τις νύχτες, τρίζουν, γαβγίζουν σαν σκυλιά,
τα έπιπλα αγριεύουνε, με τον καιρό αγριεύουνε.
Ουρλιάζοντας γυρεύουν τη φωτιά
θέλουν να ξαναγίνουν δέντρα.
Η μνήμη τους κοιμάται πράσινη παντού,
ξυπνάει όταν τινάζει τα μαλλιά του ο ξυλοκόπος,
όταν τινάζει τα μαλλιά του ο ξυλοκόπος.
ακίνητα απ’ τη θέση τους σε παρακολουθούν,
ακίνητα, ακίνητα σε παρακολουθούν.
Τραβούν κινήσεις, μέλη, εικόνες απ' το σώμα σου
ταΐζουνε μ' αυτές τα ξύλινά τους σπλάχνα,
σ’ αποστηθίζουν μέσα στη γυαλάδα τους.
Τα έπιπλα είναι υπάκουα ζώα στην αρχή,
τα έπιπλα είναι υπάκουα ζώα στην αρχή,
τα έπιπλα είναι υπάκουα στην αρχή.
Όσο περνάει ο καιρός τα έπιπλα αγριεύουνε
ξυπνώ τις νύχτες, τρίζουν, γαβγίζουν σαν σκυλιά,
τα έπιπλα αγριεύουνε, με τον καιρό αγριεύουνε.
Ουρλιάζοντας γυρεύουν τη φωτιά
θέλουν να ξαναγίνουν δέντρα.
Η μνήμη τους κοιμάται πράσινη παντού,
ξυπνάει όταν τινάζει τα μαλλιά του ο ξυλοκόπος,
όταν τινάζει τα μαλλιά του ο ξυλοκόπος.
Παρασκευή 13 Μαρτίου 2020
Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας: Τα παράξενα πουλιά του Σαν Φραντσισκο (Alle...
Κάθομαι μονάχος εδώ
πέρα)
πέρα)
Το βάρος του κόσμου
είναι αγάπη
είναι αγάπη
(Όχι πως περιμένω τίποτα)
Κάτω απ` το άχθος της
μοναξιάς
μοναξιάς
(Κάνω πως κοιτάω έξω
απ’ τα τζάμια)
απ’ τα τζάμια)
κάτω απ` το άχθος του
ανεκπλήρωτου
ανεκπλήρωτου
(Έτσι για ξεκάρφωμα)
Το βάρος που φέρουμε
είναι αγάπη
(Κι όλο περνούν απ’ το
μυαλό μου αυτά τα λόγια
Που είχα δεί γραμμένα
σ’ έναν τοίχο μια φορά
σ’ έναν τοίχο μια φορά
Κι όλο περνούν απ’ το
μυαλό μου
μυαλό μου
Τα παράξενα πουλιά του
Σαν Φρανσίσκο
Σαν Φρανσίσκο
Τα βρόχινα ακκόρντα
του Neel Young
του Neel Young
Του Don MacLeen τα μακρινά
φανάρια
φανάρια
Των Pink Floyd τα όνειρα)
(Bye Bye Mis American Pie...)
Άλλεν Γκίνσμπεργκ
ποιητή,
ποιητή,
μάτι της συνείδησης,
άγρυπνο μάτι του πόθου
και της προσευχής,
και της προσευχής,
ιχνηλάτη του σκοτεινού
δρόμου για την αλήθεια.
δρόμου για την αλήθεια.
Προχθές το βράδυ,
σαράντα χρόνια μετά,
κάθισες δίπλα μου στον
καναπέ
καναπέ
και μέσα από τη φλέβα
σου
σου
σούταρες ξανά στο μυαλό
μου
μου
την αθωότητα των βέβηλων
χρησμών σου
χρησμών σου
(Και τα συνθήματα που
σκόρπισε ο αέρας
σκόρπισε ο αέρας
Και τα κατάπιε και τα
πήρε ο καιρός)
πήρε ο καιρός)
(No Passaran... No Passaran...)
Το βάρος του κόσμου
είναι αγάπη
είναι αγάπη
Το βάρος του κόσμου
είναι αγάπη
είναι αγάπη
Πέμπτη 12 Μαρτίου 2020
Τετάρτη 11 Μαρτίου 2020
Δευτέρα 9 Μαρτίου 2020
The Smiths - There Is A Light That Never Goes Out
Take me out tonight
Where there's music and there's people
And they're young and alive
Driving in your car
I never never want to go home
Because I haven't got one
Anymore
Take me out tonight
Because I want to see people and I
Want to see life
Driving in your car
Oh, please don't drop me home
Because it's not my home, it's their
Home, and I'm welcome no more
And if a double-decker bus
Crashes into us
To die by your side
Is such a heavenly way to die
And if a ten-ton truck
Kills the both of us
To die by your side
Well, the pleasure - the privilege is mine
Take me out tonight
Take me anywhere, I don't care
I don't care, I don't care
And in the darkened underpass
I thought oh God, my chance has come at last
(but then a strange fear gripped me and I
Just couldn't ask)
Take me out tonight
Oh, take me anywhere, I don't care
I don't care, I don't care
Driving in your car
I never never want to go home
Because I haven't got one, da...
Oh, I haven't got one
And if a double-decker bus
Crashes into us
To die by your side
Is such a heavenly way to die
And if a ten-ton truck
Kills the both of us
To die by your side
Well, the pleasure - the privilege is mine
Oh, there is a light and it never goes out
There is a light and it never goes out
Where there's music and there's people
And they're young and alive
Driving in your car
I never never want to go home
Because I haven't got one
Anymore
Take me out tonight
Because I want to see people and I
Want to see life
Driving in your car
Oh, please don't drop me home
Because it's not my home, it's their
Home, and I'm welcome no more
And if a double-decker bus
Crashes into us
To die by your side
Is such a heavenly way to die
And if a ten-ton truck
Kills the both of us
To die by your side
Well, the pleasure - the privilege is mine
Take me out tonight
Take me anywhere, I don't care
I don't care, I don't care
And in the darkened underpass
I thought oh God, my chance has come at last
(but then a strange fear gripped me and I
Just couldn't ask)
Take me out tonight
Oh, take me anywhere, I don't care
I don't care, I don't care
Driving in your car
I never never want to go home
Because I haven't got one, da...
Oh, I haven't got one
And if a double-decker bus
Crashes into us
To die by your side
Is such a heavenly way to die
And if a ten-ton truck
Kills the both of us
To die by your side
Well, the pleasure - the privilege is mine
Oh, there is a light and it never goes out
There is a light and it never goes out
Παρασκευή 6 Μαρτίου 2020
Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας: Ουρλιαχτό (Allen Irwin Ginsberg)
Lyrics/Στίχοι
Είδα τα καλύτερα μυαλά της γενιάς μου κατεστραμμένα από την τρέλα. Να λιμοκτονούν, γυμνά, υστερικά. Να σέρνονται μέσα στους νέγρικους δρόμους, ξημερώματα, γυρεύοντας μια άγρια δόση. Χίπστερς, αγγελόμορφοι, που καίγονταν για τον αρχαίο επουράνιο δεσμό, με το αστρικό δυναμό στη μηχανή της νύχτας. Φτωχοί και ρακένδυτοι, με βαθουλωμένα μάτια, που φτιαγμένοι, ξενυχτού- σαν καπνίζοντας , στο υπερφυσικό σκοτάδι παγωμένων διαμερισμάτων, αιω- ρούμενοι πάνω από τις κορυφές των πόλεων, αφοσιωμένοι στη τζαζ. Αυτοί που μοίρασαν αριστερίστικες μπροσούρες στη Γιούνιον Σκουέαρ. Που σβήσανε αργά, σαν εικόνες σε απέραντες άθλιες ταινίες, μετατοπίστη- καν στο όνειρο, ξύπνησαν σε ένα απροσδόκητο Μανχάταν, σύρθηκαν έξω από τα υπόγεια με πονοκέφαλο, τους τρόμους των σιδερένιων ονείρων της 3ης Λεωφόρου. Και τράβηξαν, παραπατώντας για τα γραφεία ανεργίας. Αυτοί που τρελαθήκανε στις φυλακές, με τη γοητεία της πραγματικότητας στις καρδιές, που τραγουδούσαν γλυκά μπλουζ στο Αλκατράζ, ροκ`ν ρολλάροντας σε μεσονύχτια μοναχικά παγκάκια, τύμβους αρχέγονους, πέτρινες πύλες προς το βασίλειο του έρωτα και την έρημη επικράτεια της αγάπης. Ένα όνειρο ζωής, ένας εφιάλτης, σώματα που γίνανε πέτρα, βαριά, σαν το φεγγάρι. Ω Καρλ, όσο δεν είσαι ασφαλής εσύ, δεν είμαι ούτε εγώ και τώρα είσαι στ' αλήθεια μέσα στην απόλυτα κτηνώδη σούπα του Χρόνου.
Πέμπτη 5 Μαρτίου 2020
Οδοιπορικό - Ιουλία Καραπατάκη (vocals Α. & Θ. Ξηντάρης / Μουσική-στίχ...
Από Σμύρνη μέχρι Ευφράτη
Κι από Πόντο Λιβυκό
Μια Ελλάδα δίχως χάρτη
Προσφυγιά του ‘22
Πλοία έδεναν στη Νήσο
Για χολέρα και χτικιό
Κάποιοι πέθαιναν ξοπίσω
Τσέτες καίγανε το βιός
R… Άμαν , άμαν
Άνθρωπε λυπήσου με
Κι όταν φτάναν στα λιμάνια
Πειραιά και Αλμυρό
Μια λύρα η κούπα γάλα
Και νερό θαλασσινό
Τούρκων σπόροι τους φωνάζαν
Στένεψε η γη γι’ αυτούς
Πέθαιναν στο δρόμο αράδα
Μάνες θρήνησαν τους γιούς
R… Άμαν , άμαν
Άνθρωπε λυπήσου με
Τετάρτη 4 Μαρτίου 2020
Τρίτη 3 Μαρτίου 2020
Χάρης Κατσιμίχας - Χρήστος Θηβαίος | Πιάνο βυθού (Official Audio Release...
Στίχοι:
Γιάννης Βαρβέρης
Μουσική:
Χάρης Κατσιμίχας
Αυτές οι νότες που σας στέλνω με την άνωση
δεν έχουν πια κανένα ενδιαφέρον, κανένα ενδιαφέρον, κανένα μουσικό ενδιαφέρον. Απ’ τον καιρό που το ναυάγιο μας σώριασε αργά σαν βάρος έκπληκτο ως κάτω στο βυθό, το πιάνο του ολόφωτου υπερωκεάνιου κι εγώ έχουμε γίνει ένα πελώριο όστρακο, ένα πελώριο όστρακο, φωλιά των ιππόκαμπων λουλούδι εξωτικό, λουλούδι εξωτικό, λουλούδι εξωτικό. Έχουμε γίνει μάλλον διακόσμηση πυθμένος, υπόκωφη επίπλωση βυθού, διάδρομος ψαριών που όλο απορούν, που όλο απορούν μ’ αυτή μνήμη, μ’ αυτή μνήμη την ασπρόμαυρη του παπιγιόν, των πλήκτρων, του κολάρου. Κι αν κάπου κάπου στη βαρκάδα σας, πάνω στην ήρεμη επιφάνεια του νερού, διακρίνετε πέντε έξι φυσαλίδες κάτι σαν ντο, κάτι σαν σολ, κάτι σαν μι μη φανταστείτε μουσική, μη φανταστείτε μουσική. Λίγη σκουριά είναι που ανεβαίνει κάθε φορά που το θυμάται, κάθε φορά που το θυμάται πιέζει κι ανεβαίνει, πιέζει κι ανεβαίνει, πιέζει κι ανεβαίνει. Γι’ αυτό να μην ανησυχείτε, το πιάνο μου κι εγώ είμαστε μια χαρά εδώ εκπνέοντας πότε πότε νότες άσχετες αλλά μες στην ασφάλεια του πλήρους ναυαγίου. Και επιτέλους μακριά, μακριά από κάθε προοπτική πνιγμού. Από κάθε προοπτική πνιγμού. |
Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2020
LIMPING MAN, ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟΥΣΙΑΣ- ΚΟΥΤΣΟΣ, M. Aligizakis-C.Tsiantis
Γέλασε η αύρα ανάμεσα
στην ανισότητα του βήματός του της φύσης λάθος ανεπείδωτο κουτσά τα βήματά του έξω απ’ τη θάλασσα μάτια γιομάτα καλοσύνη αγίου ίριδες λεβέντη κάλλος όλης της Οικουμένης η ισορροπία στον ανισόρροπο βηματισμό του έψαξε για δικαίωση ποίημα ο κουτσός αδημιούργητο έτοιμο για να ξεπηδήσει απ’ το νου της μέρας την ατέλεια να τελειοποιήσει Κύριε και Θεέ μου μεθυσμένος ήσουν όταν τον έσπειρες Κύριε και Θεέ μου ελέησόν μας και μην ξαναπιείς
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)