ΤΑ ΦΛΟΥΡΙΑ - ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ( Δροσουλίτες)

Τα φλουριά

Στίχοι: Νίκος Γκάτσος

Μουσική: Χριστόδουλος Χάλαρης

Χρύσανθος

Σ’έρημο φαράγγι σε λυποποριά

Έχασα μαντήλι μ’ εκατό φλουριά

Ξόρκισα το χώμα έκανα σταυρό

Πριν αποσπερώσει να τα βρω

Τότε καρασκέρι γροίκησα μακριά

Κι είδα μες στο ήλιο στην κακοπετριά

Τρεις αλογολάτες με βαριά σπαθιά

Και τις αλυσίδες αρμαθιά

Τι’ναι το κισμέτι τι’ναι το γραφτό

Πριν το μονοπάτι πάρω να κρυφτώ

Μού’στησαν καρτέρι σε μια πατουλιά

Και με κλαίγαν δένδρα και πουλιά

Ήταν μαύρη Τρίτη μαύρο δειλινό

Κι έχασα τον κόσμο και τον ουρανό

Σε μεγάλο κάστρο σε βαθειά σπηλιά

Με τους πεθαμένους αγκαλιά

Ώσπου κάποιο βράδυ τρίξαν οι αρμοί

Κι άστραψε στην πόρτα λυγερό κορμί

Μια Βασιλοπούλα σαν τη Μαξιμώ

Πού’χε δυο φιδάκια στο λαιμό

Πάρε λέει τα φίδια, βάλ’τα στη καρδιά

Και μεγάλωσέ τα σαν μικρά παιδιά

Το’να είν’ ο Δράκος τ’άλλο ο Διγενής

Άξιο τους αδέρφι να γενείς

Κράτησα τα φίδια μες στην ερημιά

Βιος μου και ρεγάλο και κληρονομιά

Μου’φερναν καρύδια γάλα και ψωμί

Δίχως να γυρεύουν πλερωμή

Κι όταν κάποια νύχτα σώπασε η φωτιά

Σκάψανε του τοίχου τη ραγισματιά

Βρήκαν κερκοπόρτα και πρωί πρωί

Μού’δειξαν το δρόμο στη ζωή

Τώρα τι στα λέω τι στα μολογώ

Μάθε μόνο τούτο πού’μαθα κι εγώ

Αν κρατάς χρυσάφι πλούτη και φλουριά

Δεν κατέχεις τί’ναι λευτεριά

Νίκος Γκάτσος - ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΜΑΝΑ - Χρύσανθος

Νάνος Βαλαωρίτης - Ο παράγων άλογο

ΗΕΛΤΙΟΣ: Ο ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ

''..είμαστε εμείς οι παίκτες και τα παίγνια κι οι εμπαιζόμενοι..''

Χαράζει, σβήνει τ’ όνειρο
και η καρδιά στενάζει
σε πόλη άπολις γυρνώ
που αίμα και δάκρυ στάζει.

Το βρέφος ψαύει το βυζί
κι η μάνα λιποψυχάει
Ηρώδης θερίζει τη ζωή
φονιάς καιρός χτυπάει.

Χέρι μακρύ δόλια χτυπά
την άδολη πατρίδα
κι ο εκπρόσωπος μου απαντά
δεν πρόσεξα, δεν είδα.

Ξύπνα Ελλήνων η ψυχή,
σπάσε του νου τη  ρώτα
φέρε την Πνύκα του λαού
στο φως όπως και πρώτα.

Σπύρος Ποταμίτης- Κράτησε με μέσα σου.

Σπύρος Ποταμίτης

2 ώρες · 

Κράτησε με μέσα σου.
Στο εξαργυρωμένο φως η φυλακή μου
δεσπόζει σαν ένα αρχαιομυθικό τέρας.
Μνήμες χελιδονιών με ταξιδεύουν
στα κύματα αλλοπρόσαλλων εποχών.
Απόμερες γωνιές στη σκόνη γράφουν
ονόματα που δεν ήταν ποτέ θεοί μου.
Πάνω απ’ τους δρυμούς λάμψεις φτερών
κονταρομαχούν για ένα ψίχουλο επιβίωσης.
Εγώ που θέλω να ζήσω όπως μια πεταλούδα
είμαι ξένος στις τόσες αγκαλιές του μεσημεριού
που φέρνουν βαθύ ύπνο στα όνειρα μου.
Κράτησε με μέσα σου. Γιατί είναι μόνο η αρχή
της αμφιβολίας για τα όρια της υπομονής μου
στο λαβύρινθο της συγνώμης και της ικεσίας
κι ο Μινώταυρος αληθινός, κι ας μην το ξέρει,
μεταμφιεσμένος με προσωπίδα ανθρώπου
το φαράγγι με τις εφτά πληγές ορθάνοιχτο
στα στολίδια κι ετοιμόρροπο που βρυχάται,
άγριο θηρίο, στις αρένες των μελλοθανάτων.

Κράτησε με, όπως κάποτε ένα χαμόγελο παιδιού
κρατούσε τον κόσμο ολόκληρο στην ευωδιά του
δε θέλω να είμαι η πυγολαμπίδα των άναστρων νυχτών
μήτε η φωτιά εκείνης της νύχτας του Άη Γιάννη
που έκαψε της ψυχής μου το μάλαμα πέφτοντας
σαν το λιωμένο μολύβι στο κρύο της «αγάπης».
Θέλω να είμαι μέσα σου όπως η έγνοια της μάνας
για το καμάρι της που μεγαλώνει στο στήθος της
ή μια σταγόνα βροχής στην απέραντη θάλασσα
που όπου κι αν πέσει θα ενσωματωθεί στο κορμί της.

Κράτησε με μέσα σου. Οι συστάδες των ημερών
φυλλορροούν τις φωνές των γερασμένων αηδονιών
στο μεγάλο του χρόνου ποτάμι κι η βουή του
πνίγει τις ώρες τους στους αφρούς της οργής.
Γυμνά, σαν νεογέννητοι άνθρωποι, τα κλαριά
σηκώνουν τα χέρια τους στην ερημιά των ουρανών
και μαύρα πουλιά της λησμονιάς του ελέους
χτίζουν φωλιές μέσα στα ακατοίκητα των ψυχών.

Ξέρω τι θέλουν όλοι αυτοί που λένε «σ’ αγαπώ»
αυτοί που χθες οχυρωμένοι στην άκρη της ανυπαρξίας
βρήκαν την πόρτα διάπλατη και μπήκαν για το φως
που είχε αφήσει ανοιχτό ο αρχάγγελος του φόβου.
Ξέρω. Όμως η αλήθεια δε μιλιέται, μήτε ακούγεται
κι ούτε μπορεί από ένα ορφανό μολύβι να γραφτεί...

Γι’ αυτό κράτησε μέσα σου όπως ένα άστρο η νύχτα!

Ηλιοφάνεια

Σπύρος Ποταμίτης- 22 Απριλίου 2014

Πριν απ’ τον έρωτα κοιμήθηκα
στη νοσταλγία του
λευκές ώρες πράσινων φύλλων
κατακλυσμός ήρεμων ονείρων
η κόρη λυγερόκορμη κι αστρανάστητη
στο σάρκινο βασίλειο των ηδονών.

Πριν την Άνοιξη την Άνοιξη γύρεψα
σε μαργαρίτες μαργαριταριών
στο τραγούδι μου η σιωπή κένταγε
στίχους του μέλλοντος
τα χέρια σου της φωτιάς ψάχνοντας
τα χέρια σου της αγάπης αγγέλλοντας.

Ο χορός μου σε κυανόλευκο ακρογιάλι
φορούσε κοχύλια και κύματα
ένα φεγγάρι πριν σε δω στο φως
και καταλάβω ποια ήσουν ψυχή μου.

22-4-2014

Η Χαρά - Τεχν-Άσματα (4Κ) (1η επίσημη κυκλοφορία)

Mia Eukairia

Λίνος Κόκοτος & Κώστας Λάζαρης | «Ανεμογιαλός»

Πέταξα

Σταύρος Ξαρχάκος - Ρέκβιεμ ''Νύχτα και φως''

"Η ΠΟΛΙΣ" Κ.ΚΑΒΑΦΗ / ΜΟΥΣΙΚΗ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ

Είσαι η νύχτα

Κωστής Παλαμάς - Ο θάνατος της κόρης

YELTIOS- INSTINCTS OF LOVE

There is no day, there is no day
my frightened dog hinders the way
there is no day, there is no stay,
instincts of love block the decay.

Change your path, change your mind
open your heart to the river's bride,
count my pulse, touch my hand
hear the blood on the other side.
27-3-2018

Μαρία Φαραντούρη: "Δυο γυφτοπούλες" (Ηρώδειο 2001)

Δημήτρης Σαμαρτζής - Το αταίριαστο

Νάμα ~ Nama of Life

Ορφέας Περίδης - Ο κήπος μου (Official Audio Release HQ)

Η εντατική-Ηλίας Λιούγκος-Official Audio Release

Το τραγούδι του Καραϊσκάκη Τζενη Ξεφτέρη 25Η ΜΑΡΤΙΟΥ

TAKIM-Γιατί Γλυκό Μου Sweetheart? [OFFICIAL VIDEO]

Παιδί της Γης - Νότης Μαυρουδής (full album)

Ν. Βαλαωρίτης. Γιατί οι Γερμανοί ; Και γιατί εμάς τους Έλληνες ;

Θεοδωράκης-Σεφέρης: ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ (1994, Μέγαρο Μουσικής) Φαραντούρη

Οδυσσέας Ελύτης - Η τρελή ροδιά - Χειμερινοί Κολυμβητές

Erotikos Logos, Part AB

Michael Theodore (Tenor) Singt Theodorakis & Hadzidhakis (ολος ο δίσκος)

Πάμπλο Νερούδα-Μ' αρέσει άμα σωπαίνεις

Γιώργος Σεφέρης - Ερωτικός Λόγος V

ΑΝΔΡΕΑΣ Α.ΑΡΤΕΜΗΣ: “ΤΟΣΟΝ ΓΛΥΚΑ ΚΑΙ ΣΙΓΑΝΑ” Ρίμες Αγάπης 1570

Γιώργος Σεφέρης - Ερωτικός Λόγος V

Μίλτος Πασχαλίδης - Στις Ξερολιθιές - Official Audio Release

Song to the Moon - Antonín Dvořák

Rachmaninov - Symphony No. 2 Op. 27 III. Adagio: Adagio (LSO)

Στην Κοιλάδα των Τεμπών - Σωκράτης Μάλαμας

Beautiful Piano Music 24/7: Study Music, Relaxing Music, Sleep Music, Me...

Λ. Θάνος - Π. Δημητρόπουλος - Να ξεχαστούν τα σώματά μας - (Στ. Σιόλας) ...

Ο Συγκάτοικος του Ιωάννη (Τ. Λειβαδίτη)

Μικης Θεοδωρακης - Εαρινη Συμφωνια (Γιαννη Ριτσου)

Λ. Θάνος - Π. Δημητρόπουλος - Πύκνωσαν με σένα οι στιγμές- (Στ. Σιόλας) ...

Εαρινή Συμφωνία Γιάννης Ρίτσος Γιάννης Μαρκόπουλος

Αγαπημένη μου Μαρία | Γιάννης Μαθές, Μάνος Σαγκρής (official home video)

Αργύρης Μπακιρτζής - ΒΓΗΚΕ Ο ΚΑΛΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΛΗ - Χειμερινοί Κολυμβητές

Φλέρυ Νταντωνάκη - Πού είναι ο Θεός;

Γρηγόρης Μπιθικώτσης - νανούρισμα / Στ. Ξαρχάκος

Νάνος Βαλαωρίτης: Η ποίηση μας ενώνει

Οι Costas Tsiantis και Νάνος Βαλαωρίτης (Nanos Valaoritis) κοινοποίησαν ένα σύνδεσμο.

Νάνος Βαλαωρίτης: Η ποίηση μας ενώνει

Για πρώτη φορά η εκπομπή Πεζοί στον Αέρα στο Ραδιόφωνο 24/7 βγαίνει εκτός στούντιο για μια εφ όλης ύλης συνέντευξη με τον κορυφαίο Έλληνα ποιητή Νάνο…

Κοινοποίηση

NEWS247.GR

Νάνος Βαλαωρίτης: «Ο Υπερρεαλισμός είχε χαρακτήρα αισθητικοαναρχικό»

Νάνος Βαλαωρίτης (Nanos Valaoritis)

6 ώρες · 

«Ο Υπερρεαλισμός είχε χαρακτήρα αισθητικοαναρχικό»

Νάνος Βαλαωρίτης: «Ο Υπερρεαλισμός είχε χαρακτήρα αισθητικοαναρχικό»

Μια χειμαρρώδης συνέντευξη με έναν πραγματικό πνευματικό άνθρωπο, για την ποίηση, τον υπερρεαλισμό, τα ελληνικά γράμματα και τις ανατρεπτικές διαλέξεις…

POPAGANDA.GR

Το φύλλο της λεύκας ~ Γιώργος Σεφέρης

Θα φυλακίσω στη σιωπή τη μοναξιά

Αερικό

Μέσα στον αινιγματικό κύκλο του Νικόλαου Κάλας

Μέσα στον αινιγματικό κύκλο του Νικόλαου Κάλας

Άγνωστος πρόδρομος του ελληνικού υπερρεαλισμού, προνομιακός συνομιλητής του Αντρέ Μπρετόν και του Ανδρέα Εμπειρίκου έρχεται ξανά στο φως μέσα από έρευνες, συμπόσ....

LIFO.GR

Ο ΜΑΓΕΜΕΝΟΣ του ΑΝΔΡΕΑ Α. ΑΡΤΕΜΗ

Θάλασσα Live - Τα 5 Στοιχεία - Άννα Μπουρμά (Official Lyric Video)

Ο Δημήτρης Καταλειφός απαγγέλει Γιώργο Σεφέρη από Ψυχής - Ημερολόγια Κατ...

Ρίτα Αντωνοπούλου - Ενός λεπτού φασαρία - (Μ. Ανδρουλιδάκης - Η. Μάστορη...

ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΓΕΛΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΔΑΚΡΥ-ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΚΟΥΛΑΣ

Τα ζηλιάρικα σου μάτια - Βαμβακάρης / Παγιουμτζής

Νίκος Ξυλούρης-Πως να σωπάσω

Ανθρωπιστική ευδαιμονία

Νάνος Βαλαωρίτης (Nanos Valaoritis)

Χθες στις 10:42 π.μ. · 

Κριτική της πιο πρόσφατης ποιητικής συλλογής μου "Στο υποκύανο μάτι του Κύκλωπα", εκδόσεις Ψυχογιός από τον Π. Βούζη.

Ανθρωπιστική ευδαιμονία

Η συλλογή περιλαμβάνει ποιήματα μεγάλου χρονολογικού εύρους, αφού ξεκινούν από το 2001 και φθάνουν έως το 2015, ώστε παρέχεται η ευκαιρία να παρακολουθηθούν η εξέλιξη ....

AVGI.GR

Rachmaninov - Symphony No. 2 Op. 27 III. Adagio: Adagio (LSO)

https://artic.gr/rachmaninoff-his-life-through-his-works/77520/

Σερκέι Ραχμάνινοφ: η ζωή μέσα από το έργο του (Μέρος Β’)

https://artic.gr/rachmaninoff-his-life-through-his-works/77520/

Sleepsong ~ Lullaby from a Secret Garden

ΤΑ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙΑ ΗΡΩ ΣΑΙΑ, ΤΑ ΓΟΥΣΤΑ ΜΑΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΤΡΙΓΚΑΣ, 19/1/2018 ΣΕ HD....

Ηλια ριχτοοο...!

Scriabin, Prelude, Op. 11 No 2 / Vassilis Tsabropoulos

POLIS Ensemble - The Dance of Vartan & The Voyage (Manos Hadjidakis)

Μάνος Χατζιδάκις ~ Αργό Νυχτερινό Ζεϊμπέκικο

Ρίτα Αντωνοπούλου - Λευκό Φανελάκι | Rita Antonopoulou - Lefko Fanelaki ...

Νάνος Βαλαωρίτης (Nanos Valaoritis)-Τι είχαμε, τι χάσαμε και τι μας μένει ακόμα…

Νάνος Βαλαωρίτης (Nanos Valaoritis)

Τι είχαμε, τι χάσαμε και τι μας μένει ακόμα…

Χάσαμε τ’ αυτοκίνητα, τα κινητά μας, τα ακίνητά μας, τα επιδόματα του Πάσχα και των Χριστουγέννων. Χάσαμε τον ύπνο μας, τη δουλειά μας, το μαγαζάκι, το καφενείο, την επιχείρηση ρούχων, παπουτσιών, την ιστορία μας, το 1821, τη Σμύρνη, τη Μικρά Ασία. Χάσαμε τα καπέλα μας, την αξιοπρέπειά μας, την μπέσα μας (Μπέσαμε μούτσος…), τις πνευματικές μας αξίες, τις αξίες στο Χρηματιστήριο, τις καρέκλες μας εποχής, στο Δημοπρατήριο, τις ντουλάπες, τους καθρέφτες.

Χάσαμε τη βυζαντινή μας ταυτότητα, ως γνήσιοι Έλληνες απόγονοι εκείνων των άλλων Ελλήνων που θαυματούργησαν χωρίς δάνεια, χωρίς θέσεις στο δημόσιο, αργομισθίες στα Δέκο, στη Λυρική σκηνή, στη Δημόσια Τηλεόραση. Χάσαμε τα αυγά και τα πασχάλια μας, τα βρακιά μας, τα εισοδήματα απ’ τους τεράστιους φόρους, τα ξενοδοχεία μας, τα πλοία τα εμπορικά, τα πλοία της γραμμής, τη φήμη μας στο εξωτερικό, τους φίλους μας, που μας άφησαν χωρίς να το αντιληφθούμε… μια νύχτα βροχερή, συννεφιασμένη.

Τι μας έμεινε;

Ο Ήλιος ο Πρώτος, ο Δεύτερος, ο Τρίτος, ο Δήμιος μιας Πράσινης σκέψης, ο Ηλιάτορας, ο νοητός, ο αυτονόητος, μας έμειναν τα νησιά με τα καφετιά τους βράχια, που ήταν ωραία κάποτε, τα νησιά, εδώ που τα γυρεύαμε, που ψάχναμε να τα βρούμε, η θάλασσα με τα γαλάζια κύματα, με τα καράβια, τα φέρι μποτ, τα ιστιοφόρα.

Μας έμεινε το φεγγάρι, αφερέγγυο και αυτό, μας έμειναν τα βουνά, τα φαράγγια, οι λίμνες, τα δάση αν δεν είχαν καεί ακόμα, οι ακρογιαλιές, οι αμμουδιές για μπάνιο, το χαρτί και το στυλό να γράφουμε τα ποίηματά μας και να τα πετάμε στο κάλαθο των αχρήστων, ποιος θα πληρώνει το χαρτί και το μελάνι, να τα δημοσιέψει.

Μας έμειναν τα ωραία κορίτσια με τα μακριά μαλλιά, και τα νέα παλικάρια, με τ’ αξούριστα γένια, άνεργοι οι περισσότεροι, μας έμειναν οι επιγραφές στις πόρτες, Ανοιχτό, Κλειστό, Σύρατε, Σπρώξτε, οι παράξενες φήμες, οι φακές, τα μακαρόνια, τα καλαμαράκια, τα σουβλάκια, τα κρασιά, για να ξεχάσουμε αυτά που χάσαμε, τις φιλενάδες μας στις ξένες χώρες, τις σπουδές μας στο εξωτερικό, και τα ηχηρά παρόμοια.

Μας έμεινε ο Όμηρος, αν έχουμε καιρό να τον διαβάσουμε, ο Καβάφης, ο Εμπειρίκος, ο Σεφέρης, ο Ρίτσος, ο Ελύτης, ο Καρυωτάκης, ο Καββαδίας, σας έμεινα κι εγώ, αν κάνετε έναν κόπο να με διαβάσετε.

Νάνος Βαλαωρίτης

ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΣΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ------------------------------------------ Του Μανώλη Γλέζου

ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΣΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
------------------------------------------
Του Μανώλη Γλέζου

Ήταν την ώρα της περισυλλογής
τότες, που όλες οι μνήμες
στριφογυρνούν στις στενάχωρες θύρες του μυαλού
στις ωκεάνιες δίνες της συνείδησης.

Τότες ήρθες να με βρεις
να με ρωτήσεις: γιατί;

Κλαίω. Γιατί ξέρω το αίτιο
και δεν μπορώ να το σταματήσω.
Θρηνώ, μικρό παιδί, για τα χρόνια της ζήσης
που έχασες
για τις χαρές της ζωής που δεν πρόλαβες.

Οδύρομαι για τα ολοκαυτώματα στο Άουσβιτς
στο Ματχάουζεν, στο Μπίρκεναου
για όλα τα εκατομμύρια των εβραίων.

Κι όσο σκέφτομαι και θρηνώ και κλαίω
το αιμάτινο λύθρον
που σφραγίζει όλες τις σελίδες της ιστορίας
τόσο και δεν αντέχω
της γενιάς σου άνθρωποι
να μιμούνται τους δολοφόνους σου.

http://kinisienergoipolites.blogspot.gr/…/blog-post_9924.ht…

Λάκης Παπαδόπουλος - Η θάλασσα - (Αντώνης Δημητρίου & Τhe Sugar)

Dedication (Manos Hadjidakis) Piano Cover

Εντελβάις - Δημήτρης Μητροπάνος

Gershwin, Rhapsody in Blue /V. Tsabropoulos & ERT National Symphony Orch...

Evanescence - Bring Me To Life

Υπεραστικοί Δεκέμβρης 2013

Τη φώτισαν, τη στόλισαν, φτιασιδωμένη, βαθιά κρυμμένη, να πονά.
Χωρίς φωνή, μόνο σιωπή, πληγές σπαρμένη, χρόνια προσμένει, ξαγρυπνά.

H Αθήνα πληγωμένη τους στολισμούς πετά,
τη φορεσιά της σκίζει, τη γύμνια της κοιτά.
«Αφήστε με», ουρλιάζει, «δεν έχω εγώ γιορτή,
τούτη η μάσκα στάζει ξεφτίλα και ντροπή».

Σιχάθηκε, τινάχτηκε. Βαθιές ρυτίδες στάξαν ελπίδες σα θεριά.
Νικήθηκε, μ' αρνήθηκε μασκαρεμένη, ευχές δεμένη, να γερνά.

Τα χέρια της ανοίγει, τραντάζεται η γη.
Στην αγκαλιά της κλείνει της φτώχειας τη σιωπή,
φιλάνθρωπες κυρίες σαν σέρνουν τη γιορτή,
με χνώτο ποτισμένο του αίματος οσμή.
Το κρύο που ακονίζει τα δόντια του ξανά,
τις χαρτονένιες κρύπτες των άστεγων τρυπά.
Γέροντες στα σκουπίδια ψωμί αναζητούν,
τα τρωκτικά στα ρείθρα μ' ελπίδα τους κοιτούν.
Ζητιάνοι πεταμένοι στων δρόμων τη βουή,
νέφη αιθαλομίχλης σκεπάζουν την πληγή.
Ξεκλείδωτες ταράτσες, φριχτοί φωταγωγοί,
σκοινιά θηλιές πασχίζουν κι οι κρόταφοι στιλπνοί.
Ρακένδυτοι εργάτες βορά σε αφεντικά
που μαύρη οχιά σαν θρέφουν, στα μάτια τα κοιτά.
Στρατόπεδα χωνεύουν ζωές μεταναστών,
η σβάστικα ανασαίνει στη μήτρα των αστών.
Κυλά στη Δηλιγιάννη σαπίλα και βρωμιά,
η αυγή γίνεται νύχτα, σκοτάδι και σκουριά.
Απ' τα έγκατα της Μέρλιν ξεχύνονται ρωγμές,
την Μπουμπουλίνας σκίζουν γερόντισσες κραυγές.

Χωρίς σιωπή, μόνο φωνή. Στη νύχτα δίνη που ξαναδίνει το σκοπό.
Φως έσταξε, σαν έψαξε της πάλης χνάρια, λαού, σημάδια, ζωντανού.

Τα χέρια της ανοίγει, τραντάζεται η γη.
Στην αγκαλιά της κλείνει της φτώχειας την οργή.
Ουλές κόκκινης μνήμης στους δρόμους της μετρά,
καίγοντας τα στολίδια, στην πλάτη της καρφιά.
Τις τρύπες απ' τις σφαίρες στους τοίχους ψηλαφεί,
συνθήματα από αίμα στο στήθος της ζωή.
Δεν μάτωσε από φόβο κι όρκο παλιό κρατά,
γυμνή από φτιασίδια να ορμήσει στη φωτιά.

Ξημέρωσε, μάς ένωσε. Βαριανασαίνει και περιμένει τη φωτιά.

Υπεραστικοί
Δεκέμβρης 2013

Δρομολόγιο - Ορφέας Περίδης

«Χρειαζόμαστε συνθέτες, παρά καθοδηγητές» Επίτιμος διδάκτορας του ΑΠΘ ο Διονύσης Σαββόπουλος

Ο Costas Tsiantis κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

Μόλις τώρα · 

Επίτιμος διδάκτορας του ΑΠΘ ο Διονύσης Σαββόπουλος

«Να γίνουμε μοντέρνοι, να πάμε μπροστά, χωρίς να χάσουμε την ψυχή μας» είναι ο συλλογικός πόθος, αλλά και «η δυσκολία μας σε αυτήν τη χώρα»,...

TANEA.GR

Μου αρέσει!

Σχολιάστε

ΤΟ ΠΟΡΤΡΑΙΤΟ ΜΙΑΣ ΚΥΡΙΑΣ του ΤΟΜΑΣ ΣΤΕΡΝΣ ΕΛΙΟΤ

Manolis Aligizakis

23 ώρες · 

ΤΟ ΠΟΡΤΡΑΙΤΟ ΜΙΑΣ ΚΥΡΙΑΣ του ΤΟΜΑΣ ΣΤΕΡΝΣ ΕΛΙΟΤ

ΙΙ

Και τώρα που σνθίζουν οι κρίνοι
έχει ένα βάζο μα κρίνους στο δωμάτιο της
και συστρέφει το δάχτυλο της καθώς μιλεί
Ω, φίλε μου δεν ξέρεις, δεν ξέρεις
τί είναι η ζωή, εσύ που την κρατάς στα χέρια σου
(αργά αργά μετατοπίζοντας τους κρίνους)
Την αφήνεις να κυλήσει μακριά σου
κι η νειότη είναι σκληρή, δεν μετανιώνει
και χαμογελά σε κάθε τι που δεν μπορεί να δει.
Χαμογελώ φυσικά
και συνεχίζω να πίνω το τσάι μου.
Κι όμως μ’ αυτά τα ηλιοβασιλέματα του Απρίλη,
για κάποιο λόγο ανακαλώ την πεθαμένη μου ζωή
και το Παρίσι την άνοιξη
νιώθω απόλυτη ευφωρία, και βρίσκω τον κόσμο
να `ναι τελικά ωραίος και γεμάτος νειάτα.

Η φωνή γίνεται ξαφνικά επίμονη
σαν παράτονο βιολί στο Αυγουστιάτικο απόγευμα.
Είμαι σίγουρος πως πάντα καταλαβαίνεις
τα αισθήματα μου, σίγουρος πως νιώθεις
και πάνω απ’ το μεγάλο κόλπο μου απλώνεις το χέρι.

Είσαι αθάνατη, δεν έχεις Αχίλλεια φτέρνα
θα συνεχίσεις για καιρό κι όταν θα έχεις πια επιζήσει
θα πεις: σ’ αυτό το σημείο πολλοί έχουν αποτύχει,
αλλά τί να `χω φίλε μου, τί να `χω να σου δώσω
τί μπορεί να πάρεις από `μένα;
Μόνο τη φιλία μου και την συμπάθεια
κάποιου που έχει σχεδόν φτάσει στο τέλος του δρόμου του.

Εδώ θα μείνω και θα σερβίρω τσάι στους φίλους...

Παίρνω το καπέλο μου: πώς να προσθέσω κάτι
σ’ αυτά που μου έχει πει;
Το πρωί θα με δείτε στο πάρκο
να διαβάζω τα κόμικς και τη σελίδα των σπορτς.
Ιδιαίτερα θα υπογραμμίσω
ότι μια αγγλίδα κόμησα ανεβαίνει στη σκηνή.
Ένας Έλληνας δολοφονήθηκε στη χοροεσπερίδα των Πολωνών.
άλλος ένας πτωχευμένος τραπεζίτης ομολόγησε.
Διατηρώ τον τρόπο μου
παραμένω αυτοκυρίαρχος
εκτός όταν στο δρόμο, ένα πιάνο κουρασμένο και μηχανικό
ξαναπαίζει ένα παλιό πολυπαιγμένο τραγούδι
και με την ευωδία των υάκυνθων στον κήπο
ανακαλώντας πράγματα που άλλοι έχουν πεθυμήσει.
Είναι λογικές αυτές οι ιδέες ή όχι;

PORTRAIT OF A LADY by T S ELIOT
II
Now that lilacs are in bloom
She has a bowl of lilacs in her room
And twists one in her fingers while she talks.
"Ah, my friend, you do not know, you do not know
What life is, you who hold it in your hands";
(Slowly twisting the lilac stalks)
"You let it flow from you, you let it flow,
And youth is cruel, and has no remorse
And smiles at situations which it cannot see."
I smile, of course,
And go on drinking tea.
"Yet with these April sunsets, that somehow recall
My buried life, and Paris in the Spring,
I feel immeasurably at peace, and find the world
To be wonderful and youthful, after all."

The voice returns like the insistent out-of-tune
Of a broken violin on an August afternoon:
"I am always sure that you understand
My feelings, always sure that you feel,
Sure that across the gulf you reach your hand.

You are invulnerable, you have no Achilles' heel.
You will go on, and when you have prevailed
You can say: at this point many a one has failed.

But what have I, but what have I, my friend,
To give you, what can you receive from me?
Only the friendship and the sympathy
Of one about to reach her journey's end.

I shall sit here, serving tea to friends ...."

I take my hat: how can I make a cowardly amends
For what she has said to me?
You will see me any morning in the park
Reading the comics and the sporting page.
Particularly I remark.
An English countess goes upon the stage.
A Greek was murdered at a Polish dance,
Another bank defaulter has confessed.
I keep my countenance,
I remain self-possessed
Except when a street-piano, mechanical and tired
Reiterates some worn-out common song
With the smell of hyacinths across the garden
Recalling things that other people have desired.
Are these ideas right or wrong?

~ Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη//Translated by MANOLIS ALIGIZAKIS

Memoirs of an old friend by Tsiantis Christos

ΕΡΩΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ Γ -Erotikos Logos, G.Seferis-C.Tsiantis, Tr. M.Aligizakis - YouTube

Tο Γ' Μέρος από τη μελοποίηση του του ΕΡΩΤΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ του Σεφέρη θα το βρείτε ΕΔΩ (δοκιμαστική ηχογράφηση) : https://www.youtube.com/playlist…. 

ΕΡΩΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ Erotikos Logos, G.Seferis-C.Tsiantis, Tr. M.Aligizakis - YouTube

YOUTUBE.COM

President John F. Kennedy's "Peace Speech"

Μιχάλης Μενιδιάτης - Κέννεντυ.

Ioanna Forti sings Theodorakis : Asma Asmaton

Arvanitaki sings Theodorakis : O Ipnos se Tilikse

ΣΑΝ ΜΙΛΑΣ ΦΟΒΕΡΟΙ ΣΕΙΣΜΟΙ... - ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΩΓΡΑΦΟΣ

ΗΕΛΤΙΟΣ- ΤΙ ΗΝ ΕΙΝΑΙ

Αχ, αυτό το «τί ήν είναι» του Αριστοτέλη

Σε μπελά με έχει βάλει,

Κι απορώ  αν  τό’χουν καταλάβει.

Τα χρόνια που μεγάλωνα και μέστωνα

Όλοι συχνά μου έλεγαν, είσαι μικρός ακόμα

Μα κι όταν μεγάλωσα, οι εξουσίες  σταθερά μου απαντούσαν:

αυτό δε γίνεται.

Ώσπου  ασπρίσαν τα μαλλιά μου

Και κανείς πιά δε νοιάζεται να πει οτιδήποτε--

Εκτός από κάποιους  εστεμμένους καρδινάλιοιυς που

Δε χάνουν ευκαιρία για να  πουν

Πως τώρα πέρασαν τα χρόνια.

13-11-2017

Intimate Piano Pages / Promo Trailer

Γ. ΣΕΦΕΡΗ -ΕΡΩΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ (EROTIKOS LOGOS): Μελοποίηση Κ. Τσιαντής (Μέρη Α και Β). Tran. in English M. Aligizakis

ΕΡΩΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ-Erotikos Logos.     

ΕΡΩΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ- Erotikos Logos