"Ίσως, όταν ξαναϊδωθούμε να μην ξέρει πια καθόλου ο ένας τον άλλον, έτσι που επιτέλους, να μπορέσουμε να γνωριστούμε." &line; ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ
Πέμπτη 2 Αυγούστου 2018
Τετάρτη 1 Αυγούστου 2018
Τρίτη 24 Ιουλίου 2018
Κυριακή 22 Ιουλίου 2018
ΜΑΝΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ- Έπεσε βροχή και αγέρας
Στίχοι:
Μάνος Ελευθερίου
Μουσική:
Ηλίας Ανδριόπουλος
Έπεσε βροχή κι αγέρας
μες στη Δραπετσώνα μου
πού είσαι, φίλε, να γλυκάνεις
τα πικρά τα χρόνια μου
Όπως οι παλιές εικόνες
κλαίνε στον καημό μπροστά
έτσι κλαίει κι η ζωγραφιά σου
δίπλα μου καμιά φορά
Έπεσε βροχή κι αγέρας
στα χαμένα αισθήματα
κι όσοι πίστεψαν στον κόσμο
γίνανε τα θύματα
μες στη Δραπετσώνα μου
πού είσαι, φίλε, να γλυκάνεις
τα πικρά τα χρόνια μου
Όπως οι παλιές εικόνες
κλαίνε στον καημό μπροστά
έτσι κλαίει κι η ζωγραφιά σου
δίπλα μου καμιά φορά
Έπεσε βροχή κι αγέρας
στα χαμένα αισθήματα
κι όσοι πίστεψαν στον κόσμο
γίνανε τα θύματα
Παρασκευή 6 Ιουλίου 2018
Τετάρτη 4 Ιουλίου 2018
Ήτανε Αέρας Λιζέτα Καλημέρη-Itane Aeras Kalimeri Lizeta
Στίχοι: Γιώργος Χρονάς, Μουσική: Γιώργος Καζαντζής. Ερμηνεία: Λιζέττα Καλημέρη. Τι ξέρεις για τον καιρό γι αυτόν τον άνεμο, την κάθε της ματιά που γυρνάει και σβήνει. Τι γνώριζες γι αυτή για τα χείλη της, την κάθε της φωτιά που γυρνάει και δίνει. Ήτανε αέρας πάντα σύννεφο σκοτεινό, δεν τη βρίσκεις δεν τη φτάνεις, ψάχνει το χαμό. Ήτανε αέρας πάντα σύννεφο βιαστικό, μες σε τρένα μες σε πλοία, κλαίει το χωρισμό. Τι γνώριζες γι αυτή για τη μάνα της, την κάθε της σιωπή πριν τραγούδι γίνει. Τι γνώριζες γι αυτή για το γέλιο της, την κάθε της φωτιά που γυρνάει και δίνει. Ήτανε αέρας πάντα σύννεφο σκοτεινό, δεν τη βρίσκεις δεν τη φτάνεις, ψάχνει το χαμό. Ήτανε αέρας πάντα σύννεφο βιαστικό, μες σε τρένα μες σε πλοία, κλαίει το χωρισμό.
Τετάρτη 27 Ιουνίου 2018
Σάββατο 23 Ιουνίου 2018
Σάββατο 9 Ιουνίου 2018
ούτε η σκέψη μου, ούτε η γλώσσα μου, ούτε η πέννα μου (…) Πώς ήθελα να πεθάνω και πώς ήθελα να αναστηθώ στη χώρα των πνευμάτων μαζί σου για να πραγματοποιηθεί μια για πάντα το όνειρο το άλλο, το όνειρο που ξέρεις από τους στίχους των τραγουδιών της Ραχήλ (…) Έτσι τη νύχτα αυτή την τόσο αλλόκοτη, ανέκφραστη και ωραία της αϋπνίας μου έπεφτα, μια δυο τρεις δέκα φορές στα πόδια σου, φεγγόβολα, σαν όλο το κορμί σου… Συγχώρησε τον ποιητή που όσο προχωρούν τα χρόνια του, τόσο περισσότερη νύχτα έχει, μα και περισσότερο φως.
Chere et divine Clarte, πεθαίνω για σένα”....
Απόσπασμα από τα γράμματα του Κωστή Παλαμά προς τη “Ραχήλ”.
Chere et divine Clarte, πεθαίνω για σένα”....
Απόσπασμα από τα γράμματα του Κωστή Παλαμά προς τη “Ραχήλ”.
Μόνο εσείς μπορείτε να το δείτε αυτό, εκτός κι αν το κοινοποιήσετε
Σάββατο 26 Μαΐου 2018
Κυριακή 13 Μαΐου 2018
Παρασκευή 11 Μαΐου 2018
Πέμπτη 10 Μαΐου 2018
Τρίτη 8 Μαΐου 2018
Δευτέρα 7 Μαΐου 2018
Σάββατο 5 Μαΐου 2018
Τετάρτη 2 Μαΐου 2018
Τρίτη 1 Μαΐου 2018
Δευτέρα 30 Απριλίου 2018
Κυριακή 29 Απριλίου 2018
ΤΑ ΦΛΟΥΡΙΑ - ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ( Δροσουλίτες)
Τα φλουριά
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Χριστόδουλος Χάλαρης
Χρύσανθος
Σ’έρημο φαράγγι σε λυποποριά
Έχασα μαντήλι μ’ εκατό φλουριά
Ξόρκισα το χώμα έκανα σταυρό
Πριν αποσπερώσει να τα βρω
Τότε καρασκέρι γροίκησα μακριά
Κι είδα μες στο ήλιο στην κακοπετριά
Τρεις αλογολάτες με βαριά σπαθιά
Και τις αλυσίδες αρμαθιά
Τι’ναι το κισμέτι τι’ναι το γραφτό
Πριν το μονοπάτι πάρω να κρυφτώ
Μού’στησαν καρτέρι σε μια πατουλιά
Και με κλαίγαν δένδρα και πουλιά
Ήταν μαύρη Τρίτη μαύρο δειλινό
Κι έχασα τον κόσμο και τον ουρανό
Σε μεγάλο κάστρο σε βαθειά σπηλιά
Με τους πεθαμένους αγκαλιά
Ώσπου κάποιο βράδυ τρίξαν οι αρμοί
Κι άστραψε στην πόρτα λυγερό κορμί
Μια Βασιλοπούλα σαν τη Μαξιμώ
Πού’χε δυο φιδάκια στο λαιμό
Πάρε λέει τα φίδια, βάλ’τα στη καρδιά
Και μεγάλωσέ τα σαν μικρά παιδιά
Το’να είν’ ο Δράκος τ’άλλο ο Διγενής
Άξιο τους αδέρφι να γενείς
Κράτησα τα φίδια μες στην ερημιά
Βιος μου και ρεγάλο και κληρονομιά
Μου’φερναν καρύδια γάλα και ψωμί
Δίχως να γυρεύουν πλερωμή
Κι όταν κάποια νύχτα σώπασε η φωτιά
Σκάψανε του τοίχου τη ραγισματιά
Βρήκαν κερκοπόρτα και πρωί πρωί
Μού’δειξαν το δρόμο στη ζωή
Τώρα τι στα λέω τι στα μολογώ
Μάθε μόνο τούτο πού’μαθα κι εγώ
Αν κρατάς χρυσάφι πλούτη και φλουριά
Δεν κατέχεις τί’ναι λευτεριά
Σάββατο 28 Απριλίου 2018
ΗΕΛΤΙΟΣ: Ο ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ
''..είμαστε εμείς οι παίκτες και τα παίγνια κι οι εμπαιζόμενοι..''
Χαράζει, σβήνει τ’ όνειρο
και η καρδιά στενάζει
σε πόλη άπολις γυρνώ
που αίμα και δάκρυ στάζει.
και η καρδιά στενάζει
σε πόλη άπολις γυρνώ
που αίμα και δάκρυ στάζει.
Το βρέφος ψαύει το βυζί
κι η μάνα λιποψυχάει
Ηρώδης θερίζει τη ζωή
φονιάς καιρός χτυπάει.
κι η μάνα λιποψυχάει
Ηρώδης θερίζει τη ζωή
φονιάς καιρός χτυπάει.
Χέρι μακρύ δόλια χτυπά
την άδολη πατρίδα
κι ο εκπρόσωπος μου απαντά
δεν πρόσεξα, δεν είδα.
την άδολη πατρίδα
κι ο εκπρόσωπος μου απαντά
δεν πρόσεξα, δεν είδα.
Ξύπνα Ελλήνων η ψυχή,
σπάσε του νου τη ρώτα
φέρε την Πνύκα του λαού
στο φως όπως και πρώτα.
σπάσε του νου τη ρώτα
φέρε την Πνύκα του λαού
στο φως όπως και πρώτα.
Παρασκευή 27 Απριλίου 2018
Σπύρος Ποταμίτης- Κράτησε με μέσα σου.
Κράτησε με μέσα σου.
Στο εξαργυρωμένο φως η φυλακή μου
δεσπόζει σαν ένα αρχαιομυθικό τέρας.
Μνήμες χελιδονιών με ταξιδεύουν
στα κύματα αλλοπρόσαλλων εποχών.
Απόμερες γωνιές στη σκόνη γράφουν
ονόματα που δεν ήταν ποτέ θεοί μου.
Πάνω απ’ τους δρυμούς λάμψεις φτερών
κονταρομαχούν για ένα ψίχουλο επιβίωσης.
Εγώ που θέλω να ζήσω όπως μια πεταλούδα
είμαι ξένος στις τόσες αγκαλιές του μεσημεριού
που φέρνουν βαθύ ύπνο στα όνειρα μου.
Κράτησε με μέσα σου. Γιατί είναι μόνο η αρχή
της αμφιβολίας για τα όρια της υπομονής μου
στο λαβύρινθο της συγνώμης και της ικεσίας
κι ο Μινώταυρος αληθινός, κι ας μην το ξέρει,
μεταμφιεσμένος με προσωπίδα ανθρώπου
το φαράγγι με τις εφτά πληγές ορθάνοιχτο
στα στολίδια κι ετοιμόρροπο που βρυχάται,
άγριο θηρίο, στις αρένες των μελλοθανάτων.
Στο εξαργυρωμένο φως η φυλακή μου
δεσπόζει σαν ένα αρχαιομυθικό τέρας.
Μνήμες χελιδονιών με ταξιδεύουν
στα κύματα αλλοπρόσαλλων εποχών.
Απόμερες γωνιές στη σκόνη γράφουν
ονόματα που δεν ήταν ποτέ θεοί μου.
Πάνω απ’ τους δρυμούς λάμψεις φτερών
κονταρομαχούν για ένα ψίχουλο επιβίωσης.
Εγώ που θέλω να ζήσω όπως μια πεταλούδα
είμαι ξένος στις τόσες αγκαλιές του μεσημεριού
που φέρνουν βαθύ ύπνο στα όνειρα μου.
Κράτησε με μέσα σου. Γιατί είναι μόνο η αρχή
της αμφιβολίας για τα όρια της υπομονής μου
στο λαβύρινθο της συγνώμης και της ικεσίας
κι ο Μινώταυρος αληθινός, κι ας μην το ξέρει,
μεταμφιεσμένος με προσωπίδα ανθρώπου
το φαράγγι με τις εφτά πληγές ορθάνοιχτο
στα στολίδια κι ετοιμόρροπο που βρυχάται,
άγριο θηρίο, στις αρένες των μελλοθανάτων.
Κράτησε με, όπως κάποτε ένα χαμόγελο παιδιού
κρατούσε τον κόσμο ολόκληρο στην ευωδιά του
δε θέλω να είμαι η πυγολαμπίδα των άναστρων νυχτών
μήτε η φωτιά εκείνης της νύχτας του Άη Γιάννη
που έκαψε της ψυχής μου το μάλαμα πέφτοντας
σαν το λιωμένο μολύβι στο κρύο της «αγάπης».
Θέλω να είμαι μέσα σου όπως η έγνοια της μάνας
για το καμάρι της που μεγαλώνει στο στήθος της
ή μια σταγόνα βροχής στην απέραντη θάλασσα
που όπου κι αν πέσει θα ενσωματωθεί στο κορμί της.
κρατούσε τον κόσμο ολόκληρο στην ευωδιά του
δε θέλω να είμαι η πυγολαμπίδα των άναστρων νυχτών
μήτε η φωτιά εκείνης της νύχτας του Άη Γιάννη
που έκαψε της ψυχής μου το μάλαμα πέφτοντας
σαν το λιωμένο μολύβι στο κρύο της «αγάπης».
Θέλω να είμαι μέσα σου όπως η έγνοια της μάνας
για το καμάρι της που μεγαλώνει στο στήθος της
ή μια σταγόνα βροχής στην απέραντη θάλασσα
που όπου κι αν πέσει θα ενσωματωθεί στο κορμί της.
Κράτησε με μέσα σου. Οι συστάδες των ημερών
φυλλορροούν τις φωνές των γερασμένων αηδονιών
στο μεγάλο του χρόνου ποτάμι κι η βουή του
πνίγει τις ώρες τους στους αφρούς της οργής.
Γυμνά, σαν νεογέννητοι άνθρωποι, τα κλαριά
σηκώνουν τα χέρια τους στην ερημιά των ουρανών
και μαύρα πουλιά της λησμονιάς του ελέους
χτίζουν φωλιές μέσα στα ακατοίκητα των ψυχών.
φυλλορροούν τις φωνές των γερασμένων αηδονιών
στο μεγάλο του χρόνου ποτάμι κι η βουή του
πνίγει τις ώρες τους στους αφρούς της οργής.
Γυμνά, σαν νεογέννητοι άνθρωποι, τα κλαριά
σηκώνουν τα χέρια τους στην ερημιά των ουρανών
και μαύρα πουλιά της λησμονιάς του ελέους
χτίζουν φωλιές μέσα στα ακατοίκητα των ψυχών.
Ξέρω τι θέλουν όλοι αυτοί που λένε «σ’ αγαπώ»
αυτοί που χθες οχυρωμένοι στην άκρη της ανυπαρξίας
βρήκαν την πόρτα διάπλατη και μπήκαν για το φως
που είχε αφήσει ανοιχτό ο αρχάγγελος του φόβου.
Ξέρω. Όμως η αλήθεια δε μιλιέται, μήτε ακούγεται
κι ούτε μπορεί από ένα ορφανό μολύβι να γραφτεί...
αυτοί που χθες οχυρωμένοι στην άκρη της ανυπαρξίας
βρήκαν την πόρτα διάπλατη και μπήκαν για το φως
που είχε αφήσει ανοιχτό ο αρχάγγελος του φόβου.
Ξέρω. Όμως η αλήθεια δε μιλιέται, μήτε ακούγεται
κι ούτε μπορεί από ένα ορφανό μολύβι να γραφτεί...
Γι’ αυτό κράτησε μέσα σου όπως ένα άστρο η νύχτα!
Τετάρτη 25 Απριλίου 2018
Κυριακή 22 Απριλίου 2018
Σπύρος Ποταμίτης- 22 Απριλίου 2014
Πριν απ’ τον έρωτα κοιμήθηκα
στη νοσταλγία του
λευκές ώρες πράσινων φύλλων
κατακλυσμός ήρεμων ονείρων
η κόρη λυγερόκορμη κι αστρανάστητη
στο σάρκινο βασίλειο των ηδονών.
στη νοσταλγία του
λευκές ώρες πράσινων φύλλων
κατακλυσμός ήρεμων ονείρων
η κόρη λυγερόκορμη κι αστρανάστητη
στο σάρκινο βασίλειο των ηδονών.
Πριν την Άνοιξη την Άνοιξη γύρεψα
σε μαργαρίτες μαργαριταριών
στο τραγούδι μου η σιωπή κένταγε
στίχους του μέλλοντος
τα χέρια σου της φωτιάς ψάχνοντας
τα χέρια σου της αγάπης αγγέλλοντας.
σε μαργαρίτες μαργαριταριών
στο τραγούδι μου η σιωπή κένταγε
στίχους του μέλλοντος
τα χέρια σου της φωτιάς ψάχνοντας
τα χέρια σου της αγάπης αγγέλλοντας.
Ο χορός μου σε κυανόλευκο ακρογιάλι
φορούσε κοχύλια και κύματα
ένα φεγγάρι πριν σε δω στο φως
και καταλάβω ποια ήσουν ψυχή μου.
φορούσε κοχύλια και κύματα
ένα φεγγάρι πριν σε δω στο φως
και καταλάβω ποια ήσουν ψυχή μου.
22-4-2014
Πέμπτη 19 Απριλίου 2018
Τετάρτη 18 Απριλίου 2018
Σάββατο 14 Απριλίου 2018
Σάββατο 31 Μαρτίου 2018
Πέμπτη 29 Μαρτίου 2018
Τρίτη 27 Μαρτίου 2018
YELTIOS- INSTINCTS OF LOVE
There is no day, there is no day
my frightened dog hinders the way
there is no day, there is no stay,
instincts of love block the decay.
my frightened dog hinders the way
there is no day, there is no stay,
instincts of love block the decay.
Change your path, change your mind
open your heart to the river's bride,
count my pulse, touch my hand
hear the blood on the other side.
27-3-2018
open your heart to the river's bride,
count my pulse, touch my hand
hear the blood on the other side.
27-3-2018
Δευτέρα 26 Μαρτίου 2018
Κυριακή 25 Μαρτίου 2018
Πέμπτη 22 Μαρτίου 2018
Τετάρτη 21 Μαρτίου 2018
Τρίτη 20 Μαρτίου 2018
Δευτέρα 19 Μαρτίου 2018
Κυριακή 18 Μαρτίου 2018
Σάββατο 17 Μαρτίου 2018
Πέμπτη 15 Μαρτίου 2018
Δευτέρα 12 Μαρτίου 2018
Κυριακή 11 Μαρτίου 2018
Τρίτη 6 Μαρτίου 2018
Πέμπτη 1 Μαρτίου 2018
Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου 2018
Νάνος Βαλαωρίτης: Η ποίηση μας ενώνει
Οι Costas Tsiantis και Νάνος Βαλαωρίτης (Nanos Valaoritis) κοινοποίησαν ένα σύνδεσμο.
Για πρώτη φορά η εκπομπή Πεζοί στον Αέρα στο Ραδιόφωνο 24/7 βγαίνει εκτός στούντιο για μια εφ όλης ύλης συνέντευξη με τον κορυφαίο Έλληνα ποιητή Νάνο…
NEWS247.GR
Νάνος Βαλαωρίτης: «Ο Υπερρεαλισμός είχε χαρακτήρα αισθητικοαναρχικό»
Μια χειμαρρώδης συνέντευξη με έναν πραγματικό πνευματικό άνθρωπο, για την ποίηση, τον υπερρεαλισμό, τα ελληνικά γράμματα και τις ανατρεπτικές διαλέξεις…
POPAGANDA.GR
Δευτέρα 26 Φεβρουαρίου 2018
Κυριακή 25 Φεβρουαρίου 2018
Παρασκευή 23 Φεβρουαρίου 2018
Μέσα στον αινιγματικό κύκλο του Νικόλαου Κάλας
Άγνωστος πρόδρομος του ελληνικού υπερρεαλισμού, προνομιακός συνομιλητής του Αντρέ Μπρετόν και του Ανδρέα Εμπειρίκου έρχεται ξανά στο φως μέσα από έρευνες, συμπόσ....
LIFO.GR
Τετάρτη 21 Φεβρουαρίου 2018
Σάββατο 17 Φεβρουαρίου 2018
Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου 2018
Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου 2018
Κυριακή 11 Φεβρουαρίου 2018
Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου 2018
Σάββατο 3 Φεβρουαρίου 2018
Τετάρτη 31 Ιανουαρίου 2018
Ανθρωπιστική ευδαιμονία
Κριτική της πιο πρόσφατης ποιητικής συλλογής μου "Στο υποκύανο μάτι του Κύκλωπα", εκδόσεις Ψυχογιός από τον Π. Βούζη.
Η συλλογή περιλαμβάνει ποιήματα μεγάλου χρονολογικού εύρους, αφού ξεκινούν από το 2001 και φθάνουν έως το 2015, ώστε παρέχεται η ευκαιρία να παρακολουθηθούν η εξέλιξη ....
AVGI.GR
Σάββατο 27 Ιανουαρίου 2018
Rachmaninov - Symphony No. 2 Op. 27 III. Adagio: Adagio (LSO)
https://artic.gr/rachmaninoff-his-life-through-his-works/77520/
Παρασκευή 26 Ιανουαρίου 2018
Δευτέρα 15 Ιανουαρίου 2018
Πέμπτη 11 Ιανουαρίου 2018
Δευτέρα 8 Ιανουαρίου 2018
Παρασκευή 5 Ιανουαρίου 2018
Παρασκευή 22 Δεκεμβρίου 2017
Νάνος Βαλαωρίτης (Nanos Valaoritis)-Τι είχαμε, τι χάσαμε και τι μας μένει ακόμα…
Τι είχαμε, τι χάσαμε και τι μας μένει ακόμα…
Χάσαμε τ’ αυτοκίνητα, τα κινητά μας, τα ακίνητά μας, τα επιδόματα του Πάσχα και των Χριστουγέννων. Χάσαμε τον ύπνο μας, τη δουλειά μας, το μαγαζάκι, το καφενείο, την επιχείρηση ρούχων, παπουτσιών, την ιστορία μας, το 1821, τη Σμύρνη, τη Μικρά Ασία. Χάσαμε τα καπέλα μας, την αξιοπρέπειά μας, την μπέσα μας (Μπέσαμε μούτσος…), τις πνευματικές μας αξίες, τις αξίες στο Χρηματιστήριο, τις καρέκλες μας εποχής, στο Δημοπρατήριο, τις ντουλάπες, τους καθρέφτες.
Χάσαμε τη βυζαντινή μας ταυτότητα, ως γνήσιοι Έλληνες απόγονοι εκείνων των άλλων Ελλήνων που θαυματούργησαν χωρίς δάνεια, χωρίς θέσεις στο δημόσιο, αργομισθίες στα Δέκο, στη Λυρική σκηνή, στη Δημόσια Τηλεόραση. Χάσαμε τα αυγά και τα πασχάλια μας, τα βρακιά μας, τα εισοδήματα απ’ τους τεράστιους φόρους, τα ξενοδοχεία μας, τα πλοία τα εμπορικά, τα πλοία της γραμμής, τη φήμη μας στο εξωτερικό, τους φίλους μας, που μας άφησαν χωρίς να το αντιληφθούμε… μια νύχτα βροχερή, συννεφιασμένη.
Τι μας έμεινε;
Ο Ήλιος ο Πρώτος, ο Δεύτερος, ο Τρίτος, ο Δήμιος μιας Πράσινης σκέψης, ο Ηλιάτορας, ο νοητός, ο αυτονόητος, μας έμειναν τα νησιά με τα καφετιά τους βράχια, που ήταν ωραία κάποτε, τα νησιά, εδώ που τα γυρεύαμε, που ψάχναμε να τα βρούμε, η θάλασσα με τα γαλάζια κύματα, με τα καράβια, τα φέρι μποτ, τα ιστιοφόρα.
Μας έμεινε το φεγγάρι, αφερέγγυο και αυτό, μας έμειναν τα βουνά, τα φαράγγια, οι λίμνες, τα δάση αν δεν είχαν καεί ακόμα, οι ακρογιαλιές, οι αμμουδιές για μπάνιο, το χαρτί και το στυλό να γράφουμε τα ποίηματά μας και να τα πετάμε στο κάλαθο των αχρήστων, ποιος θα πληρώνει το χαρτί και το μελάνι, να τα δημοσιέψει.
Μας έμειναν τα ωραία κορίτσια με τα μακριά μαλλιά, και τα νέα παλικάρια, με τ’ αξούριστα γένια, άνεργοι οι περισσότεροι, μας έμειναν οι επιγραφές στις πόρτες, Ανοιχτό, Κλειστό, Σύρατε, Σπρώξτε, οι παράξενες φήμες, οι φακές, τα μακαρόνια, τα καλαμαράκια, τα σουβλάκια, τα κρασιά, για να ξεχάσουμε αυτά που χάσαμε, τις φιλενάδες μας στις ξένες χώρες, τις σπουδές μας στο εξωτερικό, και τα ηχηρά παρόμοια.
Μας έμεινε ο Όμηρος, αν έχουμε καιρό να τον διαβάσουμε, ο Καβάφης, ο Εμπειρίκος, ο Σεφέρης, ο Ρίτσος, ο Ελύτης, ο Καρυωτάκης, ο Καββαδίας, σας έμεινα κι εγώ, αν κάνετε έναν κόπο να με διαβάσετε.
Νάνος Βαλαωρίτης
Πέμπτη 21 Δεκεμβρίου 2017
ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΣΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ------------------------------------------ Του Μανώλη Γλέζου
ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΣΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
------------------------------------------
Του Μανώλη Γλέζου
------------------------------------------
Του Μανώλη Γλέζου
Ήταν την ώρα της περισυλλογής
τότες, που όλες οι μνήμες
στριφογυρνούν στις στενάχωρες θύρες του μυαλού
στις ωκεάνιες δίνες της συνείδησης.
τότες, που όλες οι μνήμες
στριφογυρνούν στις στενάχωρες θύρες του μυαλού
στις ωκεάνιες δίνες της συνείδησης.
Τότες ήρθες να με βρεις
να με ρωτήσεις: γιατί;
να με ρωτήσεις: γιατί;
Κλαίω. Γιατί ξέρω το αίτιο
και δεν μπορώ να το σταματήσω.
Θρηνώ, μικρό παιδί, για τα χρόνια της ζήσης
που έχασες
για τις χαρές της ζωής που δεν πρόλαβες.
και δεν μπορώ να το σταματήσω.
Θρηνώ, μικρό παιδί, για τα χρόνια της ζήσης
που έχασες
για τις χαρές της ζωής που δεν πρόλαβες.
Οδύρομαι για τα ολοκαυτώματα στο Άουσβιτς
στο Ματχάουζεν, στο Μπίρκεναου
για όλα τα εκατομμύρια των εβραίων.
στο Ματχάουζεν, στο Μπίρκεναου
για όλα τα εκατομμύρια των εβραίων.
Κι όσο σκέφτομαι και θρηνώ και κλαίω
το αιμάτινο λύθρον
που σφραγίζει όλες τις σελίδες της ιστορίας
τόσο και δεν αντέχω
της γενιάς σου άνθρωποι
να μιμούνται τους δολοφόνους σου.
το αιμάτινο λύθρον
που σφραγίζει όλες τις σελίδες της ιστορίας
τόσο και δεν αντέχω
της γενιάς σου άνθρωποι
να μιμούνται τους δολοφόνους σου.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)